Gio Andrei Dela Vega changes his partner like how he changes his clothes. Yet it is a wonder for Lian Isabelle Solis why women still flock over him like doves. She doesn't understand why they still aim for him even though they know he will end up br...
Gusto kong i-untog ang ulo ko sa lamesa nang madinig ko ang sinabi niya. Bukod sa kinilabutan ako ay naramdaman ko ang matinding pag-iinit ng aking mukha. Binabawi ko na ang sinabi ko, payag na akong "Mabebs" ang tawag niya sa 'kin. H'wag lang "Baby"!
Hindi ako makapagsalita. Hindi ko masagot ang tanong niya. Para akong isda sa aquarium na bumubukas-sara ang bibig.
Namumula ang mukha ni Gio na para bang nagpipigil siya ng tawa. "I'll order the best seller here," aniya sa waitress. "For two." Idiniin pa niya ang huli niyang sinabi.
Sa ikalawang pagkakataon para sa araw na ito, may ipinahiya na namang babae si Gio. Bakit ba ang lakas ng magnet nito sa mga babae? Kahit ilang beses siyang mang-reject at makipag-break ay hindi pa rin siya nilulubayan ng mga ito.
Humalumbaba ako sa lamesa. Tinitigan ko siya nang masama. "I hate you."
Tuluyan na siyang natawa. Alam kong kanina niya pa 'yon pinipigilan. "The feeling is mutual, baby."
Napangiwi ako na parang kaunti na lang ay masusuka na ako sa kaniyang sinabi. Bumabaligtad ang sikmura ko at parang balat ng manok na ang aking braso dahil sa kilabot. "Mandiri ka nga, Dela Vega."
"Sino'ng may sabing hindi ako nandidiri?" Itinaas niya ang kaniyang braso na para ring balat ng manok dahil sa kilabot. "Kinikilabutan ako, oh!"
Itinaas ko rin ang braso ko. "Mas madami 'yong sa 'kin!"
"Nabibilang mo?" sarkastikong tanong niya sa 'kin.
Nag-make face na lang ako dahil hindi ko alam kung ano'ng isasagot ko. Bago pa namin maituloy ang pagbabangayan namin ay dumating na ang order. Ibang waitress na ang nagbigay sa amin ng order. Kahit na hindi rin niya maalis ang tingin kay Gio, hindi siya katulad no'ng isang waitress na masyadong obvious.
Sa gutom ko'y hindi ko na siya kinausap ulit at nag-focus na lang sa pagkain. Nang matapos kami'y dumeretso na kami sa parking lot. Buti na lang hindi niya ako iniwan dahil kung iwan na naman niya ako, hindi lang pangbabato ang gagawin ko sa kaniya.
Nang makarating kami sa tapat ng dorm ay bumaba na ako. Binuksan ko ang pinto sa likod para kuhanin ang pinamili ko.
"You don't have to get it," aniya. "I can bring it tomorrow."
Ngumuso ako. "Weh?" Wala akong tiwala sa kaniya. Baka mamaya ay pag-trip-an niya ako at hindi niya dahil ang mga pinamili ko.
Inirapan niya ako. "Wala ka bang tiwala sa 'kin?"
"Wala," deretsong sabi ko sa kaniya.
Bumuntong-hininga siya. " 'Wag kang mag-alala. Dadalhin ko talaga 'yan bukas." Seryoso siyang tumingin sa 'kin.
Hindi na ako nakipagtalo pa. Mabuti na rin na nagpresinta siya dahil mababawasan ang bibitbitin ko. "Ise-send ko ang details ng training camp mamaya," sabi ko.
Tumango lang siya. Sinarahan ko na ang pinto at hindi ko na siya hinantay pang umalis. Pumasok na ako sa loob ng dorm. Wala pa rin akong kasama pagdating ko kaya naman inabala ko na lang ang sarili ko sa pag-aayos ng dadalhin bukas.
Excited ako para bukas pero mas kinakabahan ako. Sigurado akong nando'n na si Paul. Ano'ng gagawin ko kapag nagkita kami? Makakaya ko kayang magpanggap na wala lang sa 'kin ang pagkikita namin?
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
