Isla Verde #3: Broken Sweet Heart

Kabanata 13

Kabanata 13

Boys

"Get your things for one week," malamig na sambit ni Spiral habang nagmamaneho.

My heart raced, with forehead creased I looked at him.

"What? Why..."

He sighed. "You're going to stay with me for one week, wala ang Ate at Mommy mo for a week and this is Tita Claire's favor."

Suminghap ako.

"Hindi naman kailangan, may mga housemaid naman sa bahay at mag-aalaga- I mean, makakasama ko." I cleared my throat, napangiwi ako at iniwas ang tingin.

It doesn't needed! Kaya ko naman alagaan ang sarili ko, andiyan naman si Maris para makasama ko roon at siya naman talaga ang nakakasama ko kapag wala si Mommy. Si Ate Clar naman ay ganoon rin, pero hindi pa nangyaring naiwan akong mag-isa. Ngayon palang.

Patagilid siyang sumulyap sa akin gamit ang malamig na ekspresyon. Kinabahan agad ako sa simpleng sulyap na iyon.

Bakit kasi kailangan pa na mag stay ako kasama siya roon sa kanila? Walang ibang tao roon kundi ang mga housemaids nila at isang mayordoma, ang parents niya'y kasama ni Spyder sa US. Si Spiral lang ang narito sa Isla Verde na Roscoe.

"That's your Mum's favor, wala kang magagawa. Wala rin si Maris, dahil kasama siya ng Ate mo sa seminar."

What the heck, pati si Maris ay sinama ni Ate? Akin din si Maris, siya lang ang talagang kasundo ko sa bahay na housemaid. Bakit sinama pa ni Ate?

"Ba't sinama pa siya ni Ate? Si Mommy nasaan?" I pouted.

His lips protruded a bit.

"Clarine is comfortable with Maris, and Tita Claire is in New York to visit Clayven."

Seriously? Damn!

So, ako lang talaga ang iniwan? Bakit hindi ako sinama ni Mommy gusto ko pa naman bisitahin si Clay, hindi man lang ako nasabihan tungkol roon. Hindi rin ako nasabihan na kay Spiral pa talaga ako iniwan.

Kumusta naman iyon? Ganoon ba sila katiwala rito? Tss, balak ko na nga sanang iwasan siya pagkatapos niya akong ihatid ngayon. Iyon pala'y hindi naman niya ako ihahatid, pasabi-sabi pa siyang walang driver.

Iyon pala wala ang buong pamilya ko, pagkatapos ngayon papakuhanin niya ako ng pang isang linggong gamit? Nakakairita lang, dahil ayaw ko na nga siya makita sana. Iyon pala makakasama ko pa siya ng isang linggo.

Ngumuso ako nang ihinto niya ang sasakyan sa tapat ng aming gate.

Nagulat ako nang lumapit siya. He leaned closer to removed my seatbelt. God knows how much I wanted to gasp but I did not because his face is damn close.

It would be embarrassing!

Shit. Why does he need to do that? Paasa talaga ang isang ito! May kamay naman ako at hindi ako ignorante na hindi marunong magtanggal ng seatbelt.

I let out a sigh of relief as he lean away and remove his seatbelt. My heart is thumping. He sighed.

"Go get your things, I'll wait here..." marahan niyang sinabi.

Ngumuso lamang ako at lumabas na ng sasakyan niya. Sumulyap pa ako sa kanya at nahuli ko siyang nakatingin lamang sa akin, I flinched shyly and closed the door.

Anong gagawin ko ngayon? Parang nakalimutan ko na kailangan kong kumuha ng mga gamit, huh.

Ayos lang naman siguro iyon? Malaki naman ang mansyon nila at mukha namang hindi siya parating nasa bahay lang, ibig sabihin hindi ko siya makakasama ng madalas roon kung ganoon.