Mission: Do Not Fall in Love [ONGOING]

Chapter 6: Bonding

Dedicated sa kanya :) WALA syang wattpad acct. ehh haha ! pero kahit ganun pa man, dedicated eto sau :D Because he's so helpful. Salamat sau !

Si Stephanie --------------------------------------------------> 

Thanks guys !!

***

(Sandra’s POV)

“Ate!” (Yugyog)

“Ate!!” (Yugyog uli)

Anu ba un? Lumilindol? Bakit nayugyog ako?

“ATE!”

Ay palaka! Bigla naman akong napaupo sa kama ko.

“Stephanie? Pano ka nakapasok dito ha?!”

“Ay nako ate, ano pang saysay ng duplicate key? Duh!”

“Hoy, ang aga-aga nambubulabog ka! Tingnan mo nga ung oras oh, 7:00 pa lang! bakit mo ba ko ginigisingha ehh sabado naman ngaun?!”

“Ate naman ehh, aalis na ko bukas ng gabi papuntang New Orleans eh hindi pa rin tau nakakapagbonding tatlo ni kuya!”

Ay oo nga pala. Nakalimutan ko na nandito nga pala ang kapatid ko ngaun. Hay. Kuwawa naman, hindi ko man lang natuunan ng atensyon.

“Oo nga pala, pasensya naman. Nakalimutan ko kasi na 3 days ka nga lang pala dito”

“Yep. Buti naman at naalala mo pa. So come on ate, rise and shine! Marami pa taung gagawin ngaung araw na ‘to kaya maligo kana at bumaba at kumain ng breakfast! Bili! Time is gold! Go go go!”

Pagkalabas naman ng kapatid ko ehh naligo na ko at nagbihis. Nag short at nag t-shirt lang ako kasi talagang tinatamad pa ko na bumangon dahil antok na antok pa ko. Binlower ko lang ung buhok ko at nagsuklay at bumaba na. Pagkakita ko sa dining table namin ehh nandun si kuya at si Stephanie na masaya na nag-uusap.

“Good Morning Lex!” bati sakin ni kuya. Oo, Lex. Bago na namang palayaw. Hindi kasi ako tinatawag na lil sis ni kuya pag nandyan si Stephanie. Syempre sya nga naman ang bunso, hindi ako.

“Good Morning” – me. Sabay upo.

“Ate! Kumain ka na ng breakfast. At mamaya lang ehh aalis na tau!”

“San tau pupunta?” with matching taas ng kilay

“Ay nako ate, ulyanin ka na ba talaga oh anu? Di ba sabi ko sau kanina ehh magbobonding taung tatlo ni kuya?”

“That’s right Lex. It’s Steph’s last day tomorrow. So give me now your plate so you can eat and we can leave” binigay ko na lang kay kuya ung plate ko para wala ng gulo. Nilagyan naman nia ng sandamakmak na fried rice, with ham, eggs and bacon. Jusmiyo! Gagawin ba ‘kong baboy ng kuya ko?

“Kuya naman! Ang dami naman nian, anong akala mo sakin? Isang taong ndi nakakain?!

“Lex, you know how much I’m against of dieting. Don’t you dare start a diet okay?”

“Eh kuya, I’m not on a diet. I just don’t have an appetite right now”

“You’re not gonna leave this house without finishing that” sabay turo nia sa pinggan ko na punong-puno ng pagkain.

“Alam mo kuya, napakastrict mo talaga. Ganon lang talaga kaming mga girls. We’re conscious! Ehh kung ipapakain mo yang binigay mo kay ate, lolobo yan!” - Steph

“And you too Steph, you’re not an exemption. We’re not gonna leave this house without finishing your breakfast”

Fudge. Si kuya talaga. Once na nang-utos yan, hindi pwede na hindi namin sundin ni Steph. Kahit sobrang close kami saknya, iba parin yan magalit. Sumasabog!