Escaping the Donor

Part 13.

Napahilamos na lamang si Patricia nang makitang andon ang tatlong lalaki sa kanyang bahay.

“I’m always here Pat and you know that.” ang kanyang Kaibigan na si Jayden ang unang nag salita, sumunod niyang binalingan ang asungot na pulis na si Asher.

Tinanong niya ito kung ano pang ginagawa roon at bakit hindi pa ito umalis gayong tapos na ang kanilang napag-usapan. Heto’t ngayon ay prente pa itong naka upo sa kanyang sala na animo’y nangaasar na naka ngisi sa dating kaibigan. Nag kibit balikat lamang ito sa kanyang tanong at di na muling pinansin.

“Oh ikaw! wag mong sabihing binibisita mo rin ako kaya ka nandito?” masungit niyang baling sa bagong kasal na dating nobyo.

Gulat na gulat siya dahil andon rin ito sa kanyang apartment. Gusto niyang mag tanong bakit at anong sadya nito sa kanya. She never told him where she live, so how did he find me here.

Hindi ito agad sumagot dahil kita niyang inililibot nito ang paningin sa kanyang tinitirhan kasama ang anak. She knew he was rich, he may be comparing his house to mine. Alam kong maliit ang inuupahan kong bahay kumpara sa kanyang malaki at magarbong bahay. Him and Kim. Hindi na sila nag kakalayo ng estado sa buhay pero ni minsan.. Hindi siya nakaramdam na parang minamaliit siya. She clears her throat to caught his attention.

“No. nandito ako kase gusto kitang maka-usap,” kita niyang lahat sila’y naka tingin rito. I wasn’t ready for any of this. Isang araw lamang natahimik ang buhay ko andito nanaman siya, bumabalik. When I didn’t find a voice to say he talks again. “...yung tayo lang sanang dalawa Trish.”

Hearing him calls me in his nickname that he gave me, gaves me light goosebumps at hindi ko alam bakit. It feels so different now. Hindi na ako sanay na tinatawag sa ganong pangalan. Para niya akong binabalik sa mapait kong nakaraan na ayoko nang balikan. I sighed defeated, I can see Kim’s not approving look. Masama ang tingin nito sa dating kaibigan. Alam kong ayaw niyang mag-usap kami dahil alam na niya ngayon ang totoo. Hindi na niya alam ang unang uunahan sa tatlo, bukod kasi kay Kim ay andon ang kanyang kaibigang si Jay. Palagi itong bumibisita lalo na ngayong kakauwi lamang nito galing volunteer. Let’s just say.. this isn’t great time for him to visit.

Pumayag akong mag-usap kaming muli, ngunit bago mangyari iyon ay iniwan ko muna sila sa sala para balikan ang anak ko sa kwarto. Agad akong napangiti nang makita ko siyang naka upo lamang sa silya habang may hawak na papel. Hindi ko alam kung anong nagawa kong mabuti para bigyan ng masunuring anak, lagi ko iyong pinag papasalamat dahil sinusunod niya lahat ng aking mga sinasabi. Hinalikan ko ang kanyang noo pag kalapit ko rito.

“Inaantok kana ba?” naka ngiti niyang tanong rito.

Sumagot ito sa kanya at saglit niya itong binuhat para ihiga sa kama. Hindi niya iniwan ang anak nang hindi masigurong tulog na ito. Bago siya lumabas ng silid ay siniguro na niya ang mga sasabihin at gagawin.

Nahigit niya ang hininga nang makasalubong ang naka kunot na noong si Asher. “A-anong—!”

He shut me up with his fingers. Agad ko iyong inalis. “Sino may sabing pupwede kang pumasok dito?! Kwarto namin to ng–” mabilis niya akong hinila sa labas at sinandal sa pinto pag kasara non.

“Pwede ba wag kang sumigaw? Nakita mong natutulog yung anak natin.” I gaped at him. I can’t belive he’s telling me this.

“Tigil-tigilan mo ko sa mga pakana mo Kim. bumalik kana sa sala,” nilagpasan niya ito ngunit agad rin siya nitong pinigilan.

“You don’t have to talk to him okay? I can tell him that. D-diba ikaw na rin nag sabi? Na.. na wala na kayong dapat pang pag-usapan?” parang nag mamakaawa ang mga mata nito sa kanya na pumayag siya sa gusto nitong mangyari at hindi niya iyon maintindihan bakit.