Escaping the Donor

Part 3.

He looked at me, bahagyang lumapit pa ito sakin kaya’t lumayo ako. umupo siya sa silya kung saan kami naka-upo ng anak ko. “Wala kabang napapansin?”

Napapansing ano?

“Try and look around you.. baka sakaling makita mo kung anong sinasabi ko.” Wala akong alam sa gusto niyang iparating.

“Still have no idea my sweet Patricia?” Sweet Patricia? ugh give me a break. hindi na uubra sakin ang mga ganyang endearment.

Naiinis niyang hinarap ito. “pinag titripan mo bako? ano bang gusto mong sabihin at ba’t di mo nalang ako...” I trailed off when he lift my son and placed him in his lap. Hinawakan nito ang ulo niya at hinimas iyon habang naka ngiti rito. “No way..” lalo siyang hindi nakapag salita nang tumingin ito parehas sa kanya. She can’t help but to gasp in shock. he can’t be.. this can’t be.. real. They were similar from his black-brownish hair from his pale pink lips. my son has strange but beautiful blue-brown mixed eyes. He got it from us...

Agad kong kinuha ang anak ko sa kanya at niyakap iyon.

Don’t cry Patricia.. don’t cry. not now..

“Please don’t tell.. don’t say anything..”

“Why not? ayaw mo bang malaman niya yung totoo?”

I was scared to death. hindi siya maka hinga ng maayos dahil sa mga tingin nito. “Makikipag-usap ako sayo pero.. hindi kasama anak ko.” I told him. alam kong hindi siya mag dadalawang isip na sabihin sa bata ang totoo at natatakot ako sa magiging reaksyon ni Ynno, he’s too young to deal with this.. and absolutely this isn’t the right time for him to know the truth.. “Please,” sabi ko habang hindi ko mapigilan ang mapaluha. lumapit siya sakin at pinunasan iyon gamit ang palad niya.

He didn’t say any than calling four of his maids to entertain my son while we talk in his study room, alone. pinauna niya ako doon habang iniintay siya. hindi mapigilan ng kamay ko ang manginig sa takot. Will he take my son? anong gagawin niya? at anong kailangan niya? My hands are sweating like crazy and I can’t stop it. makukulong bako? but I didn’t take that from him.. Dumaan ako sa legal na proseso alam ko kahit na makakalimutin ako!

I snap my head when the door opens. agad siyang lumapit sakin at hinawakan ang nanginginig kong pag katao. “Jesus Patrcia your shaking!”

“...kukunin mo ba anak ko sa’kin?”

Tinignan niya ako na naka kunot ang noo. “is that what you think? iyon ba iniisip mong gagawin ko? No, Patricia. I’m not taking your son away, halatang hindi ka nakikinig. Sinabi kona sa’yo kanina.. I’m not here from anyone but you.”

“Ano ba talagang kailangan mo sa’kin.”

Sandaling iniwan siya nitong naka tayo roon nang masiguro nitong okay na siya at sumandal ito sa lamesa di kalayuan sa kanya. He’s asking me a deal.. papayag raw tong sustentuhan silang mag-ina kung papayag lamang siya sa gusto nito.. pero bago pa man nito iyon matuloy ay nag salita na siya. “I don’t need your money o kahit na anong galing sa’yo. kinaya kong buhayin mag-isa ang anak ko ng apat na taon.. salamat nalang,”

“Well, then.. that makes easier for me.” he sat up and walk towards me. “Hindi naman mabigat hihingin kong kapalit Patricia..” sabi nito habang tumigil sa kanyang harapan at maigi siyang pinag masdan. ibinaba nito ang mukha sa kanya at hinawakan nito ang kanyang pisngi. “I just want you to attend in my ex wedding with me,”

Kanina nanunuyo ang lalamunan niya dahil sa takot ngayon naman dahil sobrang lapit nito sa kanya. huli na para pigilan niya ito dahil nahawakan na nito ang kanyang ipit at sapilitang nilugay ang mahaba at wavy niyang buhok na hanggang bewang na niya ang haba. He stare at me, with those blue eyes.. laging naka pusod ang buhok niya dahil ayaw niyang may nakaka kita sa kanya kapag nakalugay iyon. I look away. hindi niya kayang salubungin ang mata nitong hindi maalis sa kanya ang tingin. lumapit itong bahagya sa kanya at ramdam niyang hinawi nito ang buhok sa kanyang balikat.