Lise Belası 2

24. Bölüm "Peki ya sonra?"

Mira'nın ağzından ;

Sıkıntıyla iç geçirdim. Yatak odasında sesizce oturuyordum. Demir balkonda sigara içiyordu . Yaprak ise odasına kapanmış durumdaydı. Ne yapacağımı bilmiyordum. Ama bu durum beni çok üzüyordu. Sonuçta birisi kızım birisi kocamdı. Çok kötü kavga etmişlerdi.

Usulca yerimden kalkarak balkona ilerledim. Demir mermere yaslanmış evimizin ilerisindeki denizi izliyordu. Giderek arkasından sarıldım ve omuzundan öptüm.

"Mira?"

Diyerek mırıldandı. Sesi hala sıkıntılı geliyordu.

"Efendim?"

"Ne yapacağım ben?"

"Biraz sakin olmalısın Demir."

Diyerek kollarımı ondan ayırdım. Önüne dönerek bana baktı ve önüme gelen saçlarımı kulak arkama aldı.

Sıkıntıyla iç çektikten sonra konuştu

"Bilmiyorum Mira empati kurmaya çalışıyorum. Bizde seninleyken Yaprak kadardık. Ama dayanamıyorum anlıyormusun onu başka bir erkekle helede öyle bir pozisyonda görmeye dayanamıyorum."

Diyerek ofladı ve kafasını geriye attı. Çenesinden tutarak bana bakmasını sağladım.

"Yaprak'la biraz konuşacağım düzgünce. En azından biraz anlayış gösterir."

"Ne yani bana anlayış göstermeyecekmi?"

Diyerek kaşlarını kaldırdı.

"Demir çok sert çıktın. Bu zamana kadar ilişkiniz hep arkadaş gibi değilmiydi? Bende bu sefer onunla arkadaşmış gibi konuşacağım."

Dediğimde göz devirdi.

"Peki öyle olsun"

Dediğinde gülümseyerek yanağından öptüm ve balkondan çıktım.

Yaprak'ın odasına girdiğimde yatağında oturduğunu gördüm. Yastağına sarılmış sessizce ağlıyordu

"Yaprak?"

"Kimseyle konuşmak istemiyorum Anne."

"Benim sana birşey anlatmam gerekiyor ama"

Diyerek yatağına oturdum. Sulu gözlerini bana dikti. Bir an düşünmüştümde Demir'in dediği gibi Yaprak aynı bana benziyordu. Davranışları olsun , duyguları olsun aynı benim gençliğimdi.

"Biliyormusun bende senin gibiydim."

"Nasıl yani?"

Diyerek burnunu çekti. Gülümseyerek yüzündeki gözyaşlarını sildim.

"Aynı baban gibi benimde abim izin vermemişti Demir ile birlikte olmama"

"Peki ya sonra?"

"Abimle düzgünce konuştum. Babanı ne kadar çok sevdiğimi anlattım tabi onlar önceden arkadaştılar Annemin ve Babamın cenazesinde ise araları biraz olsun düzelmişti bu yüzdende biraz kolay olmuştu ikna etmem"

Yaprak tebessüm etti.

"Anne bilmiyorum. Babamın gençken seni kazanma çabası benim yaşımdayken beraber olmanız sanki bunlar hiç olmamış gibi sanki babam hep benim babammış gibi sanki hiç bir zaman beni anlamayacakmış gibi"

"Emin ol o anı gördüğü için çok sinirlenmiştir. Ama oda Tuna'yı biraz tanısa ve ikinizinde sevgisinden emin olsa buna izin verecektir."

"Peki sen niye kızmadın anne?"