Chapter Twelve

6K 126 5
                                    

Chapter Twelve

Galit


"C'mon, stand up, Ihahatid na kita." Napapitlag ako sa upuan ko nang umalis sa harapan ko si Jao.


I was too stunned to protest, Sobrang nagulat ako sa kanyang sinabi. He cussed. And boy it was so hot! Kitang kita ko rin ang inis sa kanyang muhka kaya wala na akong nagawa kung hindi ay sumunod sa kanya.


I have never cried infront of anyone, I have never been this weak before. I am Ofiana Margo. Pero ngayon, Balewala lang sa akin na nakita ni Jao ang pagiyak ko kanina. He looked angry right now kahit gusto ko pang magtantrums dahil sa pagkakita niya sa mga estupidang luha ko, I can't. Para kasing bigla nagiba ang aura ni Jao.


His expression became hard, What have I done wrong? Umiyak lang naman ako dahil masyado akong nakarelate doon sa kanta. Wala naman akong ginawang masama diba? And all of the sudden he became a cussing machine and he became broody. Does he have a thing with tears? Takot ba siya sa luha?


Or he have a phobia with a girl crying some salty tears? Masyadong nilipad ang utak ko nang ikinikilos ni Jao. Hindi ko namalayan na nasa harap na pala kami ng apartment ko, Hindi niya pinatay ang makina ng sasakyan. His one hand were on the steering wheel and the other were on his lips, Lumagapak tuloy ang tingin ko sa kanyang labi. It was red and wet. I looked away.


Tanging mahinang tugtog lang ng radyo ang namumutawi sa loob ng sasakyan. Honestly, I am damn scared of my life right now. Mamaya ay magwala si Jao! He's my friend pero hindi lahat ng kaibigan mo ay makakapagtiwalaan mo. Malay ko ba kung serial killer na pala ito before! I wanted to run for my life but I can't, I can't even move my fingers para buksan ang pintuan ng kotse, I can't even feel my legs dahil nanghihina ito marahil sa alcohol na ininom ko.


I'm not yet drunk. I'm just a bit tipsy. I'm still on my proper mind and I knew something were odd and different with Jao today. Then I remembered something,


"Diba may set ka ngayon?" I suddenly said out of nowhere. Trying to break the silence inside this car, Gusto kong batukan ang sarili ko sa pagsasalita. I heard him sigh heavily and I took a sharp breathe. Tumingin siya sa akin at lalo kong hinawakan ang hininga ako. I can feel my heart beat doubled, Para akong nanonood ng nakakatakot na pelikula kahit na hindi naman ako natatakot sa horror.


"Mamayang 10 pa yun, 9 palang. And in your state, I would rather take you home first bago isipin ang gig ko," He said while shooking his head.


"A-ah sige b-bababa na ako," I stuttered and I am so near of slapping my own face for stuttering like that!


Para tuloy akong tanga, Mygod! I really look stupid with that, Binuksan ko na ang pintuan ng kotse at lumabas. I didn't wait for his response pero nakita ko na bumaba siya sa kanyang Prado.


"Pasok ka na, Ofia. And take some rest, You really don't look okay," He said and placed his hands on his pocket. I nodded my head and fished for the keys inside my bag, Nang makita ko ito ay sumulyap ako kay Jao.


"Thank you sa paghatid," Mahina kong sabi at tumango siya ng kakaunti.


When I Stop ChasingTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon