Chapter Six

7.4K 153 8
                                    


Chapter Six

Busy


Huminto ang taxi na sinasakyan sa mismong tapat ng restobar ko, Binayaran ko si manong at lumabas ng sasakyan. Nag taxi ako dahil tinatamad akong magdrive ngayong gabi, Magpapahatid nalang ako kay Bryan mamaya paguwi. A massive number of crowd and audience welcomed me.


Sinalubong ako ng mga ngiti ng mga waiter. I scanned the crowd trying to find someone. Pero hindi ko ito makita. Umupo nalang ako ng high chair at hinanap ko rin si Bryan ngunit may ginagawa ata itong order ng customer.


Naagaw ang atensyon ko nang medyo tumunog ang microphone kaya napatingin ako sa stage. There he is! Jao were setting up his guitar. He's smiling. Kitang kita ko ang lalim ng dimple niya sa kaliwang pisngi kahit nasa malayo ako. The spotlight were on him. I can't help not to smile when I heard the applause of crowd. Some of them even roared Jao's name. Kaya lalong lumapad ang ngiti ko.


Sa dalawang linggong pagtugtog niya tuwing Monday, Wednseday at Friday. Hindi ko makakaila na paborito talaga siya ng crowd. Some of our customers even suggested na dapat araw araw nalang siya tumugtog sa restobar na ito. And when I told Jao that offer, He declined. Dahil mayroon siyang acads na kailangan pagtuonan ng pansin.


I was also fascinated to know magkaparehas lang pala kami ng Unniversity na pinapasukan. I never saw him before. Kaya gulat talaga ako nang malaman iyon, Even Pat were shocked when I told him that. Naputol ang pagiisip ko nang narinig ko na ang malamig na boses ni Jao.


"Hello, Everyone." The crowd cheered kaya napatawa si Jao ng mahina. Tuwing tutugtog siya ay pinapanood ko. At masasabi kong magaling talaga siya. His voice are so soft and so angelic. Tipong kayang magpatunaw sa iyo. Boses na kayang humawak at humaplos ng puso. He fits on my restobar so well. Don't get me wrong. Hindi pera at customer ang iniisip ko, His talent should be seen by many people. He deserve spotlight. He deserve more than this resto bar.


Come up to meet you

Tell you I'm sorry

You don't know how lovely you are

I had to find you

Tell you I need you

Tell you I set you apart


I watched him very close as he strums the guitar and say the lyrics of the song. He's smiling. Pero katulad noon, It was his charm smile. Sa dalawang linggong panonood ko sa kanya. Palagi nalang ganyang ngiti ang nakukuha ko. Hind iyon totoo. I wanted to see his real smile. Gustong gusto ko iyon makita but I always end up seeing his charm smile.Gustong gusto ko siyang sigawan na ngumiti ng totoo. But hell, I can't. Kahit medyo nagkalapit na rin kami, Hindi pa rin talaga kami close.


He has a life. And I have my own. But I always find myself too curious to know his. I wanted to know every bit of him. He is so mysterious in every possible way. Masikreto at matago siya. He's not that talkative that I expected him to be. Kakaunti ang mga salitang binibitawan niya tuwing naguusap kami. He's too close. Parang ang laki laki ng pader na ginawa niya sa kanyang sarili. He's too guarded. I backed off, Okay?


I distanced myself to hi but whenever I watched him sing with that charm and fake smile of his, Meron talagang naghahatak sa akin na alamin siya.

When I Stop ChasingTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon