“ T-this is a car key, right?” utal niyang tanong.
Tumingin ito sa kanya. “ Yeah. Why? It’s already at home. Waiting for the owner,”
“ You bought a car for me?” bulalas niya sa kabiglaanan. Tinatambol na naman ang dibdib niya.
Ngumiti ito sa kanya. “ Yeah,”
“ W-why?” nanunuyo ang lalamunang tanong niya.
Sandaling namagitan ang katahimikan sa inosenteng tanong niya. pagkatapos ay tinitigan siya. “ I’m not good in saying this thing, Amanda. I don’t believe that you don’t know why I’m doing this. And stop trying to pretend that you don’t feel it,”
Gusting mangilid ng luha sa mga mata niya. naghihirap ang kalooban niya sa mga naririnig at nakikita niya kay Lin.
“ You can’t do this!” umiiling niyang sambit.
“ Why the hell I can’t?” iritableng tanong nito.
“ I can’t fall for you!” hindi sinasadyang napataas ang boses niya. naiinis na kasi siya.
“ Because you’re scared of my mother!” ganting sigaw rin nito.
“ I have a son!” mabilis niyang sagot.
“ Did I tell you before that I hate liars, Amanda?” malumanay na ang tinig nito. malumanay subalit nagbabanta.
Napatitig siya sa binata. Pinipilit niyang binabasa ang mga mata kung ano ang posibleng pakahulugan sa huling sinabi.
“ One more lie and you’ll see what you’re looking for,” tahasang pagbabanta nito at umiwas ng tingin sa kanya. “ Now, drive. I want to have lunch,” mahina subalit ma-awtoridad nitong pagtatapos.
