Photograph [De la Frontera Series #1]

21: no doubt

Cielo's POV:

The summer vacation started at kahit airconditioned ang convenience store ay ramdam na ramdam ko parin ang init.

Dahil sa edad nya ay hindi na pwedeng mag pagod ang Manager ng convenience store kapag gantong mainit ang panahon kaya naman mula sa pag bubukas hanggang sa pag sara ay ako na ang tumatao dito sa store. Pabor din naman sa akin yun dahil malaki ang dagdag sa sweldo at hindi naman ganoon kabigat ang trabaho.

I was busy for the passed few days kaya naman matapos ang graduation ay hindi na ulit kami nag kita ni Sun. We exchanged a few text messages ngunit ngayon ay halos tatlong araw na akong walang balita sa kanya.

Maybe she's busy doing things lalo na ngayong nalalapit na ang kaarawan nya at darating ang mga magulang nya.

Nag dadalawang isip din akong mangamusta dahil ayaw kong maabala sya. At alam ko din namang hindi sya mag aalinlangang tawagan ako kung sakaling kailanganin nya ko. And when that happens, I'll be there for her.

But I can't help myself not to miss her.

Come to think of it, nasanay na ako na may maingay na daldal ng daldal sa tabi ko.

I got used to ger presence that now that I haven't seen her for days, it felt like eternity. Damang dama ko ang pagkawala nya.

'God, I miss her so bad!'

Natigilan ako sa pag iisip ng tumunog ang wind chime ng convenience store, indikasyon na may pumasok at napatayo ako sa pag kakaupo sa harap ng counter ng pumasok si Manager.

"Manager, I thought you're not allowed to go out in this weather." Baling ko sa kanya.

"Oh come on, Cielo, a little ray of sunlight won't kill me." Inilapag nya ang dalang eco bag sa ibabaw ng counter. "Malaki ang nabili kong pakwan kaya naisipan kitang dalhan. Pampawala ng init." She smiled at me bago nya inilabas ang isang tupperware mula sa eco bag.

"You shouldn't have bothered." Kinuha ko iyon at binuksan. "Thank you, boss."

"I told you many times not to call me 'boss'. Manager is just fine. Or much better, 'inang'" muli syang ngumiti at napailing nalang ako.

'How come I am always surrounded with happy, carefree people. Si ate, si Sun at ngayon si manager.'

"I'm your employee so it's only natural that I call you 'boss'. And you better listen to your doctor if you want to live a long life." Ngumunguya kong tugon.

"Nga pala, Cielo, tagal ng di napapadaan ni Sun dito ah. Is she alright?"

Muntik na akong mabulunan ng pakwan.

'Does she really have to say her name? Can't she tell that I'm suffering from missing her like hell?'

"She's busy. Her birthday's just around the corner at uuwe ang mga magulang nya galing abroad." Tugon ko at napa tango tango naman sya.

Tumigil ako sa pag kain at ibinaba ko ang tinidor na hawak ko bago ako tumingin kay Manager na kasalukuyang inaayos ang mga candy na nakapatong sa counter.

"Speaking of, boss, w-what gift do you think she will like?" Nauutal kong tanong at hindi ko alam kung bat nahihiya akong tanungin ko sya.

Saglit pa syang nag isip. "Hmm... She probably like girly and feminine things such as stuffed toys, jewelry, cologne or cloths." Tugon nya at napatango naman ako.