Senyorita

Chapter 20

*****

Bitbit ang black shoulder bag ko at bumaba sa garahe ay naabutan ko si Jibrelle na nakasandal sa sasakyan at hinihintay ako. Ngumiti naman ako sa kaniya at nagmamadaling pumunta sa kinaroroonan niya.

Sabi ni Dad, pupunta 'daw ako ngayon sa company and he will train me how to handle business. Sabi kasi ni Daddy na pagtungtong ko ng dalawampu ay ako na 'raw ang mag-ma-manage ng negosyo.

I didn't disobeyed him. Tutal, ibinigay niya naman sa 'kin ang kalayaan ko. But still, andiyan pa 'rin ang kaba sa dibdib ko. And the doubt was still on my mind.

What if he can't accept that my boyfriend is our personal driver? He will accept us or else he will get mad on me?

"Goodmorning honey bunny." Nakangiti nitong wika. Tinotoo talaga niya ang cs na honey bunny. Super duper cliché but I don't care.

"Hello," 'yun lang ang nasagot ko. Pinagbuksan niya ako ng pinto at pumasok naman ako. Tinulungan niya pa akong makapasok sa loob.

Pagkapasok niya sa driver seat ay naiiling na lamang ako.

"Should I clap you for being a gentleman?" Tanong ko rito kaya napalingon siya sa 'kin.

He smirked then pinched my cheeks.

"Ikaw," he hoarsely said. Natawa naman ako at umiwas ng tingin sa kaniya. Ibinaling ko na lamang ang mata ko sa labas ng bintana.

"Should I wait you?" Tanong nito habang nanghila ng seatbelt.

"Ikaw," ganti ko. Tumawa naman siya ng marahan. Napalingon ako sa kanya at una kong napansin ang sugat sa may daliri niya.

"What happened that-." Aakma ko sanang aabutin ang kamay niya pero iniwas niya ito sa 'kin at saka tiningnan niya ako sa mata.

"Nothing," usal nito at ibinalik ang tingin sa kalsada.

"Nothing ka diyan!" Sigaw ko at hinila ang collar niya. Napadaing naman siya at nagpupumiglas at sa sobrang pagpupumiglas niya ay nasubsob ako sa dibdib niya. Hindi pa pala ako nakasuot ng seatbelt.

"Ano nga?" Mahinang tanong ko habang hawak ang kamay niya at nakatingin sa mga mata niya.

"Kinilig lang naman ako," wika nito at bahagyang namula ang mukha niya. Inagaw niya mula sa 'kin ang kamay niya and ge cupped his face.

"Owh, I see." Bulong ko at umalis sa kandungan niya at bumalik sa pagkakaupo at sinuot ko na ang seatbelt ko.

"So, we are officially couple?" Napabalikwas ako at agad na napalingon sa kaniya. Agad naman siyang umiwas ng tingin at hindi pa nawawala ang pamumula sa mukha niya.

"Should we? Who told you?" Maangas na tanong ko sa kaniya. Napatingin naman siya sa 'kin at mahinang natawa.

"I heard you've tell him that you have a boyfriend. Probably, I am." Nakangisi nitong wika. Ako naman ngayon ang namula kaya napaiwas ako ng tingin mula sa kaniya.

"I would heartily accept as your boyfriend from now on." Hindi ko na siya nilingon pa. Ang lakas kasi ng kabog ng dibdib ko at nakakaramdam pa ako ng kiliti sa tiyan ko.

Would it be a sign of being in-love? I'd hope that he's not avenge his mother's death. Wala naman talaga akong kasalanan do'n eh. Kumbaga, we are both trick but the fate.

"PICK ME IN AFTERNOON." Wika ko bago isinarado ang pinto. Pumasok ako sa loob ng kompanya at siya ba lamang ang pagkamangha ko ng mapansin na ang laki pala.

"Ms. Montenegro?" Biglang tanong sa 'kin ng isang babae kaya nalipat sa kaniya ang tingin ko. Tumango naman ako sa kaniya.

"This way ma'am," magalang nitong wika sabay lahad ng kaniyang kamay. Tumango naman ako at naglakad patungo sa kaniyang itinuro na daanan.