Chapter Twenty: The Truth

29 2 0
                                    


I woke up with an excruciating pain in my head. Nahihilo ako at parang may pakong nakasuot sa ulo ko. Hindi ko mawari rin yung paligid ko. Nasaan ba ako.

Minulat ko na ng ayos ang mata ko at biglang bumilis ang tibok ng puso ko. I was at the room where I was first held hostage pero ngayon ay nakatali ako sa isang upuan at katabi ko si Kendra at si Luna na putla at duguan pa rin. Pare-parehas kaming nakatali at ramdam ko na agad ang hapdi ng lubid sa kamay ko.

Pabalik balik ang mukha ko sa pagtingin sa kanila, nag-aabang kung gagalaw ba sila o hindi. "K-kei! Luna!" SIgaw ko.

Mahinang napatingin si Kendra at doon nagsimula itong umiyak. "Jace." She croaks out. "Kailangan nating tumakas. Papatayi-"

She was cut short as the door opened revealing Amara in a bloodied long white dress and Tanner by her side. They had guns in their hands and a knife. I started shaking vigorously, feeling a different kind of fear. A fear I haven't ever felt before. I felt helpless. Useless. I felt like I can't do anything anymore.

I failed you, Kendra...

"Oh, the three of you are awake. Very good. Welcome!" she then grins widely.

"Baliw ka ba?!" Sigaw ko. Ano bang ginawa namin para magkaganito!" SIgaw ko. Nanginginig ako sa sobrang takot at galit. "Hindi ako si Henry!"

Nawala ang ngiti niya at nanlaki ang mata nito. "Hindi! Hindi pwede! I know you're Henry! And it's all just a disguise!"

"Hindi!" I quickly shouted back at her. "Patay na si Henry! Matagal nang patay si Henry! Pinatay siya ni Jericho, Amara! Hindi ko alam bakit damay-damay pa kaming lahat sa kabaliwan mo! Hindi ko maintindihan! Baliw ka!"

"Hindi! Hindi ako baliw! Alam kong ikaw yan Henry!" Sigaw niya pabalik sa akin.

I gritted my teeth in anger. I can't hold it in anymore. "Yes, you are! Just Like your father!!!"

Her body was starting to tremble and she aggressively shakes her head. Kinakalmot nya ang mga braso niya at nagsisimula itong mamula. "Hindi. Hindi ka baliw." Bulong nito sa sarili niya.

"Alam kong ikaw yan Henry! Kaya kita ginayuma noon! Hindi ko kasi kayang saktan noon si Luna. Mahal na mahal kita Henry pero mas mahal mo ang kaibigan ko! Hindi ko alam bakit hindi mo maalala ang relasyon natin noon! Kaya ginayuma kita para mahulog ka kay Kendra. Akala ko ay magui-guilty ka sa nararamdaman mo pero hindi! Akala ko kapag nakaramdam ka ng pagmamahal para sa ibang tao, ay maiisipan mong iwan si Luna. Pero hindi! Hindi tuloy kita nakuha, mahal. Pinatuloy mong mahalin si Luna kahit mahal mo rin si Kendra! Oo! Plinano ko ang lahat ng ito. Simula pa noong nakakakuha ka ng mga banta hanggang sa pagkamatay ng mga pamilya Ninyo. Ayoko na ng may kaagaw at ngayong wala na akong pakialam sa nararamdaman ninyo, papatayin ko na kayo para akin nalang ang ipinagkait ng mundo sa akin. I love you, Henry." Nagsimula itong umiyak habang naglalakad papalapit sa akin.

Sinipa ko siyanang makalapit at tuluyan na itong umiyak sabay tumakbo papalabas ng kwarto. Nagsimula na rin akong umiyak. Kaya pala... Kaya pala parang akong ginayuma, kasi ginayuma nga ako. I felt tense. Confused. Crushed. I don't know how I feel. Hindi ko kayanga humarap kay Amara at kay Luna kaya tumingin nalang ako kay Tanner.

"Tanner." Mahina kong iyak. "Patayin mo nalang ako. Wala na rin naming patutunguhan. Ako ang gusto ni Amara, and until she doesn't have me for herself, you're all doomed."

I felt so drained. I feel like life has no purpose. All of this was just a sick game. Amara's game. I have to. Tears started streaming down my face as I eagerly wait for him to pull the trigger. I begged and begged pero nanatiling tahimik lang sya.

Tumingin ulit ako kay Tanner. Nanginginig sya at umiiyak.

"I'm sorry." Bigla syang tumakbo papalapit sa akin at nagsimulang tanggalin ang tali sa mga kamay ko. "Escape this place and never come back. Change your name, no, change your whole identity. I'm not making out alive so I want to make sure you do."

Napakunot ang noo ko. "Anong ginagawa mo?"

"Something I should've done a long time ago."

My arms were now free and I let them dangle because of the pain on my wrists.

"I left my bag at the kitchen. Inside is everything you need to escape. And don't worry about Kendra, those shots were far enough to just burn her legs which I have already cleaned and patched up. Luna is weak but she knows how to persuade the guards. And please, find Amara's journal. Every single thing that she has done is written in there. There is enough proof to get ger the death penalty. Show it to a lawyer. Tell the world how awful of a creature Amara is."

I stared blindly at him, nalilito pa rin kung bakit bigla nagbago isip neto. "But why? Why are you suddenly siding with us after all this? Bakit ngayon pa?" Napabuntong-hininga ito. "I realized that I've been brained washed into thinking that I was in love with Amara. I've been her dog ever since she handed me a piece of paper. She gave me this paper with scribbles on it and with a blink of an eye, I was delusional with her. I snapped back to reality when she talked about how she planned all of this. I'm sorry for everything. And please, take good care of Luna."

I nodded but before Tanner could get up, he abruptly stopped and looked at his now bloodied shirt and then dropped dead. My arms shoot back to the back of the chair as Kendra shrieked and started crying in fear.

Shit.

"Pakawalan mo na kaming demonyo ka! Baliw ka!" SIgaw ni Kendra. Humahagulgol na siya habang pinillit na makawala sa pagkakatali sa kanya. Lumapit si Amara kay Kendra at sinampal ito.

"Tumugil ka!" SIgaw ko. Nanginginig na ako sa matinding galit na namumumo sa katawan ko. Bigla akong tumayo at saka sinuntok si Amara. Binugbog ko ito hanggang sa hindi sya makatayo. Kinuha ko ang pocket knife ko sa bulsa at saka tinanggal ang lubid sa kamay ni Kendra. I hugged her and held her delicate face. "Baby, puntahan mo si Manang, ako muna bahala kay Luna. Kunin mo bag ni Tanner sa kusina, you'll need it more."

Nagalanganin si Kendra kaya hinalikan ko ito sa labi and memories from our wedding day came flashing back. "I love you."

"I love you too."

Tumakbo palabas si Kendra at saka ko tinanggal ang tali ni Amara. Binuhat ko ang lampang katawan ni Luna at nang malapit na kami makalabas sa kwarto ay may biglang nagsalita. She sounded like she was possessed with unknown yet overpowered entity making my stomach churn in fear.

"Why are you all leaving?! Bakit hindi kayo masaya sakin?! Lahat ginawa ko para hindi ka na mamroblema sa iba pero ganto parin turing mo sakin? Papatayin ko kayong lahat!!!" 

Unwanted Vengeance [COMPLETED]Where stories live. Discover now