TEACH ME TO LOVE (Sullivan Boiz Series#3)

#23

***

"It doesn't change a single fact that you...fooled me!"

Naglalandas na ang luha ko ngayon. How he could possibly make me feel this hurt. How could he possibly make me feel awful about myself.

"You've played my heart, Leo. You did!" asik ko.

"I didn't played your heart, Bree. Sa dinami-rami ng babaeng dumaan saakin, ikaw ang hindi ko pinaglaruan," tugon niya ng mahinahon.

"Liar!"

"Trust me, I've changed."

"You changed when I left you because you have no choice!"

"No, I've changed the day I accepted my fall and you're wrong. I have choice, but I chosed to change because I love you! Alin ba sa ipinaliwanag ko ang hindi mo maintindihan, Bree? At gagawin ko ang lahat para ipaintindi sa'yo."

Napahid ko ang luha noong marinig ang tinig ng mga estudyante ko."We'll talk later," I said dismissively.

Walang salita itong lumabas ng classroom ko at wala akong ideya kung saan siya nagtungo.

Naging maayos naman ang pagtuturo ko sa kabila ng bigat na nararamdaman ko. Sa mga ikinuwento niya ay nasasaktan ako para sa aming dalawa ngunit mayroon pa ring parte saakin ang nagdududa.

My eyes widened when I saw him standing at the door. Kakapauwi ko lang ng mga bata.

"H-hindi ka pa umuwi?" Utal kong tanong.

"You said we'll talk," he said innocently.

I groaned in disbelief. Daglian akong nag-ayos ng gamit at isinarado ang pinto.

"Let's talk outside, " sambit ko.

We're both walking towards the parking lot. Me holding my bag and books and him hands on his pocket.

"Give me your bag, I'll carry it for you," he said. Itinago niya ang namumulang mukha.

"No, it's fine. "

Palabas na kami ng gate noong may tumawag sa pangalan ko.

"Ma'am," pagbati ko sa principal namin.

"Buti naabutan pa kita." Ngumiti siya sa akin at kalaunan ay tumingin kay Leo. "Boyfriend mo?"

I scratched my temple. I saw from my peripheral vision how Leo grinned.

"No ma'am."

"Not yet po," pagtatama ni Leo.

Matamis na ngumiti ang principal namin na si ma'am Gemalyn.

"Before your sweetness took away my words, may gusto sana akong sabihin sa'yo, Miss Jane."

She looked at me excited. Hindi ko maiwasang magtaka dahil sa saya sa kanyang mukha.

"Naging matunog ang pangalan mo sa huling evaluation at talagang maganda ang feedback sa'yo ng head ng division office. They emailed me asking if I can let you be their guest of honor and speaker for their upcoming event," aniya.

Nanlaki ang mata ko. Head division?! Tila hinaplos ang puso ko.

"Talaga po? Ako?" Mangiyak-ngiyak kong tanong.

"Oo, sabi nila hindi ka raw iniemail agad dahil gusto nilang ako ang magsabi sayo. They want also to congratulate you for you well-job done," muli niyang sambit.

Wala sa sariling nayakao ko siya. "Hindi ko tatanggihan ang napakarare opportunity na ito ma'am."

"I know... I know at sino sana ako para pagkaitan ka ng oportunidad. Pinaghirapan mo ang bagay na iyon and as your principal, I am so proud of you achievements."