Manyiak BXB

Gece Yarısı

Koray: Csger

Koray: Csfer

Koray: uyuypr musyn ?

Görüldü(02:42)

Cafer çevrimiçi.

Yazıyor...

Cafer: Artık uysnığım

Cafer: Ne oldu gsce gwce

Koray: Şey

Koray yazıyor...

Çevrimiçi.

Yazıyor...

Koray: Boşvwr ya

Koray: önemli dwğildi zaten

Koray: uyu swn

Görüldü (02:45)

Cafer: Koray

Cafer: deli mi sikti gwce gece

Cafer: noldu söylwsene

Koray: sijtir git xıbar yat

Koray: sana yszanda kabahat

Cafer: Yerim huysuzluğunu

Cafer: ışığında açık

Cafer: bir sorun mu var?

Cafer: yusuf ilacını aldı demişti

Cafer: işe yaramıyorlar mı artık ?

Koray: bimpyorım

Koray: blşlmijpeum

Koray: Ya bikmiyoeum işte ooofff

Cafer: yerim senşn o oflayan parmaklarını

Cafer: keşke yanımda olsan şimdi

Cafer: o büzdüğün dudaklarını ıstırırdım ne güzel

Cafer: yanaklarını sıkardım

Görüldü(02:50)

Cafer: gelsem ya yanına ?

Koray: Cafer

Koray: ben kendimi kötü hissediypeum

Koray: yanımda dueur mısun

Koray: uyuayna kadar

Koray: lüften

Koray: başka türlü uyuyamdm

Görüldü (02:53)

Cafer: kspıdaum

Cafer: kdpıdayım

Cafer: Kshnrousns

Görüldü(02:55)

Koray: anladım bekle geligoeum

~
İçimdeki heyecanı görmezden gelmeye çalışarak telefonu yatağın yanındaki komodinin üstüne bırakıp ayağa kalktım. Hafifçe başım dönerken bir süre beklemek zorunda kaldım. Daha iyi olduğuma kanaat getirdiğimde elimin tersiyle yanaklarımdaki yaşları alelacele silip kimseyi uyandırmamak için parmak uçlarımı halıya bastırarak yavaş yavaş kapıya ilerledim. Parkeye bastığımda çirkin ve tiz bir ses çıkmıştı ama kimseyi uyandırdığımı düşünmüyordum.

Kapıyı aynı sessizlikle açmaya çalıştım. Cafer kapı kenarına yaslanmış şişik gözleri, dağınık saçları ve pijaması olduğunu düşündüğüm şort tişörtüyle karşımda duruyordu. Kapı açılınca hemen doğrulup içeri girdi. Yüzüme bakıp kaşlarını çatarken ağzını açtığında birşey dememesi için elimi ağzına kapattım. Konuşursa o kalın sesini ayarlayamayabilir ve evdekileri uyandırabilirdi. Diğer elimin işaret parmağını dudağıma bastırıp susmasını söylediğimde kafasını salladı.

Ağzındaki elimi çekmek istediğimde bileğimi tutarak hızlıca avuç içime bir öpücük kondurup ellerimizi birleştirdi. Tekleyen kalbimi es geçip derin bir soluk çektim içime, birleşik duran ellerimizi ayırmayıp onu içeri çektim ve kapıyı kapattım yavaşça, yüzümde bir sırıtma vardı. Beni öpmüştü dimi o az önce, evet evet, öpmüştü.

Onu çekiştirerek odama götürürken parmaklarımız hala kenetliydi, sıkıca tutuyordu sanki bırakmamam için. Onu bırakacağımı düşünmesi saçmaydı.

Odamın kapısını kapattığımda onunla beraber ilerleyip yatağa oturdum. Oda yanıma oturdu, ellerimiz ikimizin ortasında hala birleşik bir şekilde duruyordu. Hafifçe yan dönüp yüzüme baktı. Boş olan elini yüzüme götürüp az önceki ağlamamdan kalan izleri okşadı. İster istemez iç çektim birkaç defa. Benimle beraber o da iç çekti, çenemden tutup nazikçe kafamı ona çevirttiğinde karşı çıkmadım.

Yüzümü inceleyip derince bir nefes aldı. Bana doğru yaklaştığında ne yapacağını anlayıp ona izin verdim. Dudaklarıma kısa, ama etkili bir öpücük bırakıp fazla olmasa da geri çekildi. Alnını alnıma yaslayıp durdu bir süre. İkimizde konuşmuyorduk, yine de kendimi teselli edilmiş hissediyordum, neden ağlamaya başladığımı bile unutmuştum.

Saçlarımı okşayıp kafamı omzuna doğru çekti, kendi yatağa uzandığında bende onun üstünde, başım göğsünde, rahat bir pozisyondaydım. Elimiz hala birleşikti, sanırım bu gece böyle uyuyacaktık. Sahi, bu gece beraber mi uyuyacaktık, hayali bile içimi ısıtmıştı.

Üstümüze yorganı çektiğinde isyan eder gibi mırıldandım, zaten sıcaktı. Bu isyanıma gülüp saçlarımdan öptü ve yorganı belime kadar indirdi. Aldığım ilgiden memnun, kafamı göğsüne sürttüm.

Saçlarımı okşayıp uykumu iyice getirdiğinde, fazla sürmeden onun kalp atışlarını dinleyerek uykuya daldım. Belki de hayatım boyunca alacağım en huzurlu uykuya...