A Star My Hands Can Never Hold

Chapter Nineteen

"What time did you get home last night?"

"Probably like 2 AM? I passed out as soon as I got on my bed. My manager and I took the flight right after the celebration."

He rubbed his eye then rolled over while grabbing his phone. Akala ko ay nakatitig lang siya sakin mula sa kanyang screen pero he looked like he's reading something. Nahalata kong nagugulat siya by the looks of his expression.
"Is there something wrong?"
"Daebak... Ah, nothing babi. I just read my manager's text and I was surprised."
I didn't bother to ask him dahil ayokong isipin niyang pati privacy niya ay pinapakialaman ko.
"Hold on, give me a sec... I'm gonna call him through telephone, okay? Wait."
Bumangon siya at tumayo. Tanging kama niya lang ang nakikita ko ngayon. I muted my mic at tiningnan sila Trexie at Claire na kasalukuyang hinihintay ako kung kailan ko sasabihin kay Eun-woo.

Inabot ng limang minuto bago siya bumalik at ang lapad ng mga ngiti niya. He must've gotten some good news. Ngumiti ako at sinabing, "Looks like you're having a great morning, babi."
Tumango siya at sinuklay ang kanyang buhok. He grabbed his food supplements then swallowed them with water. Iniinom niya ang mga 'to when he wakes up in the morning.

"He said Kaye Dizon donated for the charity donation that I'm holding. She sent hundred sacks of rice."

Oh...

Siya na nga talaga yung pinaka supportive kay Eun-woo. Baka nga sila palang para sa isa't-isa eh, tapos epal lang ako sa storya nilang dalawa. Talo na ako agad.

"W-Wow... Congratulations..."
Hindi naman niya siguro narinig yung sinabi ko dahil busy siya sa kanyang laptop at mukhang may ka-chat. Malamang, si Kaye Dizon na 'yon. Sino pa ba?
Kinagat ko nalang ang labi ko habang pinipigilang maging emotional ulit. Trexie rubbed my hand at ine-encourage akong ngumiti.

"Sorry, babi. I was replying to her manager's e-mail," itinabi niya ang kanyang laptop at nilapit ulit ang mukha niya sa kanyang cellphone.
"This Saturday, I have fan meeting in Seoul. I'm gonna be busy again the whole day. I wish you could come."
Pinilit kong ngumiti sa kanya at tumango nalang dahil speechless parin ako. Parang naging blangko yung utak ko, imbis na ready na akong umamin sa kanya ay nawala na yung gana ko. Bahala na. Wala na rin naman ako sa mood ngayon.

Alam kong mas lalong magagalit sila Mama sakin ngayon dahil hindi ko parin sinasabi kay Eun-woo ang tungkol sa aking pagbubuntis.
"Hindi ako makahanap ng tyempo."
"Ching, wag kang iiyak. Please, tama na."
"Ewan ko nalang talaga," lumabas si Claire ng kwarto at naintindihan ko namang na-stress siya sakin kaya okay lang kung mawalan sila ng pasensya. Hindi ko na talaga kaya eh.
"Gusto mo bang ako nalang ang magsabi?"
"Wag na, ching. Okay pa naman ako eh. Mahaba pa naman yung oras."
"Magagalit lalo sila Mama mo. Pano ka ngayon?"
I shrugged my shoulders then charged my phone. Bumangon na ako't inayos ang kama.
"Tara, samahan niyo nalang akong mamalengke. Malapit na rin yung lunch."

Jagiya!: I'm cooking Tteokbokki with lots of cheese! What are you gonna eat for lunch? ^^

Nakita ko ito mula sa aking notifications pero hindi ko binuksan ang chat dahil wala pa ako sa mood na kausapin siya.
"Ano bang ikinagalit mo, fre? Eh normal lang naman sa kanya yung mga ganyang gestures ng fans niya," ani Claire habang nagmamaneho. Pauwi na kami sa bahay galing ng palengke dahil gusto kong magluto ng pork adobo at ginataang langka na salad.
"Masyado naman kasing pinagsisiksikan nung artistang yun ang sarili niya kay Eun-woo noh. Ang sarap ipaalam sa kanyang magkaka baby na sila ni Angela eh. Gawin ko na kaya?"
Sabi naman ni Trexie na kanina pa nanggigigil.
"Oo nga, pero duh? He is a freaking celebrity. Walang romantic meaning yun noh."
"Di mo sure, chong. Alam mo naman yung genre ni ate girl, diba? Kahit si Rey nga nuon, laging nakatangkilik sa mga palabas niya eh. Miski sa social media!"