Cold City Series #3: A Gust Of Constellations
"She's my gust of constellations, my sublime serenity." - Kasper Gustave D. Reanzares
***
On a brief night of lunacy, Constelaine decided to break free from her parent's pressures and follow no rules but...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Deserve ***
Pinakita namin sa guard ng Saint Benedict University ang tickets namin para makapasok sa loob. Hindi ko alam kung saan iyon kinuha ni Reanna, kailangan din daw kasi iyon para makapasok.
Hindi ko rin siya natiis. Matapos niyang muntik ng pasabugin ang phone ko ay pumayag na ako. I don't want her to come here alone, there's a tendency that she'll make a fool of herself.
When we entered the school, I saw some students from other schools, too. Dinatayo talaga ang Saint Benedict kapag may events sila.
May malaking LED screen sa entrance nila kung saan nag p-play ang isang greeting animation.
Welcome to Saint Benedict University's 106th Foundation Day
"Saan tayo?" tanong ko kay Reanna nang makapag masid sa paligid. First time ko rito kaya hindi ko alam kung saan pupunta. Hinawakan ko nang maigi ang sling bag ko at umiwas nang may dumaan.
"I heard na may volleyball competition ang babae."
"Okay, so saan iyon? And what's her name ba?" Hindi pa kasi niya nababanggit kung ano ang pangalan ng babaeng umagaw raw sa ex niyang hilaw.
"Hillary," she said bitterly with a sneer on her face.
"Okay, then sugurin na natin," I said with a hint of sarcasm.
Nagsimula siyang maglakad at sumunod lang ako sa kanya. I can say that this is not her first time here cuz she knows her way. Dumaan kami sa mahabang two way road na may naka plant na pine at palm trees sa gilid. The left road was lined with stalls of food courts that were swarming with students. Halos kalahating kilometro din yata iyon, ang dami, eh. Parang may fiesta.
Gusto ko nga munang tumigil para kumain pero ayaw kong sirain ang momentum ni Reanna.
"Malayo pa ba tayo?" This campus is huge. Sana pala pumasok na lang kami sa pinakamalapit sa gate kung saan naroon ang Hillary na iyon. "Masakit na ang paa ko." I was wearing a three inch pumps beyond my ankle length jeans. I just clamped my hair with the golden clamp that I hot from Shoppe. I let some tendrils of my hair fell loose on the side of my face for some style.
She spunned and eyed my shoes without stopping. "You should've worn a shoes."
Tumaas ang kilay ko. "Wow. Hindi mo naman sinabi na kailangang may dress code ang agenda natin ngayon." I wasn't expecting na sasama ako sa kanya ngayon kaya hindi ko napaghandaan ang isusuot ko.
"Don't worry, malapit na tayo."
Hindi na ulit nagreklamo at nagtiis na lang. I can see that she was anxious, despite that determined look on her face.
We reached a wide lawn with booths on the side. Lenard Woods daw ang pangalan ng place na iyon. Siguro dahil sa mga malalaking puno na nakapalibot sa lugar. Sa totoo lang, kung hindi building ay mga puno ang karamihang makikita roon.
