WHEN MISS NATASHA MEET THE GANGSTER (COMPLETED)

EPILOGUE

      Marami ang nag bago dito sa loob at labas ng Palasyo ngunit hindi nila binago ang batas ng Kamatayan ngunit nangako ang Bagong Hari na ibibigay lang ang parusang ito sa karapat-dapat. Pareho kasi kaming naniniwala na may mga tao pa rin na handang mag bago at lahat ng tao deserve bigyan ng Second Chance. 'Yung dating naparusahan na wala naman talagang sala o ginawang krimen ay napalaya at dahil sa parusang natanggap ng aking Ama natukoy ang totoong gumawa ng Krimen na iyon. Ngunit hindi pa rin maiiwasan na may lumabag sa batas, mag nakaw, pumatay, gumahasa at kung ano-ano pa. But  it's their decision, 'yun ang pinili nilang tadhana ng kanilang buhay, hindi na namin kasalanan kung mapaparusahan sila ng kamatayan.

     Ano nga ba ang parusang nakuha ko? Hmm hindi naman ganon kahirap it's exciting pa nga e' dahil naging mas malawak ang kaisipan ko pag dating sa kahirapan. At ngayon? Nasaan nga ba ako? Nasa kabilang bayan at dito nag aaral. Wala akong kaibigan bukod sa natatakot sila sa akin dahil sa aking mga mata kahit aware naman na sila kung sino at kung saan  ako nang galing wala rin naman akong balak na makipag kaibigan Being friendly is not my Style.  It's cool to be a Future Educator pero wala sa plano ko ang mag trabaho bilang isang Guro.

     Bago ako umuwi pumunta muna ako sa Simenteryo ng mga Ichika at dinalaw ang puntod nina Apollo at Ojīchan sunod naman si  Mommy.

"Mom, I miss you. I miss you so much, I miss your hug, your kisses everything. Tulad ng ipinangako ko nabago ang batas medyo nag karoon naman nang katahimikan ngunit hindi pa rin maiiwasan ang mga taong hangal. If you gonna asked me if I'm happy my answer well be yes" simple akong ngumiti at inihipan ang kandila at tumayo na at umalis.

   I'm happy pero pakiramdam ko may kulang. Siguro hindi pa sapat ang kaligayahang nararamdaman ko ngayon para masabi kong masaya talaga ako. Dahil hindi lang ang utak ko ang nag sasabing may kulang. Kundi ang puso ko.

     Habang patagal ng patagal doon ko narerealize na pag mahal mo ang isang tao hindi na siya ganon kadaling mawala sa utak at puso mo. Na kahit paulit-ulit mong sabihin na Kaya kong wala siya alam mo sa iyong sarili na hindi mo kaya. He is a stranger. We both strangers but I fall inlove with a Stranger. Saan nga ba kami unang nag kita? Ah HAHAHA sa mall nag kabungguan kami hanggang sa nagkasagotan at sa hindi inaasahan muli kaming nag kita pero ang mas hindi ko inaasahan Ay 'yung minahal ko siya ng subra... Sa subrang pag mamahal ko pinaplano ko nang tumakas para pumuntang Pilipinas. Pero kung gusto ko talaga siyang makasama ng matagal kailangan ko munang makapagtapos ng Pag aaral. Pero kumusta na kaya siya? May mga babae kayang umaaligid sa kanya? Grrr! Sana wala!