- Brayden P.O.V -
Napa tingin kami sa pintuan ng may basta-basta na lang pumasok dito.
"You're late Ms. Ichika" sabi ni Prof. Agustin
"Syempre 'di ako sumakto sa oras ng klase mo eh kaya na late" seryosong sagot ni Natasha
"Manners is the most important Ichika itatak mo 'yan sa utak mo" mariing sabi ni Prof na parang pinapagalitan ang isang anak
"But manners can bring you down. Sometimes people choose not to give a respect for some reason" sagot naman ni Natasha. Simula ng makausap ko siya kahapon ewan ang gulo parang may kulang sa kaniya. She lost her Mother pero nasaan kaya ang Papa niya?
"What reason?" tanong ni Prof.
"Depende sa mga tao alangan naman isa-isahin ko sila tsk" sagot ni Natasha sabay lakad papunta sa upuan niya
"Get out" utos ni Prof pero tinaasan lang siya ng kilay ni Natasha
"I said Get out bago pa kita dalhin sa discipline office" mariing sabi ni Prof kaya umerap naman si Natasha sabay lakad palabas.
"I'm so disappointed of you Ash. You change a lot. This is not your Mother want for you. Just die kung sasayangin mo ang sakrepisyo na ginawa niya para sa 'yo. Just die kung hindi mo pahahalagahan ang buhay na binigay niya sa 'yo" lahat kami natahimik sa sinabi ni Prof, ngayon lang namin siya narinig na mag salita ng ganiyan so mag kakilala nga sila.
- Natasha P.O.V -
"I'm so disappointed of you Ash. You change a lot. This is not your Mother want for you. Just die kung sasayangin mo ang sakrepisyo na ginawa nya para sayo. Just die kung hindi mo pahahalagahan ang buhay na binigay niya sa 'yo" maski ako nataohan sa sinabi ni Prof so he really know me and my mother huh nice..
"Hindi ako mamamatay hanggat hindi ko nalalaman kung sino ang pumatay kay Mommy" sabi ko gamit ang sariling lenggawahe (Japanese Language)
"But I am ready to die after I meet the person's who killed my Mother. Manners is the 10th rules of our family. Manners is not important for me" walang emosyon na sabi ko
"Nag mahal ka na ba? Nasaktan ka na ba? Umiyak ka na ba?" sunod-sunod na tanong niya
"I don't know what love is. Kailangan ko ba 'yun para mabuhay sa mundong ito? Nasaktan? I don't know. Umiyak? Huling pag kaka-alala ko umiyak ako nung araw na ng libing ni Mommy. Tito Agustin Atkinson what is love? Why we need to feel that love? Why we get hurt? Why? Why Tito?" Kunot noong tanong ko
"They say Love can change you. Love can make you smile, laugh, and cry O kahit anong emotion pa 'yan. We need to feel that love dahil yun ang misyon ng bawat puso. Ang mag mahal at mag paramdam at iparamdam ang ibat-ibang klase ng pag ibig na 'yan. Nasasaktan tayo dahil nag mamahal tayo. Nasasaktan tayo dahil yun ang nararamdaman ng tunay na pusong nag mamahal. If you not get hurt therefore you not totally experience what the true love is" mahabang sagot ni Prof
"I don't understand you, can you translate it?" Kunot noong tanong ko na siyang kinasapok ng noo niya pero naintindihan ko naman talaga lahat ng sinabi niya pero kulang. Kulang pa rin yung sagot.
"Ash. Nung bata ka pa isa kang iyakin, duwag, mahina but look at you right now. You know how to fight hindi ka nag papaapi. But you forget how to love, you forget to smile, you didn't know your own fear and Happiness. Napaka daming kulang sa 'yo" seryosong sabi ni Prof nilibot ko naman ang paningin ko at ang mga classmate ko ay nag hihintay ng sasabihin ko
"Dahil ang mga bagay na yan ay bawal sa pamilya ko. That's part of our rules. Don't fall in love. Do not smile or laugh. Blah. Blah. Blah. I am the only girl of Ichika Clan. The girl who have a Eye of a Demon. A girl who need to fight for my country and for my family. Once we break that rules there's a punishment, kahit kadugo ka pa walang special treatment. Pero pano ba mag mahal? Paano ba mag mahal ang mga tao? Masaya ba pag nag mahal? O malungkot? Nakakatuwa ba? O nakaka takot? Sometimes I want to try that love. The romantic love. But there's a part of me na wag na lang dahil may mapapahamak" mahabang sagot ko sa kaniya
"Then choose to fight for him. Choose to fight for your love one" mabilis na sagot ni Prof na siyang kinailing ko kung gagawin ko man ang bagay na 'yan alam ko na ako din ang talo.
"I don't know how to love. And love is not my intention. Love is not my mission. Love is not my passion. Love is not my priority. I don't care about love. I am not here in the Philippines to learn how to love." Bawat salitang binitawan ko ay mariin
"But don't be like a monster--" pinutol ko ang susunod pa niyang sasabihin
"I am not like a monster. I am really a monster. I am Natasha Ichika. I am born to be a killer. I have a Eye of a Demon. I am a Princess. And no one can understand and love me because this is me" sabi ko at inalis ang contact lense ko at humarap ako para makita ako ng mga classmate ko at 'yun ang kinagulat nilang lahat. Muli akong humarap kay Prof.
"See. Now they're not like me. For sure for them I am a real Demon or Monster just because of my Dragon eyes. Look at them Tito they are so shock. Look at this bitches umisog pa talaga sila. Why? Because I am a Monster. And now you f*cking ruined everything!" at saka ako tuluyang lumabas sabay suot ng eye glasses ko. Now they know the real me. Saan ako pupulutin ngayon? F*ck! F*ck my temper! I lost my temper again!! I need to kill right now!! I need to-- No! F*ck! I need to go back to my country!!
If they hate me then hate me. Babalik ako dito at tataposin ko na ang dapat tapusin. I need to chillax first before I lost my control and kill.
YOU ARE READING
WHEN MISS NATASHA MEET THE GANGSTER (COMPLETED)
ActionBakit nag mamahal ang mga tao? Bakit dahil sa pag mamahal nila nasasaktan sila? Bakit nagagalit ang mga tao sa mga taong sinaktan sila? Ang weird lang eh, nag mahal sila tapos nasaktan then in the end magagalit sila dahil sinaktan sila. Ganon ba tal...
