Çıkmaz

~12~

Öz abim bana el kaldırdı. Ne güzel değil mi? Enis yanıma oturdu.

"İyisin değil mi?"

"Dayanamıyorum artık." Cidden yeterdi, bu kadarı da olmazdı yani. Savaş da karşıma oturdu.

"Yamaç ona cezasını verir." Umrumda değildi. Kapı açılınca Bora da Yamaç da içeriye girdi. Yamaç direk yanıma gelip elimden tutup kaldırdı. Enis,

"Nereye gidiyorsunuz oğlum bir dur." Yamaç onu duymazdan gelip elini çeneme koyup ona bakmamı sağladı. Gözlerimin dolduğunu görmesini istemiyordum.

"İyi misin?" Cevap vermedim.

Sadece kendi başıma yaşayabileceğim bir hayat istiyordum. Bora kolumdan tuttu.

"Adel, biraz konuşalım dur." Lan ne diye konuşacaksın benimle. Ben daha bir şey diyemeden Yamaç araya girdi.

"Konuşacak bir şey yok Bora, işine git." Bora'ya baktım. Dudağı patlamıştı Yamaç bir şey yapmış olmalıydı ama gram üzülmedim. Bora bana döndü.

"Adel lütfen." Gerçekten patlayacaktım artık.

"Beni rehin aldınız burada, kapıyı kilitlediniz. Gittiniz telefonumu her şeyimi aldınız. Her şeyimle kısıtladınız. Beni burada kolumdan tutup savurdunuz bir yerlere. Psikolojik şiddet uyguladınız. Hayatımla ilgili gerçekleri benden sakladınız. Orosbu mualemesi görmeme neden oldunuz. Hayatında hiç sevgi görmemiş kızın psikolojisini mahvettiniz. Şimdi öz abim gelmiş bana el kaldırıyor. Hiç birinizin ama hiç birinizin bana yaptığı şeyler unutmayacağım bundan sonra da hiç biriniz mümkünse benimle muhattap olmasın."

Benden hiç biri böyle bir tepki beklemediği için kalmışlardı ama haklıydım. Sonuna kadar haklıydım. Kapıyı çarpıp çıktım. Hızlıca yürümeye başladım nereye gittiğim umrumda değildi. Ana yola çıkıp taksi çevirmem lazımdı.

"Hayatımın içine edin olur mu? Hepiniz edin." Yanaklarıma düşen yaşları elimle sildim. Abi sadece mutlu bir ailem olsun istiyordum ya. Sadece beni seven bir ailem olsun istiyordum. Hayatımın alt üst olmasını değil. Gerçekten ne yapacaktım bundan sonra?

Bir taksiyi durdurup içine bindim. Benden nefret eden o adamın evine gidip giyecek bir şeyler alıp kendime düzgün kalacak bir otel bulmam lazımdı.

Bizim evin önünde durduğumuzda indim. Adama burada beklemesini söyleyip cebimden anahtarı çıkarıp kapıyı açtım. Babam şaşkın şaşkın bana bakıyordu.

"Merak etme seni görmeye gelmedim alacağım bir kaç şey var." Hızlıca odama çıkıp bir sırt çantası alıp doldurabileceğim kadar kıyafet doldurdum. Hızlıca evden çıkıp geri taksiye bindim.

"Beni herhangi bir otele bırakabilir misiniz?" Adam başını salladı.

"Sen tek başına neden otel arıyorsun ki? Annen baban nerede senin?" Dayı bir sen ve senin soruların eksik şu an.

Araba durduğunda ben de direk indim. İşimi görecek bir oteldi burası. Tam otele giriş yapacakken birinin ağzıma ellerini dayayıp beni çekmesiyle afalladım. Sırtımı duvarda buldum. Kafamı kaldırıp karşıma baktığımda hiç de şaşırmamıştım.

"Ne yaptığını sanıyorsun sen?" Beyefendiye bak ya. Cidden sabır dinleniyordum

"Asıl sen ne yaptığını sanıyorsun Adel, bir anda böyle bir şey..." Devamını ben getirdim.

"Haklıyım ve bunu sen de biliyorsun." Gözlerini kaçırdı. İyi güzel bunun farkında olması.

"Benim eve gideceğiz." Başımı olumsuz anlamda salladım. Daha neler.