"အား...ဘယ်အချိန်ထိလမ်းလျှောက်ရအုန်းမှာလဲ"
"ပိုင်လိ..."
"ရှင်းကော ကျွန်တော်လမ်းမလျှောက်နိုင်တော့ဘူး"
မနက်ခင်းထဲက ယခုနေမွန်းတည့်ချိန်ရောက်နေပြီ တောင်ပေါ်ဝင်ခွင့်စာရင်းပေးတဲ့နေရာစီသို့ သူတို့သွားနေရတာ အခုထိမရောက်နိုင်သေး။
"ညီလေးပိုင်လိကောတို့ မကြာခင်ရောက်တော့မှာပါ"
"ဟင့်...မလျှောက်နိုင်တော့ပါဘူးဆို...ဒီမှာတွေ့လားပေါက်ပြဲကုန်ပြီ"
ဖြူနုနုခြေဖမိုးလေးဟာ အကြာကြီးလမ်းလျှောက်ကလို့ထင်တယ် နီရဲလို့နေလေ၏။ခြေချောင်းလေးတွေကလဲ ဖိနပ်ဒဏ်မခံနိုင်၍ပေါက်ပြဲနေတော့သည်။
"နာတယ်...ဟင့်...အင့်"
ရှိုက်သံတိုးတိုးလေးထွက်ကာ ပုလဲမျက်ရည်ကြည်တွေ ကျဆင်းနေသော ဝက်ပေါက်စကြောင့် သူ့ကိုယ်တွင်း၌တစ်ခါမှမဖြစ်ဘူးသော သနားညှာတာခြင်းများထွက်ပေါ်လာေလသည်။
"အရမ်းနာလား..."
"အင်း...လူဂွစာကြီး...ဟင့်...နာနာ.."
အသားနာလျှင် ဂျီကျပြီးချွဲတတ်သောပိုင်လိ၏ ငယ်ဗီဇလေးကမပျောက်သေး
"အဲ့တာဆိုခဏနားကျမလား"
"ရှီရင်းအခုတောင်နေမွန်းတည့်နေပြီ ညနေမစောင်းခင်အရောက်သွားရမှာ တော်ကြာစာရင်းပေးဖို့မမှီဖြစ်နေမယ်"
"အင့်...ဟင့်...နာတယ်..အီး"
"ဟင်း....ကျောပေါ်တက်"
"လူဂွစာကြီး!!! သခင်လေး!!!"
လူဂွစာကြီး၏ ကျယ်ပြန့်သောကျောပြင်က သူ၏မျက်ဝန်းရှေ့တည့်တည့်မှာ ဘယ်သောအခါမှ စကားလမ်းကြောင်းမတည့်ပါသော်လည်း ထိုသူကသူ့ကိုဂရုစိုက်ပေးသေး၏။
"သခင်လေး မသင့်တော်ပါဘူး ကျွန်တော်မျိုးပဲကျောပိုးသွားလိုက်ပါမယ်"
"တောင်ပေါ်အထိဆို သခင်လေးပင်ပန်းနေပါ့မယ် ရိလန်ကိုပဲပေးလိုက်ပါ"
"ရတယ် မလိုဘူး ငါ့ကဘယ်သူလဲမေ့နေတာလား!!!"
အေးစက်စွာပြောသော သခင်လေးစကားကြားမှ သခင်လေးကစစ်နတ်ဘုရားဖြစ်ကြောင်းသတိရတော့တယ်။လူပြည်မှာနေတာမကြာသေးပေမဲ့ သူတို့ကိုယ်တိုင်က နတ်ဘုရားတွေဆိုတာမေ့နေကြတာ...
STAI LEGGENDO
သစ္စာနှောင်ကြိုး(completed)
FanfictionZhanyi(ZSWW) မေတ္တာရပ်ခံခြင်း❗ ကျေးဇူးပြုပြီး Juneရဲ့ fictionကို တခြား mediaများကိုလုံးဝ မshare ကြပါနဲ့။ Unicode မက်မွန် လေအဝေ့ နှလုံးသား တစ်စုံကို ချစ်ရသူစီ အပ်နှင်းလို့ နှင်းမှုန်အဖြစ် ပြောင်းရတော့မယ် Zawgyi မက္မြန္ ေလအေဝ့ ႏွလုံးသား တစၥဳံကို ခ်စ္ရ...
