She's The Billionaire's Obsession Book 1

Chapter 28

Sandali akong napatulala dahil sa narinig bago matauhan dahil isang malakas na kalabog na sinundan nang alarm ng isang sasakyan. Sa pagkataranta ko ay dali-dali akong tumakbo papasok ng venue. Sinipa ng malakas ni Joshua ang sasakyan dahilan para ma-trigger ang alarm ng sasakyan. Ganoon ba talaga siya kagalit?

Nasa hall na ako at patuloy pa rin ako sa pagtakbo. Habang tumatakbo ay tinitignan ko ang likuran ko dahil baka nakasunod sila Joshua and it fear me. In recklessness bumanga tuloy ako sa kasalubong ko. Gulat na nilingon ko ang taong nakabangga ko. It was Cosmer.

"Hon, what's wrong? Why are you running?" Cosmer asked worriedly as his arms embrace my waist.

"Uhm, kasi sasakyan sa labas biglang nag-alarm pero hindi ako 'yong may gawa nun, promise." Tinaas ko kanang kamay ko.

"Okay?" Natatawang sagot nito. "But what are you doing there?"

"Oum, I-I don't know too."

At the end hindi na lamang nagsalita si Cosmer. Inaya na lamang niya ako pumasok sa loob kahit labag sa loob ko ay nagpaakay na lamang ako. Ito na naman po tayo sa pakikipagplastikan. Mabait kapag nakaharap pero kalaban kapag nakatalikod.

Buong magdamag akong nagtiis sa party although Cosmer was there and never leave me. Still, the people around suffocate me. It's almost midnight when the party got over. On the way out of the venue, Cosmer's parents come along and decided to stay in the mansion for a while with us and with Collen, yes, Collen is going with us.

Awkward para sa akin ang mangyayari bukas. Breakfast with Cosmer's family, thinking about it makes me nervous.

THE next morning, naunang nagising si Cosmer. Nagising na lamang ako na wala na si Cosmer sa tabi ko pero may naririnig akong pag-agos ng tubig sa bathroom. Baka si Cosmer iyon. Nagmamadali akong bumangon at tumakbo sa kuwarto ko. Nakapagluto na kaya si Manang?

Hindi ko na sinunod ang ritwal ko sa paliligo at wisik-wisik na lamang ang ginawa ko. Pagkatapos ng mabilisang pag-aayos ay dumiretso na ako sa kuwarto ni Cosmer. Pero bago pa ako makarating sa kuwarto ni Cosmer ay nakasalubong ko si Collen. Paakyat ito ng hagdan and in his last step ay napahinto ito.

"Hey," casual na bati ni Collen. May hawak itong tasa.

"Hay?" awkward na sagot ko na ikinatawa niya.

I don't know how should I skip here without being rude to him.

"Uhm, mauna na ako. Baka hinihintay na ako ng Kuya mo," lakas-loob na turan ko.

"Yeah, sure." He gesture his hand that is holding a cup on the way. Nakahinga naman ako ng maluwag sa sinabi niya at tahimik na umalis sa harap niya. "Wait, are you two come back together for real?"

Napahinto ako sa tanong ni Collen. I slowly faced him as I took a deep breath. I already decided to be with Cosmer pero ayokong may ibang makakaalam niyon sa ngayon dahil baka mangielam sila sa sitwasyon namin. Collen might pressure me and asking me this way is giving me a feeling of being pressure.

"Uhm... Well, Cosmer and I are doing good."

"Yes, we came back together for real," Cosmer answered out of nowhere.

Pareho kaming napalingon ni Collen sa likuran ko. Naroon si Cosmer cool na naglalakad palapit. Napalunok naman ako sa kaba. Ugali na ba niya ang sumusulpot-sulpot kung saan-saan kapag hindi naman siya hinahanap pero kapag hinahanap nagtatago. Baliktad din ang utak nitong si Cosmer.

Yumakap agad ang braso ni Cosmer sa bewang ko, mannerism niya na yata 'yan. Masama ang tingin ni Cosmer kay Collen. Don't tell me mag-aaway na naman sila. Come to think of it, nakita ni Cosmer na nakikipaghalikan ako kay Collen, ang sagwa ng word of choice ko. Pero hanggang ngayon clueless ako sa nangyari ng araw na iyon. Collen has this mocking smile on his lips. Habang tumatagal ay mas lalong nagiging tumataas ang tensyon. Pekeng umubo ako para kunin ang atensyon nila. Cosmer asked me worriedly if I am fine.