Unlikely Mistake ✔

Mistake.27 - Unworthy of him

AN: Thank you po! For making mu story reach 100k+ Reads! ;)

Lovelove~~

》CHEYNE《

I was frowning. Kakatapos ko lang mag-shower at naka-robe lang ako ngayon. Nakatayo ako ngayon dito sa loob ng walking closet habang paulit-ulit na ginagala ang mga mata sa mga damit ko. I don't have a lot of maternity dress na pwedeng ipang-alis dahil hindi naman ako madalas umalis ng bahay. And I can't wear jeans or leggings anymore because i'm already big as a whale. I'm too big para sa iba ko pang damit kaya nahihirapan akong pumili ng maisusuot.

Well... we're not really going somewhere special or something. Its actually not a big deal. I just feel like dressing up today kasi lalabas kami ni Lorenzo. Minsan lang kasi kami lumabas dahil may trabaho sya.

Now that i think about it, napaka boring pala talaga ng buhay ko. Puro bahay lang ako. Pag-garden sa umaga, magsusulti ng kung ano-ano para sa baby ko, magbabasa ng libro, manunuod ng TV, puro yun lang ang inagawa ko. I'm amaze na hindi ako nasiraan ng ulo nitong mga nakalipas na buwan.

While having dinner last night we decided to go out and shop for our baby. Since 7 months na si Baby nung isang araw. I told him ito na yung tamang oras para mamili ng mga gamit ni baby. Okay naman na yung nursery room, handang handa na sa pagdating ng baby namin. Personal things nalang ang kulang, especially baby clothes.

Dumaan na ang Holy week. And we spend most of it with his family, though i visit my own family too. Dun ako nag- easter sunday, because its like a family tradition for us na umatend ng misa na magkakasama. Ako lang mag-isa ang umuwi, pinilit ko si Lorenzo na payagan akong mag-isa. Hindi ko pa kasi kayang iharap sya sa pamilya ko. In the end pinahatid nya ako sa family driver nila para daw safe. Hindi rin naman ako nagtagal dahil hindi ko pa rin kayang makasama ang daddy ko.

So... it's been weeks since he said that we should take things slow. But i don't think we're moving slow. Or ganito lang talaga ang definition nya ng slow. Because before i knew it sa tabi ko na sya lagi natutulog. I don't even know when it started but every morning i would wake up with a smile dahil sya ang lagi kong unang nakikita sa umaga.

Please don't think dirty. We just slept, wala kaming ginagawang kababalaghan. Natutulog lang kaming magkatabi, nothing more. Though he would sometimes kiss me... again don't make it a big deal. He would just give peck on the lips, kiss my forehead or my head that's all. Nothing more than that.

Anyway... gustong gusto nyang laging hinahaplos ang tyan ko sa gabi bago matulog. Yun siguro ang dahilan kung bakit lagi syang tumatabi sa akin matulog. I love the feeling. The warmth is nice, that is why didn't dare complain.

Isa pa sa tuwing ginagawa nya ang bagay na yun I feel at ease. It's like a bed time story for me. And waking up first thing in the morning, seeing him is something nice. Wonderful even. Isang bagay na hindi ko kailan man inisip na mangyayari sa akin... na mararanasan ko.

We act like a married couple sa totoo lang. Naging routine ko na ang ipaghanda sya ng almusal sa umaga bago sya pumasok sa trabaho, at sabay kaming kakain. Mag-uusap ng kung ano-ano. Ipinaghahanda ko rin sya ng masuuot nya.

I don't know when and how it started but it became natural for me to those things. He didn't complain even. Well except pag nagluluto ako, kesyo bawal daw ako mapagod or what so ever. Pero lagi ko pa rin sya nahuhuling nakatingin sa akin ng naka ngiti.