Unlikely Mistake ✔

Mistake.22 - Maybe

》CHEYNE《

I woke up early the next day, i felt tired for some reason probably from all the crying i did last night. Kahit ang mata mga ko medyo mabigat ang pakiramdam, sure ako na maga ang mga ito.

Naramdaman ko ulet ang pag-galaw ng baby ko. Naalala ko yung mukha nya nung unang arar naming maramdaman ang pag-galaw ni baby. Wala sa sariling hinaplos haplos ko ang tyan ko. Just hang in there baby. Pasensya na kung medyo stress si mommy nitong mga nakaraang araw, i promise to fix this. Asap! - sabi ko sa baby ko.

Hindi ko alam kung gaano na ako katagal gising pero hindi pa rin ako tumatayo mula sa pagkakahiga. Nakatulala lang ako sa kisame, iniisip kung paano ako malilinawan sa nararamdaman ko. Kung paano ko masasagot ang napakaraming tanong sa isip ko. Because these feelings were too much. All too much that its making my heart ache.

Naalala ko ang lahat ng sinabi nya sa akin kagabi. I buried my face in my pillow and scream in frustration and confusion. I don't even know why i am feeling like this! Damn it! My feelings doesn't even make sense to me! Then how am i even suppost to explain it to anybody!

For now all i know is that need someone, yung taong gigising sa akin sa delema kong ito. Yung tao ipapaintindi sa akin ang mga nararamdaman kong ito. And there is only one person who can do that. I just hope that she's not to busy to talk to me.

Kinuha ko ang phone kong nakapatong sa nightstand saka umupo ng pa-indian seat sa kama. Mabilis kong hinanap ang number ng bestfriend ko dahil sya lang ang alam kong makakatulong sa akin sa mga ganitong kaimportanteng usapin.

I tap her name, it took her four ring to answer. "Lyn?" I say making sure she's one answering.

"Lyra," sagot nya na para bang nagising lang sya dahil sa tawag ko. Napatingin tuloy ako sa orasan, pasado alas otso na kaya medyo nakakapagtakang tulog pa rin sya ng ganito oras, normaly kasi maaga sya nagigising.

"What do you want, Lyra? Istorbo ka sa natutulog alam mo ba yun?" Inis na tanong nya ng hindi ako agad nakapag salita. Hindi ko rin mapigilang iikot ang mata ko kahit alam ko namang di nya ako nakikita. What did i expect from her anyway?

I snorted. "Don't be a bitch! I need my bestfriend! Mababaliw na ako! Nag-away kami - ay mali inaway nya ako. Ngayon hindi ko na alam ang gagawin ko pakiramdam ko ang sama sama kong tao kahit wala naman talaga akong ginawang masama iniwasan ko lang naman sya dahil hi -- " Pasensyahan nyo na kami pero harsh talaga kami sa isa't isa paminsan minsan.

"STOP!" pag putol nya sa mga sinasabi ko. "Uso huminga, hindi rin kita maintindihan! Sumasakit ang ulo ko sayo Lyra!" Pasigaw na sabi nya.

"Makipag kita ka sa akin, kailangan mo kong tulungan dahil hindi ako nagbibiro, mababaliw na talaga ako sa kakaisip ng dapat kong gawin!" Sabi ko sa kanya.

"Pero Lyra matagal ka nang baliw!" Seryoso sabi nya pero makalipas ang ilang segundo ay tumawa.

"Kung baliw ako MAS ka!" Sigaw ko sa kanya na mas lalo nya ikinatawa, malala na talaga ang kaigan ko nakuha pa magbiro. "Hindi nakakatawa. Seryoso ako Lyn, i need you." Mahinang dugtong ko pa.