Unlikely Mistake ✔

Mistake.20 - He Move

》CHEYNE《

Kinaumagahan maaga akong nagising at hindi malamang dahilan ang gaan ng pakiramdam ko. Para bang may kung anong nakapatong sa puso ang natanggal. Hindi katulad kahapon na para bang ang napakabigat at gloomy ng paligid ko.

I stared at the ceiling and groaned as i remember what happened last night. I just can't seem to forget how his lips molded in mine. That every damn time that our lips would touch i can't resist... i can't complain but instead i just comply and answered back. Now that i think about it...

How am i supposed to face him now? Will he remember what happened last night? How should i act then? Should I just act like nothing happened? - Paulet ulet kong tanong sa isip ko.

In the end i decided to get up and just act like nothing happened. I just wish he wont talk about it if ever he remembered.

I sighed as get up from bed. Pumasok ako sa banyo para maghilamos at magayos ng sarili. Matapos kong magayos ay lumabas ako ng kwarto at pumunta ng kusina.

I decided to make some breakfast for the two of us. Katulad nung hindi pa kami nag'iiwasan, nung okay pa kami. Iniisip kong gawan sya ng soup para maibsan yung hangover nya, na siguradong mararamdaman nya pag gising nya dahil sa sobrang lasing nya kagabi.

Nang makarating ko sa kusina ay binuksan ko ang ref kinuha at inihanda ang mga kailangan ko. Matapos ay kumuha ako ng Tylenol at baso ng tubig saka umakyat sa kwarto nya. Like what i've expected he's still sleeping like a baby. Nilagay ko ang gamot at tubig sa night stand nya, naghanap ako ng papel at ballpen saka naglagay ng note na 'For Hangover' simple as that. Matapos nun ay bumalik na ako sa kusina para magsimula na mag'luto.

I already fried the eggs and bacon. May fried rice na rin ako though maraming sibuyas ang ginamit ko imbis na bawang, yun kasi ang gusto dahil ayaw ko sa bawang simula ng nabuntis ako. Pero nag-saing naman ako just in-case ayaw nya sa Onion rice na ginawa ko, may iba syang kakainin.

Malapit na akong matapos sa soup na niluluto ko. Simpleng Egg Drop Soup lang ito, sinadya ko talagang ihuli para mainit pa kapag bumama sya. Out of the blue mapangiti ako. I don't know -- i just feel happy? Basta magaan ang pakiramdam ko. Siguro dahil ito na ang pambawi ko sa ginawa kong hindi pagpapa-alam sa kanya ng maayos at sa pag'iwas ko sa kanya kahit ako naman ang may kasalanan.

Oo na, tanggap ko na sa sarili kong mali ang ginawa ako. I mean it is true that he's confusing me, kaya hindi ako nakapag'isip ng maayos. Whenever he's around i felt things i never felt before. Feelings i'm not used to. I don't want to assume things, at the same time i don't want to put a label on that feelings. Because i'm still unsure.

But then again, I didn't even know how to act in from of him. I've always known how depensive i get if he's involve. Kahit sabihin ko pang 'act as if nothing happened, alam kong hindi magiging madali yun. Dahil iba talaga ang nararamdaman ko sa tuwing nasa paligid sya.

I sighed and shook my head. Saka tinikman ulet ang sala ng soup na ginagawa ko at ng sa tingin ko okay na ay pinatay ko na ang stove. Laking gulat ko naman ng pagharap ko ay nakita ko si Lorenzo na may gulo-gulong buhok na nakatayo sa harap ng kitchen island.

"Ay Egg drop soup!" Gulat kong sabi at napahawak sa dibdib ko. He was looking at me confusion written all over his face. Maybe wondering what am i doing. Why the suddend change of heart, at naghahanda ako ng almusal imbes na iniiwasan sya katulad ng ginagawa ko ng mga nakaraang araw.

Hindi ko alam kung dahil ba sa gulat o dahil nasa harap ko sya kaya pakiramdam ko tumakbo ako ng isang milya dahil sa sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Kanina pa ba sya dyan? Am that engrossed in my thoughts that I didn't even heard him getting in here.