♦Karo'nun ♦ Nefesi♦

Bölüm ♦12♦

           Kemal böyle durumlar için açtıkları hastanenin yer altı otoparkından son sürat girdi. Yapması gereken ilk şeyin Derin'in hayati bir sorununun olup olmadığını kontrol ettirmek olduğunu bildiğinden yolda güvendikleri doktor arkadaşlarıyla Erdem'in irtibata geçmesini sağladı.

Bu yüzden arabadan indiklerinde Güven'in yanında sağlam bir ekip ve sedyeyle onları beklediğine hiç şaşırmadı.

Soru sormadan hemen hastayı yatırıp işlemlere başladılar. Zaten Erdem bildiklerini yolda doktor'a anlatmıştı.

Onlar hızla içeriye ilerlerken Kemal de peşlerini bırakmadı. Muayenehane odasında da onlarlaydı. Derin'in aniden kan kusması ile başlayan olaylar peşi sıra gelişti. Güven'in acil amelyathaneyi hazırlamaları için hemşirelere bağırması, üzerinde çeşitli işlemler yapılırken her şey bırakılıp sedyenin koşar adımlarla başka bir kapıya doğru sürüklenmesi ve doktor Güven'in Kemal'e her şeye hazırlıklı olun diyen bakışlarla aynı kapıdan içeri bir hışım girmesi.

Şimdi bekleme zamanı olduğunu bilen adamlar yerlerinde duramayacak kadar gergindiler. Birlikte çok iş yapmasalarda içeride ki çocuk onlar için bu ülkeye önemli hizmetlerde bulunmuş bir çok pis işin açığa çıkmasını sağlayan adsız kahramandı.

Kemal içinse çok daha büyük bir anlamı vardı o Nefes'in ikiz kardeşiydi. Nefes'i araması hatta gidip getirmesi gerektiğini biliyordu ama elinde değil eli telefona gidip bu belirsizliği nasıl açıklayacağını bilmiyordu.

Sonunda Mert'e dönüp "Gediğimiz yere git etrafı bir kolaca et özellikle kaldığı yerde yanında sakladığı bir şeyler olabilir. Kimsenin bulmasını istemeyiz" dedi.

Mert "Tamam abi" bir işle kafasını dağıtabileceği için memnundu.

Erdem'e dönüp "Mert geçerken seni benim eve bıraksın diğer arabayı ve Nefesi al gel" dediğinde sesi son kelimelerde kısılmıştı.

   Mertle Erdem hemen harekete geçti.

Mert arabaya ulaşmadan daha "Hastaneye bir ekip yollayın Karo yalnız" deyip kapattı.

Erdem ondan önce davranıp direksiyona geçti.

Mert "Abi, benim seni geçerken bırakmamı istedi" dedi

Erdem "Hadi be bin şu arabaya uzatma" derken Mert zaten çoktan yanında ki yerini almıştı.

"Hayır biraz düzgün kullansan laf etmicem de"

"Hee senin kullanmalarını da biliyoruz. Az konuşta söyle. Bu çocuktan kim ne istemiş olabilir?"

Mert sıkkın içini çekti "Erdem adam bize çocuk mocuk ama bildiğin istibarattan herkes bir şey istemiş olabilir."

"Evet ama bu onun korkmasını açıklamıyor"

Mert anlamış kafasını sallıyordu "Kardeşi için özellikle korktuğu belli"

İkisi de bir süre kendi düşüncelerine daldığında eve de gelmişlerdi.

     Erdem arabadan inip kısaca Onuru bilgilendirdikten sonra eve kapıya gidip çaldı Nefes hızla açtığında tüm gece beklediği belliydi. Endişesi gözlerinden okunuyordu.

Kapıda ki kişinin Kemal olmaması da genç kızı iyice sarsmış görünüyordu.

Erdem bir şey diyemeden "Kardeşim iyi mi? Nerede? Kemal niye yok?" her soruyla Nefesin gözleri ve aynı oranda paniği daha çok büyüyordu.

"Sakın ol. Şimdi ceketini al çıkalım. Yolda konuşuruz" genç adam onu kokutmak istemiyor ama kız zaten yeterince korkuyordu.

Yakında ki portmantodan ceketini kapıp botlarını ayağına geçirir geçirmez, garajdan yeni çıkarılmış arabanın kapısındaydı.