♦Karo'nun ♦ Nefesi♦

Bölüm ♦11♦

      Dördü Kemal'in arabasına binip yola çıktıklarında konuşmadan Receb'in karanlıkta tarifine göre yol alıyorlardı.

Kemal'in yanında oturan Erdem "Bu sokakların istediğinde nasıl labirente dönüşebildiğini unutmuşum" diye mırıldandı.

"Unutma Erdem unutma" dedi Kemal. Unutmak onların durumunda ki adamlar için ölmek, daha da kötüsü değer verdiklerinin ölmesi demekti.

Gittikleri yollar çıkmaz sokağa giriyormuş gibi olup hep bir sonrakine bağlanıyordu.

 Sonunda Recep "hah şurası işte abi" dediğinde arka koltuktan öne doğru hamle yapmıştı Mert her tehlikeye karşı tetikte çocuğu arkaya kendiyle çekmesi bir oldu.

Recep alınmış "Sadece tarif ediyordum. Bizde söz sözdür" dedi.

Mert alaycı "Yaaa gördük. Paraları görünce sözün değeri pek kalmadı"

Karo "Kesin artık sesinizi" derken kapısını açmış direksiyonun başından ayrılıyordu.

Bulunduğu yerde karşısında ki yıkık ahşap bina dışında bir şey görünmüyordu. Daha çok çer çöp vardı. Belli ki mahallenin çöpleri burada toplanıyordu. Belediye de sadece bu bölgeye uğrayıp alıp gidiyordu. Bu şehirde böyle yerlerin ne kadar fazla olduğu bilinse insanlar çocuklarını sokağa salmazlardı diye düşündü Kemal.

Eve doğru hamle yaptığında Recep nasıl olduysa Mertten kurtulup Karo'nun yanına gelip kolunu tuttu. Karo önce çocuğa sonra eline sonra da diğer eliyle bu zifiri karanlıkta gösterdiği yere baktı. Harabenin arka tarafında kalan çöplerin içinde cılız bir ışık vardı. Dikkatli bakılmasa kesinlikle fark edilmezdi. Ama Recep gösterince seçmesi kolay oluyordu. Çöplerden farkı olmayan yer etrafından dönülecek gibi değildi. Nasıl gitmeleri gerektiğini düşünürken Recep onları keçi yolu gibi bir patikaya sokup aliminyumdan kapımsı şeyin önüne getirdi.

"Benden bu kadar" Recep fısıldamış arkasına bakmadan karanlığa karışmıştı.

Karo arkasında duran arkadaşlarına baktı ikisi de kafalarını olumlu manada salladıkların da bir tekmeyle içeri girdi. Dışarı soğuktan olsa gerek kokunun yoğunluğunu bastırsa da içerisi daha fena haldeydi. Burnu bu tarz kokuya alışık adam olmasına rağmen rahatsız oldu. On metre karelik yere baktığında gaz lambasının ışığı ona yeterli gelmese de kendine çöplerden kamuflaj yapan bedeni tanıdı. Daha o davranmadan silahını kafasına dayamıştı.

"Derin sakin ol ben Karo"

Derin üzerinde ki çöpleri silkelediği gibi altından çıktı. Karo şimdi ikisini de tanıdığı için kız kardeşiyle olan kusursuz benzerliklerini görüyordu ve içi sancıyordu. Derin her zaman yapılı bir adam olmuş olmasına rağmen şimdi çelimsiz ve sağlıksız görünüyordu. Gözlerinin altında ki morluklar karanlıkta bile görülüyordu. Yüzünde ve bedeninin aldığı rahatsız kıpırtılarına göre yeni yaraları vardı.

Tüm halsizliğine rağmen Derin "Nefes?" diye sorduğun da sesini çıkarmak işkence gibi geldiği belliydi.

Erdem atılıp Derini kolundan omzuna doladı. Kemal de diğer tarafına geçtiğinde onu rahatlattı "Kardeşin iyi merak etme" dedi kapıya doğru yöneldi.

Ama Derin kıpırdamamak için kendini zorluyordu "Çıkamam olmaz" diye fısıldadı.

Erdem durumu alaya alarak "Bak ya hareket edecek hali yok hala bize emir veriyo" kelimeleri kendisine bile tatsız gelse de onu buradan çıkaracaklarını biliyordu.

Karo "Derin neler oluyor?"

Derin başını da artık yukarı da tutamıyordu "Nefes" dedi tekrar tekrar iyi olduğundan emin olmak istercesine.

Onun kardeşine olan endişesi o kadar gerçekti ki Karo yaşasaydı kendi İncisini de ancak bu kadar sevebileceğini kabul etti.

Mert önlerinde kapıyla aralarında duruyor dışarıyı gözlüyordu. Arkasına baktığında "Bayıldı" dedi sadece.

Karo ikisine bakıp "Hızlı olucaz" onu buradan çıkardığımızı illa ki birileri bilecek. Tek umudumuz bunun Receplerle sınırlı kalması olucak" bir taraftan da ağırlığı dengelemek için Derin'i havaya kaldırmışlardı.

Erdem "Onlar birine bir şeyler söyleyemezler. Senden ne kadar çekindiklerini görmedin mi? Sonra peşlerine düşmenden korkarlar"

Karo buna bir cevap vermedi doğru olabilir olmaya da bilirdi. Buralar da başka başka kurallar geçerliydi özellikle de para söz konusuysa.

Arabaya getirdiklerinde hemen arkaya Derin'i uzattılar mümkün olduğunca onu kimsenin görmesini istemiyorlardı. Yanına Mert oturmadan önce elinde silah herkesin binmesini bekledi. Mert ayağını içeri sokmadan daha Karo yola çıkmıştı.