Lunâ's leven is niets speciaals. Ze heeft weinig vriendinnen en ze heeft geen behoefte aan meer. Ze is niet populair en heeft een absolute hekel aan iedereen die maar een beetje populair is. Vooral aan de meest populaire Mason. Maar wat als Mason niet hetzelfde over haar denkt? ---- "Waarom zou ik bang voor je zijn?" Ik weet niet wat ik moet zeggen. Waarom zou ze bang voor me zijn? "I don't know, je klonk zo bang." Lunâ blijft naar me kijken, maar ze zegt niets. We zijn helemaal alleen en het is dodeijk stil. Ik kijk naar haar, ze is zo mooi, zelfs in haar gymkleding is ze mooi. Haar mooie stijle haren veegt ze achter haar oor, maar ze blijven terug vallen. Ik stap naar haar toe en veeg haar haar uit haar gezicht terwijl ik mijn andere hand op haar heup leg. "Ik help wel." Zeg ik zacht en ik wil haar zoenen, maar ik weet dat ze me haatte. Ik hoop dat ze me nu minder haat, anders had ze al afgehaakt. Ik ga er voor en ik probeer haar te zoenen, maar... --- het boek is niet heel cliché dus maak je geen zorgen. Als je het niet leuk vind mag je me andere ideeën geven, dan kan ik een boek voor je schrijven wat je wel leuk vind x