Zawgyi
Love is..❤ part(23)
စပ္ တစ္ေယာက္ေဆး႐ုံမွာ ေသာင္တင္ေနတာ ခုနဲ႔ဆို တစ္ပတ္ေလာက္႐ွိေနၿပီျဖစ္သည္။
"ကိုကို ပါးစပ္ဟ အာ"
စပ္ရဲ႕ လက္တစ္ဖက္က သိပ္လူွပ္႐ွားလို႔မရေသးေတာ့ ႏိုွင္း ကဘဲ ခြံေကြၽးရသည္။
အခုလဲ ဆန္ျပဳတ္ကို ခြံေကြၽးေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ စပ္က အတင္းပါးစပ္ႀကီးပိတ္ၿပီး မ်က္ႏွာလြဲေနေသာေၾကာင့္ ႏိူွင္း စိတ္သိပ္မ႐ွည္ခ်င္ေတာ့။ အေကာင္းတိုင္းသာဆိဳ ေခါင္းေတြေခါက္ၿပီး ဆံပင္ေတြကြၽတ္ေအာင္ဆြဲျပစ္လိုက္မည္။ အခုက လူမမာ ျဖစ္ေနလို႔ စိတ္ထဲကဘဲ ျပစ္မွားေနရသည္။
"ကိုကို ပါးစပ္ဟလို႔ ေျပာေနတယ္ေလ"
"မစားဘူးကြာ"
"ကိုကိုကလဲ စိတ္မဆိုးနဲ႔ေလကြာ ေနာက္တစ္ခါမလုပ္ေတာ့ဘူးေလေနာ္"
စပ္ ႏိုွင္းကုိ စိတ္ဆိုးရတဲ့အေၾကာင္းက မေန႔ညက စပ္နဲ႔တူတူလာမအိပ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ကုတင္အက်ယ္ႀကီးပါလို႔ေျပာေသာ္လည္း ခုတင္မွာလာမအိပ္ဘဲ ဆိုဖာေပၚမွာ သြားအိပ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ စပ္ က ႏိုွင္း သူ႔ေဘးနားမွာ မ႐ွိရင္မအိပ္တတ္ဘူးဆိုတာ သိသိရဲ႕နဲ႔ သြားအိပ္တဲ့ အတြက္ စပ္ စိတ္ဆိုးပါသည္။
"မသိဘူးကြာ"
"ကိုကိုလဲ ကိုကိုအိပ္ရတာအဆင္မေျပမွာဆိုးလို႔ပါ"
"ဘယ္သူကအဆင္မေျပဘူးေျပာလို႔လဲ"
"အာ ဟုတ္ပါႁပီ ေနာက္ေန႔ေတြ ကိုကို႔နားမွာဘဲ အိပ္မယ္ေနာ္ စိတ္မဆိုးနဲ႔ေတာ့ေနာ္ ဆန္ျပဳတ္ေလးေသာက္ဦးေနာ္"
"ခြံေကြၽး"
"အမ္ ..အခုလဲ ခြံေကြၽးေနတာဘဲေလ"
"အဲ့လိုမဟုတ္ဘူး ကေလးပါးစပ္နဲ႔ခြံေကြၽး"
"အာ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ကိုကိုကလဲ"
"မေကြၽးဘူးလား"
"ေကြၽး.ေကြၽးပါ့မယ္ စိတ္ေတာ့မေကာက္ပါနဲ႔"
"အြန္း"
ႏိုွင္း ခုတင္ေပၚေဘးတစ္ေစာင္းတတ္ထိုင္ၿပီး ဆန္ျပဳတ္တစ္ဇြန္းကို ပါးစပ္ထဲထည့္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ စပ္ မ်က္ႏွာကို ကိုင္ကာ စပ္ရဲ႕ ပါးစပ္အတြင္းသို့ထည့္ေပးလိုက္သည္။
စပ္က ေခါင္းတစ္ညိမ့္ညိမ့္နဲ႔ အရသာခံကာ
"ခ်ိဳတယ္"
" အင္း ဟုတ္တယ္ ၾကက္သားပါတယ္ေလ"
"မဟုတ္ဘူး ကေလး ႏုွတ္ခမ္းက ခ်ိဳတာ"
ႏိူွင္း မ်က္ႏွာေလး ရဲတတ္သြားကာ
"လူလည္ႀကီး ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ မသင္ရဘူး တတ္တယ္"
ဆန္ျပဳတ္တစ္ပန္းကန္လံုးကုန္သည္အထိ ထိုနည္းအတိုင္းေကြၽးရေသာေၾကာင့္ ႏိုွင္းရဲ႕ ႏုွတ္ခမ္းေတြပူထူေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ႏိုွင္း ေနာက္ဆို ဘယ္ေတာ့မွ အိပ္ရာခြဲမအိပ္ဘူး လို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။
ႏိုွင္း အလုပ္ေတြအကုန္လံုးကို ေဆး႐ုံမွာဘဲေနၿပီးၫႊန္ၾကားသည္။ စပ္ကေတာ့ မင္းခန္႔နဲ႔ေသြးခန္႔ ႐ွိတဲ့အတြက္ လွည့္ၾကည့္စရာမလိုေအာင္အဆင္ေျပသည္။
အခုလဲ ႐ူွိင္းက တင္ျပစရာေတြ႐ွိလို႔ လာေတြ႔ေသာေၾကာင့္ ႏိုွင္းလဲ ႐ုွိင္းနဲ႔ စကားေျပာေနလိုက္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားသည္မသိ သတိရက ာ စပ္ ဘက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ့ကိဳေက်ာေပးၿပီး အ္ပ္ေနေသာလူသား။ ႏုွိင္း ျပံဳးကာ ေခါင္းခါလိုက္ႁပီး လက္စသတ္စရာေတြကို ၿပီးေအာင္လုပ္ေနလိုက္သည္။ စပ္က တစ္ခါတစ္ေလ ကေလးဆိုးႀကီးနဲ႔တူသည္။ သို္႔ေသာ္ ထိုအျပဳအမူမ်ားသည္ ႏိူွင္းနဲ႔ေတြ႔မွသာ ေဖာ္ျပေသာ အျပဴမုူမ်ားျဖစ္သည္။ က်န္တဲ့ခ်ိန္ဆိုရင္ စပ္ ရဲ႕မ်က္ႏွာက လံုးဝေအးစက္ခက္ထန္မာေၾကာသည္။
႐ုွိင္း ျပန္သြားေတာ့ နုိွင္းလဲ ကေလးဆိုးႀကီးကို ေခ်ာ့ရင္ ခုတင္ေပၚသို႔ ေဘးတစ္ေစာင္း ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
"ကိုကို အိပ္ေနၿပီလား"
စပ္ ဘာမွျပန္မေျပာ မ်က္လံုးကို အတင္းမွိတ္ထားသည္။
"ကိုကိုလို့ ေခၚေနတယ္ေလ "
ႏိူွင္း ေလသံနဲနဲမာသြားေတာ့ စပ္ မ်က္လံုုးေတြပြင့္လာသည္။ စပ္က ႏိႈင္းကို မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္မွ အညိုးမခံ ပါ။ ထို့ေၾကာင့္ စပ္ရဲ႕အားနည္းခ်က္ကို ဘယ္လိုအသံုးခ်ရမလဲဆိုတာ နိူွင္းေကာင္းေကာင္းသိသည္။
မ်က္လံဳးဖြင့္ၿပီး နုိွင္းကို ၾကည့္ကာ ဘာလဲ ဟူေသာ သေဘာျဖင့္ ေမးဆတ္ျပသည္။
"ကိုကို စိတ္ဆိုးေနတာလား"
"မဆိဳးပါဘူးကြာ"
"ကြၽန္ေတာ္က ကိုကို့ ကို ပစ္ထားတာမဟုတ္ပါဘူး အလုပ္ထဲကို စိတ္ေရာက္သြားလို႔ပါ အဲ့တာေၾကာင့္..အင့္"
စပ္ ႏုွိင္းရဲ႕ လက္တစ္ဖက္ကို ဖမ္းဆြဲလိုက္သျဖင့္ ႏိ္ုွင္း စပ္ရဲ႕ ရင္ဘတ္ေပၚသို႔ ေရာက္သြားသည္။ ႏိူွင္းလဲ လန္႔ကာ ခ်က္ခ်င္းထဖို႔ျပင္ေတာ့ စပ္က ႏိုွင္းရဲ႕လက္ကို တင္းၾကပ္စြာကိုင္ထားသည္။
"ဘာလို႔ ႐ုန္းေနတာလဲ လူကို အသဲယားေအာင္လို႔"
"အမ္...အြန္း"
စပ္ မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ ႏိူွင္းရဲ႕ ႏုွတ္ခမ္းတစ္စံုလံုးကို ငံုေထြးလိုက္သည္။ ႏိုွင္းက အလိုက္သင့္ျပန္စီးေျမာေပးေတာ့ စပ္ သေဘာက်ကာ ႏုွိင္းရဲ႕နူွတ္ခမ္းေတြကို စိတ္ႀကိဳက္စားသံုးေနလိုက္သည္။
ႏိုွင္း နမ္းေနရင္း အသက္႐ႈၾကပ္လာေတာ့ စပ္ရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို ဖြဖြေလးတြန္းလိုက္သည္။ စပ္က မလႊတ္ခ်င္ဘဲလႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ႏိုွင္းအသက္ကိုဝေအာင္႐ွဴေနရသည္။
ဘယ္ေလာက္မွမၾကာ စပ္ ႏိူွင္းရဲ႕ လည္တိုင္ေလးကိဳ ထိန္းကိုင္ၿပီး ႏုွတ္ခမ္းေတြကို နမ္း႐ုွိက္ေနျပန္သည္။ ခံတြင္းထဲဝင္ဖို႔ ခြင့္ေတာင္းေတာ့ အလိုက္သင့္ဖြင့္ဟေပးလာေသာ ႏုွတ္ခမ္းေလး စပ္လဲ ေက်နပ္စြာ မိမိလ်ွာနဲ႔တိုးဝင္လိုက္ေတာ့ စိတ္ေက်နပ္စြာဧည့္ခံလာေသာ လွ်ာေသးေသးေလး။ စပ္ ထိုလွွ်ာေသးေသးေလးကို အျပင္ဘက္သို့ ရစ္ပတ္ဆြဲယူလိုက္ျပီး အသံျမည္ေအာင္ စုပ္နမ္းလိုက္သည္။
အခ်ိန္တစ္ခုအထိ စိတ္ႀကိဳက္နမ္းၿပီးေတာ့ အဆံုးသတ္အေနနဲ့ အေပၚႏႈတ္ခမ္းလႊာနဲ႔ေအာက္ႏူွတ္ခမ္းလႊာကို တစ္ခ်က္စီစုပ္ယူကာ လႊတ္ေပးလိုက္သည္။
ႏိူွင္းကေတာ့ ပါးစပ္ေလး ဟစိဟစိနဲ႔ အသက္လု႐ူွေနရသည္။
"အဲ့တ ာ ကိုယ့္ကိုတစ္ေနကုန္ပစ္ထ ားလို႔ အျပစ္ေပးတာ. မလႊတ္ခ်င္ဘူးကြာ ကေလးႏူွတ္ခမ္းေတြက ကုိုယ့္အတြက္ အာဟာရဘဲ"
ႏိူွင္း စကားျပန္မေျပာဘဲ ပိုရန္ေကာ ဟူေသာ မ်က္ေစာင္းလွလွတစ္ခ်က္သာ ေပးလိုက္သည္။ သေဘာတက်ရီေနေသာ သူကေတာ့ စပ္ ဆိုတဲ့ လူသားပင္ျဖစ္သည္။
//////////////////time skip//////////////////////////
စပ္ ကေတာ္ေတာ္ေလး သက္သာလာေသာေၾကာင့္ ေဆး႐ုံကေနဆင္းကာ အိမ္မွာဘဲေနၿပီး စိုင္းက လာၾကည့္ေပးသည္။
မားမားက ဒီေန႔တရားစခန္းက ထြက္တာဆိုေတာ့ ႏိုွင္း သြားႀကိဳရန္ျပင္ဆင္ေနသည္။ စပ္ က ခုတင္ေပၚမွာထိုင္ၿပီး ႏိူွင္း လုပ္သမ်ွလိုက္ၾကည့္ေနသည္။
"ကေလး က္ိုယ္လဲ လိုက္မယ္ေလ ကိုယ္ သက္သာေနပါၿပီ"
"မရပါဘူး အိမ္မွာဘဲေနပါ မားမားကိုဘဲသြားႀကိဳမွာေလ တိုက္ပြဲသြားဝင္တာမွမဟုတ္တာ"
" ကိုယ္မွ စိတ္မခ်တာကေလးရယ္"
စပ္ ဟို အျဖစ္အပ်က္ျဖစ္ႁပီးကထဲက ႏိုွင္း ကိုတစ္ေယာက္ထဲမထားေတာ့ ကိုယ္ရံေတာ္ေတြကိုလဲ ထပ္တိုးထားသည္။ စပ္ ကလဲ ႏိူွင္းနဲ႔ေဘးမွာဘဲ ေနေနတာ ေကာ္နဲ့ကပ္ထားသလားေတာင္ထင္ရသည္။ ႏိုွင္း အျပင္ထြက္တိုင္း မင္းခန္႔ နဲ႔ ေသြးခန့္ တစ္္ေယာက္ေယာက္ မဟုတ္တစ္ေယာက္ အျမဲပါသည္။
ႏိုွင္းလဲ စပ္ရဲ႕ေဘးနားကိုသြားကာ နဖူးေလးကို နမ္းလိုက္ၿပီး နဖူးခ်င္းထိထားလိုက္ကာ
" ကိုကိုရယ္ ကြၽန္ေတာ့္ကို စိတ္ပူရတာ မေမာဘူးလားဟင္"
"ကေလး နဲ႔ ပက္သတ္တာမွန္သမ်ွ ကိုယ္ ပင္ပန္းတယ္လို႔မထင္ဘူး"
ထိုသို႔ေသာ လူကို ႏုွိင္း ႏွလံူးသားတစ္ခုလံုးနဲ႔ပံုေအာၿပီးခ်စ္မိပါသည္။
" စိတ္ခ်ပါကိုကိုရယ္ ကိုယ္ရံေတာ္ေတြလဲ ပါတာဘဲေလ ျမန္ျမန္သြားၿပီး ျမနိျမန္ျပန္လာခဲ့ပါ့မယ္ဗ်"
"အင္း ႁပြတ္စ္"
ႏႉိင္းရဲ႕ ႏုွတ္ခမ္းေလးကို အသံထြက္သည္ အထိ နမ္းလိုက္သည္။
"ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္ သြားႀကိဳလိုက္ဦးမယ္ေနာ္ ခ်စ္တယ္ေနာ္ ကိုကို"
"အြန္း ကိုယ္လဲ ခ်စ္တယ္"
ႏိုွင္း စပ္ကို ႏႈတ္ဆက္ၿပိး မားမားကိုသြားႀကိဳရန္ ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာလိုက္သည္။
/////////////////////time skip///////////////////////
ႏိုွင္း မားမားကို စပ္ရဲ႕ အိမ္ကိုဘဲေခၚလာလိုက္တယ္။ ေဒၚေဒဝီၿမိဳင္ ကားေပၚကဆင္းေတာ့ စပ္ က အ္မ္ေပါက္ဝကေန စီးႀကိဳလိ္ုက္သည္။
"ေမေမ"
"သားစပ္"
"ကြၽန္ေတာ္က လြမ္းေနတာ ေမေမရဲ႕"
"တူတူပါဘဲကြယ္"
ႏွစ္ေယာက္သား အိမ္ေ႐ွ႕မွာ ဖက္ေနလိုက္ျကတာ ႏိုွင္းက ေဘးမွာရပ္ႁပီး အိမ္ထဲဘဲဝင္ရေတာ့မလို ရပ္ဘဲရပ္ၾကည့္ေနရေတာ့မလိုုျဖစ္ေနသည္။
"အဟမ္း မားမား ေရ မားမားရဲ႕သားအရင္း က မတ္တပ္ျကီး ႐ွိေသးတယ္ေနာ္ ဖက္ေနလို္က္ၾကတာ လူကို အားငယ္ေအာင္လို႔"
"အမယ္ အလြမ္းသယ္ျပီးဖက္ေနလို႔ ျပန္ျကရေအာင္လို႔ မနဲ ေျပာယူရတာ ဘယ္ေကာင္ေလးပါလိမ့္"
မားမားကေျပာေတာ့ ႏိုွင္းသြားညီညီေလးေတြကို ေပၚေအာင္ျပံဳးသည္။
"ကဲ ေမေမ လာ အိမ္ထဲဝင္ရေအာင္"
လို႔ေျပာေတာ့ မားမားကို အလယ္မွာထားၿပီး လက္ေမာင္းကိုတြဲကာ ဝင္လာၾကသည္။ ထိုင္ခံုမွာ ထုိင္လိုက္ၾကၿပီး
" သားစပ္ ဒဏ္ရာက သက္သာရဲ႕လား ေမေမ ၾကားၾကားခ်င္း စိတ္ပူလိုက္ရတာကြယ္"
ေဒၚေဒဝီၿမိဳင္ က ထိုသို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ စပ္ ရငိထဲေႏြးေထြးသြားၿပီး သူ႔အေမရင္းကိုပါ သတိရမိသည္။ သူ႔အေမရင္းကလဲ ဒီလိုဘဲ ခ်စ္ခဲ့တာမလား။
" သက္သာပါတယ္ ေမေမ ဒါနဲ႔ တရားစခန္းမွာ အဆင္ေျပခဲ့ရဲ႕လား ေမေမ"
" ေျပပါတယ္ သားစပ္ရယ္ ဘုရားရိပ္တရားရိပ္ဆိုတာ တကယ္ေအးခ်မ္းတယ္ကြယ္ ဆရာေတာ္ႀကီး ေဟာတဲ့တရားေတြကလဲ တကယ္မွတ္သားစရာေကာင္းတယ္ကြဲ႔"
" ဟုတ္လား ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္တိုိ႔ကို ျပန္ေျပာျပရမယ္ေနာ္."
"ဟုတ္ပါၿပီ သားစပ္ရယ္"
စပ္ ႏိုွင္းကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏိုွင္းကလဲ စပ္ ကိုၾကည့္ေနသည္။ ျဖစ္ပါ့မလား ဆိုျပီး စိတ္ပဴေနတာ ကိဳ မ်က္ဝန္းေတြကို ၾကည္႔ရုံနဲ့ သိသာေနသည္။ စပ္ က ျပံဳးျပၿပီး ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိမ့္ျပလိုက္သည္။ ခ်က္ခ်င္း ပင္ စပ္ ေဒၚေဒဝီၿမိဳင္ ေ႐ွ႕မွာ ဒူးေထာက္လိုက္သည္။
"ဟဲ့ ဟဲ့ သားစပ္ ဘာျဖစ္လို႔တုန္း"
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို သေဘာတူေပးပါ ေမေမ ကြၽန္ေတာ္ ႏိုွင္းကို တကယ္ခ်စ္တာပါ."
"ဟမ္"
စပ္ အဲ့လိုေျပာေတာ့ ႏိႈင္းလဲ စပ္ ေဘးနားမွာဝင္ၿပီး ဒူးေထာက္လိုက္သည္။
"မားမား ကြၽန္ေတာ္သားမိုက္တစ္ေယာက္ပါ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ ကိုကို့ ကို မခြဲႏိုင္ဘူး မားမား"
စပ္ နဲ႔ ႏိုွင္း ဒူးေထာက္ကာ မ်က္ႏွာကို ေအာက္ငုံ႔ထားလိုက္သည္။ ဒီအေျခေနတြင္ ေဒၚေဒဝီၿမိဳင္ ရဲ႕ မ်က္ႏွာ ၾကည့္ဖို႔မရဲေပ။
"မားမား သားတို႔ကို သေဘာတူပါတယ္ကြယ္"
" မားမား"
"ေမေမ"
ႏွစ္ေယာက္လံုး ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လိုက္ၾကေတာ့ သူတို႔ကို မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ ျပံဳးၿပီး ၾကည့္ေနေသာ ေဒၚေဒဝီၿမိဳင္ ။
"ထၾကေတာ့ လာ မားမားေဘးနားမွာလာထိုင္ၾက"
စပ္ နဲ႔ ႏိုွင္း တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၾကသည္။ ေဒၚေဒဝီၿမိဳင္ စပ္နဲ႔ ႏုွိင္းတို႕ရဲ့ လက္တစ္ဖက္ စီကို ကိုင္ကာ
"သားတို႔က မားမားအခ်စ္ရဆံုးေသာ သူေတြပါကြယ္။ သားတို႔ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ကိုသာ မားမားဦးစားေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သဘာဝတိုင္း မဟုတ္ေတာ့ ပုတ္ခတ္လာမဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ခံႏိုင္ရည္႐ွိဖို႔ေတာ့လိုတယ္ေနာ္"
"ကြၽန္ေတာ္ ႏိွင္းကို အဆံုးထိကာကြယ္ေစာင့္ေ႐ွာက္မွာပါ ေမေမ"
"ယံုပါတယ္သားစပ္ရယ္ ကဲ သားေလး သားက အငယ္ဆိုျပီးေတာ့ မဆိုးရဘူးေနာ္ သားက ေယာက်ာ္းေလး သားစပ္ကို ကူညီေစာင့္ေ႐ွာက္ရမယ္ေနာ္"
" ဟုတ္ကဲ့ သားနားေထာင္ပါ့မယ္ မားမား"
"ေအးပါကြယ္ ေမ့သားေလးေတြကို ေမေမကလဲ ကာကြယ္ေပးမွာပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ"
စပ္နဲ႔ ႏ္ုွင္း ေဒၚေဒဝီၿမိဳင္ ရဲ႕ပါးေလးေတြကို တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီ နမ္းလိုက္သည္။
"ေမေမ နားေတာ့မလား ကြၽန္ေတာ္ အခန္းျပင္ေပးထားတယ္ "
"ေအးကြယ္ နားလို္က္ဦးမယ္"
စပ္နဲ႔ ႏိုွင္း မားမားအတြက္ျပင္ေပးထားတဲ့ အခန္းကိုလိုက္ပို႔ၾကသည္။
့ေဒၚေဒဝီၿမိဳင္ သည္ စပ္ ႏိူွ္င္းေပၚထားတဲ့ ခံစားခ်က္ကိို အိမ္ကို ေရာက္လာကထဲက သိၿပီးသားျဖစ္သည္။ စပ္က ခ်မ္းသာျကြယ္ဝတဲ့အတြက္ ႏိုွငိးေလးကို အေပ်ာ္ၾကံသြားမွာဆိုးသျဖင့္္ ေသခ်ာေစာင့့္ၾကည့္ခဲ့သည္။ စပ္က တဘဝလံုးစာအတြက္ရည္ရြယ္မွန္းသိရေသာေၾကာင့္ အတိုင္းမသိဝမ္းသာရသည္။ သူမ႐ွိေတာ့တဲ့အခါ ႏိူွင္း တစ္ေယာက္ထဲမ်က္ႏွာငယ္မွာကို သူစိုးရိမ္စရာမလိုေတာ့။
သူ႔ေယာက်ာ္းေသဆံုးမုွကိုလဲ သူသိခဲ့သည္။ စီးပြားေရးေလာကမွာ ေယာက်ာ္းသားေတြနဲ့ ရင္ေဘာင္တန္းႁပီး အလုပ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ သူမအတြက္ ဒါမ်ိဳးကေတာ့ သူမ အတြက္ မခက္ခဲ။ ဦးမိုးေသာက္ေသဆံုး မုွကလဲ စပ္နဲ့ ႏိုွင္းေသခ်ာေပါက္ပါဝင္ပတ္သတ္ေနတာကို သူမေတြးၾကည့္႐ုံနဲ႔တင္သိသည္။ သားေတြ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာဆိုးေသာေၾကာင့္ သူမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပးျခင္းျဖစ္္သည္။
*ကိဳသာလြန္ ေရ ႐ွင္ ၿငိမ္းခ်မ္းသြားၿပီေနာ္။ ကြၽန္မကေတာ့ ကြၽန္မသားေတြကို အဆံုးထိကာကြယ္ႁပီးမွ ႐ွင့္ေန ာက္ကို လိုက္လာခဲ့ေတာ့မယ္႐ွင္*
#loveuallguys.
#ေဒၚေဒဝီၿမိဳင္သည္ အခ်ဥ္မဟုတ္😌
#22 .12.2020
#vote and cmtေလးေတြေပးၾကဦးေလကြာ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Unicode
Love is..❤ part(23)
စပ် တစ်ယောက်ဆေးရုံမှာ သောင်တင်နေတာ ခုနဲ့ဆို တစ်ပတ်လောက်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။
"ကိုကို ပါးစပ်ဟ အာ"
စပ်ရဲ့ လက်တစ်ဖက်က သိပ်လူှပ်ရှားလို့မရသေးတော့ နိုှင်း ကဘဲ ခွံကျွေးရသည်။
အခုလဲ ဆန်ပြုတ်ကို ခွံကျွေးနေတာ တော်တော်ကြာနေပြီ စပ်က အတင်းပါးစပ်ကြီးပိတ်ပြီး မျက်နှာလွဲနေသောကြောင့် နိူှင်း စိတ်သိပ်မရှည်ချင်တော့။ အကောင်းတိုင်းသာဆို ခေါင်းတွေခေါက်ပြီး ဆံပင်တွေကျွတ်အောင်ဆွဲပြစ်လိုက်မည်။ အခုက လူမမာ ဖြစ်နေလို့ စိတ်ထဲကဘဲ ပြစ်မှားနေရသည်။
"ကိုကို ပါးစပ်ဟလို့ ပြောနေတယ်လေ"
"မစားဘူးကွာ"
"ကိုကိုကလဲ စိတ်မဆိုးနဲ့လေကွာ နောက်တစ်ခါမလုပ်တော့ဘူးလေနော်"
စပ် နိုှင်းကို စိတ်ဆိုးရတဲ့အကြောင်းက မနေ့ညက စပ်နဲ့တူတူလာမအိပ်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ကုတင်အကျယ်ကြီးပါလို့ပြောသော်လည်း ခုတင်မှာလာမအိပ်ဘဲ ဆိုဖာပေါ်မှာ သွားအိပ်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။ စပ် က နိုှင်း သူ့ဘေးနားမှာ မရှိရင်မအိပ်တတ်ဘူးဆိုတာ သိသိရဲ့နဲ့ သွားအိပ်တဲ့ အတွက် စပ် စိတ်ဆိုးပါသည်။
"မသိဘူးကွာ"
"ကိုကိုလဲ ကိုကိုအိပ်ရတာအဆင်မပြေမှာဆိုးလို့ပါ"
"ဘယ်သူကအဆင်မပြေဘူးပြောလို့လဲ"
"အာ ဟုတ်ပါပြီ နောက်နေ့တွေ ကိုကို့နားမှာဘဲ အိပ်မယ်နော် စိတ်မဆိုးနဲ့တော့နော် ဆန်ပြုတ်လေးသောက်ဦးနော်"
"ခွံကျွေး"
"အမ် ..အခုလဲ ခွံကျွေးနေတာဘဲလေ"
"အဲ့လိုမဟုတ်ဘူး ကလေးပါးစပ်နဲ့ခွံကျွေး"
"အာ ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ ကိုကိုကလဲ"
"မကျွေးဘူးလား"
"ကျွေး.ကျွေးပါ့မယ် စိတ်တော့မကောက်ပါနဲ့"
"အွန်း"
နိုှင်း ခုတင်ပေါ်ဘေးတစ်စောင်းတတ်ထိုင်ပြီး ဆန်ပြုတ်တစ်ဇွန်းကို ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ စပ် မျက်နှာကို ကိုင်ကာ စပ်ရဲ့ ပါးစပ်အတွင်းသို့ထည့်ပေးလိုက်သည်။
စပ်က ခေါင်းတစ်ညိမ့်ညိမ့်နဲ့ အရသာခံကာ
"ချိုတယ်"
" အင်း ဟုတ်တယ် ကြက်သားပါတယ်လေ"
"မဟုတ်ဘူး ကလေး နုှတ်ခမ်းက ချိုတာ"
နိူှင်း မျက်နှာလေး ရဲတတ်သွားကာ
"လူလည်ကြီး ဒါမျိုးကျတော့ မသင်ရဘူး တတ်တယ်"
ဆန်ပြုတ်တစ်ပန်းကန်လုံးကုန်သည်အထိ ထိုနည်းအတိုင်းကျွေးရသောကြောင့် နိုှင်းရဲ့ နုှတ်ခမ်းတွေပူထူနေပြီ ဖြစ်သည်။ နိုှင်း နောက်ဆို ဘယ်တော့မှ အိပ်ရာခွဲမအိပ်ဘူး လို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။
နိုှင်း အလုပ်တွေအကုန်လုံးကို ဆေးရုံမှာဘဲနေပြီးညွှန်ကြားသည်။ စပ်ကတော့ မင်းခန့်နဲ့သွေးခန့် ရှိတဲ့အတွက် လှည့်ကြည့်စရာမလိုအောင်အဆင်ပြေသည်။
အခုလဲ ရူှိင်းက တင်ပြစရာတွေရှိလို့ လာတွေ့သောကြောင့် နိုှင်းလဲ ရုှိင်းနဲ့ စကားပြောနေလိုက်တာ ဘယ်လောက်ကြာသွားသည်မသိ သတိရက ာ စပ် ဘက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကိုကျောပေးပြီး အ်ပ်နေသောလူသား။ နုှိင်း ပြုံးကာ ခေါင်းခါလိုက်ပြီး လက်စသတ်စရာတွေကို ပြီးအောင်လုပ်နေလိုက်သည်။ စပ်က တစ်ခါတစ်လေ ကလေးဆိုးကြီးနဲ့တူသည်။ သို့်သော် ထိုအပြုအမူများသည် နိူှင်းနဲ့တွေ့မှသာ ဖော်ပြသော အပြူမုူများဖြစ်သည်။ ကျန်တဲ့ချိန်ဆိုရင် စပ် ရဲ့မျက်နှာက လုံးဝအေးစက်ခက်ထန်မာကြောသည်။
ရုှိင်း ပြန်သွားတော့ နိုှင်းလဲ ကလေးဆိုးကြီးကို ချော့ရင် ခုတင်ပေါ်သို့ ဘေးတစ်စောင်း ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
"ကိုကို အိပ်နေပြီလား"
စပ် ဘာမှပြန်မပြော မျက်လုံးကို အတင်းမှိတ်ထားသည်။
"ကိုကိုလို့ ခေါ်နေတယ်လေ "
နိူှင်း လေသံနဲနဲမာသွားတော့ စပ် မျက်လုံုးတွေပွင့်လာသည်။ စပ်က နှိုင်းကို မျက်နှာတစ်ချက်မှ အညိုးမခံ ပါ။ ထို့ကြောင့် စပ်ရဲ့အားနည်းချက်ကို ဘယ်လိုအသုံးချရမလဲဆိုတာ နိူှင်းကောင်းကောင်းသိသည်။
မျက်လုံးဖွင့်ပြီး နိုှင်းကို ကြည့်ကာ ဘာလဲ ဟူသော သဘောဖြင့် မေးဆတ်ပြသည်။
"ကိုကို စိတ်ဆိုးနေတာလား"
"မဆိုးပါဘူးကွာ"
"ကျွန်တော်က ကိုကို့ ကို ပစ်ထားတာမဟုတ်ပါဘူး အလုပ်ထဲကို စိတ်ရောက်သွားလို့ပါ အဲ့တာကြောင့်..အင့်"
စပ် နုှိင်းရဲ့ လက်တစ်ဖက်ကို ဖမ်းဆွဲလိုက်သဖြင့် နိုှင်း စပ်ရဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ရောက်သွားသည်။ နိူှင်းလဲ လန့်ကာ ချက်ချင်းထဖို့ပြင်တော့ စပ်က နိုှင်းရဲ့လက်ကို တင်းကြပ်စွာကိုင်ထားသည်။
"ဘာလို့ ရုန်းနေတာလဲ လူကို အသဲယားအောင်လို့"
"အမ်...အွန်း"
စပ် မနေနိုင်တော့ဘဲ နိူှင်းရဲ့ နုှတ်ခမ်းတစ်စုံလုံးကို ငုံထွေးလိုက်သည်။ နိုှင်းက အလိုက်သင့်ပြန်စီးမြောပေးတော့ စပ် သဘောကျကာ နုှိင်းရဲ့နူှတ်ခမ်းတွေကို စိတ်ကြိုက်စားသုံးနေလိုက်သည်။
နိုှင်း နမ်းနေရင်း အသက်ရှုကြပ်လာတော့ စပ်ရဲ့ ရင်ဘတ်ကို ဖွဖွလေးတွန်းလိုက်သည်။ စပ်က မလွှတ်ချင်ဘဲလွှတ်ပေးလိုက်တော့ နိုှင်းအသက်ကိုဝအောင်ရှူနေရသည်။
ဘယ်လောက်မှမကြာ စပ် နိူှင်းရဲ့ လည်တိုင်လေးကို ထိန်းကိုင်ပြီး နုှတ်ခမ်းတွေကို နမ်းရုှိက်နေပြန်သည်။ ခံတွင်းထဲဝင်ဖို့ ခွင့်တောင်းတော့ အလိုက်သင့်ဖွင့်ဟပေးလာသော နုှတ်ခမ်းလေး စပ်လဲ ကျေနပ်စွာ မိမိလျှာနဲ့တိုးဝင်လိုက်တော့ စိတ်ကျေနပ်စွာဧည့်ခံလာသော လျှာသေးသေးလေး။ စပ် ထိုလှျှာသေးသေးလေးကို အပြင်ဘက်သို့ ရစ်ပတ်ဆွဲယူလိုက်ပြီး အသံမြည်အောင် စုပ်နမ်းလိုက်သည်။
အချိန်တစ်ခုအထိ စိတ်ကြိုက်နမ်းပြီးတော့ အဆုံးသတ်အနေနဲ့ အပေါ်နှုတ်ခမ်းလွှာနဲ့အောက်နူှတ်ခမ်းလွှာကို တစ်ချက်စီစုပ်ယူကာ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။
နိူှင်းကတော့ ပါးစပ်လေး ဟစိဟစိနဲ့ အသက်လုရူှနေရသည်။
"အဲ့တ ာ ကိုယ့်ကိုတစ်နေကုန်ပစ်ထ ားလို့ အပြစ်ပေးတာ. မလွှတ်ချင်ဘူးကွာ ကလေးနူှတ်ခမ်းတွေက ကိုယ့်အတွက် အာဟာရဘဲ"
နိူှင်း စကားပြန်မပြောဘဲ ပိုရန်ကော ဟူသော မျက်စောင်းလှလှတစ်ချက်သာ ပေးလိုက်သည်။ သဘောတကျရီနေသော သူကတော့ စပ် ဆိုတဲ့ လူသားပင်ဖြစ်သည်။
//////////////////time skip//////////////////////////
စပ် ကတော်တော်လေး သက်သာလာသောကြောင့် ဆေးရုံကနေဆင်းကာ အိမ်မှာဘဲနေပြီး စိုင်းက လာကြည့်ပေးသည်။
မားမားက ဒီနေ့တရားစခန်းက ထွက်တာဆိုတော့ နိုှင်း သွားကြိုရန်ပြင်ဆင်နေသည်။ စပ် က ခုတင်ပေါ်မှာထိုင်ပြီး နိူှင်း လုပ်သမျှလိုက်ကြည့်နေသည်။
"ကလေး ကိုယ်လဲ လိုက်မယ်လေ ကိုယ် သက်သာနေပါပြီ"
"မရပါဘူး အိမ်မှာဘဲနေပါ မားမားကိုဘဲသွားကြိုမှာလေ တိုက်ပွဲသွားဝင်တာမှမဟုတ်တာ"
" ကိုယ်မှ စိတ်မချတာကလေးရယ်"
စပ် ဟို အဖြစ်အပျက်ဖြစ်ပြီးကထဲက နိုှင်း ကိုတစ်ယောက်ထဲမထားတော့ ကိုယ်ရံတော်တွေကိုလဲ ထပ်တိုးထားသည်။ စပ် ကလဲ နိူှင်းနဲ့ဘေးမှာဘဲ နေနေတာ ကော်နဲ့ကပ်ထားသလားတောင်ထင်ရသည်။ နိုှင်း အပြင်ထွက်တိုင်း မင်းခန့် နဲ့ သွေးခန့် တစ်ယောက်ယောက် မဟုတ်တစ်ယောက် အမြဲပါသည်။
နိုှင်းလဲ စပ်ရဲ့ဘေးနားကိုသွားကာ နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်ပြီး နဖူးချင်းထိထားလိုက်ကာ
" ကိုကိုရယ် ကျွန်တော့်ကို စိတ်ပူရတာ မမောဘူးလားဟင်"
"ကလေး နဲ့ ပက်သတ်တာမှန်သမျှ ကိုယ် ပင်ပန်းတယ်လို့မထင်ဘူး"
ထိုသို့သော လူကို နုှိင်း နှလူံးသားတစ်ခုလုံးနဲ့ပုံအောပြီးချစ်မိပါသည်။
" စိတ်ချပါကိုကိုရယ် ကိုယ်ရံတော်တွေလဲ ပါတာဘဲလေ မြန်မြန်သွားပြီး မြနိမြန်ပြန်လာခဲ့ပါ့မယ်ဗျ"
"အင်း ပြွတ်စ်"
နှိူင်းရဲ့ နုှတ်ခမ်းလေးကို အသံထွက်သည် အထိ နမ်းလိုက်သည်။
"ဒါဆို ကျွန်တော် သွားကြိုလိုက်ဦးမယ်နော် ချစ်တယ်နော် ကိုကို"
"အွန်း ကိုယ်လဲ ချစ်တယ်"
နိုှင်း စပ်ကို နှုတ်ဆက်ပြိး မားမားကိုသွားကြိုရန် အောက်ထပ်ကိုဆင်းလာလိုက်သည်။
/////////////////////time skip///////////////////////
နိုှင်း မားမားကို စပ်ရဲ့ အိမ်ကိုဘဲခေါ်လာလိုက်တယ်။ ဒေါ်ဒေဝီမြိုင် ကားပေါ်ကဆင်းတော့ စပ် က အ်မ်ပေါက်ဝကနေ စီးကြိုလိုက်သည်။
"မေမေ"
"သားစပ်"
"ကျွန်တော်က လွမ်းနေတာ မေမေရဲ့"
"တူတူပါဘဲကွယ်"
နှစ်ယောက်သား အိမ်ရှေ့မှာ ဖက်နေလိုက်ကြတာ နိုှင်းက ဘေးမှာရပ်ပြီး အိမ်ထဲဘဲဝင်ရတော့မလို ရပ်ဘဲရပ်ကြည့်နေရတော့မလိုုဖြစ်နေသည်။
"အဟမ်း မားမား ရေ မားမားရဲ့သားအရင်း က မတ်တပ်ကြီး ရှိသေးတယ်နော် ဖက်နေလိုက်ကြတာ လူကို အားငယ်အောင်လို့"
"အမယ် အလွမ်းသယ်ပြီးဖက်နေလို့ ပြန်ကြရအောင်လို့ မနဲ ပြောယူရတာ ဘယ်ကောင်လေးပါလိမ့်"
မားမားကပြောတော့ နိုှင်းသွားညီညီလေးတွေကို ပေါ်အောင်ပြုံးသည်။
"ကဲ မေမေ လာ အိမ်ထဲဝင်ရအောင်"
လို့ပြောတော့ မားမားကို အလယ်မှာထားပြီး လက်မောင်းကိုတွဲကာ ဝင်လာကြသည်။ ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်လိုက်ကြပြီး
" သားစပ် ဒဏ်ရာက သက်သာရဲ့လား မေမေ ကြားကြားချင်း စိတ်ပူလိုက်ရတာကွယ်"
ဒေါ်ဒေဝီမြိုင် က ထိုသို့ပြောလိုက်တော့ စပ် ရငိထဲနွေးထွေးသွားပြီး သူ့အမေရင်းကိုပါ သတိရမိသည်။ သူ့အမေရင်းကလဲ ဒီလိုဘဲ ချစ်ခဲ့တာမလား။
" သက်သာပါတယ် မေမေ ဒါနဲ့ တရားစခန်းမှာ အဆင်ပြေခဲ့ရဲ့လား မေမေ"
" ပြေပါတယ် သားစပ်ရယ် ဘုရားရိပ်တရားရိပ်ဆိုတာ တကယ်အေးချမ်းတယ်ကွယ် ဆရာတော်ကြီး ဟောတဲ့တရားတွေကလဲ တကယ်မှတ်သားစရာကောင်းတယ်ကွဲ့"
" ဟုတ်လား ဒါဆို ကျွန်တော်တို့ကို ပြန်ပြောပြရမယ်နော်."
"ဟုတ်ပါပြီ သားစပ်ရယ်"
စပ် နိုှင်းကို ကြည့်လိုက်တော့ နိုှင်းကလဲ စပ် ကိုကြည့်နေသည်။ ဖြစ်ပါ့မလား ဆိုပြီး စိတ်ပူနေတာ ကို မျက်ဝန်းတွေကို ကြည့်ရုံနဲ့ သိသာနေသည်။ စပ် က ပြုံးပြပြီး ခေါင်းတစ်ချက်ညိမ့်ပြလိုက်သည်။ ချက်ချင်း ပင် စပ် ဒေါ်ဒေဝီမြိုင် ရှေ့မှာ ဒူးထောက်လိုက်သည်။
"ဟဲ့ ဟဲ့ သားစပ် ဘာဖြစ်လို့တုန်း"
"ကျွန်တော်တို့ကို သဘောတူပေးပါ မေမေ ကျွန်တော် နိုှင်းကို တကယ်ချစ်တာပါ."
"ဟမ်"
စပ် အဲ့လိုပြောတော့ နှိုင်းလဲ စပ် ဘေးနားမှာဝင်ပြီး ဒူးထောက်လိုက်သည်။
"မားမား ကျွန်တော်သားမိုက်တစ်ယောက်ပါ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် ကိုကို့ ကို မခွဲနိုင်ဘူး မားမား"
စပ် နဲ့ နိုှင်း ဒူးထောက်ကာ မျက်နှာကို အောက်ငုံ့ထားလိုက်သည်။ ဒီအခြေနေတွင် ဒေါ်ဒေဝီမြိုင် ရဲ့ မျက်နှာ ကြည့်ဖို့မရဲပေ။
"မားမား သားတို့ကို သဘောတူပါတယ်ကွယ်"
" မားမား"
"မေမေ"
နှစ်ယောက်လုံး ခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက်ကြတော့ သူတို့ကို မျက်ရည်များဖြင့် ပြုံးပြီး ကြည့်နေသော ဒေါ်ဒေဝီမြိုင် ။
"ထကြတော့ လာ မားမားဘေးနားမှာလာထိုင်ကြ"
စပ် နဲ့ နိုှင်း တစ်ဖက်တစ်ချက်စီမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြသည်။ ဒေါ်ဒေဝီမြိုင် စပ်နဲ့ နုှိင်းတို့ရဲ့ လက်တစ်ဖက် စီကို ကိုင်ကာ
"သားတို့က မားမားအချစ်ရဆုံးသော သူတွေပါကွယ်။ သားတို့ စိတ်ချမ်းသာဖို့ကိုသာ မားမားဦးစားပေးတယ်။ ဒါပေမယ့် သဘာဝတိုင်း မဟုတ်တော့ ပုတ်ခတ်လာမဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ခံနိုင်ရည်ရှိဖို့တော့လိုတယ်နော်"
"ကျွန်တော် နှိင်းကို အဆုံးထိကာကွယ်စောင့်ရှောက်မှာပါ မေမေ"
"ယုံပါတယ်သားစပ်ရယ် ကဲ သားလေး သားက အငယ်ဆိုပြီးတော့ မဆိုးရဘူးနော် သားက ယောကျာ်းလေး သားစပ်ကို ကူညီစောင့်ရှောက်ရမယ်နော်"
" ဟုတ်ကဲ့ သားနားထောင်ပါ့မယ် မားမား"
"အေးပါကွယ် မေ့သားလေးတွေကို မေမေကလဲ ကာကွယ်ပေးမှာပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ"
စပ်နဲ့ န်ုှင်း ဒေါ်ဒေဝီမြိုင် ရဲ့ပါးလေးတွေကို တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ နမ်းလိုက်သည်။
"မေမေ နားတော့မလား ကျွန်တော် အခန်းပြင်ပေးထားတယ် "
"အေးကွယ် နားလိုက်ဦးမယ်"
စပ်နဲ့ နိုှင်း မားမားအတွက်ပြင်ပေးထားတဲ့ အခန်းကိုလိုက်ပို့ကြသည်။
့ဒေါ်ဒေဝီမြိုင် သည် စပ် နိူှ်င်းပေါ်ထားတဲ့ ခံစားချက်ကို အိမ်ကို ရောက်လာကထဲက သိပြီးသားဖြစ်သည်။ စပ်က ချမ်းသာကြွယ်ဝတဲ့အတွက် နိုှငိးလေးကို အပျော်ကြံသွားမှာဆိုးသဖြင့်် သေချာစောင့်ကြည့်ခဲ့သည်။ စပ်က တဘဝလုံးစာအတွက်ရည်ရွယ်မှန်းသိရသောကြောင့် အတိုင်းမသိဝမ်းသာရသည်။ သူမရှိတော့တဲ့အခါ နိူှင်း တစ်ယောက်ထဲမျက်နှာငယ်မှာကို သူစိုးရိမ်စရာမလိုတော့။
သူ့ယောကျာ်းသေဆုံးမုှကိုလဲ သူသိခဲ့သည်။ စီးပွားရေးလောကမှာ ယောကျာ်းသားတွေနဲ့ ရင်ဘောင်တန်းပြီး အလုပ်လုပ်နိုင်တဲ့ သူမအတွက် ဒါမျိုးကတော့ သူမ အတွက် မခက်ခဲ။ ဦးမိုးသောက်သေဆုံး မုှကလဲ စပ်နဲ့ နိုှင်းသေချာပေါက်ပါဝင်ပတ်သတ်နေတာကို သူမတွေးကြည့်ရုံနဲ့တင်သိသည်။ သားတွေ စိတ်မကောင်းဖြစ်မှာဆိုးသောကြောင့် သူမသိချင်ယောင်ဆောင်ပေးခြင်းဖြစ်သည်။
*ကိုသာလွန် ရေ ရှင် ငြိမ်းချမ်းသွားပြီနော်။ ကျွန်မကတော့ ကျွန်မသားတွေကို အဆုံးထိကာကွယ်ပြီးမှ ရှင့်နေ ာက်ကို လိုက်လာခဲ့တော့မယ်ရှင်*
#loveuallguys.
#ဒေါ်ဒေဝီမြိုင်သည် အချဉ်မဟုတ်😌
#22 .12.2020
#vote and cmtလေးတွေပေးကြဦးလေကွာ