დაახლოებით 1 საათიანი ძილისა და ნებივრობის შემდეგ გამომეღვიძა... საათს დავხედე და უკვე 7 ხდებოდა...
— კაი დრო გასულა...— ამოვილაპარაკე და საღამურების ჩასაცმელად გარდერობში შევედი...
ბაჭიის საღამურები ჩავიცვი და მისაღებისკენ წავედი... სიმართლე გითხრად დიდად არ მჩვევია ,,საყვარლობა" რაღაცეების გამოყენება მითუმეტეს საღამურის... უბრალოდ ჯეი მაჩუქა და უარს ვერ ვეტყოდი... ამიტომაც ის ჩემი საყვარელი საღამური გახლავთ...
ჯმ— ოჰ მობრძანდება მისი უდიდებულესობა...— ისეთი სახით თქვა უკვე ვხვდები რომ ისევ გაბრაზებულია...
ჯჰ— მოდი დაჯექი...— მდივნისკენ მიმიხმო... მიიწია და გვერდით დამისვა
ოთახს თვალი მოვავლე და შევამჩნიე ჯუნი რომელიც ისე იყო გართული კითხვაში ვერც კი შემამჩნია...
— ჯუნი რას კითხულობ?— აი ახლა კი ნამდვილად დავიმსახურე მისი ყურადღება...
რმ— ოპა... ჯუნი ოპა...— გამიღიმა და ისევ განაგრძო კითხვა...
— ასეთი გართულება რატომ გაქვთ ამ ოპაზე...— წყნარად ვიკითხე და ჩემი სტრანი ძმის ჭიქიდან ყავა მოვწრუპე...
ჯმ— ალბად იმიტომ რომ ოპად გეკუთვნით...
— ხო მაგრამ... ბევრს არც კი მოსწონს... ვერ იტანენ როდესაც ოპას ეძახიან...— მდივანზე კარგად მოვკალათდი და შაქარას თავი დავადე...
ვი— როგორც ქუქის...
— ზუსტად მაგიტომაც არ ვეძახი მას ოპას...
ჯკ— არა... ეგეთი გართულებაც არ მაქვს გააჩნია ვინ მეძახის😁
— ძამიკო კიდე მებუსხები?...— ავხედე და მხარზე ნიკაპი დავადე...
მანკი აი ზუსტად ასე გამომხედა
შგ—🤨🤨— ისედაც სერიოზულია და ეს მიმიკა მკლავს...— არ გებუსხები...— თქვა და ისევ განაგრო ტელევიზორის ყურება...
— კარგი რახან ეგრეა და არ მიბრაზდები ოთახში ავალ... თითქოს მადარდებდეს გაბრაზდები თუ არა სტრანო— ბოლო სიტყვები მის გასაბრაზებლად ვთქვი და ოთახიდან გამოვედი...
ჩემს სამფლობელოში შევედი და მაგიდასთან დავჯექი... პასუხის მოლოდინში კომპიუტერი გავხსენი და ვეცადე რამით გამერთო თავი...
—აააიიიიშშშშ... 8 ხდება და რაღა ეხლა მომინდა საჭირო ოთახშიიი...— ავდექი და უცბად გავიქეცი...
დაახლოებით 5 წუთში დავბრუნდი... მაგიდას მივუჯექი და საქმე განვარგრზე...
30 წუთი ველოდე... ცხრასაც გადაცდა... მაგრამ რად გინდა... არც არვინ მირეკავს... არავინ მწერს... ემაილიც შევამოწმე და უშედეგოდ... ბოლოს იმედები ამომეწურა ლოდინისგან და სამზარეულოში გავედი... წყალი დავლიე... ტოსტი გავიმზადე და ოთახში დავბრუნდი... საზოლზე წამოვწექი და ჯეის დავურეკე...
— ჯეი როგორხარ?...— ოდნავ ნაღვლიანი ხმით ვუთხარი... ვეცადე აარ შემემჩნია თუმცა ჯეი რისი ჯეია🤷🏼♀️
ჯეი—მე კარგად და როგორც ჩანს ჩემს მახინჯს რაღაც სჭირს... აბა გისმენ პატარავ
— მგონი არ მიმიღეს— ტუჩები დავბუშტე და საწოლზე მოვკალათდი...
ჯეი— რატო... რამე მოგწერეს?... ან ცუდად გითხრეს... მითხარი წამო გავუერთიანოთ სიფათი მაგ ნაბიჭ...— შეიჭრა როლში და როგორც ჩვევია სანამ არ დააწყნარებ იქნება აფორიაქებული...
— აღარ განაგრძო... ნეტა რამე მოეწერათ ან დაერეკათ რას ვჩივი... არანაირი შეტყობინება... საერთოდ არაფერი
ჯეი— შენ მაგაზე არ იდარდო საყვარელო ყველაფერი მოგვარდება... გინდა დღეს კლუბში წავიდეთ?
— არმინდა...
ჯეი— არც შენს საყვარელ ბარში?...
—ნწუ
ჯეი— კაფეზე რას მეტყვი მზეთუნახავო?
— აქლემო შენი ნახვის და ჩახუტების მეტი არაფერი მინდა... ისედაც მომენატრები რო წახვალ☹️
ჯეი— მგონი დეპრესია გეწყება... ჩემთან მოდი და რამეს ვუყუროთ... თუ გინდა აქ დარჩი— ჩემი შტერი ბიჭი... როგორ ცდილობს რო გამამხიარულოს...
— მოვიფიქრებ და შეგატყობინებ...— ყურმილი დავუკიდე... ვიფიქრე გავისეირნებ და საღამოს გრილ ჰაერს ჩავისუნთქავთქო...
გარდერობი გამოვაღე... ჩავიცვი და გარედ გავედი...
ღამე სიარულს რა სჯობს... გრილი ჰაერი... ხალხის ცოტა ნაკადი...
იქვე ახლოს პარკში შევიარე... როგორც მჩვევია ტელეფონს ხმა გავუთიშე... რადგან არ მინდა ვინმემ შემაწუხოს ეხლა მაინც... სასუსნაოები ვიყიდე და იქვე ახლოს სკამზე დავჯექი... ვუყურებდი როგორ ერთობოდნენ ბავშვები და ბედნიერებისგან გაბრწყინებული სახით შეჰყურებდნენ მშობლებს... უეცრად მოგონებებში გადავეშვი და ჩემი ბავშვობა გამახსენდა... ყოველთვის ვნატრობდი მეც ესე მევლო მშობლებთან ერთად... მათთან მეთამაშა... გარეთ თუ არა სახლში მაინც... მამას ჩემთვის თმა გაეკეთებინა... სამსახურიდან დაბრუნებულა კარებში დავხვედროდი და კიდევ ბევრი რამ... თუმცა ასე არიყო... მე არასასურველი შვილი ვიყავი... ყოველთვის გარიყულად ვგრძნობდი თავს... და ასეც იყო... დედა ყოველთვის იმაში მადანაშაულებდა... რომ დაბადებულიც არ ვიყავი ოჯახი დავუნგრიე... ყოველთვის მაყვედრიდა რომ არასასურველი და გამოუსადეგარი ვიყავი... შეიძლება ამიტომაც გავხდი ასეთი ცივი სხვების მიმართ... ყოველთვის ზიზღის თვალით ვუყურებდი ბავშვებს ვისაც მამა აკითხავდა სკოლაში... ამ თუნდაც დედა... ვერ ვიტანდი იმათ ვისაც მამები ჰყავდა... და ვერც ისინი მიტანდნენ... თუმცა ჯეი სულ სხვანაირი აღმოჩნდა... ის ჩემი მეზობელი იყო და ეზოში ყოველთვის მამასთან ერთად გადიოდა... რის გამოც დავცინოდი და არაერთხელ ყოფილა ჩემი ბულინგის მსხვერპლი... მაგრამ... მიუხედავად იმისა რომ ასე ცუდად ვექცეოდი ჩემთან მაინც მოდიოდა... მთავაზობდა მასთან მეთამაშა... მიუხედავად იმისა რომ ზედაც არ ვუყურებდი არ ნებდებოდა და მაინც ყოველდღე იგივე შეთავაზებებით მოდიოდა... საბოლოოდ დავთანხმდი დასწორედ ეს გახდა ჩვენი მეგობრობის დამწყები კავშირი... ამდროიდან დაიწყო ჩვენი მეგობრობა და დღემდე გრძელდება... მასთან ყველა თემაზე შემიძლია საუბარი... რაც ნამდვილად მაბედნიერებს... მის ოჰახთან ერთადაც კი ვსადილობდი... და მიმიღეს როგორც მათი მეორე შვილი... დედ-მამის სითბოს მისი ოჯახიდან ვიღებდი...თუმცა მყავდა...მყავს და მეყოლება ძმა რომელიც ჩემზე ზრუნავს... ვუყვარვარ იმაზე მეტად ვიდრე დედას უნდა ყვარებოდა საკუთარი შვილი... მამობას მიწევდა... როდესაც რაიმე მჭირდებოდა თავისთვის გადანახულ ფულს მაძლევდა... ბევრჯერ მიფიქრია სუიციდზე თუმცა შუგამ გადამაფიქრებინა... ბევრჯერ დამიდგა გვერდში... აი სწორედ ეს სითბო და სიყვარული იმალება იმ ადამიანის მიღმა რომელიც გამუდმებით სერიოზულია...
დაახლოებით 3 საათი ვიჯექი ფიქრებში გართული და ვაანალიზებდი რა მეშველებოდა ჩემი ძმის გარეშე...
უკვე წამოსვლას ვაპირებდი როდესაც ტელეფონის ვიბრო ვიგრძენი ჯიბეში... უცხო ნომერი იყო... რამაც დამაეჭვა რადგან არავინიცის ჩემი ნომერი ჯეის შუგას და ბიჭების გარდა...
—გისმენთ?!
?— ქალბატონო მინ ჯივონ... სადხარ?... იცი როგორ ვინერვიულეეეე?... დროზე სახლში დაბრუნდი სანამ თავზე დაგადექი და მაგრად მიგნაყე— ტელეფონიდან გამოკიოდა ეს სულელი...
— შაქარა ვისგან მირეკავ?... შენი ნომერი არგაქვს?...
შგ— კიდე კითხვებს რო სვავს... მენეჯერის ნომრიდანგირეკავ ჩემსას რატო არ პასუხობ... სად წახვედი იცი რამდენიხანია გეძებთ?... ტელეფონზეც გირეკეთ და შეტყობინებებიც დაგიტოვეთ... ჯეი გამწარებული გეძებს... დროზე სახლში დაბრუნდი...
— კარგი არ გამოძვრე ტელედან დავბრუნდები... პარკში გამოვიარე და ჩვევას ვერ ვუღალატე... ხმა გამოვრთე...
შგ— აღარ დამარეკინო— მითხრა და გამითიშა... რა სულელი მყავს როდესაც ნერვიულობს...
ტელეფონს დავხედე... 53 ზარი და 100 შეტყობინება დამხვდა... თურმე ყველა სათითაოდ მირეკავდა ნომერზე...
სახლში მივედი და ვეცადე შეძლებისდაგვარად ჩუმად შევსულიყავი ოთახში მაგრამ ამას სად გაექცევი...
შგ— ადგილზე...— გამომხედა და ჩემსკენ სიარული დაიწყო...
— კარგი რაიყო ეხლა პატარა ბავშვივით უნდა ამაყუდო და მლანძღო?...—ხელები გადავიჯვარედინე და ჯირკივით დავდექი...
შგ— არაფერს ვაპირებ... უბრალოდ გაგეფრთხილებინე რო მიდიოდი... ყველამ ძალიან ვინერვიულეთ...
— და აქ სანერვიულო რაარის... უბრალოდ გარედ გავისეირნე და ეგაა...🙄😏
შგ— მისმინე... არმის გარკვეულმა ნაწილმა და სასენგებმა იციან რო ჩემი და ხარ... არმინდა ვინმემ რამე დაგიშავოს... მითუმეტეს ჰეითერებმა... გამორიცხული არ იქნება რო გითვალთვალებდნენ...
— ანუ იმის თქმა გინდა რო გამორიცხული არ იქნება მომკლან?...
შგ— ზუსტად... ვერც კი წარმოიდგენ რისი გაკეთება შეუძლიათ სასენგებს... არმი არაფერს დაგიშავებს მაგრამ ისეთი დაკვირვებულები არიან რო შენი ყველა ნაბიჯი შეიძლება იცოდნენ...
— მოდი ესე ვიზავ... თქვენი ადგილი რო არ გაიგონ სანამ ჯეი ჩინეთში წავა იქამდე მასთან გადავალ საცხოვრებლად...
შგ— რაა??? ჯეისთან ესე ახლო კავშირში რატო ხარ... გასაგებია რო მეგობარია მაგრამ ესეც არ შეიძლება... მასთან დარჩენა ზედმეტია... ეგრეც არ ვენდობი რომ ჩემი და მასთან დასარჩენად გავუშვა
— ის ისევე მიყვარს როგორც შენ და ისიც იმავეს გრძნობს... ამიტომაც არმინდა რამე ცუდის მოსმენა მასთან დაკავშორებით...
შგ— სულ მასთან არ დარჩები აქაც იქნები...
— დღეს წავალ და ხვალ დავბრუნდები... ისედაც საშინელ ხასიათზე ვარ უარესად ნუ გამაბრაზებ...
შუგა მოვიცილე და ოთახში ავედი... ორი წყვილი ტანსაცმელი ავიღე და ჯეისთან წავედი... არც კი მითქვამს რომ მასთან მივდიოდი... თან მიკვირს რატო არ დამირეკა... ამაზე პასუხს მოვთხოვ...
🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥
ვიცი რომ პატარა თავია და ისიც ვიცი რომ უაზრობაა🥴... რისთვისაც ბოდიშს გიხდით🙏🏻... მაგრამ მინდოდა რომ დამეწერა📃... მთელი 3 თვეა არ გამიგრძელებია და ალბად მკითხველიც დიდად აღარ დარჩებოდა... რაც ნამდვილად სამწუხაროა😬... მადლობა რომ კითხულობთ და მელოდებოდით... მიყვარხართ❤️❤️
M.lomidze😁