– რა გჭირს?... საღამოდან მოყოლებული გაბუსხული დადიხარ...
ჯკ– ჩემი მდგომარეობა რატო გაინტერესებს შენი ქმრით დაინტერესდი...– მკვახედ მომიგო და ტანსაცმელების ამოლაგება დაიწყო...
– უჯაცრავად? იმაზე გაბრაზდი ამოლაგებაზე რო უარი გითხარი?... კაი რა პრობლემაა ბავშვი ხო არ ხარ...– ქმარიო რო მიხსენა ამაზე დიდად არ ჩავსაფრებულვარ...
ჯკ– რა სისულელეა...
– აბა რა გეტაკა... საჭმელიც არ ჭამე და თან მაგას დამატებული მებღვირები... თუ არ გსიამოვმებს ამ ოთახში ჩემთან ერთად ყოფნა შეგიძლია სხვაგან გადახვიდე... ხო არ დამიძალებია დარჩითქო...– არ მესმის რა ჯანდაბა უნდა... დილით საჭმელი მიყიდა... ერთად ვიმღერეთ კიდეც... გზაში ვითამაშეთ და კარგად გავერთეთ და ეხლა რა ეტაკა... ალბათ იმაზეა გაბრაზებული ჭურჭლის დარეცხვა რო ვთხოვე?... რიავიცი ნუ...
ჯკ– საქმე მხოლოდ მაგაშია?... მარტო მანდ ხედავ პრობლემას?...– მაისური რომელიც ხელში ეჭირა გაისროლა და გაბრაზებული ტონით დამიწყო ყვირილი...
– რატო მიყვირი– არც მე დავაკელი... აბა ბიჭოს ეხლა ამას შევარჩენ მაღალი ტონით საუბარს...
ჯკ– არ გიყვირი... ვცდილობ თავი მოვთოკო და არ გამომდის და ეს შენი ბრალია...
– და რა დავაშავე ვერ მეტყვი?... დილით ერთმანეთთან კარგად ვერთობოდით... ბევრი ვიხალისეთ და დავმეგობრდით... ეხლა კიდე რაღაც სისულელის გამო რომელიც მე არც კი ვიცი რაარის მეჩხუბები და მაბრალებ შენი ბრალიაო... იქნებ გამარკვიო ამ ყველაფერში ბატონო ჯონგუქ– ამ ყველაფერს ყელში ამოსული სიბრაზით ვეუბნები... უკვე ვეღარ ვთოკავ თუ როგორი ტონით უნდა მივმართო...
ჯკ– რაშია პრობლემა არა‽ ნუთუ ვერ იგებ... ან არა არ გინდა რო გაიგო...
– არ მესმის რას ამბობ... ამიხსენი ნორმალურად...
ჯკ– პრობლემა ისაა რომ შვილი გყავს... დაოჯახებული ხარ... არსაიდან გამოჩნდი ჩვენს ცხოვრებაში... შენს თავს მიგვაჩვიე და ეხლა ამბობ რომ დაოჯახებული ხარ და შენს თავს გვართმევ?... რატომ მოხვედი ჩვენს ცხოვრებაში თუ ისევ უნდა წახვიდე... რატო შეგვაყვარე თავი...
