— იდიოტო ამდენი ხანი სად ჯანდაბაში გდიხარ.... — კარზე ვაბრახუნებ და ვცდილობ როგორმე გავაგონო ხმა...
—შენ თუ არ დაგაკლა დამაცადე...— თან კოდს ვწერ და კარს რაც შეიძლება სწრაფად და ძლიერად ვაღებ...—სრული იდიოტი ხარ მოკვდი თუ რა ჯანდაბაა— ვსაუბრობ და თან მისაღებში შევვარდი... რადგან არავინ დამხვდა საძინებელში შევედი... მთელი სახლი მოვიარე... მაგრამ რადგინდა... სრული სიცარიელე— გადაღებაზე იქნება...— ჩავილაპარაკე... მისაღებში ტელევიზორი ჩავრთე და მდივანზე დავჯექი...
დაახლოებით 30 ჭუთი ვიჯექი და ველოდებოდი...
უკვე წასვლას ვაპირებდი როდესაც კარის ხმა გავიგე... ფეხზე ავდექი და მისაღებისკენ წავედი... და ჰოპლააა რას ვხედავ... ჯუნა და ჯეი... ისე ჩაკრულები იყვნენ ერთმანეთთან და პროშნაობდნენ რო გული რამის ამერია...
— შეიძლება გავიგო აქ რა ხდება?...— მოულოდნელიბისგან შეშინდნენ...
ჯეი— ჯიჯი მე... იცი... ჩვენ...— ბურდღუნი დაიწყო
— რას მებურდღუნები...
ჯუნა— რას დაგვადექი პირზე რაიყო... ვერ უნდა მიხვდე რო შევრიგდით?...— მობეზრებულად მიპასუხა ამ ბოზმა და ჯეის ხელი ჩაკიდა...
— შენ ჩუმად... ჯეი არ ამიხსნი სიტუაციას... წარმოიდგინე რამხელა გაურკვევლობაში ვარ როდესაც შენ გხედავ ყოფილთან ტუჩებით ჩაფსკვნილს... თან ადამიანთან რომლის გამოც მთელი ექვსი თქვე დეპრესიაში იყავი... ან რამდენი ხანია ერთად ხართ...
ჯეი— უკვე 3 თვეა... არ მინდოდა ამის თქმა...
— რატომ?...
ჯეი— ჯიჯი უბრალოდ არ მინდოდა... და სულ ესაა... შენ ის მითხარი აქ რატომ ხარ ამდროს...— რაღაცნაირად გული დამწყდა ეს რო მითხრა... მასთან მისასვლელად მიზეზი არასდროს იყო საჭირო და ეხლა დამჭირდა... გაგიჟება შეიძლება...
— შუგამ მითხრა გეძებდაო... ვიფიქრე ინერვიულებსთქო და რო გირეკავდი არ აიღე... ამიტომაც მოსვლა გადავწყვიტე... და ნერვიულობის არც არაფერი გეტყობა... კაი ახლა წავალ... აღარ მოგაცდენთ...
