🖤უგულო ადვოკატი 🖤

🫀ოცდამეთერთმეტე🫀

-უკაცრავად?- გაკვირვებისგან გოგონა დაიბნა

-საიდან იცით რომ ჯივუ მქვია? ან ვინ ბრძანდებით?- გოგონას სახეზე გაკვირვება საკმაოდ მკაფიოდ ეტყობოდა

-იცით ფოტოზე მყავხართ ნანახი, უბრალოდ იქ უფრო გრძელი და ყავისფერი თმა გქონდათ...

-შეგიძლიათ ის ფოტოები მანახოთ?

მეიმ ყველა ფოტო ანახა სადაც კი შეიძლება ყოფილიყო...

-იცით პატონ ჯეონს როგორ გაუხარდება როდესაც გაიგებს რომ ცოცხალი და უვნებელი ხართ, თანაც კორეაშიი...-სიხარულისგან გოგონამ ხტუნაობა დაიწყო და ბედნიერებისგან სულ გაუწითლდა სახე

-იცი არ მინდა, რომ გაიგოს ჩემი აქ ყოფნა... მეხსიერება ბოლომდე არ დამბრუნებია და ამიტომაც ვერ მივალ და პირდაპირ ვერ გამოვჩნდები... ჯერ სულ 3 თვეა დავბრუნდი კორეაში და ყველაფრის გახსენება ახლა უნდა დავიწყო, ამიტომაც ასე ვერ მივალ და ვერ ვეტყვი...

-შემიძლია დაგეხმაროთ ქალბატონო ჯივუ... თქვენ მომიყვებით რაც გადაგხდათ და მე თქვენზე ყველაფერს მოგიყვებით...

-იცი ლუქა მყავს ბაღიდან გამოსაყვანი და თუ გინდა ჩემთან წამოდი ყავაზეც დაგპატიჟებ...- თბილი და აციმციმებული თვალებით უყირებს გოგონას, რომელსაც ჯივუ იმდენად მოსწონს, რომ მზადაა ყველაფერი გააკეთოს, რათა ყველაფერი გაახსენდეს და დაუბრუნდეს ძველ ცხოვრებას...

-ლუქა თქვენი და ბატონი ჯონის ვაჟია? თუ...

-როგორც კი ნახავ დარწმუნდები...

-ზედ გამოჭრილი ბატონი ჯეონია-მეიმ როგორც კი დაინახა ბავშვი, ეგრევე გაიფიქრა თუ როგორ გავდა მამამისს...

ამის გაგონებაზე ბავშვი რაღაც ენაზე ალაპარაკდა და იმაზე ენაზე უპასუხა ჯივუმაც...

-ბოდიში მეი ცოტა თავხედურად გამოგვდის, მაგრამ ლუქამ კორეული არიცის და მხოლოდ ჰინდის, არაბულ, ფრანგულ, იტალიურ, ინგლისურ და გერმანულ ენაზე საუბრობს, თუ რომელიმე იცი შეგიძლია დაელაპარაკო არ დაიმორცხვებს... ახლა მეუბნებოდა, რომ ფოტო გადაუღეს და შენთვის ჩვენება უნდოდა