Love is..❀ (🚨Complete 🚨)

By Alvesgloble137

797K 46.7K 925

Love is just the word until you find someone to give it a Defination.. More

Love is..❀ Intro warning πŸ”žπŸ”žπŸ”ž
စပ္ထြဋ္ေခါင္ပိုင္
α‚α€°α€½α€­α€„α€Ήα€Έα€žα€¬α€œα€Όα€”α€Ή(or) Mike
Part (1) z+u
part(2) z+u
part(3) z+u
part(4) z+u
part(5) z+u
part(6)z+u
part(7) z+u
part(8) z+u
part(9) z+u
part (10)z+u
part(11) z+u
part (12)z+u
part (13)z+u
part (15) z+u
α€…α€­α€―α€„α€Ήα€Έα€šα€Άα€±α€žα€¬α€Ή
႐ုွိင္းထက္ေမာင္
part(16) z+u 🚨
part (17)z+u
part (18)z+u
part (19)z+u 🚨
part(20) z+u
part (21) z+u
part (22) z+u
part(23)z+u
part(24)z+u
part(25)z+u
part(26)z+u🚨
part (27)z+u
part(28)z+ u
part(29)z+u🚨
part (30)z+u
part(31) z+u
part (32)z+u
part(33)z+u End
Zay Ban❀
Extra🚨
Extra🚨 (uni)
New Fic
Notic

part (14)z+u

14.8K 1.1K 26
By Alvesgloble137

Zawgyi

Part 14

စပ္တစ္ေယာက္ ႏိုွင္းရဲ႕ပါးပါး ကိစၥကို စံုစမ္းရန္ ခိုင္းဖို႔ စပ္ စံအိမ္ သို႔ ခနျပန္လာခဲ့သည္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ အလုပ္ကိစၥေတြနဲ႔ ညေနေလာက္မွ ျပန္ျဖစ္သည္။

မားမား အတြက္ အားေဆးကုန္ခါနီးၿပီ ျဖစ္၍ အားေဆးဝယ္ဖို႔ ေဆးတိုက္ကို ေမာင္းလာလိုက္သည္။ ေဆးတိုက္မွာ ေဆးဝယ္ေနေသာ ႏိူွင္း က္ုေတြ့ေတာ့ ျပံဳးကာ ကားေပၚက ဆင္းမည္ အလုပ္ ႏိုွင္းဆီေရာက္လာေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေၾကာင့္ ကားထဲမွာျပန္ေနလိုက္သည္။

ထို မိန္းကေလးနဲ႔ စကားေတြေျပာရင္း ျပံဳးရႊင္ရယ္ေမာေနၿပီး ကားေပၚတူတူတတ္သြားေသာ ႏုွိင္းတ္ုိ့ကို ေတြ႔ၿပီး စပ္ ရဲ႕စိတ္ေတြ လံုးဝအစိုးမရေတာ့ ဆံုး႐ူွံးရမွာေၾကာက္ၿပီး ေဒါသေတြလဲ ထြက္လာကာ မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္မ်ားလဲစီးက်လာသည္။ ကားစီယာတိုင္ကို က်စ္က်စ္ဆုပ္၍ ႏိုွင္း အိမ္သို့ျပန္လာလိုက္သည္။

ႏိုွင္း နဒီလြင္ က္ုျပန္ပိဳ႔ေပးၿပီး အိမ္ကိုျပန္လာလိုက္သည္။ မားမားကို ေဆးေတြဝင္ေပးၿပီး အခန္းသို့ တတ္လာလိုက္သည္။

အခန္းတစ္ခါးဖြင့္ေတာ့ ႏိူွင္း ခုတင္ေပၚမွာထိုင္ေနတဲ့ စပ္။ ႏိူွင္း ဘာမွမေျပာရေသးခင္ စပ္ က႐ုတ္တရက္ထလာၿပီး ႏိူွင္း ကိုယ္ေလး ကို နံရံနဲ႔ဆြဲကပ္ကာ ႏုွတ္ခမ္းေတြကို အငမ္းမရနမ္းေတာ့သည္။

ိ္ႏိုႉင္း ႐ုန္းသည္ ေက်ာကုန္းေတြကိုထုသည္။ သို႔ေသာ္ စပ္က လူေကာင္လဲပိုႀကီးၿပီး အင္အားခ်င္းလဲမမ်ွ အသိစိတ္လြတ္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္လ္ိုပင္ စပ္ရဲ့ လက္ တစ္ဖက္ျဖင့္ လက္ေတြကိုခ်ဳပ္ထားၿပီး က်န္တစ္ဖက္က ႏိုွင္းရဲ႕ေခါင္းကို ထိန္းကိုင္ထားသည္။ ႏူွတ္ခမ္း အတြင္းသိဳ႔နယ္ခ်ဲ့ရန္ လ်ွာျဖင့္ထိုးေသာ္လဲ တင္းတင္းေစ့ထားေသာ ႏုွတ္ခမ္းမ်ားေၾကာင့္ ေအာက္ႏုွတ္ခမ္းကို ကိုက္လိုက္မွ
"အ့."ဆိဳတဲ့ အသံထြက္ကာ ႏူွတ္ခမ္းႏွစ္လႊာပြင့္သြားေသာအခါမွ ခံတြင္းထဲသို့ လ်ွာျဖင့္နယ္ခ်ဲ့လိုက္သည္။

စပ္ အငမ္းမရ နမ္းၿပီးမွ အသိစိတ္ျပန္ဝင္လာကာ ႏူွတ္ခမ္းႏွစ္စံုကို ခြာလိုက္သည္။

ႏိူွင္းကေတာ့ အသက္ကိူလု႐ူွေနရသည္။

"ခ..ခဗ်ား..."

"မင္း ကိုယ့္ကို ႐ူးေစခ်င္တာလား။ ကိုယ္ မင္းေလးကို စိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္လို့ ကိုယ္လြတ္ေပးထားတာကိူ အေကာင္းထင္ေနတာလား။ မင္းကို မိန္းမ တစ္ေယာက္ နဲ႔တြဲေတြ႔လိုက္ရေတာ့ ကိုယ့္ရင္ဘတ္ေတြ နာလြန္းလို႔ ေပါက္ကြဲ မတတ္ဘဲ။ မင္း ကို ကိုယ္ေစာင့္ေပးတယ္ဆ္ိူတာ ဒီလို မိန္းမေတြနဲ႔တြဲေတြ႔ဖို႔မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ဆနၵ႐ွိရင္ မင္းကို အခုခ်က္ခ်င္း အပိုင္သိမ္းျပစ္လို့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ မင္း ကိုတန္ဖိုးထားလြန္းလို႔ မင္းရဲ႕ ဆနၵမပါဘဲ ကိုယ္ မင္းကို ဘာမွမလုပ္ခဲ့ဘူး။ မင္းကို ကိုယ္ အတင္းအၾကပ္သိမ္းပိုက္ေအာင္ မလုပ္ပါနဲ့။ ကိုယ့္ကို မ႐ူးေစခ်င္ရင္ ကိုယ္မသိတဲ့ မင္း မိန္းမေတြနဲ႔ မေတြ႔ပါနဲ႔။ ေတြ႔ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကိဳယ္ဘာလုပ္မိမယ္မွန္း မသိဘူး။ ကိုယ္ မင္းကို ဘယ္လိုအေၾကာင္းမ်ိဴးနဲ႔မွ အဆံုး႐ူွံးမခံႏိုင္ဘူး"

စပ္ ေျပာခ်င္တာေျပာၿပီး ႏိူွင္း အခန္းထဲမွထြက္လာလိုက္ၿပီး သူ႔အခန္းက ပစၥည္းေတြကို စိတ္ႀကိဳက္ေပါက္ခြဲေနလိုက္သည္။

ႏိုွင္း က အခန္းထဲမွာ ငူငူေငါင္ေငါင္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႀကီးက်န္ခဲ့သည္။ စပ္ ေျပာတဲ့ စကားမ်ားသည္ သူ႔ႏွလံုးသားကို နာက်င္ေစသည္။ ဝမ္းလဲဝမ္းနည္းမိသည္။
_________________________________________________

က်ယ္ဝန္းသပ္ရက္လွပေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္႐ွိ ျခံႀကီးတစ္ျခံ၏ အလယ္၌ ႀကီးမားထည္ဝါေသာ စံအိမ္ႀကီးတစ္အိမ္ကေနရာယူထားသည္။ ျခံထဲတြင္ ပြဲတစ္ခု က်င္းပေနသည္။ က်ေရာက္လာမဲ့ အနၱရာယ္ကို မသိၾကဘဲ ထိုစံအိမ္ႀကီး၏ အ႐ွင္သခင္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ မိသားစု သံုးေယာက္၏ မ်က္ႏွာတြင္ အျပံဳးကိုယ္စီ ျဖင့္ ၾကည့္လိုက္႐ုံနဲ႔ကိုစိတ္ခ်မ္းေျမ့စရာေကာင္းလွသည္။

ထိုပြဲက စပ္ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲကို ဘာသာစံုဂုဏ္ထူးျဖင့္ေအာင္သျဖင့္ က်င္းပေသာ ပြဲျဖစ္သည္။ လူလဲ သိပ္မမ်ား စပ္ရဲ့ အေဖ ဦးစပ္ခြန္းသာရယ္ စပ္ရဲ႕ေမေမ ေဒၚနန္ပန္းၿမိဳင္ ၊ စပ္ အိမ္ေတာ္ရဲ႕လူယုံ ဦးျမတ္နဲ့ အိမ္ေတာ္က အလုပ္သမား အနည္းငယ္သာ႐ွိသည္။

"ဂုဏ္ယူပါတယ္ ေဖေဖနဲ့တူတဲ့သားေလး"

"အမယ္ ကို ကလဲ နန္းနဲ႔တူလို႔ေတာ္တာပါေနာ္"

"သား က ေဖေဖနဲ႔ေကာ ေမေမနဲ႔ေကာ တူတာပါေနာ္"

"ဟားဟား ဟုတ္ပါၿပီသားရယ္"

"ေရာ့ သားေလး ဒီမွာ သားေလးအတြက္ ေမေမ့လက္ေဆာင္ဆိုၿပီး" အကန့္အသတ္နဲ႔ထုတ္ထားတဲ့ စိန္စီထားတဲ့ နာရီေလးတစ္လံုးလက္ေဆာင္ေပးသည္။

"ဟုတ္ ဝါးး လွလိုက္တာ နာရီေလးက မြ ခ်စ္လိုက္တာ ေမေမ့ကို"

"ေဖေဖကေကာ ဘာေပးမွာလဲ"

"ေဟာဒီမွာပါဗ်ာ"
ေနာက္ဆံုးေပၚ ပန္းသီးတစ္ျခမ္းပဲ့ ဖုန္းေလးေပးသည္။

"ဝိုးးး သားလိုခ်င္ေနတာၾကာၿပီ ေဖေဖအေကာင္းဆံုးဘဲ မြ"
ဆိုၿပီး လက္မကေလးေထာင္ကာ အျဖဴစင္ဆံုးျပံဳးျပေနေသာ စပ္ ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးရယ္ပါ။

"သားကလဲ ေမေမနဲ႔ေဖေဖတြက္ လက္ေဆာင္ဝယ္ထားတယ္"

"ဟုတ္လား သား"

"ဟုတ္ ခနေနာ္ သားသြားယူလိုက္ဦးမယ္"
ဆိုၿပိး လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ အိမ္ေပၚက စပ္ အခန္းထဲသို႔ဝင္သြားသည္။

စပ္ လက္ေဆာင္ဘူးေလးေတြကိုယူၿပီး ျပံဳးၿပီး အိမ္ေ႐ွ႕ကို ထြက္လာစဥ္ ေတြ႔လိုက္ရေသာ ျမငိကြင္းက စပ္လို ႏုနယ္ေသးတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ေသြးပ်က္ေစသည္။

ထိုျမင္ကြင္းက စပ္ ရဲ႕ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမကို လူယံု ဦးျမတ္က ရက္စက္စြာ ဓားနဲ႔ထိုးသတ္ေနေသာ ျမင္ကြင္းပင္ျဖစ္သည္။

စပ္ လာတာက္ု မျမင္ေသးဘဲ ဦးျမတ္တစ္ေယာက္ စပ္ အေဖနဲ႔အေမကို ဓားနဲ႔ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာထိုးစိုက္ေနသည္။

စပ္လဲ သူ႔အေဖ ဧည့္ခန္းထဲက အံဝွက္မွာ ဖြက္ထားေသာ ေသနတ္ကို သြားယူကာ အိမ္ေ႐ွ႕ကိုထြက္လာသည္။

ဦးျမတ္က ႐ုတ္တရက္မို႔လို႔ေၾကာင္ၾကည့္ေနစဥ္ စပ္က လက္ထဲမွာ ႐ွိတဲ့ ေသနတ္နဲ႔ ဦးျမတ္ရဲ႕ ႏွလံုးတည့္တည့္ကိုခ်ိန္ကာ

"ဒိုင္း"

"ဒိုင္း"

"ဒုိင္း" သံုးခ်က္ဆက္တိုက္ျပစ္လိုက္သည္။

ဆယ့္ခုႏွစ္ႏွစ္အရြယ္ ႏုနယ္ေသာ ကေလးတစ္ေယာက္၏ လက္သည္ လူသတ္ခဲ့ေလၿပီ။

စပ္ ထိုလူကိုသတ္ၿပီး ေသြးအလိမ္းလိမ္းထြက္ေနေသာ သူ႔မိဘေတြဆီကိုသြားကာ ေပြ႔ဖက္ၿပီးေအာ္ငိုေနသည္။
_______________________________________________________

စပ္ စိတ္ညစ္ၿပီး အိပ္ေဆးမေသာက္ဘဲ အိပ္လိုက္မိေတာ့ ထို အိပ္မက္ဆိုးႀကီးကေျခာက္လွန္႔ေနသည္။

စပ္ ရဲ့ မ်က္လံုးထဲမွ မ်က္ရည္ေတြ စီးက်ေနၿပီး အသံတိတ္႐ူွိက္ငိုေနမိသည္။

ႏိုွင္း ညေနက ကိစၥကိုေတြးမိေန၍ အိပ္မရေသာေၾကာင့္ ျခံထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္ရန္ အိမ္ေအာက္ဆင္းမည္ အလုပ္ စပ္ရဲ႕အိပ္ခန္းမွ အျဖတ္ ႐ုွိက္သံလိုလိုအသံျကားလိုက္ရသည္။

ဘာ အသံလဲဆိုတာ ေသခ်ာေအာင္ တံခါးနား ကပ္၍ နားေထာင္ေနလို္က္သည္။ ႐ုွိက္သံတစ္ခ်က္ထပ္ထြက္လာသည္။

*သူ ငိုေနတာလား ဘာလို့လဲ*

ႏိုွင္းလဲ စိတ္ပူၿပီး ဘာမွမေတြးႏိုင္ေတာ့ဘဲ ။ အခန္းတံခါးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေလာ့မခ်ထားေသာေၾကာင့္ အလြယ္တကူပြင့္သြားသည္။

ႏိုွင္း လဲေျခသံမၾကားေအာငိ ဖြဖြေလးေလ်ွာက္လာၿပီး စပ္ ဆီသို႔ေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။ စပ္ ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္လံုးမဖြင့္ဘဲ မ်က္ရည္မ်ားက်ေနသည္။

"ေဟ့ ခဗ်ား..ခဗ်ား...အဆင္ေျပရဲ႕လား ထ ပါဦး"
လိဳ့ေျပာၿပီး ပုခံုးကိဳလူွပ္ၿပီး ႏိူးလိုက္သည္။

စပ္ က အဲ့ေတာ့မွ မ်က္လံုးပြင့္လာၿပီး ထ ထိုင္လိုက္သည္။ မ်က္ရည္မ်ားက က်ေနဆဲပင္။

"ခဗ်ား အိပ္မက္ဆိုးေတြ မက္ေနတယ္ ထင္တယ္ ေရာ့ ေရေသာက္လိဳက္ဦး"

ခုတင္ေဘးက စားပြဲခုန္ေပၚမွာခ်ထားတဲ့ ေရကရားထဲမွ ေရကို ဖန္ခြက္ထဲထည့္ကာ စပ္ ကိုလွမ္းေပးလိုက္သည္။

စပ္လဲ ႏိုွင္း လွမ္းေပးတဲ့ေရကို ယူၿပီး တစ္ခါထဲ ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။

"ခဗ်ား က အိပ္မက္ဆိုးေတြ မက္ေနက်လား"

"အင္း ကိုယ္ က အိပ္ေဆးေသာက္မွအိပ္ေပ်ာ္တာ"လို႔ေျပာေတာ့ ႏိုွင္း က စိတ္မေကာင္း။

"ခဗ်ား ျပန္အိပ္လို႔ရတယ္မလား"

"ကိုယ္ အိပ္ေဆးေသာက္ၿပီး ျပန္အိပ္လိုက္မယ္"

ႏိုွင္းက ဘာမွမေျပာဘဲ စပ္ ကိုလာဖက္ေတာ့ စပ္လဲ အံံ့ျသသြားသည္။

"ခဗ်ား အိပ္မက္ဆိုးေတြ မမက္ေတာ့ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ ကူညီပါ့မယ္ အိပ္ေဆးေတြက ၾကာရင္မေကာင္းဘူးေလ"
လို႔ ေျပာၿပီး စပ္ ရဲ႕ ေက်ာေလးကို ဖြဖြေလးပုတ္ေပးေနလ္ုက္သည္။

"ခဗ်ား ငိုခ်င္ရင္ ငိုခ်လိုက္ စိတ္ထဲမသိမ္းထားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ ပခံုးေပၚမွာ ငိုခ်လိုက္ေနာ္"

ႏိုွင္းက ထိုသို္ေျပာေတာ့ စပ္လဲ ငိုစရာရင္ခြင္ကို ပထမဆံုးေတြ႔ေသာေၾကာင့္ အားရပါးရငိုမိသည္။

ထိုေန႔ညက ဆိုရင္ အခန္းတစ္ခန္းထဲတြင္ ျဖဴျဖဴေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က သူ႔ထက္ ခနၶာကိုယ္ႀကီးတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေက်ာျပင္ ကို ဖြဖြေလးပုတ္ေပးေနၿပီး ျဖဴျဖဴေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ပခံုးေပၚမွာ ငိုေနတဲ့ အိပ္မက္ဆိုးေတြမက္ျပီး ေခ်ြးေတြနစ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ႐ွိေနေလသည္။
_______________________________________________

ႏိုွင္း မနက္စာစားၿပီးေတာ့ မားမား ကိုႏုွတ္ဆက္ကာ ႐ုံးသို႔ထြက္လာလိုက္သည္။ စပ္ ကေတာ့ ညက အိပ္ေရးပ်က္ထားေသာေၾကာင့္မႏိူးေသး။ ႏိုွင္းလဲ အိပ္ေရးပ်က္ထားေသာ္လည္း company တြင္ သူမ႐ွိလ်ွင္ ႐ူွိင္း တစ္ေယာက္ထဲ အလုပ္ ေတြမ်ား ေနမွာဆိုးလို့ပင္။

Ring~~ring~~ ring

စပ္ရဲ့ ဖုန္းျမည္ေနသံျဖစ္သည္။ စပ္လဲ အိပ္ေနရင္း ဖုန္းသံၾကားေတာ့ ႏိဳးလာၿပီး ဖုန္းကို ကိုင္လိုက္သည္။

"Hello"

".......... ......."

" ဘာာ....ေတာက္... အခုခ်က္ခ်င္း သြားမယ္"

"..... ....."

စပ္ ဖုန္းခ်ၿပီး အဝတ္အစားလဲကာ ေဒၚေဒဝီၿမိဳင္ ကို အက်ိိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပၿပီး ကားကို အ႐ွိန္ျမင့္ကာ ေလဆိပ္ဆီသို႔ ေမာင္းလာလိုက္သည္။

ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ မင္းနဲ့ေသြးက စပ္ ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ေလယာဥ္ ရဲ့ တံခါးဝမွာေစာင့္ေနသည္။

"အကုန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ပါၿပီ Boss"

"သြားမယ္"
စပ္ ရဲ႕ အသံက ေဒါသကို မနဲၿမိဳသိပ္ထားရတဲ့ အသံျဖစ္သည္။
________________________________________________

"အား...အားးး ..ေၾကာက္ပါၿပီ"

အခန္းတစ္ခန္းထဲတြင္ ထိုင္ခံုသံုးခံု၌ လူသံုးေယာက္ ကို ခ်ည္ထားၿပီး။ ထိုလူေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြကို ဓားေတြနဲ႔မႊန္း ေနေသာ အက်ိႋ အနက္ေတြနဲ့ လူေတြ။

စပ္ အခု ႐ွန္ဟိုင္းကိုေရာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူမ႐ွိတုန္း သူတို႔ရဲ႕ပစၥည္းေတြကို ျဖတ္ခုတ္သြားေသာ လူတစ္စုေၾကာင့္ျဖစ္ သည္။

စပ္ဆိုတဲ့ လူက ကိုယ့္ကိုလာမထိရင္ ကိုယ္လဲမထိဘူး။ ကိုယ့္ကိုလာထိရင္ေတာ့ အဲ့လူကို လူေသရင္ေသ မေသရင္ေတာင္ ဘဝေသေအာင္လုပ္ပစ္တတ္သည့္လူစားမ်ိဳးပင္။

ျဖတ္ခုတ္သြားတဲ့ လူတစ္စု ကို သူကိုယ္တိုင္ ႐ွငိးမည္ျဖစ္၍ ႐ွန္ဟိုင္း သုိ႔ ခ်က္ခ်င္းထြက္ လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

"ေျပာစမ္း ..မင္းတို႔ကို ဘယ္သူခိုင္းတာလဲ"
ေမးေတာ့ ဟိုဘက္္က လူေတြက တစ္ခြန္းမွ မဟ။

"ေျသာ္..မေျပာခ်င္ၾကဘူးေပါ့"

"မင္းခန့္ ေသြးခန္႔ သူတို႔ကိုျပဳစုေပးလိဳက္ပါဦး"
လို့ေျပာေတာ့ မင္းနဲ႔ေသြး ရယ္ ကိုယ္ရံေတာ္ တစ္ေယာက္က ဓားပါးေလးေတြယူကာ ထိုလူသံုးေယာက္ရဲ႕ ေက်ာဘက္သို့သြားႁပီး အသားေတြက္ု တလႊာခ်င္း ျခစ္ခ်ျပစ္သည္။

"အားး."

"အားး"

"အားး"
ထိူလူသံုးေယာက္ရဲ႕မခ်ိမဆံ့ေအာ္သံက ေ႐ွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ထြက္လာသည္။

ထိုလအျဖစ္အပ်က္ကို အရသာခံ၍ ထိုင္ၾကည့္ေနသူက Lion ေခၚ စပ္ ဆိုတဲ့ သူပင္။ လက္ညိဳးနဲ႔ လွည့္ေနေသာ ေသနတ္ကို ေသခ်ာကိုင္ကာ

"ဒိုင္း.ဒိုင္း..ဒိုင္း..."
စပ္ သူ႔လက္ထဲက ေသနတ္နဲ႔ အ ေ႐ွ့က လူ သံုးေယာက္ကို မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္မခတ္ဘဲ အ႐ုပ္ေလးေတြကိုပစ္သလိုပစ္သတ္လိုက္သည္။
___________________________________________________
ႏိုွင္း ညေန အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့.

"မားမားေရ..သားျပန္ေရာက္ၿပီ"

" ျပန္လာၿပီလား မားမားရဲ႕သားေလး ပင္ပန္းေနၿပီလား"

"နဲနဲပါ မားမားရဲ႕"

"လာ သားအတြက္ သံပုရာရည္ေဖ်ာ္ထားတယ္"

"ဟုတ္"
ႏိူွင္း သံပုရာရည္ ေသာက္ေနေသာ္လည္း မ်က္စိက အၿငိမ္မေနဘဲ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ႐ွာေနမိသည္။ ခါတိုင္း ဒီခ်ိန္ဆို မားမားနဲ႔အတူ ျခံထဲမွာ လမ္းဆင္းေလ်ွာက္ေနက်။

"မားမား ဒီေန့ လမ္းထြက္မေလ်ွာက္ဘူးလား"

ႏိုွင္း ေပၚတင္ႂကီးမေမးခ်င္၍ သြယ္ဝိုက္ၿပီးေမးလိုက္သည္။

"အြန္း ဟုတ္တယ္ သားရဲ႕ သားစပ္ က အလုပ္႐ွိလိဳ့ဆိုျပီး ႏိူင္ငံျခားကိုေန့လယ္ကဘဲ ခ်က္ခ်င္း ထြက္သြားတယ္"

*ဟမ္..သူႏိူင္ငံျခား သြားတာေတာင္ ငါ့ကိူဖုန္းေလးေတာင္ ဆက္္ၿပီး မေျပာဘူး ..ဒါလား ခ်စ္တာ..ဟြန္႔*
----------------time skip------------

ႏိုွင္း အလူပ္ထဲတြင္ စိတ္မႏွစ္ႏိုင္တာ စပ္္ သြားတဲ့ ရက္ကထဲကျဖစ္သည္။

႐ူွိင္း ကေတာင္ ေနမေကာင္းဘူးလား ေမးယူရတဲ့အျဖစ္။

*ဟူးး ငါဘာလို႔ သူ့ကိုသတိရေနပါလိမ့္... မ...မဟုတ္မွလြဲေကာ ငါ ..ငါ...သူ့ကုိုခ်စ္ေနမိႁပီလား..မျဖစ္ႏိုင္တာ..ငါက မိန္းမေတြဘဲ.စိတ္ဝင္စားတာေလ..ဒါေပမဲ့.. ငါက ..ဘာလို႔..သူ႔ကိုမေတြ႔ရရင္ မေနႏိုင္ျဖစ္ေနတာလဲ..*

သူ စဥ္းစားေနတုန္းက ႐ုွိင္း ကဝင္လာျပီး ဖိုင္ေတြလာထားသည္။

*အေတာ္ဘဲ ႐ုွိင္း ကုိ ေမးၾကည့္ရမယ္*

"႐ုွိင္း"

"ဗ်ာ ကိုႏုိွင္း"

"ဒီကိဳဘလာပါဦး ေမးစရာေလး႐ွိလို႔"

" ဗ်ာ..ဟုတ္"

"ဟို..ဟိုေလ.."
အဲ့တာဘဲေျပာေနေတာ့ ႐ူွိင္းတစ္ေယာက္ စိတ္မ႐ွည္ခ်င္ေတာ့

"ကိုႏူွိင္း ပြင့့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာလို႔ ရပါတယ္ ဘာေျပာမလို့လဲ"

"လူတစ္ေယာက္ ကလူတစ္ေယာက္ကိုေလ အခ်ိန္တိူင္းေတြ႔ခ်င္ႁပီး သတိရေနတာ အဲ့တာ ဘာလို့လဲ မင္းသိလား"

ထိူ စကားၾကားေတာ့ ႐ုွိင္းက ရီၿပီး

"အဟြင္း..အဲ့တာ အခ်စ္ေပါ့ဗ် ငါးတန္းကေလးသြားေမးတာေတာင္သိတယ္"

"႐ူိင္း ကိုယ္ခ်စ္ေနသူက ေယာက်ာ္းေလးျဖစ္ေနရင္ေကာ."

"ကြၽန္ေတာ္ ကေတာ့ မိန္းမမွႀကိဳက္ရမယ္လ္ို႔ မသတ္မွတ္ထားဘူး။ အခ်စ္ကို အမိန္႔ေပးလ္ို႔မွမရတာ။ အခ်စ္က ဘယ္လိုလူဘဲျဖစ္ျဖစ္ မ်ွမ်ွတတ ႐ွိပါတယ္"

လိဳ့ေျပာၿပီး အျပင္ျပန္ထြက္သြားသည္။

*ငါ..သူ႔ကိုခ်စ္မိေနၿပီေပါ့*
(မသိရင္ သူဘဲ ရီးစားမထားဖူးတာက်ေနတာဘဲ။)

ႏိုွင္းေတြးေနတုန္း

Ring...ring..ring..

ဖုန္းကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏိုင္ငံျခား ဖုန္းနဲ့ video call ေခၚတာေၾကာင့္ ဖုန္းကိုင္လိုက္သည္။

#ဒါဒါေလးေတြက္ူ အရမ္း အရမ္းခ်စ္ေနလို႔ surprise တိုက္တာ❤
#15.12.2020
#အဟမ္း ဖုန္းေခၚတာ ဘယ္သူျဖစ္မလဲ😌
#ေနာက္ တစ္ပိုင္း တ..တကယ္အေျဖေပးၿပီ😁
#love u all guys

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Unicode

Part 14

စပ်တစ်ယောက် နိုှင်းရဲ့ပါးပါး ကိစ္စကို စုံစမ်းရန် ခိုင်းဖို့ စပ် စံအိမ် သို့ ခနပြန်လာခဲ့သည်။ ဟိုရောက်တော့ အလုပ်ကိစ္စတွေနဲ့ ညနေလောက်မှ ပြန်ဖြစ်သည်။

မားမား အတွက် အားဆေးကုန်ခါနီးပြီ ဖြစ်၍ အားဆေးဝယ်ဖို့ ဆေးတိုက်ကို မောင်းလာလိုက်သည်။ ဆေးတိုက်မှာ ဆေးဝယ်နေသော နိူှင်း က်ုတွေ့တော့ ပြုံးကာ ကားပေါ်က ဆင်းမည် အလုပ် နိုှင်းဆီရောက်လာသော မိန်းကလေးတစ်ယောက် ကြောင့် ကားထဲမှာပြန်နေလိုက်သည်။

ထို မိန်းကလေးနဲ့ စကားတွေပြောရင်း ပြုံးရွှင်ရယ်မောနေပြီး ကားပေါ်တူတူတတ်သွားသော နုှိင်းတို့ကို တွေ့ပြီး စပ် ရဲ့စိတ်တွေ လုံးဝအစိုးမရတော့ ဆုံးရူှံးရမှာကြောက်ပြီး ဒေါသတွေလဲ ထွက်လာကာ မျက်ဝန်းမှ မျက်ရည်များလဲစီးကျလာသည်။ ကားစီယာတိုင်ကို ကျစ်ကျစ်ဆုပ်၍ နိုှင်း အိမ်သို့ပြန်လာလိုက်သည်။

နိုှင်း နဒီလွင် က်ုပြန်ပို့ပေးပြီး အိမ်ကိုပြန်လာလိုက်သည်။ မားမားကို ဆေးတွေဝင်ပေးပြီး အခန်းသို့ တတ်လာလိုက်သည်။

အခန်းတစ်ခါးဖွင့်တော့ နိူှင်း ခုတင်ပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ စပ်။ နိူှင်း ဘာမှမပြောရသေးခင် စပ် ကရုတ်တရက်ထလာပြီး နိူှင်း ကိုယ်လေး ကို နံရံနဲ့ဆွဲကပ်ကာ နုှတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရနမ်းတော့သည်။

ိနိုှူင်း ရုန်းသည် ကျောကုန်းတွေကိုထုသည်။ သို့သော် စပ်က လူကောင်လဲပိုကြီးပြီး အင်အားချင်းလဲမမျှ အသိစိတ်လွတ်နေတဲ့ လူတစ်ယောက်လိုပင် စပ်ရဲ့ လက် တစ်ဖက်ဖြင့် လက်တွေကိုချုပ်ထားပြီး ကျန်တစ်ဖက်က နိုှင်းရဲ့ခေါင်းကို ထိန်းကိုင်ထားသည်။ နူှတ်ခမ်း အတွင်းသို့နယ်ချဲ့ရန် လျှာဖြင့်ထိုးသော်လဲ တင်းတင်းစေ့ထားသော နုှတ်ခမ်းများကြောင့် အောက်နုှတ်ခမ်းကို ကိုက်လိုက်မှ
"အ့."ဆိုတဲ့ အသံထွက်ကာ နူှတ်ခမ်းနှစ်လွှာပွင့်သွားသောအခါမှ ခံတွင်းထဲသို့ လျှာဖြင့်နယ်ချဲ့လိုက်သည်။

စပ် အငမ်းမရ နမ်းပြီးမှ အသိစိတ်ပြန်ဝင်လာကာ နူှတ်ခမ်းနှစ်စုံကို ခွာလိုက်သည်။

နိူှင်းကတော့ အသက်ကိူလုရူှနေရသည်။

"ခ..ခဗျား..."

"မင်း ကိုယ့်ကို ရူးစေချင်တာလား။ ကိုယ် မင်းလေးကို စိတ်မဆင်းရဲစေချင်လို့ ကိုယ်လွတ်ပေးထားတာကိူ အကောင်းထင်နေတာလား။ မင်းကို မိန်းမ တစ်ယောက် နဲ့တွဲတွေ့လိုက်ရတော့ ကိုယ့်ရင်ဘတ်တွေ နာလွန်းလို့ ပေါက်ကွဲ မတတ်ဘဲ။ မင်း ကို ကိုယ်စောင့်ပေးတယ်ဆိူတာ ဒီလို မိန်းမတွေနဲ့တွဲတွေ့ဖို့မဟုတ်ဘူး။ ကိုယ်ဆန္ဒရှိရင် မင်းကို အခုချက်ချင်း အပိုင်သိမ်းပြစ်လို့ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ မင်း ကိုတန်ဖိုးထားလွန်းလို့ မင်းရဲ့ ဆန္ဒမပါဘဲ ကိုယ် မင်းကို ဘာမှမလုပ်ခဲ့ဘူး။ မင်းကို ကိုယ် အတင်းအကြပ်သိမ်းပိုက်အောင် မလုပ်ပါနဲ့။ ကိုယ့်ကို မရူးစေချင်ရင် ကိုယ်မသိတဲ့ မင်း မိန်းမတွေနဲ့ မတွေ့ပါနဲ့။ တွေ့ခဲ့မယ်ဆိုရင် ကိုယ်ဘာလုပ်မိမယ်မှန်း မသိဘူး။ ကိုယ် မင်းကို ဘယ်လိုအကြောင်းမျိူးနဲ့မှ အဆုံးရူှံးမခံနိုင်ဘူး"

စပ် ပြောချင်တာပြောပြီး နိူှင်း အခန်းထဲမှထွက်လာလိုက်ပြီး သူ့အခန်းက ပစ္စည်းတွေကို စိတ်ကြိုက်ပေါက်ခွဲနေလိုက်သည်။

နိုှင်း က အခန်းထဲမှာ ငူငူငေါင်ငေါင် ကြောင်တောင်တောင်ကြီးကျန်ခဲ့သည်။ စပ် ပြောတဲ့ စကားများသည် သူ့နှလုံးသားကို နာကျင်စေသည်။ ဝမ်းလဲဝမ်းနည်းမိသည်။
_________________________________________________

ကျယ်ဝန်းသပ်ရက်လှပသော ရန်ကုန်မြို့လယ်ရှိ ခြံကြီးတစ်ခြံ၏ အလယ်၌ ကြီးမားထည်ဝါသော စံအိမ်ကြီးတစ်အိမ်ကနေရာယူထားသည်။ ခြံထဲတွင် ပွဲတစ်ခု ကျင်းပနေသည်။ ကျရောက်လာမဲ့ အန္တရာယ်ကို မသိကြဘဲ ထိုစံအိမ်ကြီး၏ အရှင်သခင်များ ဖြစ်ကြသော မိသားစု သုံးယောက်၏ မျက်နှာတွင် အပြုံးကိုယ်စီ ဖြင့် ကြည့်လိုက်ရုံနဲ့ကိုစိတ်ချမ်းမြေ့စရာကောင်းလှသည်။

ထိုပွဲက စပ် ဆယ်တန်းစာမေးပွဲကို ဘာသာစုံဂုဏ်ထူးဖြင့်အောင်သဖြင့် ကျင်းပသော ပွဲဖြစ်သည်။ လူလဲ သိပ်မများ စပ်ရဲ့ အဖေ ဦးစပ်ခွန်းသာရယ် စပ်ရဲ့မေမေ ဒေါ်နန်ပန်းမြိုင် ၊ စပ် အိမ်တော်ရဲ့လူယုံ ဦးမြတ်နဲ့ အိမ်တော်က အလုပ်သမား အနည်းငယ်သာရှိသည်။

"ဂုဏ်ယူပါတယ် ဖေဖေနဲ့တူတဲ့သားလေး"

"အမယ် ကို ကလဲ နန်းနဲ့တူလို့တော်တာပါနော်"

"သား က ဖေဖေနဲ့ကော မေမေနဲ့ကော တူတာပါနော်"

"ဟားဟား ဟုတ်ပါပြီသားရယ်"

"ရော့ သားလေး ဒီမှာ သားလေးအတွက် မေမေ့လက်ဆောင်ဆိုပြီး" အကန့်အသတ်နဲ့ထုတ်ထားတဲ့ စိန်စီထားတဲ့ နာရီလေးတစ်လုံးလက်ဆောင်ပေးသည်။

"ဟုတ် ဝါးး လှလိုက်တာ နာရီလေးက မွ ချစ်လိုက်တာ မေမေ့ကို"

"ဖေဖေကကော ဘာပေးမှာလဲ"

"ဟောဒီမှာပါဗျာ"
နောက်ဆုံးပေါ် ပန်းသီးတစ်ခြမ်းပဲ့ ဖုန်းလေးပေးသည်။

"ဝိုးးး သားလိုချင်နေတာကြာပြီ ဖေဖေအကောင်းဆုံးဘဲ မွ"
ဆိုပြီး လက်မကလေးထောင်ကာ အဖြူစင်ဆုံးပြုံးပြနေသော စပ် ဆိုတဲ့ကောင်လေးရယ်ပါ။

"သားကလဲ မေမေနဲ့ဖေဖေတွက် လက်ဆောင်ဝယ်ထားတယ်"

"ဟုတ်လား သား"

"ဟုတ် ခနနော် သားသွားယူလိုက်ဦးမယ်"
ဆိုပြိး လက်ဆောင်ပေးဖို့ အိမ်ပေါ်က စပ် အခန်းထဲသို့ဝင်သွားသည်။

စပ် လက်ဆောင်ဘူးလေးတွေကိုယူပြီး ပြုံးပြီး အိမ်ရှေ့ကို ထွက်လာစဉ် တွေ့လိုက်ရသော မြငိကွင်းက စပ်လို နုနယ်သေးတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်ကို သွေးပျက်စေသည်။

ထိုမြင်ကွင်းက စပ် ရဲ့ ဖေဖေနဲ့ မေမေကို လူယုံ ဦးမြတ်က ရက်စက်စွာ ဓားနဲ့ထိုးသတ်နေသော မြင်ကွင်းပင်ဖြစ်သည်။

စပ် လာတာက်ု မမြင်သေးဘဲ ဦးမြတ်တစ်ယောက် စပ် အဖေနဲ့အမေကို ဓားနဲ့ အချက်ပေါင်းများစွာထိုးစိုက်နေသည်။

စပ်လဲ သူ့အဖေ ဧည့်ခန်းထဲက အံဝှက်မှာ ဖွက်ထားသော သေနတ်ကို သွားယူကာ အိမ်ရှေ့ကိုထွက်လာသည်။

ဦးမြတ်က ရုတ်တရက်မို့လို့ကြောင်ကြည့်နေစဉ် စပ်က လက်ထဲမှာ ရှိတဲ့ သေနတ်နဲ့ ဦးမြတ်ရဲ့ နှလုံးတည့်တည့်ကိုချိန်ကာ

"ဒိုင်း"

"ဒိုင်း"

"ဒိုင်း" သုံးချက်ဆက်တိုက်ပြစ်လိုက်သည်။

ဆယ့်ခုနှစ်နှစ်အရွယ် နုနယ်သော ကလေးတစ်ယောက်၏ လက်သည် လူသတ်ခဲ့လေပြီ။

စပ် ထိုလူကိုသတ်ပြီး သွေးအလိမ်းလိမ်းထွက်နေသော သူ့မိဘတွေဆီကိုသွားကာ ပွေ့ဖက်ပြီးအော်ငိုနေသည်။
_______________________________________________________

စပ် စိတ်ညစ်ပြီး အိပ်ဆေးမသောက်ဘဲ အိပ်လိုက်မိတော့ ထို အိပ်မက်ဆိုးကြီးကခြောက်လှန့်နေသည်။

စပ် ရဲ့ မျက်လုံးထဲမှ မျက်ရည်တွေ စီးကျနေပြီး အသံတိတ်ရူှိက်ငိုနေမိသည်။

နိုှင်း ညနေက ကိစ္စကိုတွေးမိနေ၍ အိပ်မရသောကြောင့် ခြံထဲမှာလမ်းလျှောက်ရန် အိမ်အောက်ဆင်းမည် အလုပ် စပ်ရဲ့အိပ်ခန်းမှ အဖြတ် ရုှိက်သံလိုလိုအသံကြားလိုက်ရသည်။

ဘာ အသံလဲဆိုတာ သေချာအောင် တံခါးနား ကပ်၍ နားထောင်နေလိုက်သည်။ ရုှိက်သံတစ်ချက်ထပ်ထွက်လာသည်။

*သူ ငိုနေတာလား ဘာလို့လဲ*

နိုှင်းလဲ စိတ်ပူပြီး ဘာမှမတွေးနိုင်တော့ဘဲ ။ အခန်းတံခါးကိုဖွင့်လိုက်တော့ လော့မချထားသောကြောင့် အလွယ်တကူပွင့်သွားသည်။

နိုှင်း လဲခြေသံမကြားအောငိ ဖွဖွလေးလျှောက်လာပြီး စပ် ဆီသို့လျှောက်လာခဲ့သည်။ စပ် ကိုကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးမဖွင့်ဘဲ မျက်ရည်များကျနေသည်။

"ဟေ့ ခဗျား..ခဗျား...အဆင်ပြေရဲ့လား ထ ပါဦး"
လို့ပြောပြီး ပုခုံးကိုလူှပ်ပြီး နိူးလိုက်သည်။

စပ် က အဲ့တော့မှ မျက်လုံးပွင့်လာပြီး ထ ထိုင်လိုက်သည်။ မျက်ရည်များက ကျနေဆဲပင်။

"ခဗျား အိပ်မက်ဆိုးတွေ မက်နေတယ် ထင်တယ် ရော့ ရေသောက်လိုက်ဦး"

ခုတင်ဘေးက စားပွဲခုန်ပေါ်မှာချထားတဲ့ ရေကရားထဲမှ ရေကို ဖန်ခွက်ထဲထည့်ကာ စပ် ကိုလှမ်းပေးလိုက်သည်။

စပ်လဲ နိုှင်း လှမ်းပေးတဲ့ရေကို ယူပြီး တစ်ခါထဲ မော့သောက်လိုက်သည်။

"ခဗျား က အိပ်မက်ဆိုးတွေ မက်နေကျလား"

"အင်း ကိုယ် က အိပ်ဆေးသောက်မှအိပ်ပျော်တာ"လို့ပြောတော့ နိုှင်း က စိတ်မကောင်း။

"ခဗျား ပြန်အိပ်လို့ရတယ်မလား"

"ကိုယ် အိပ်ဆေးသောက်ပြီး ပြန်အိပ်လိုက်မယ်"

နိုှင်းက ဘာမှမပြောဘဲ စပ် ကိုလာဖက်တော့ စပ်လဲ အံံ့သြသွားသည်။

"ခဗျား အိပ်မက်ဆိုးတွေ မမက်တော့အောင် ကျွန်တော် ကူညီပါ့မယ် အိပ်ဆေးတွေက ကြာရင်မကောင်းဘူးလေ"
လို့ ပြောပြီး စပ် ရဲ့ ကျောလေးကို ဖွဖွလေးပုတ်ပေးနေလ်ုက်သည်။

"ခဗျား ငိုချင်ရင် ငိုချလိုက် စိတ်ထဲမသိမ်းထားနဲ့ ကျွန်တော့် ပခုံးပေါ်မှာ ငိုချလိုက်နော်"

နိုှင်းက ထိုသိုပြောတော့ စပ်လဲ ငိုစရာရင်ခွင်ကို ပထမဆုံးတွေ့သောကြောင့် အားရပါးရငိုမိသည်။

ထိုနေ့ညက ဆိုရင် အခန်းတစ်ခန်းထဲတွင် ဖြူဖြူကောင်လေးတစ်ယောက်က သူ့ထက် ခန္ဓာကိုယ်ကြီးတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ရဲ့ ကျောပြင် ကို ဖွဖွလေးပုတ်ပေးနေပြီး ဖြူဖြူကောင်လေးတစ်ယောက်ရဲ့ပခုံးပေါ်မှာ ငိုနေတဲ့ အိပ်မက်ဆိုးတွေမက်ပြီး ချွေးတွေနစ်နေတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက် ရှိနေလေသည်။
_______________________________________________

နိုှင်း မနက်စာစားပြီးတော့ မားမား ကိုနုှတ်ဆက်ကာ ရုံးသို့ထွက်လာလိုက်သည်။ စပ် ကတော့ ညက အိပ်ရေးပျက်ထားသောကြောင့်မနိူးသေး။ နိုှင်းလဲ အိပ်ရေးပျက်ထားသော်လည်း company တွင် သူမရှိလျှင် ရူှိင်း တစ်ယောက်ထဲ အလုပ် တွေများ နေမှာဆိုးလို့ပင်။

Ring~~ring~~ ring

စပ်ရဲ့ ဖုန်းမြည်နေသံဖြစ်သည်။ စပ်လဲ အိပ်နေရင်း ဖုန်းသံကြားတော့ နိုးလာပြီး ဖုန်းကို ကိုင်လိုက်သည်။

"Hello"

".......... ......."

" ဘာာ....တောက်... အခုချက်ချင်း သွားမယ်"

"..... ....."

စပ် ဖုန်းချပြီး အဝတ်အစားလဲကာ ဒေါ်ဒေဝီမြိုင် ကို အကျိုးအကြောင်း ပြောပြပြီး ကားကို အရှိန်မြင့်ကာ လေဆိပ်ဆီသို့ မောင်းလာလိုက်သည်။

လေဆိပ်ရောက်တော့ မင်းနဲ့သွေးက စပ် ရဲ့ကိုယ်ပိုင်လေယာဉ် ရဲ့ တံခါးဝမှာစောင့်နေသည်။

"အကုန် အဆင်သင့်ဖြစ်ပါပြီ Boss"

"သွားမယ်"
စပ် ရဲ့ အသံက ဒေါသကို မနဲမြိုသိပ်ထားရတဲ့ အသံဖြစ်သည်။
________________________________________________

"အား...အားးး ..ကြောက်ပါပြီ"

အခန်းတစ်ခန်းထဲတွင် ထိုင်ခုံသုံးခုံ၌ လူသုံးယောက် ကို ချည်ထားပြီး။ ထိုလူတွေရဲ့ မျက်နှာတွေကို ဓားတွေနဲ့မွှန်း နေသော အကျိႋ အနက်တွေနဲ့ လူတွေ။

စပ် အခု ရှန်ဟိုင်းကိုရောက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ သူမရှိတုန်း သူတို့ရဲ့ပစ္စည်းတွေကို ဖြတ်ခုတ်သွားသော လူတစ်စုကြောင့်ဖြစ် သည်။

စပ်ဆိုတဲ့ လူက ကိုယ့်ကိုလာမထိရင် ကိုယ်လဲမထိဘူး။ ကိုယ့်ကိုလာထိရင်တော့ အဲ့လူကို လူသေရင်သေ မသေရင်တောင် ဘဝသေအောင်လုပ်ပစ်တတ်သည့်လူစားမျိုးပင်။

ဖြတ်ခုတ်သွားတဲ့ လူတစ်စု ကို သူကိုယ်တိုင် ရှငိးမည်ဖြစ်၍ ရှန်ဟိုင်း သို့ ချက်ချင်းထွက် လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

"ပြောစမ်း ..မင်းတို့ကို ဘယ်သူခိုင်းတာလဲ"
မေးတော့ ဟိုဘက်က လူတွေက တစ်ခွန်းမှ မဟ။

"သြော်..မပြောချင်ကြဘူးပေါ့"

"မင်းခန့် သွေးခန့် သူတို့ကိုပြုစုပေးလိုက်ပါဦး"
လို့ပြောတော့ မင်းနဲ့သွေး ရယ် ကိုယ်ရံတော် တစ်ယောက်က ဓားပါးလေးတွေယူကာ ထိုလူသုံးယောက်ရဲ့ ကျောဘက်သို့သွားပြီး အသားတွေက်ု တလွှာချင်း ခြစ်ချပြစ်သည်။

"အားး."

"အားး"

"အားး"
ထိူလူသုံးယောက်ရဲ့မချိမဆံ့အော်သံက ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ထွက်လာသည်။

ထိုလအဖြစ်အပျက်ကို အရသာခံ၍ ထိုင်ကြည့်နေသူက Lion ခေါ် စပ် ဆိုတဲ့ သူပင်။ လက်ညိုးနဲ့ လှည့်နေသော သေနတ်ကို သေချာကိုင်ကာ

"ဒိုင်း.ဒိုင်း..ဒိုင်း..."
စပ် သူ့လက်ထဲက သေနတ်နဲ့ အ ရှေ့က လူ သုံးယောက်ကို မျက်တောင်တစ်ချက်မခတ်ဘဲ အရုပ်လေးတွေကိုပစ်သလိုပစ်သတ်လိုက်သည်။
___________________________________________________
နိုှင်း ညနေ အိမ်ပြန်ရောက်တော့.

"မားမားရေ..သားပြန်ရောက်ပြီ"

" ပြန်လာပြီလား မားမားရဲ့သားလေး ပင်ပန်းနေပြီလား"

"နဲနဲပါ မားမားရဲ့"

"လာ သားအတွက် သံပုရာရည်ဖျော်ထားတယ်"

"ဟုတ်"
နိူှင်း သံပုရာရည် သောက်နေသော်လည်း မျက်စိက အငြိမ်မနေဘဲ တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ရှာနေမိသည်။ ခါတိုင်း ဒီချိန်ဆို မားမားနဲ့အတူ ခြံထဲမှာ လမ်းဆင်းလျှောက်နေကျ။

"မားမား ဒီနေ့ လမ်းထွက်မလျှောက်ဘူးလား"

နိုှင်း ပေါ်တင်ကြီးမမေးချင်၍ သွယ်ဝိုက်ပြီးမေးလိုက်သည်။

"အွန်း ဟုတ်တယ် သားရဲ့ သားစပ် က အလုပ်ရှိလို့ဆိုပြီး နိူင်ငံခြားကိုနေ့လယ်ကဘဲ ချက်ချင်း ထွက်သွားတယ်"

*ဟမ်..သူနိူင်ငံခြား သွားတာတောင် ငါ့ကိူဖုန်းလေးတောင် ဆက်ပြီး မပြောဘူး ..ဒါလား ချစ်တာ..ဟွန့်*
----------------time skip------------

နိုှင်း အလူပ်ထဲတွင် စိတ်မနှစ်နိုင်တာ စပ် သွားတဲ့ ရက်ကထဲကဖြစ်သည်။

ရူှိင်း ကတောင် နေမကောင်းဘူးလား မေးယူရတဲ့အဖြစ်။

*ဟူးး ငါဘာလို့ သူ့ကိုသတိရနေပါလိမ့်... မ...မဟုတ်မှလွဲကော ငါ ..ငါ...သူ့ကိုချစ်နေမိပြီလား..မဖြစ်နိုင်တာ..ငါက မိန်းမတွေဘဲ.စိတ်ဝင်စားတာလေ..ဒါပေမဲ့.. ငါက ..ဘာလို့..သူ့ကိုမတွေ့ရရင် မနေနိုင်ဖြစ်နေတာလဲ..*

သူ စဉ်းစားနေတုန်းက ရုှိင်း ကဝင်လာပြီး ဖိုင်တွေလာထားသည်။

*အတော်ဘဲ ရုှိင်း ကို မေးကြည့်ရမယ်*

"ရုှိင်း"

"ဗျာ ကိုနိုှင်း"

"ဒီကိုဘလာပါဦး မေးစရာလေးရှိလို့"

" ဗျာ..ဟုတ်"

"ဟို..ဟိုလေ.."
အဲ့တာဘဲပြောနေတော့ ရူှိင်းတစ်ယောက် စိတ်မရှည်ချင်တော့

"ကိုနူှိင်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောလို့ ရပါတယ် ဘာပြောမလို့လဲ"

"လူတစ်ယောက် ကလူတစ်ယောက်ကိုလေ အချိန်တိူင်းတွေ့ချင်ပြီး သတိရနေတာ အဲ့တာ ဘာလို့လဲ မင်းသိလား"

ထိူ စကားကြားတော့ ရုှိင်းက ရီပြီး

"အဟွင်း..အဲ့တာ အချစ်ပေါ့ဗျ ငါးတန်းကလေးသွားမေးတာတောင်သိတယ်"

"ရိူင်း ကိုယ်ချစ်နေသူက ယောကျာ်းလေးဖြစ်နေရင်ကော."

"ကျွန်တော် ကတော့ မိန်းမမှကြိုက်ရမယ်လို့ မသတ်မှတ်ထားဘူး။ အချစ်ကို အမိန့်ပေးလို့မှမရတာ။ အချစ်က ဘယ်လိုလူဘဲဖြစ်ဖြစ် မျှမျှတတ ရှိပါတယ်"

လို့ပြောပြီး အပြင်ပြန်ထွက်သွားသည်။

*ငါ..သူ့ကိုချစ်မိနေပြီပေါ့*
(မသိရင် သူဘဲ ရီးစားမထားဖူးတာကျနေတာဘဲ။)

နိုှင်းတွေးနေတုန်း

Ring...ring..ring..

ဖုန်းကို ကြည့်လိုက်တော့ နိုင်ငံခြား ဖုန်းနဲ့ video call ခေါ်တာကြောင့် ဖုန်းကိုင်လိုက်သည်။

#ဒါဒါလေးတွေက်ူ အရမ်း အရမ်းချစ်နေလို့ surprise တိုက်တာ❤
#15.12.2020
#အဟမ်း ဖုန်းခေါ်တာ ဘယ်သူဖြစ်မလဲ😌
#နောက် တစ်ပိုင်း တ..တကယ်အဖြေပေးပြီ😁
#love u all guys



Continue Reading

You'll Also Like

57.4K 4.1K 38
α€›α€…α€Ία€•α€α€Ία€”α€½α€šα€Ία€α€α€Ία€žα€±α€¬α€‘α€α€»α€…α€Ί α€˜α€šα€Ία€žα€°α€€α€˜α€šα€Ία€žα€°α€·α€€α€­α€―α€”α€½α€šα€Ία€™α€Ύα€¬α€œα€².....
91.2K 4.1K 21
α€›α€―α€•α€Ία€†α€­α€―α€Έα€œα€±α€Έα€€α€”α€± ချောမောတဲ့ α€€α€±α€¬α€„α€Ία€œα€±α€Έα€α€…α€Ία€šα€±α€¬α€€α€Ία€‘α€–α€Όα€…α€Ί α€•α€Όα€±α€¬α€„α€Ία€Έα€œα€²α€žα€½α€¬α€Έα€α€²α€· α€žα€° တစ်ချိန်က ထနိုင်ကျင့်ခဲ့တဲ့ α€α€­α€α€Ία€α€α€­α€―α€Έα€α€»α€…α€Ία€›α€žα€°α€€α€­α€― α€œα€€α€Ία€…α€Šα€Έα€α€»α€±α€–α€­α€―α€· α€›α€±α€¬α€€α€Ία€œα€¬α€α€²α€·α€‘α€α€«α‹ Apr...
477K 16K 16
စိတ် α€‘α€†α€„α€Ία€•α€Όα€±α€žα€œα€±α€¬α€€α€Ί α€›α€±α€Έα€•α€«α€™α€Šα€Ία‹ Over possessive Seme Beau Uke