ប្រហែលជាមេឃងងឹតបន្តិចទើបJungKook
ត្រឡប់មកវិញ ពេលនាយមកដល់Taehyungក៏គេងលក់នៅលើសាឡុងបាត់ទៅហើយ
« Tae....ប្រពន្ធសម្លាញ់» JungKookដាក់ខ្លួនអង្គុយនៅលើសាឡុងរួចឱនទៅសម្លឹងមើលមុខរាងតូចដែលកំពុងគេងមុននឹងលូកដៃទៅអង្អែលលើថ្ពាល់គេថ្នមៗ
« ហេតុអីក៏ក្ដៅម្ល៉េះ?» រាងក្រាស់បន្លឺឡើងរួចស្ទាប
ថ្ងាសនិងករបស់Taehyung កម្ដៅគឺក្ដៅខុសពីធម្មតា
នេះគេឈឺទេដឹង?
« Tae...!! Taehyung » នាយហៅឈ្មោះគេម្ដង
ហើយម្ដងទៀតតែរាងតូចនៅតែមិនភ្ញាក់សោះទើប
JungKookប្រញាប់លើបីគេឡើងសម្ដៅទៅកាន់
បន្ទប់គេវិញ ព្រះអើយដំបូងគេស្មានតែTaeចាំគេ
រហូតទាល់តែគេលក់ហើយតើ!
នេះគេសន្លប់ឈឺប៉ុន្មានម៉ោងហើយ?!
« យ៉ាងម៉េចហើយ? គេកើតអី?»បន្ទាប់ពីឈរមើល
គ្រូពេទ្យពិនិត្យប៉ះពាល់លើរាងកាយតូចដែលជាកម្ម
សិទ្ធរបស់គេជាយូរJungKookក៏សួរឡើង
« លោកប្រុសតូចមិនបានកើតអ្វីធ្ងន់ធ្ងរទេ គាត់គ្រាន់
តែខ្សោយមើលទៅដូចជារាងកាយគាត់ខ្សោយបែបនេះតាំងពីក្មេងមកម្ល៉េះ ហើយនិងផ្ដាស្ដាយក្ដៅ
ខ្លួនតិចតួចប៉ុណ្ណោះ លេបថ្នាំតែបន្តិចក៏លែងអីហើយ»លោកគ្រូពេទ្យរៀបចំប្រដាប់ប្រដារបស់គាត់រួចទើបដើរចេញទៅនិយាយជាមួយJungKook
« អឹមម »
« ខ្ញុំថាគួរតែជូតខ្លួនឲ្យលោកប្រុសតូចបន្តិចទៅ
ដើម្បីឲ្យរាងកាយគាត់ថយកម្ដៅ» Doctor
« ដឹងហើយ អរគុណ!» នាយតបរួចដើរទៅមើល
Taehyungដែលកំពុងតែគេងលើគ្រែតែម្ដងដោយ
មិនមើលមុខគ្រូពេទ្យសូម្បីតែបន្តិច គាត់បានត្រឹម
សើចគ្រវីក្បាលហួសចិត្តទើបត្រឡប់ទៅវិញ
« ចៅហ្វាយនេះទឹកនិងកន្សែង» អ្នកបម្រើស្រីម្នាក់
គោះទ្វាររួចស្រែកប្រាប់នាយពីក្រៅមក
« ទុកនៅខាងមុខបន្ទប់នោះហើយចេញទៅវិញទៅ»JungKookតបទៅវិញរួចងាកមកដោះខោ
អាវរាងតូចចេញអស់ទើបនាយដើរទៅបើកទ្វារ
បន្ទប់រួចយកទឹកនោះយកមកជ្រលក់និងកន្សែងហើយពូតជូតខ្លួនឲ្យប្រពន្ធរបស់នាយសព្វកន្លែង
ក្នុងចិត្តក៏បារម្ភពីTaehyungមិនតិចដែរ ទោះបី
គ្រូពេទ្យថាមិនអីក៏ដោយ។
បន្ទាប់ពីជូតរួចរាល់រាងក្រាស់ក៏ទាញភួយយកមក
សណ្ដប់ឲ្យTaehyungត្រឹម.កដោយមិនស្លៀក
ពាក់ខោអាវឲ្យវិញទេ និយាយរួចទៅគឺគេងស្រាត
មានត្រឹមតែភួយគ្របពីលើរួចរាល់នាយក៏ប្រញាប់
ដើរចុះទៅក្រោម ព្រោះមានរឿងត្រូវដោះស្រាយបន្តិច។
« មនុស្សពេញមួយផ្ទះមិនចេះមើលគេទេយ៉ាងម៉េច?
ម្នាក់ៗរវល់ធ្វើស្អី?ចុះបើយើងមិនមក ប្រុងឲ្យគេគេងឈឺលើសាឡុងហ្នឹងទៅហេ៎ស? បើគេមានរឿងអី
ទៅអ្នកណាទទួលខុសត្រូវ?» សម្លេងគំហករបស់
JungKookលឺឡើងកាន់តែខ្លាំងទៅៗខណៈពេល
ដែលអ្នកបម្រើគ្រប់គ្នាកំពុងតែឱនមុខចុះស្ដាប់នាយ
ក្នុងចិត្តបន់ឲ្យតែមានជីវិតរស់នៅបន្តទេ
« ម៉េចមិនឆ្លើយ?» JungKookស្រែកគំហកឡើងម្ដងទៀតពេលដែលម្នាក់ៗស្ងាត់ឲ្យជ្រៀបគ្មានអ្នកតប
និងគេ រីឯពួកអ្នកបម្រើវិញញ័រដៃញ័រជើងអស់ហើយ
« គឺ...គឺពួកខ្ញុំស្មានតែលោកប្រុសតូចកំពុងគេងទើប
មិនហ៊ានទៅរំខាន» អ្នកបម្រើស្រីម្នាក់និយាយឡើង
ដោយសម្លេងញ័រៗព្រោះកំពុងតែខ្លាច រឿងនេះវា
ជាហេតុផលមួយហើយ មួយទៀតសូម្បីតែមុខក៏
ពួកគេមិនហ៊ានមើលចំ និយាយរកក៏ហ៊ានដែរបើ
លោកប្រុសធំហួសហែងខ្លាំងយ៉ាងនេះ
« ស្មាន?? កុំនិយាយពាក្យថាស្មានជាមួយយើង
បើម្នាក់ៗប្រហែសបែបនេះទៅធ្វើស្អីកើត? គ្រាន់តែមនុស្សតែម្នាក់មើលមិនកើតផង » JungKook
« សូមទោសលោកប្រុស....» អ្នកបម្រើទាំងអស់
និយាយឡើងព្រមគ្នាទាំងមិនហ៊ានងើយសម្លឹង
មើលមុខនាយ មានតែសុំទោសទេព្រោះមិនដឹងទេ
ថាត្រូវឆ្លើយបែបណាទេ
« ហ៊ើយយយ កុំឲ្យមានលើកក្រោយឲ្យសោះ
បើមានរឿងអីកើតឡើងលើTae ទាំងអស់គ្នាហ្នឹង
ហើយជាអ្នកបន្ទាប់!» នាយថារួចក៏ដើរទៅខាងលើ
វិញបាត់ អ្នកបម្រើក៏នាំគ្នាតាមមើលនាយរហូតដល់
ផុតកន្ទុយភ្នែកទើបម្នាក់ៗដកដង្ហើមធំរវៀបធូរទ្រូង
ព្រោះមុននេះភ្លេចពេករហូតភ្លេចដកដង្ហើមទៅហើយ
« ហូយយ ខ្ញុំភ័យស្ទើររាគនោមទៅហើយ» Jii
« ហឹម លើកក្រោយប្រយ័ត្នជាងនេះបន្តិចទៅ
ប្រយ័ត្នតែលោកប្រុសតូចឈឺទៀតឯងងាប់មិនខាន
រួចទាំងយើងផងដែរ លើកនេះត្រឹមក្ដៅខ្លួនពួកយើង
ស្ទើរមិនរួចជីវិតទៅហើយ បើលើសនេះទៀត....»
« អ្នកណាទៅដឹងទៅអ៊ំ! មិនមែនកំហុសយើងឯណា
មកពីលោកប្រុសខ្លួនឯងហ្នឹងហួងហែង ប្រច័ណ្ឌ
ប្រពន្ធពេក មានអ្នកណាហ៊ានទៅជិតនោះ»Jii
« អឺៗ ឈប់តមាត់ហើយបំបែកគ្នាទៅធ្វើការវិញទៅ» អ៊ំមេផ្ទះក៏ប្រាប់ឲ្យបំបែកគ្នាទៅធ្វើការវិញ
បើនៅតែនិយាយដើមចៅហ្វាយ តែចៅហ្វាយឮធ្ងន់
ក.មិនខានទេ។
ពេលដែលមកដល់បន្ទប់វិញJungKookក៏សម្លឹងរក
រាងតូចតែគេនៅគេងនៅលើគ្រែដដែលមិនទាន់ភ្ញាក់នោះទេ។
« មិនទាន់ដឹងខ្លួនទេហេ៎ស?» JungKookបន្លឺឡើង
រួចងាកទៅមើលនាឡិកាដែលព្យួរនៅក្នុងបន្ទប់
ឃើញថាម៉ោងជាង9ទៅហើយទើបនាយដើរទៅ
ងូតទឹកផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់រួចឡើងមកគេងជិត
Taehyungតែម្ដងទៅ
« Good Night...» JungKook
ថ្ងៃបន្ទាប់បានឈានចូលមកដល់សារជាថ្មីហើយ
វាក៏មិនខុសពីម្សិលមិញនោះដែរ កាយតូចចាប់ផ្ដើម
កម្រើកខ្លួនតិចៗរួចបើកភ្នែកព្រឹមៗទទួលយកពន្លឺ
ដែលចាំងភ្នែកបន្តិចម្ដងៗមុននិងក្រោយអង្គុយឡើង
« ព្រឹកហើយឬ..? » Taehyungសួរខ្លួនឯងរួចងាក
មើលចុះឡើងៗចំណែកJungKookកំពុងតែគេងលក់នៅឡើយនៅក្បែរគេ អេ៎ ក្រែងគេកំពុងចាំJung-
Kookមកផ្ទះវិញឬ? ហើយបន្ទាប់មកគេរាងឈឺក្បាល
ខ្ទោកៗទើបដាក់ខ្លួនគេងលើសាឡុងសិនតែម្ដងទៅ
តែពេលនេះគឺព្រឹកទៅហើយ មានអ្វីកើតឡើង?
« ហ្អឹមមឈឺក្បាលណាស់...តែខោអាវខ្ញុំ?» រាងតូច
ឆ្ងល់ឡើងសារជាថ្មីពេលឃើញខ្លួនឯងគ្មានសម្លៀក
បំពាក់លើខ្លួនសូម្បីតែបន្តិច តែគេចាំបានថាគេមិន
បានធ្វើអ្វីជាមួយJungKookនោះទេ ហើយម៉េចក៏
ដេកស្រាតបែបនេះ? គេមិនចាំនោះទេព្រះអើយយ
ក្រោយអង្គុយគិត អង្គុយឆ្ងល់បានយូរបន្តិច
Taehyungក៏ងាកទៅមើលមុខរាងក្រាស់ជាប្ដីដែល
កំពុងគេងលក់ស្កប់ស្កល់នៅក្បែរខ្លួនមុននិងឱនទៅ
ថើបថ្ពាល់នាយមួយខ្សឺតរួចក្រោកចុះពីលើគ្រែថ្នមៗ
មិនឲ្យឮសម្លដងហើយដើរចូលក្នុងបន្ទប់ទឹកដើម្បី
ងូតទឹកសម្អាតខ្លួនឲ្យស្រស់ស្អាយបន្តិចរួចគេក៏ចុះទៅ
ខាងក្រោម ព្រោះមានអារម្មណ៍ថាស្រេកទឹក
«ថ្ងៃនេះត្រូវមើលលោកប្រុសតូចឲ្យស្រួលបួលណា
បើគាត់គេងយូរទៀតទៅដាស់គាត់ទៅ ហើយកុំឲ្យគាត់ធ្វើអីឲ្យសោះប្រយ័ត្នតែគាត់មិនស្រួលត្រង់ណា
ងាប់មិនខានទេឯង!! ម្សិលមិញយើងខំប្រាប់ឯងឲ្យទៅមើលគាត់ម៉េចមិនមើល?» ស្រីបម្រើពីរនាក់កំពុងតែនិយាយគ្នាក្នុងផ្ទះបាយ
« យើងឯណាទៅហ៊ាននោះ? សូម្បីតែមុខមិនហ៊ាន
មើលចំផង» HeeLaa
« ឬមួយឯងចង់ជួបដូចម្សិលមិញទៀតហេ៎ស?»
« ហ៊ើយយ រាងហើយ!!!» HeeLaa
« អឺយើងក៏ដូចគ្នា យើងក៏ស្មានតែគាត់គេងដែរ អ្នកណាទៅដឹងថាគាត់ឈឺសន្លប់នោះ? គ្រាន់តែលោកប្រុសតូចឈឺម្សិលមិញ ត្រូវមាត់លោកប្រុសពេញមួយវិមានទៅហើយ» MaeEii
« ពិតមែនឬ? ឲ្យខ្ញុំសុំទោសផង» Taehyungក៏
ដើរមកសុំទោសពួកនាងក្រោយពីស្ដាប់ការសន្ទនា
របស់ពួកគេអស់ពេលជាយូរ ឃើញទេ? គេបង្ករ
បញ្ហាឲ្យអ្នកផ្សេងទាល់តែបាន
« លោកប្រុសតូច?» HeeLa
« ឲ្យខ្ញុំសូមទោសអ្នកគ្រប់គ្នាផងណា ដែលនាំឲ្យអ្នកទាំងអស់គ្នាត្រូវបន្ទោសព្រោះខ្ញុំ»Taehyung
« អឺ...គឺមិនអីទេ លោកប្រុសមិនបាច់សុំទោសអ្នកបម្រើដូចជាខ្ញុំ ពួកយើងក៏ខុសដែរដែលមិនចេះមើលថែលោកប្រុសហើយបណ្ដោយឲ្យឈឺបែបនេះ» MaeEii
« គឺ.....»
«Taehyung!! » សម្លេងស្រែកហៅរបស់Jung-
Kookបន្លឺឡើងផ្ដាច់ប្រយោគរបស់Taehyung
« ចៅហ្វាយរកលោកប្រុសហើយ លោកប្រុសគួរ
តែទៅវិញទៅ»HeeLaa
« អឺ...ឲ្យខ្ញុំសូមទោសម្ដងទៀតណា» រាងតូចនិយាយរួចញញឹមដាក់នាងបន្តិចទើបបប្រញាប់ដើរចេញពីផ្ទះបាយទៅរកJungKook
« Jung!! »Taehyung
« Tae!! អូនមកពីណា?» JungKook
« គឺអូននៅត្រង់នោះតើ!» Taehyung
« ពិតមែនឬ? ចុះពេលនេះអូននៅឈឺត្រង់ណាទៀត
ទេ?»JungKookថាហើយក៏ស្ទាបថ្ងាសរាងតូច
« អូនលែងអីហើយ» Taehyung
« ហ្អឹមម អញ្ចឹងទៅញ៊ាំបាយទៅនិងអាលបានលេបថ្នាំ» រាងក្រាស់ញញឹមដាក់Taeបន្តិចរួចកាន់ដៃគេ
ដើរសម្ដៅទៅកាន់បន្ទប់ទទួលទានអាហារ។