AIDAN
"Lo, I'm home, " bigkas ko pagkapasok sa aming mansyon. Our mansion is really big, it was enough to filled hundreds of people. Pero iilan lang naman ang nakatira rito, kaya napakatahimik. Payapa pa rin kaya madalas pinapasyalan ng mga turista. Kung ibang tao ang may-ari nito, hindi ito matatapakan ng ibang tao. Preservations and stuffs but my grandfather is so nice. Mabait ito sa lahat ng tao.
"Iho kamusta ang byahe?" si Manang Mely, mayordoma namin. She's been working with us since my father was born. Para ko na rin siyang lola dahil wala naman siyang ibang pamilya bukod sa'min.
"It was tiring and I have many works to do Manang but I still want to go home. May usapan po kami ni Lolo, I miss him."
"Namimiss ka rin ni Don Dan, hindi nga halos mapakali at sobrang agang magising dahil darating raw ang pinakapaborito niyang apo, " tawa ni Manang.
"I am his only grandson Manang, " I laughed with her as I hear my grandfather's footsteps towards us.
"Aidan apo, kamusta? Kumain ka na ba? Magpahinga ka kaya muna at baka pagod ka sa byahe, " sunod-sunod na turan ni Lolo. He's always excited about me going home.
"Lo, I'm fine. But I'm kinda hungry 'cause I only ate through drivethru."
"Mely maghanda ka ng makakain ni Aidan, " mahinahong sambit ni Lolo habang umuupo sa aking harapan.
Umalis si Manang patungong kusina para ihanda ang kakainin ko. Naglapag si Lolo ng isang envelope sa harapan ko.
"What's this, Lo?" I immediately opened it and I'm really shocked on what's written on it.
"Lo, why are you giving this mansion to a charity?"
"I'm not, " tipid na sagot ni Lolo.
"But it states he-" he cut my words off.
"Only if you didn't show in front of me with a child of yours. Aidan, apo matanda na ang Lolo gusto kong makita kang magkaroon ng pamilya. Kanino mo maipapamana ang mga ari-arian natin kung hindi ka magkakaanak, " mahabang litanya niya.
Here we go again. I don't really like this topic, I've no plans of settling and definitely having a child of my own. I'm still exploring and enjoying my life as a bachelor and marrying and having a child will surely ruin it.
"Lo, baka luto na yung pagkain ko. You know, I'm really famished as of now, " tawa ko at akmang tatayo na nang pigilan ako ni Lolo.
"This is a serious matter Aidan. You're not getting any younger," seryosong-seryoso si Lolo at natatakot ako. Mukhang mababali ko ang mga pangako ko sa sarili ko. Damn.
"But still handsome like you Lolo, " pambobola ko dito.
"Hindi mo ako maloloko sa paganyan-ganyan mo Aidan. Hindi habang-buhay ay maglalaro ka. You need a child whom can inherit all of this. The mansion, the farm and and my company. "
"But I don't want to get married Lo. Wala pa akong nakikitang papasa sa taste ko para maging asawa," bored kong saad. I don't really like this topic, masakit sa ulo.
"Choosing a woman to marry is not like choosing a coffee or some jewelries, apo. And if your really didn't want to marry then I have no choice but to give this mansion to a charity, " he said that made me shock and unable to move. He better not be serious. I want this mansion.
"Again, Aidan think of this. I don't want to do this to you but if this is the only way para mapabuti ka, I'll gladly will."
Mapabuti? I don't want to get married. Being married to someone will only cause trouble. Maraming problema ang kakaharapin and worst is having a child will ruined the peace I build for myself.
Love? Nakakain ba 'yon? Love is selfish. I'm not a kid who will believe in such fairytales and happy endings 'cause there is none.
Natutulog na ang lahat sa bahay yet I'm still up. Pinag-iisipan kong mabuti ang sinasabi ni Lolo. I don't believe in marriage but I also don't want this mansion to end up in a charity. Don't get me wrong I like to help the charity but isn't it too much kung sa kanila imbes na sakin na apo at tagapagmana mapupunta ang mansyon. I need this mansion, ito nalang ang alaala ko sa papa ko. Isa pa, I'd like to make this a resort para hindi nalang maging libre para sa mga turista. I need funds for my company.
"Iho bakit 'di ka pa natutulog? " I was a bit startled by Manang Mely's presence. I shooked my head and get myself a bottle of wine.
"Iniisip ko lang po ang napag-usapan namin ni Lolo," sinalinan ko ang baso at diretsong ininom 'yon.
"Hindi naman sa nangingialam ako pero alam ko na kasi ang balak ni Don Dan patungkol sa mansyon kung sakaling wala kang balak magkaanak," mahinahon nitong sabi para siguro hindi ako ma-offend.
"He wanted the charity he's helping to have it and I don't want that Manang. I am his grandson, I am supposedly to have all his wealth, " hinaing ko kay Manang. Hoping that she'd understand what I'm trying to say.
"Iho matanda na ang Lolo mo at aminin ko man o hindi alam mong mahina na siya. Paniguradong ang kagustuhan niyang magkaapo saiyo ay makakabuti saiyo. Mabuti pang sundin mo nalang ang Lolo mo. Ako man ay nag-aalala na saiyo iho. Alam ko kung bakit ka nagiging ganito. Alam ko ang trauma na naranasan mo sa pag-iwan ng mama mo sainyo pero hindi lahat ay tulad ni Dolor. Pag-isipan mo Aidan, inaalala ka lang ng Lolo mo. Sige magpapahinga na ako. Pag-isipan mong mabuti ang desisyong gagawin mo iho. " mahabang litanya ni Manang.
Hindi lahat ay tulad ni Dolor.
Hindi lahat ay tulad ni Dolor.
Hindi lahat ay tulad ni Dolor.
Maaring hindi nga lahat tulad ni Mama pero hindi ko parin maalis sa isip ko na maraming manloloko sa mundo. Hindi ko maalis ang galit ko sa kaniya, hinding-hindi. Paulit-ulit niya akong sinisira at hindi ko matatanggap 'yon.
Ten years old ako ng magsimulang mag-away halos araw-araw ang mga magulang ko. Madalas ko silang naririnig magsigawan.
"May babae ka, alam ko. 'Wag mo ng itanggi Danrro. Konting respeto naman sa akin! " malakas na sigaw ni Mama ang narinig ko nang magtangka akong pumasok sa kwarto nila.
"Dolor, wala! Hindi ko alam kung saan mo napupulot 'yang mga pinagsasabi mo pero sana lang itigil mo na. Pagod ako galing sa trabaho tapos iyan ang ibubungad mo sakin! " napipikon na sigaw rin ni Papa kay Mama.
"Pagod sa trabaho mo o pagod sa babae mo? 'Wag mo nang itanggi Danrro, pagod na pagod na ako. Nahuli kana nga may karapatan ka pang magmalinis. Sawang-sawa na ako 'sayo! "
Unti-unting nalilinaw sakin ang nangyayari. May babae ang Papa ko. Lumaki ang galit ko sa Papa ko dahil pinangako naming hindi sasaktan ang nag-iisang babae sa buhay namin pero hindi niya tinupad. Ilang araw lang ay napapansin niya na ang paglayo ko kaya hindi niya napigilang magtanong.
"Anak bakit ayaw mo 'atang tumabi kay Papa? Galit ba ang pogi kong anak sakin? " tanong niya nang minsang kumakain kami ng agahan.
Hindi ako makapagsalita. Kahit miss ko na ang Papa ay pilit kong itinatatak na galit ako dahil niloloko niya si Mama at pati na rin ako.
"Dahil 'yan sa mga babae mo. Natatakot na ang anak mo dahil sa mga kahayupan mo! " galit na sigaw ni Mama ng hindi ako makasagot.
"Hindi dapat natin pinag-uusapan ang bagay na 'to sa harap ng pagkain Dolor at lalo sa harap ng bata! "
"Bakit, natatakot kang malaman ng anak mo ang panglolokong ginagawa mo sa akin?"
Napuno ang araw na iyon ng sagutan at sigawan nila Mama at Papa. Patuloy na nangyayari iyon hanggang sa tumutungtong ako sa edad na trese anyos.
Galing ako sa paaralan ng madatnan kong umaalis si Mama hawak ang mga maleta niya. Naguguluhan ako sa mga nangyayari lalo na ng makita kong nakaluhod si Papa at nagmamakaawa kay Mama na 'wag kaming iwan.
Lumapit ako kay Mama para pigilan siya ngunit pati ako ay walang nagawa. Umalis siya ng araw na iyon dahil sa mga pangloloko ni Papa. Hindi niya kinaya ang sakit na nagawa niya kaming iwan. Lalo na ako.
Lalong tumindi ang galit ko kay Papa. Hanggang sa isang araw pagkatapos ng ika-labing lima kong kaarawan ay na-ospital ang Papa. Siya parin ang tatay ko kaya't nandoon ako para alagaan siya. Na-diagnose na may sakit sa pag-iisip si Papa. Lagi niyang hinahanap si Mama sakin at may mga nakakalitong salita pa siyang sinasabi.
"Bakit kailangan mo 'tong gawin Dolor? Iniwan mo kami para sa lalaki mo. Pinalabas mo akong masama. Ngayon galit na galit sa akin ang anak ko. Hindi niya ako mapapatawad, hindi niya ako nilalapitan. Minahal naman kita. Mahal na mahal kita, " paulit-ulit niyang sambit habang lumuluha.
Hindi ko naiintindihan ang mga sinasabi niya hanggang isang araw ay natagpuang patay ang Papa ko sa kwarto niya. Nakatulala ako habang nakikita ang walang buhay kong ama na nakatali sa kisame ng aming bahay. Hindi kinaya ni Papa ang sakit niya at nagawa niyang magpakamatay.
Sobrang sakit na pagkatapos umalis ni Mama ay iniwan na rin ako ni Papa. Kahit anong gawin niya ay Papa ko parin siya. Siya parin ang nag-iisa kong Papa na kasama ko sa paglalaro ng basketball, chess at laruang baril-barilan na kahit pagod siya galing sa trabaho basta para sakin ay makikipaglaro siya.
Tumagal ng isang linggo ang burol ni Papa pero ni isang beses ay hindi dumating si Mama. Iniisip ko na sobrang galit niya kay Papa ay kahit ako hindi niya kayang masamahan sa pagdadalamhati.
Pero isang araw pagkatapos malibing ni Papa ay dumating si Mama para kunin ako. Pero ang masaklap ay may kasama siyang iba. Tinaboy ko siya sa sobrang sakit ng nararamdaman ko. Akala ko ay pagtapos niyang umalis saka siya nakakita ng ibang mamahalin pero mali ako.
Noong mga panahong nag-aaway sila at sinasabi niyang may babae si Papa ay hindi pala totoo. Sinabi niya pala 'yun para pagtakpan ang pagsasama nila ng lalaki niya. My father who I think is the cheater tends to be the who gets cheated on.
Sobrang sakit na dahil sa maling akala ko ay namatay si Papa nang galit ako sa kanya. Dahil kay Mama na kahit niloko siya ay mahal niya parin.
Binaliktad lang pala akong nang mga narinig ko.
Kaya hindi ako naniniwala sa love. Nakakabaliw sa sakit ang pag-ibig na 'yan. Hinding-hindi ako tutulad kay Papa. Hinding-hindi ako magpapauto sa mga tao.