Kanina ng magising siya, tinawagan niya si Karen at hindi niya ito ma contact. Nakatulog siya muli.
Nagising siya sa pagkakaidlip lang sana.
"Shit! Magkikita pa kami ni Karen ngayon" nasabi nya sa sarili.
Tiningnan nya ang kanyang relo.
It's almost 12midnight.
He check his phone.
3 messages
Karen: 'Baby where are you?'
Karen: 'Please reply. I'm worried :('
Karen: 'I'm home now. Call me baby'
Tatawagan na sana nya si Karen ng may narinig siyang doorbell.
'Sino naman kaya to? Gabi na ah. Tsk' saad niya sa isip.
Binuksan nya ang pinto at bigla nalang may yumakap sa kanya and pushed him back inside his condo unit.
"What the!" singhal nya sa babae.
Nakangisi ito.
"What the heck is your problem Lorraine?!" sita nya rito.
"I just missed you darlin'. ilang oras din tayong hindi nagkita eh" pagpapacute nito, na walang epekto sa kanya.
"Please Lorraine. I don't want any trouble" kalmadong saad nya rito.
"Ako rin naman ah." papalungkot effect pa talaga ito.
"Sige na. Umuwi ka na kung saan ka tumuloy ngayon. Hwag mo na kaming guluhin pa ni Karen. What happened to us is already in the past. So please move on Lorraine."
"Argh! That good for nothing Karen of yours! She's a bitch!"
"Watch your mouth lady. Baka masaktan kita ng hindi oras" banta nya rito.
"Oh really? You think after how many long years ay mahal ka pa rin talaga ng Karen na yun ha Kit?!" tila nanghahamong tanong nito.
"Of course! At ano bang pakialam mo?"
"I care Kit. I care for you 'cause I love you. I still do."
"We never had any serious commitment in the past Lorraine. It was just a pure dating & fling. And you know that. We had an agreement about that, remember?"
"Yeah. But, I only agreed to that damn agreement of yours because I want to be with you! Damn you! Nasasaktan rin ako Kit!"
"I'm sorry. But hindi talaga kita mahal" sagot nya rito sa mahinanong paraan.
"Mamahalin mo pa rin kaya si Karen sa kabila ng mamalaman mo?" hamon nito sa kanya.
Natigilan siya. Ano ba ang pinagsasabi ng babaeng ito?