Evin şifresini girdim. Bugün oldukça yorulmuştum. Saçlarımı geriye atarken merdivenlerden yukarı adımladım. Duş almaya halim yoktu ancak bu şekilde uyuyamazdım. Sarhoş değildim. Çok fazla içmemiştim.
Jungkook bu odada da yoktu. Nerde olduğu şuanlık umrumda değildi.
Yorulduğum için çıkarıp elime aldığım topuklu ayakkabıları bir kenara attım. Banyoya girerken karşımda Jungkook'u beklemediğim için kaşlarımı çattım.
Duştan yeni çıkmış altında yalnızca havlusu vardı. Ona bornoz almamıştık elbette. Bunca sıkıntının icin de aklımıza gelmesi tuhaf olurdu.
Üzerinden süzülen bir damlayı izledim sırt çizgisi boyunca. Ardından bir nefes alıp gözlerimi onunla aynada buluşturdum. Öylece yüzüme bakıp bir şeyleri anlamaya çalışırken anlaşılacak hiç bir şey yoktu aslında.
Yanından geçerken üzerimdekini çıkardım. Küvetin suyunu hazırlarken içine sevdiğim köpüğü sıktım.
Saçlarımı yine tek elimle geriye attım.
—İşin bittiyse çık hadi. Dedim.
Klozetin üzerine oturup kendime hoş bir şarkı seçmeye çalışırken.
—Konuşalım. Dedi.
—Yarın. Git ve giyin. Dedim.
—Bir şeyleri ertelemenden nefret ediyorum. Dedi.
—Güzel. Ben de senden nefret etmeden önce burdan çıksan iyi olur. Ondan da önce şu kopçayı çıkar. Onunla uğraşmak istemiyorum dedim ayağa kalkıp önüne geçerken.
Elleri saçlarımı yavaşça sırtımdan çekerken oldukça yavaştı. Sıcak parmaklarını sırtımda hissetmek garipti.
Dediğimi yaptıktan sonra elleri ordan belime indi. Beni kendine çekerken ıslak göğsünü sırtımde hissetmek onun kollarında öylece titrememe neden olmuştu.
—Jungkook yapma diye mırıldandım.
Dudaklarını ensemde dinlendirirken minik bir öpücük kondurdu.
—Neyi yapmayım? Diye sordu.
—Yorgunum ve duş almak istiyorum. Çıkar m...
Bir eli boğazıma çıkarken kafamı omzuna yasladı. Nefes almak bu şekilde zordu. Boğazım gerilmişti. O yüzüme bakarken ben gözlerimi kapatmış bu işkencenin yalnızca bitmesini istiyordum.
Zar zor yutkunurken elim boğazımdaki eline gitti. Sıkmıyordu. Ancak kafamın bu şekilde geriye doğru gergin olması rahatsız ediciydi.
Bir elimle baş parmağını tuttum. Diğer elim bileğini tutarken elini çektim. Zorlamadı.
Kafamı yatırdığım omzundan kaldırdım. Karnımın üzerine sardığı kolunu çekti. Ondan ayrılırken gidip suyu kapadım. Ona dönmedim. Yalnızca çıkmasını bekledim.
Bu yaptığının anlamı neydi hiç bir fikrim yoktu. Zira Jungkook'un her hareketinin bir anlami her zaman olmazdı.
Yapmak istiyorsa yapardı ve olay biterdi. O yüzden sorgulamadım.
...
Okul formalarımı giydim. Bakiri bulmuştum. Şimdi sırada bakire birini bulmaktaydı.
Makyajımı yapıp aşağı indim.
—Bakir işini hallettim sayılır. Şimdi bakireyi halletmeye gidiyorum. Bugün bir işin var mı? Diye sordum bileğime saatimi takarken.
—Yok. Dedi.
—Bodrum katına bir kaç zincir alabilir misin? Oraya getirip onları kilitlemeyi düşünüyorum dedim. Sonunda taktığım saatimden gözlerimi ayırırken.
Ilişkimiz çok dengesizdi. Bir anda yakın veya uzak olabiliyorduk.
—Tamam hallederim. Istersen bugün bile getirebilirsin dedi.
—O zaman ben çıkıyorum dedim.
Kafasını salladı. Evden çıktım. Şoförün açtığı kapıdan içeri girip okula gittim.
Telefonumu çıkarırken çoktan gözler bana dönmüştü bile. Okula yalnızca bir kaç gün gitmiştim. O günlerde de olay çıkarmıştım. Jungkook ben okula geldiğimden beri hiç gelmiyordu. Güzel dedikodu sebepleriydi.
Telefonumdan rehber öğretmenimizin verdiği kızların isimlerine göz gezdirdim. Bir kızı gözüme kestirirken onun sınıfına adımladım.
—Kim Seolhyun burada mi? Diye sordum.
—Benim dedi bir kız. Tüm bakışlar ona dönmüştü. Kız utanırken gülümsedim.
—Gelebilir misin? Sana bir şey sormak istiyorum. Dedim.
Şaşkınlıkla kafasını sallayıp ayağa kalktı. Yanıma gelirken eteğini düzelmişti.
Onu boş bir sınıfa çektim. Masanın üzerine oturup ona bakarken gergindi.
—Hey gerilmene gerek yok. Senden yardım istiyorum dedim.
Minik gözleri Şaşkınlıkla açılırken güldüm. Dudaklarımı yalayıp size devam ettim.
—Bakire misin? Yanlış anlama. Bunu soruyorum Çünkü daha önce hiç ilişkiye girmemiş birinden bunun önemini duymak istiyorum. Bu tarz şeyler benim ici fazla anlamsızlaştı. Bu beni üzüyor. Bir erkeğin benim için anlam ifade etmesini istiyorum dedim.
Açıklamama karşı sıcak bir gülümseme sunmuştu.
—Evet daha önce hiç ilişkiye girmedim. Bakireyim. Ama bence bunun ne kadar kişiyle birlikte olduğunla alakası yok. Kiminle birlikte olduğunla alakası var. Dedi.
—Bugün okuldan sonra bize gelmek ister misin? Bu konuları açmanı istiyorum. Dedi.
—Sen ciddi misin? Diye sordu.
—Elbette dedim gülümserken.
—Evet gelirim tabi. Dedi.
—Teşekkür ederim yardımın için Seolhyun.
Bana sıcak bir gülümseme bahşederken sıranın üstünden atlayarak indim. Eteğimi düzelttim.
—O zaman çıkışta seni bekliyor olacağım dedim.
—Rica ederim Hyuna. Her zaman buradayım. Dedi.
Birlikte sınıftan çıkarken işim oldukça kolay olmuştu. Hem de tek seferde.
Öğle arasında terasta otururken Mi Rae'yle karşılaşmıştım. Oturduğum yerden kalkıp karşısına dikildim. Benden yalnızca 2 santim kısa olduğunu tahmin ediyordum.
—Senin yaptıklarını unutamıyorum Hyuna. Seni gerçekten öldürmek istiyorum dedi.
—Bunu yapmaya gücün yetmez Mi Rae. Bu kadar güçlü olsaydın Jungkook zaten şuan benim evimde değil senin kolunda olurdu dedim.
—Jungkook çok farklı bir mesele. Ayrıca Jungkook eminim ki seni kullanıyordur. Babalarınızın ortak olması için suyuna gitmediğine emin misin? Diye sordu.
—Bu sanırım babamın sorunu olurdu. Benim değil. Dedim.
—Ben çok güçlüyüm Hyuna. Jungkook'un yanında onu taşıyabilicek tek kişiyim. Onun ağırlığını eminim ki farketmişsindir. Onun bakışlarının altından kalkabilen tek sağ kişiyim. Her zaman öyle olacağım. Dedi.
—Takıntılı bir psikopat olman, Jungkook'a aşık olman veya onunla bir geçmişinizin olması gram sikimde değil Mi Rae. Şansın varsa Jungkook'la yollarınız tekrar kesişir ve birbirinizin kaderi olursunuz. Bu çok imkansız değil merak etme. Özellikle Jungkook bu kadar şanssızken.
Alttan söylediğim lafı farkettiğini sanmıyordum. Işte bu yüzden aptal insanlarla tartışmak sıkıcıydı. Söylediğim ince lafları anlamıyorlardı. Hiç bir anlamı kalmıyordu.
—Onu görmek istiyorum dedi.
—O zaman onu ara. Sevgili değiliz biz Mi Rae. Onunla istediğin boku yiyebilirsin. Dedim.
—Sikeyim attigim mesajları zaten takmıyordu. Sen hayatımıza girdiğinden beri hiç bakmıyor dedi omzumdan beni iterken.
Ardından çok garip bir şey oldu. Beyaz bir ışık patlarken o terasın kapısına sertce çarptı ve yere düştü. Yerde baygınca yatarken kafasından süzülen kan çoktan yeri kirletmişti.
Çiğlik atarak yere çökerken elim kalbime gitmişti. Acıyordu. Nefes alamıyordum.
Karşımda tüm güzelliğiyle bana gücünü veren melek verirken aynı benim gibi önümde diz çöktü. Gözlerimden yaşlar boşalırken bir eliyle yüzümü kavrayıp göz yaşımı sildi.
—Bir meleğin gücüyle insana zarar verdiğin için ıçindeki güç kirleniyor. Bir süre acı cekeceksin. Merak etme küçük. Bu cesetle uğraşmak zorunda kalmayacaksın. Şeytanı yok etmenin ödülü olarak sana bu iyiliği yapacağım. Emin ol bu benim için bir kötülük dedi.
Daha fazla dayanamazken kafam omzuna doğru düşerken kollariyla belimi tuttu.
Bir eli saçlarımı okşarken saçlarımda dudaklarını hissettim.
⚫
Moon Hyuna;
Konum
Lütfen evime gel. Bir sorun çıktı.
Hâlâ seninle konuşmak istiyorum.
Kim Seolhyun;
Hey bi an beni ektin sandım.
Iyisin değil mi?
Moon Hyuna;
Evet iyiyim.
Jungkook evde değildi. Bu iyiydi. Hala kalbim sıkça sıkışıyor ve nefesim kesiliyordu. Kapı çaldığında gelen Seolhyun veya Soobin olduğunu tahmin ediyordum. Jungkook kapı çalmazdı.