CHAPTER 10:
*THE STAGE*
The sound that always leads us to go with our character can be a snap of a finger. Parang isang pitik, kayang kaya na ng writer na dalhin ako o kaming mga character sa isang sitwasyon o eksena na hindi inaasahan.
Ngayon naman ay nasa art class na namin kami, nagkakagulo ang iba, at ang iba ay nanahimik lang. My face looks so dissapointed, I am so unlucky to be part of this comic world.
Kanya-kanya kaming pwesto sa tapat ng mga sari-sarili naming drawing board. Nakangiting naglalakad si Claire papasok ng room, at pa-simpleng dumaan sa pwesto ni Jaxton upang mag-abot ng paint brush. Kinuha naman iyon ni Jaxton, at kahit nasa harap ko siya, alam kong palihim siyang nangiti sa ginawa ni Claire.
Parang akong tangang nakatingin lang sa kanila.
"So this whole place, this whole world is just for two of them? Psh." suminghal ako, at napa-iling.
Umupo na si Claire sa tabi ko, at nakita kong may liwanag sa ulo niya. Parang maliwanag na spotlight, na sa kanya lang naka-sentro.
"Even sunshines glow her up, ano?" I said to myself. Tumingin at ngumiti siya sa akin at nginitian ko lang siya pabalik.
Nakaisip ako ng idea. I hope this works.
"Pwedeng tumabi sa'yo?" magiliw na ani ko at naisukbit sa magkabilang tenga ang buhok ko.
"Sige, walang problema." Nakangiting sagot nito. Masaya rin naman akong tumabi pagkasagot niya.
What? Nasa kanya pa rin ang ilaw?
"Pwede umurong ka pa ng kaunti? Konti lang, promise?" pakiusap ko at sumunod naman siya, hanggang sa mahulog na siya sa pagkakaupo.
"A-anong problema, Alora?" tanong niya, at nakatingin sa akin habang nakasalampak siya sa sahig.
"Ha? Wala naman, gusto ko lang dito. Pwede hanap ka nalang ng ibang upuan? Gusto ko kase yung view dito e, malapit sa bintana, hehe." pagdadahilan ko.
Nice, nasa akin na ang spotlight.
Paglipat niya, ay sumabay din sa paglipat ang sunshine sa ulo niya. Nakita ko pang parang nag-glow ang mukha niya at hinangin ng maganda ang buhok kahit wala namang nakatapat na electric fan sa kanya.
"Psh, ano pa ba ine-expect ko? The spot light is hers. Sa kanila ni Jaxton." dismayadong saad ko sa sarili ko, at napa-poker face na tumingin din kay Jaxton na may liwanag din sa ulo niya.
Natapos na ang stage sa art class, pero hindi pa talaga tapos ang role ko bilang supporting or extra character sa buhay ni Jaxton at Claire.
Nasa harap naman si Claire, at pinagsasagot ng teacher namin sa harapan ng isang math problem. Sa pagkakakilala ko kay Claire, matalino din siya at magaling sa mathematics, pero ngayong nasa stage kami sa tingin ko sinadya ng writer na hindi siya makasagot.
"Who wants to help her?" Tanong ng teacher namin sa buong klase ngunit walang kahit isa ang gustong tumulong kay Claire, ang iba ay pinagtatawanan pa siya ng palihim.
Biglang nagtaas ng kamay si Jaxton, at cool na tumayo. Nagtinginan naman ang mga kaklase namin, at na-amazed sa ginawa ni Jaxton. Pumunta siya sa harapan, at tumabi kay Claire.
Dahil mas matangkad si Jaxton kay Claire, medyo pumunta ito sa likod ni Claire at nagkatinginan naman sila sa isa't isa.
Kailangan ba talagang masaksihan ko pati kung paano mabubuo ang lovestory nila sa harapan ko?
Kinuha ni Jaxton ang chalk sa kamay ni Claire, at easy'ng sinagutan ang math problem sa board.
"Correct! You may now sit." utos ng teacher sa dalawa. Nagkahiyaan pa ang dalawa bago bumalik sa mga pwesto nila.
Pagdating kay Claire, bakit nahihiya ka Jaxton?
*STAGE ENDS*
Nag-ring na ang bell, hudyat na ng break time namin. Nasa labas kami sa mga tents, at doon kumain. Matamlay din ako, dahil naiinggit ako kay Claire.
I bet she will have a happy ending at the end of the story, habang ako ay nagsa-suffer sa heart disease ko at sa sampung taon kong pagkakagusto kay Trevor.
Habang kumakain kami nina Becky at Karl, ay sumakit na naman ang ulo ko. Nakita ko na naman ang story board sa isip ko, and guess what? This about me now! A very bad scene.
*Clicking sound*
Ngayon naman ay nasa may staircase kami sa loob ng school, at naka-apron at naka cleaning gloves.
It's happening!
Isang iglap lang ay nandito na kami agad, pati ang mga uniform namin ay naka-apron na agad.
"Masakit ba mabalian ng paa?" tanong ko kay Becky.
Ang story board ay tungkol ulit kay Claire, pero ako ang mapapahamak. I should change the scene, no matter what!
"Hmm? Oo, masakit." sagot ni Becky habang may hawak na basahan.
"One to ten? Gaano kasakit? Please sagutin mo." pakiusap ko kay Becky.
"9?" Hindi niya siguradong sagot. "Ay mali, mga 9.5? I remember when I'm accidentally fell into a horse, tatlong araw ata ako sa hospital nu'n e."
9.5? Gano'n kasakit?
*STAGE BEGINS*
Oh my goodness! It's happenning for real. Hindi ako makakilos, gusto ko nang umalis pero hindi ko magawa.
May hawak akong mop, at naglalampaso ng hagdan. Bigla namang pumwesto sina Yuna, Mia, at Ella malapit sa pwesto ko. At nandoon pa si Becky, na naiinis din kay Claire. Naka-crossed arms sila at maarteng inabangan na baba si Claire.
"Nakakainis talaga si Claire, 'diba Alora? Dapat sa kanya tinuturuan ng leksyon. Who is she, para pansinin ni Jaxton? Hmmp!" Becky exclaimed.
"Tama! Deserve mo din na mapansin ni Jaxton, I'll support you." I answered, at nginitian pa si Becky as confirmation.
What? What the heck, Alora? Anong sinasabi mo?
Inosenteng bumababa papalapit sa amin si Claire, at wala siyang kamalay-malay sa gagawin nina Becky, Yuna, Ella at Mia. Iko-corner siya ng apat, at doon magsisimula ang trahedya para sa'kin!
Sa storyboard ay lalabas naman si Trevor, para bitbitin ako papuntang clinic. But I know, that will cause another hate from Trevor dahil ayaw niya na ganu'ng mga bagay.
"Hoy!" bulyaw ni Mia ng makababa si Claire, at dumaan na sa pwesto namin. Isang baitang lang ang layo sa'ken ni Claire, at mangyayari na ang nakita ko sa story board.
Napatigil si Claire, at napalingon sa kanila. Hindi rin siya nagsalita, at hinintay ang gagawin nila.
Bumaba ka na please? I'll be in trouble after because of you.
"Baka nakakalimutan mong utusan ka lang ni Jaxton? Don't be so closed to him, Claire." maarteng ani Becky kay Claire, at saka lumapit dito.
"H-hindi naman kami close ni Jaxton, at wala rin akong balak na makipag-close. Pag nabayaran ko na siya, lalayo na 'ko sa kanya." sagot ni Claire sa kanilang apat.
Matalim pa rin ang tingin nila kay Claire, nagkatinginan din silang apat at saka tinulak ni Becky si Claire pababa ng hagdan.
Shocks! What to do?
Sinalo ko ng braso si Claire, dahilan para ako lang ang mahulog. Pakiramdam ko tumigil ang paligid, at nag-slow motion ang pag-dire-diretso paghulog ko sa hagdan. Talagang trabaho ko ang iligtas ang bida sa oras ng kapahamakan, pero paano naman ako?
Napapikit ako ng maramdaman kong ilang baitang nalang at babagsak na ako ng tuluyan sa sahig.
Someone got my back. Naramdaman kong may sumal sa akin gamit ang likod niya, at inagapan niya ng braso nila ang pagtama ng ulo ko sa sahig. Kapwa kaming nasa sahig at nakahiga.
Pagkatapos no'n ay biglang tumunog ang health watch ko kahit hindi sumasakit ang dibdib ko, I felt something weird about him. I felt his warmth presence, at hindi ko na iyon mapaliwanag pa.
Hindi ko makilala kung sino iyon dahil nakatalikod ako sa kanya at tanging braso at kamay lang niya ang nakita ko. Mayroon itong scar na pabahaba na parang naging balat na, pagkatapos noon ay wala na akong ibang nakita. He save me from being a trouble. I want to know who it was.
*THE STAGE ENDS*
Nasa classroom na kami, at nagka-klase, tapos na ang stage. Tiningnan ko ang paligid, baka sakaling isa sa mga kaklase ko ang tumulong sa akin.
I can't believe it! The stage changed, because of that man. I need to figured it out kung paano 'yun nangyari, at kung sino ang lalaking 'yun.
TO BE CONTINUED..