Cristel
Exactly seven pm nakarating si Austin sa unit ko. Na prepare ko na lahat ng kailangan ko. It was all set and I'm just waiting for him. Kaya nang makarating siya ay agad ko siyang inasikaso.
"So your really prepared for this dinner huh?" Nakangising ani ko sa kanya nang makitang naka v-neck shirt siya at pinaresan ng mamahaling pantalon.
His hair was all fix up. May konti nga lang pinagbago sa hair style.
"Of course I am. I'm waiting for this."
Napangiti ako sa kanyang sinabi. He's waiting for this? For some unknown reason, it make my heart flutter.
Inangat ko ang aking kamay at inayos ang medyo nagusot niyang damit.
"Then let's go. Baka kanina ka pa nagugutom."
He just chuckled and held my hand. Hinayaan ko nalang siya na isara mismo ang pinto bago kami naglakad papunta sa dining.
"It looks like it doesn't me who was really prepared for this dinner." Bulong niya sa may tainga ko nang ipaghila niya ako ng upuan.
I chuckled. "Well, I really want to serve you. Kailangan ko na ding masanay dahil malapit na ang kasal natin."
He help him self sit. Akmang ako ang mag aasikaso sa kanya pero naunahan na niya ako.
"So.. next week is our wedding." Saad niya habang nilalagyan ako ng ulam at kanin.
Hindi ko alam pero parang biglang naging iba ang hangin na bumabalot dito sa dining. May mali ba sa sinabi ko? Sinabi niya?
"It means hindi na naman natin makikita ang isa't isa?" Mahinang tanong ko pero alam kong narinig niya dahil sa lapit namin.
He stop doing what he's doing and look at my eyes then smiled a little.
"It's a.. no. Wala tayong gagawin hanggang bukas that's why I made up my decision."
Tumaas ang kilay ko sa pagkagulat. "Made up a what? Anong ibig mong sabihin?"
Wala ba siyang balak planuhin ang kasal namin? O baka naman wala talaga siyang balak planuhin ito dahil out of the line na ang ginagawa namin? Ganun ba ang ibig niyang sabihin?
Sumama ang mukha ko at naikuyom ko ang kamay ko sa ilalim ng lamesa. Tangina. Bakit ganito ang nararamdaman ko? Bakit parang tinutusok ang puso ko? Bakit parang naluluha ako? Bakit nasasaktan ako?
"Our parents decided na sila na ang bahala sa kasal natin. All we have to do is relax. That's why tommorow, we'll go to Palawan."
Literal na napanganga ako. Naipatong ko ng wala sa oras ang dalawa kong kamay sa lamesa para hindi naman gaanong halata. Napakagat ako sa aking labi para pigilan ang kahihiyan na nararamdaman ko.
"P-Palawan? Bukas? Tsaka, bakit hindi nasabi sa akin ni mommy ang tungkol dito."
"Dahil gusto niyang ako na mismo ang magsabi sayo tungkol dito. Now, are we clear? Ilang araw din tayong hindi nagkita. We need this vacation. Hindi mo na din kailangang mag-alala sa kompanya niyo. Your dad is enhance. Your mom as well."
Napatango ako bilang pag sang-ayon. "Sure. Miss na ko na ding pumunta sa ibang lugar." At miss ko na ding makasama ka.
I didn't say that out loud. Tanging sarili at isip ko lang ang nakakaalam nun dahil iyon ang gusto ko.
Minsan napapaisip ako. May panahon bang makaamin ako sa totoo kong nararamdaman sa kanya? Kung gagawin ko yun, may magbabago ba?
Sa tingin ko, oo. Magbabago ang pakikitungo namin sa isa't isa. Magbabago ang pananaw namin. It make us strangers.
Napangiti nalang ako ng mapait kahit lahat naman ng nasa isip ko ay katotohanan.
"Do you have any suggestion? Pwede tayong pumunta kahit saan mo gusto. May ilang araw pa tayo bago ang kasal natin."
Nagsimula na kaming kumain nang magtanong muli siya. May tanong akong gusto kong sabihin sa kanya pero palagi niya akong nauunahan. Mamaya nalang siguro.
Malalim akong nag-isip habang ngumunguya. Kahit ano namang lugar gusto kong puntahan. Basta kasama siya.
"You decide. Wala naman akong maisip."
"Okay." Simpleng sagot niya.
Nagpatuloy na kaming kumain. Ilang nguya ang ginawa ko nang maisipan kong tanungin siya.
"By the way, speaking of your parents. Nagkita kami ni Tita kanina sa grocery store."
"Nagkita kayo?" Mabilis na tanong niya sa akin.
I nod. "Yep. She said something to me. About.. baby." Binulong ko na lamang ang huling salita sa kanya.
I don't feel ashamed at all. Tanging kaba lang ang nararamdaman ko ngayon habang sinasabi sa kanya yun.
"A baby?"
Dahan-dahan akong tumango. Tumigil na din ako sa pagkain para ituon ang atensyon sa kanya.
"Tita wants a.. grandchild. Nasabi niya sa akin kanina na gusto na niyang magkaapo. But I said were not ready. Right? I don't know your opi—"
"You must've said to mom that it's coming."
Nanlaki ang matang napatingin ako sa kanya pero parang wala lang na nagpatuloy siya sa pagkain.
He's.. chill. Ang sinabi niya ay para bang isang bagay na kay dali lang gawin. Well, it's really easy to make, but the respisibility?
"Say what?"
He look at me in my eyes causing me to grip in spoon and fork I hold.
"Just eat first. Okay? Pag-uusapan natin yan mamaya kapag gumagawa na tayo ng bata."
Mabuti nalang siguro at hindi pa ako nagpapatuloy sa pagkain ngayon, kundi kanina pa ako nabilaukan sa sinabi niya.
I didn't say anything to him. Tanging ang ginawa ko lang ay sundin ang sinabi niya.
He what? Pag-uusapan namin kapag gumagawa na kami ng bata?
He's really.. really.. ugh!
Wala akong mawaring salita sa kanya hanggang sa matapos kaming kumain. Ako na naghugas ng pinggan dahil siya naman ang nagligpit.
I let out a sigh when I left in the kitchen alone. Minadali ko nalang ang paghugas.
Excited? Excited?
Shut up brain!
Wala naman akong balak kausapin siya habang nag se-sex kami. Importante ang sasabihin ko sa kanya. If he impregnate me, ano pang saysay ng tanong ko?
Pagkatapos kong maghugas ay pumasok ako sa living room. Nagtaka ako kung bakit walang tao duon. Lumabas kaya siya?
Nagkibit balikat ako bago pumasok sa kwarto. Ganun nalang ang pagkagulat ko nang makita ko siya sa kama na prenteng nakahiga habang nakatukod ang dalawang braso sa likod ng kanyang ulo.
He's naked for pete's sake! Nasa sahig ang lahat ng kanyang damit. Even his brief! Tanging kumot ko lang ang tumatakip sa pang-ibaba niyang katawan.
Oh my god! Seryoso talaga siya sa sinabi niya kanina?
"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?" Tanong ko sa kanya bago tuluyang sinara ang pinto. Hindi parin ako lumalapit sa kanya.
"Ano sa tingin mo ang dinagawa ko?" Balik tanong niya sa akin.
"Don't." Pigil ko sa kanya nang akmang kukunin niya ang kumot na nakatakip sa kanyang katawan.
Kumunot ang kanyang noo. "You don't want this? I thought you said mom wants a grandchild? Ano pang hinihintay natin?"
He's really serious about this? Pero kailangan kong makasiguro. Hindi ko gustong walang makikilalang ama ang magiging anak namin.
Napabuntong hininga ako bago naglakad palapit sa kanya. Sumampa ako sa kama at tumabi ng higa sa kanya.
He didn't say anything. Hinayaan niya akong umunan sa kanya braso habang ang kamay ko ay nasa tiyan niyang mabato. May eight pack abs eh.
"Hindi naman yun ang ibig kong sabihin. I just want to make sure kung.. seryoso kana ba talagang magkaanak tayo? May malaking responsibilidad tayong gagawin. Hindi ko naman gusto na maging kagaya ng iba ang anak natin. Yung walang ama na tumatayo sa tabi nila."
This is really hard.. decision. This is just.. a deal that we need to do right? Pero ang magkaroon ng anak, ibang usapan na yun.
You will have a commitment and a responsibility to do. Noon hanggang ngayon, gusto kong kapag nagkapamilya ako, katulad ako nila mommy. Kompleto at masaya.
Hindi ko naman aakalain na dadating ang panahon na ito. Dadating ang araw na wala sa isip ko. Dito na ba magtatapos ang lahat ng plano ko sa buhay?
Pero alam mo kung ano ang tunay mong nararamdaman, Cristel.
Pagak akong natawa sa aking isipan. Akalain mo nga naman oh, may point din itong isip kong walang ibang ginawa kundi tutulan ako palagi.
Ano naman kung alam ko ang totoo kong nararamdaman? But the fact na iba ang nararamdaman niya, wala na akong dahilan para ipaglaban ito. It's better to stop it rather than continue.
"Do you really think that I'm not ready about this?"
Napatigil ang kamay kong pinaglalaruan ang dibdib niya. Hindi ako makagalaw. Pati yata paghinga panandalian kong nakalimutan.
"A-Ano?" Utal kong tanong.
Napausog ako nang gumalaw siya. Sa isang kisap mata, nakapatong na siya sa ibabaw ko habang nakatukod ang magkabilang braso para sa suportahan ang bigat niya. Nakatitig lang ako sa kanyang mga mata. Tinatansya ang mga emosyon na hindi ko mapangalanan.
"Sa tingin mo hindi ako handa sa responsibilidad na sinasabi mo? I didn't say that like a joke. Hindi ko sinasabi sayong bubuntisin kita para lang sa kagustuhan ng magulang natin."
Dumagundong sa hindi malamang dahilan ang puso ko. Sa sobrang lapit namin, hindi na ako magtataka kung naririnig niya ang lakas ng tibok ng puso ko.
Bumuka ang bibig ko para magsalita pero pinigilan niya ako sa pamamagitan ng masuyong halik. It wasn't last long. But it feels like forever. May ganun palang halik at pakiramdam? Napakasarap.
He formed his lips into soft smile. "I think I should feel it to you rather than say it."
Naguluhan ako sa kanyang sinabi. But when he claim my lips fully, it feels like my thoughts vanished just like that.
Awtomatikong pumulupot ang ang braso ko sa kanyang leeg. I almost curse him when he stop kissing me. Pero ganun nalang ang pagkagulat ko sa sunod niyang sinabi sa akin. Pakiramdam ko niyanig ang buo kong pagkatao.
"I want to build a family with you."
RHNA24 | rhiena manunulat
Vote for more updates❤️
09-04-20