သံုးရက္ေျမႇာက္ေန႔အနက္ထိ ႏွိုင္းသုတ နိုးလာတာနဲ႕အရင္ဆုံး ၾကည့္မိတာက စားပြဲေပၚကဖုန္းေလးဆီ ။
ဖုန္းစိမ္းအဝင္ေကာမရွိသလို .. မက္ေဆ့အဝင္လည္းမရွိတဲ့ ဖုန္းကိုေတြ႕လိုက္တာနဲ႕ ဟိုလူဆိုးေကာင္ေလး ဘာလို႔ဖုန္းမေခၚေသးတာလဲ ဆိုၿပီးေတြးမိေပမယ့္ .. သူမအားလို႔လား ဒါမွမဟုတ္ အဲ့ေန႕က ကိစၥကိုဘာမွမရွိခဲ့သလိုေက်ာ္သြားဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္တာလား လို႔အေတြးဝင္လိုက္ခ်ိန္မွာ ႏွိုင္းသုတ ဒီကိစၥကိုထပ္ၿပီး မေတြးေတာ့ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ ။
ႏွိုင္းသုတ ရဲ႕ တေန႕တာအတိုင္း Company သြားရန္ ေရမိုးခ်ိဳးအဝတ္စားလဲၿပီး ႐ုံးလက္ကိုင္အိတ္အျဖဴေရာင္ကိုေျပာင္းကိုင္ကာ မနက္စာစားၿပီးထြက္လာခဲ့သည္ ။
စီးေနၾက ႏွိုင္းသုတ ရဲ႕ ကားအျဖဴေလးကိုစီးရန္ျပင္လိုက္ေပမယ့္ ေလေလွ်ာ့ေနတဲ့ ကားအျဖဴေလးေၾကာင့္ ကားအနက္ေရာင္ကိုသာေျပာင္းစီး၍ Company ကို ထြက္လာခဲ့သည္ ။
L ၿမိဳ႕ရဲ႕ ေအာင္ျမင္တဲ့လုပ္ငန္းစုထဲမွာ ႏွိုင္းသုတ ရဲ႕ ပန္းခ်ီျပခန္း နဲ႕ ဓာတ္ပုံျပခန္း ဟာ ေလလံပြဲေတြရဲ႕ေဈးေကာင္းေပးျခင္းခံရတဲ့အျပင္ေအာင္ျမင္တဲ့လုပ္ငန္းထဲတြင္ပါသည္ ။
သို႔ေသာ္ လုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေပမယ့္ လက္ေအာက္ခံအလုပ္သမားေတြအေပၚကို ႏွိုင္းသုတ ဘယ္တုန္းကမွ ေမာက္မာစြာမဆက္ဆံခဲ့ဖူးသလို ေရာေထြးစြာလဲ အေရးမေပးခဲ့ .. အားလုံးကိုသင့္ေတာ္သလို ညီမွ်စြာလုပ္ကိုင္သည္ ။
ႏွိုင္းသုတ Company ထဲဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ ၿပဳံးျပ၍ေဖာ္ေ႐ြစြာ ႏႈတ္ဆက္တဲ့ဝန္ထမ္းေတြကို တည္ၾကည္တဲ့မ်က္ႏွာႏွင့္ပင္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညွိမ့္ျပကာ အသိမွတ္ျပဳလိုက္သည္ ။
႐ုံးခန္းမေရာက္ခင္ အျပင္ဘက္မွာရွိတဲ့ အတြင္းေရးမူး Ban က ႏွိုင္းသုတ ကို ေတြ႕တာေၾကာင့္ ထိုင္ေနရာမွထ၍ ေခါင္းငုံ႕ကာႏႈတ္ဆက္လာသည္ ။
" ဒီမနက္ ဟိုဘက္ Company က Mr Mak တို႔ေရာက္လာပါတယ္ .. လတ္တေလာ ပန္းခ်ီကိစၥျဖစ္မယ္ထင္တယ္ အဲ့ဒါေၾကာင့္ Meeting ခန္းထဲမွာ ေစာင့္ခိုင္းထားပါတယ္ သူေဌး "
" အိုး ဟုတ္လား .. ငါ့ဆီ သူဖုန္းမဆက္ထားဘူးပဲ "
Ban ေနရာမွာ တျခားတစ္ေယာက္သာဆိုရင္ ထိုလူေတြကို ခ ယ ၿပီး႐ႊန္း႐ႊန္းေဝေအာင္ဧည့္ခံေနမယ္ဆိုေပမယ့္ .. Ban ကေတာ့ သူ႕သူေဌးျဖစ္တဲ့ ႏွိုင္းသုတ မရွိပဲ ႏွိုင္းသုတသူငယ္ခ်င္းေတြကလႊဲလို႔ ႐ုံးခန္းထဲကို ဘယ္ေလာက္အေရးႀကီးေနတဲ့လူျဖစ္ေနပါေစ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕မွ အဝင္မခံ ။
Ban ဟာ အဲ့လိုလူစားမ်ိဳးပဲ ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္လဲ ႏွိုင္းသုတ ရဲ႕ အယုံၾကည္ဆုံးလူယုံတျဖစ္လဲ အတြင္းေရးမႉးျဖစ္လာခဲ့တာေပါ့ ။
" သူေဌး အခု Meeting ခန္းထဲသြားေတာ့မလားဗ် .. "
" Okay .. ဧည့္သည္ေတြကို အၾကာႀကီးေစာင့္ခိုင္းတာမေကာင္းဘူး .. "
ေျပာၿပီးတာနဲ႕ ႐ုံးခန္းထဲကိုမဝင္ေတာ့ပဲ Ban ကို လက္ဆြဲအိတ္ကိုကမ္းေပးလိုက္ၿပီး ဘုန္းျပည့္လွ်ံ ရွိတဲ့႐ုံးခန္းဘက္ထြက္လာသည္ ။
ဘုန္းျပည့္လွ်ံ ဟာ အလုပ္လစ္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာသာ အလုပ္ကိုျပစ္ထားတတ္ေပမယ့္ တကယ္အလုပ္လုပ္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာဆိုရင္ အရမ္းတိက်ေစ့စပ္ၿပီးေသခ်ာလုပ္သည္ ။
ဘုန္းျပည့္လွ်ံ အလုပ္လုပ္ေနတာကို ေခၚထုတ္ၿပီး ႏွိုင္းသုတ နဲ႕အတူ Meeting ခန္းထဲကိုဝင္လာခဲ့သည္ ။
Meeting ခန္းထဲဝင္လာတာနဲ႕ စားၿပဲမွာ ထိုင္ေနတဲ့ လူတစၥဳ ။
Mr Mak နဲ႕ သူ႕အတြင္းေရးမႉး အျပင္ ေနာက္ထပ္လူတစ္ေယာက္ .. ဒါ့အျပင္ ျဖဴေဖြးတဲ့အသားရည္ႏွင့္ အဝါေရာင္ဆံပင္ေကာက္ေကာက္နဲ႕ပုံသြင္းထားၿပီး လွပတဲ့ႏႈတ္ခမ္းက ရဲရင့္တဲ့အသြင္ေဆာင္၍ အနီရင့္ရင့္ႏႈတ္ခမ္းဆိုးေဆးကိုဆိုးထားသည္ ။
ထိုလူေလးေယာက္က ႏွိုင္းသုတ နဲ႕ ဘုန္းျပည့္လွ်ံ ကို ျမင္တာနဲ႕ ေဖာ္ေ႐ြတဲ့ပုံမွန္ႏွင့္ ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္မို႔ ႏွိုင္းသုတ တို႔ဘက္ကလဲ အလိုက္သင့္ျပန္ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္ ။
" Mr Lu .. "
" Mr Mak ေရာက္လာမယ္ဆိုတာ ဖုန္းဆက္သင့္တယ္ .. အဲ့လိုဆို ေစာင့္ေနစရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့ ခုေတာ့ အားနာစရာပဲ "
" မဟုတ္တာဗ်ာ .. ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကစိတ္ေလာၿပီး ဖုန္းဆက္ဖို႔ေမ့သြားတာ .. ေတာင္းပန္ပါတယ္ "
လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၿပီးသည္ႏွင့္ တျခားပါလာတဲ့ လူေတြကိုေတာ့ ေခါင္းညွိမ့္ကာပင္အသိမွတ္ျပဳကာ စားပြဲဟိုဘက္ဒီဘက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္လိုက္သည္ ။
" ဒီေလာက္ျမန္ျမန္လာပုံေထာက္ရင္ ျပသာနာကထင္ထားတာထက္ပိုရွင္းရလြယ္တာပဲ "
ႏွိုင္းသုတ ေျပာလိုက္ေတာ့ Mr Mak က ၿပဳံးကာ ...
" ကြၽန္ေတာ္မိတ္ဆက္ေပးပါရေစ ဒါက ကြၽန္ေတာ္ေျပာတဲ့ပန္းခ်ီဆရာပါ .. ဒါက ကြၽန္ေတာ္သမီးအႀကီး Suzan ပါ အခုပူးေပါင္းလုပ္ေနတဲ့လုပ္ငန္းကိစၥေတြကိုေနာက္ပိုင္းသမီးႀကီးက ကိုင္တြယ္မွာဆိုေတာ့ အေတြ႕ႀကဳံရေအာင္ ေခၚလာလိုက္တာ .. ဒီၾကားထဲနားလည္မႈ႕လြဲတာေလးေတြရွိလို႔ စိတ္အေႏွာက္ယွက္ျဖစ္သြားရၿပီ "
Mr Mak မိတ္ဆက္ေပးတဲ့ သူ႕သမီးဆိုသူနဲ႕ ထိုလူ႕ကိုၾကည့္လိုက္သည္ ။ Suzan ဆိုတဲ့မိန္းကေလးဟာ ႏွိုင္းသုတ ကို စိုက္ၾကည့္ကာ ၿပဳံးျပေနသည္ .. သူမရဲ႕အလွ နဲ႕ လိုက္ဖက္ညီစြာ သူမ အၿပဳံးေတြက ေတာက္ပေနသည္ ... သို႔ေသာ္ ႏွိုင္းသုတ သုံးစကၠန႔္ထက္ပိုမၾကည့္ပါ ။
ပန္းခ်ီဆရာ ဆိုသူက ... ။
" ကြၽန္ေတာ္ေဒါသအေလွ်ာက္ျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ ဒီကလူႀကီးမင္းကိုေတာင္းပန္ပါတယ္ "
ထိုလူရဲ႕ေတာင္းပန္မႈ႕ကို ကြၽန္ေတာ္က ေခါင္းတစ္ခ်က္ပဲညွိမ့္ျပကာ အသိမွတ္ျပဳလိုက္ေပမယ့္ .. ဘုန္းျပည့္လွ်ံ ေကတာ့ တည္တင္းတဲ့မ်က္ႏွာႏွင့္ ...
" ပုံမွန္ဆိုရင္ ဒီကိစၥကျပသာနာအႀကီးႀကီးျဖစ္သြားနိုင္တယ္ဆိုတာ Mr Mak တို႔အသိဆုံးပါ .. အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ခါ ဒီလိုအေျခေနမ်ိဳးထပ္ႀကဳံလာခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဘက္ကအဆင္မေျပေတာ့ဘူး .. "
" ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ေပါ့ဆမႈ႕ပါ .. ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူး .. နားလည္ေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ "
ဘုန္းျပည့္လွ်ံ ေျပာတဲ့စကားေတြက ႏွိုင္းသုတ ကိုယ္တိုင္လဲ ေျပာဖို႔ရည္႐ြယ္ထားတာမို႔ ဘာမွထပ္ဝင္မေျပာေတာ့ေပ ။ ဒီလိုေျပာလိုက္လို႔ Mr Mak က မ်က္ႏွာပ်က္သြားေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းျပန္ျပင္လိုက္ၿပီး .. မူမပ်က္ေျပာသြားသည္ ။
လုပ္ငန္းကိစၥေတြၿပီးေျပာဆိုၿပီးတာနဲ႕ Mr Mak နဲ႕ သူ႕သမီးကိုႏႈတ္ဆက္ကာ Meeting ခန္းထဲကျပန္ထြက္လာခဲ့သည္ ။
" ဒီေန႕အတြက္အခ်ိန္ေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ Mr Lu .. "
" မဟုတ္တာ .. တကယ္ဆို Mr Mak ကိုယ္တိုင္မဟုတ္ရင္ေတာင္ ဒီစာခ်ဳပ္အတြက္ကအတြင္းေရးမူးေတြနဲ႕စီစဥ္ခိုင္းလို႔ရပါတယ္ဗ်ာ .. "
" အဲ့လိုဆိုေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ရင္းႏွီးတဲ့လူေတြဆိုေတာ့ ကိုယ္တိုင္လာလိုက္ေတာ့ ပိုအဆင္ေျပတာေပါ့မဟုတ္ဘူးလား "
" အဲ့လိုဆိုေတာ့ ပိုေကာင္းသြားတာေပါ့ .. "
Mr Mak ရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြဆိုတာက အရမ္းႀကီးက်ယ္ေအာင္ျမင္ေနတယ္လို႔မဆိုေပမယ့္ အလည္အလတ္ေလာက္ထိတြင္က်ယ္တဲ့အေနအထားမွာ ရွိသည္ ။
အခုလို ႏွိုင္းသုတ နဲ႕ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ေလာက္ကို ကိုယ္တိုင္လာစရာမလိုေပမယ့္ မထင္မွတ္ထားပဲ ေရာက္လာတယ္ဆိုတည္းက Mr Mak အေတြးေတြဟာ ထင္သေလာက္မရိုးရွင္း ။
ထိုအခ်ိန္ ေဘးနားမွာရပ္ေနတဲ့ သူမ က ႏွိုင္းသုတ ကိုၾကည့္၍ ...
" Mr Lucas က ကြၽန္မနဲ႕အသက္တူေလာက္ျဖစ္မယ္ .. ရင္းရင္းႏွီးႏွီး Lucas လို႔ပဲေခၚမယ္ေနာ္ "
" ဟုတ္ ရပါတယ္ Miss Suzan .."
" ကြၽန္မကိုလဲ Suzan လို႔ပဲေခၚပါ .. ေနာက္ဆို လုပ္ငန္းခြင္ဦးေဆာင္မွာဆိုေတာ့ အခြင့္ေရးရွိရင္ အႀကံဉာဏ္ေတြဖလွယ္ခ်င္ပါေသးတယ္ " "
ရဲရင့္တဲ့အသြင္ေဆာင္ၿပီး ရွက္ၿပဳံးေလးနဲ႕ ရဲတင္းစြာေျပာလာတဲ့ သူမစကားကို ႏွိုင္းသုတ ဘက္က လုပ္ငန္းသေဘာအရ ရိုးသားစြာၿပဳံး၍ပင္ အလိုက္သင့္ေျဖလိုက္သည္ ။
" ေရရွည္အတူတူလက္တြဲလုပ္နိုင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ .."
" ဟုတ္ကဲ့ပါ .. "
" ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို သြားခြင့္ျပဳပါဦး Mr Lu .. "
" ေကာင္းပါၿပီ "
Mr Mak တို႔သြားတာနဲ႕ ႏွိုင္းသုတ နဲ႕ ဘုန္းျပည့္လွ်ံ လဲ ႏွိုင္းသုတ ႐ုံးခန္းထဲျပန္ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္ ။
" ႏွိုင္း .. အဲ့လူႀကီးၾကည့္ရတာ ထင္သေလာက္မရိုးရွင္းဘူးေနာ္ .. ဒီေလာကမွာ သူ႕သတင္းေတြက 100 မွာ 60 ရာခိုင္းႏႈန္းက မေကာင္းသတင္းေတြခ်ည္းပဲ "
႐ုံးခန္းထဲေရာက္တာနဲ႕ ဘုန္းျပည့္လွ်ံ က ေလးနက္စြာေျပာလာသည္ ။ ႏွိုင္းသုတ ကိုယ္တိုင္လဲ ကိုယ္က်င္လည္တဲ့ေလာကနဲ႕ပက္သတ္ရင္ ႏုံအတဲ့လူတစ္ေယာက္မဟုတ္တာမို႔ ဒီလူႀကီးအေၾကာင္းကိုသိေနႏွင့္ၿပီးသားပဲမဟုတ္လား ။
"သူ႕မွာ ဘာရည္႐ြယ္ခ်က္ပဲရွိရွိအဓိက ငါ့အႏုပညာကိုမထိခိုက္လာသ၍အဆင္ေျပတယ္ .. သူအဲ့ေလာက္မရဲတင္းပါဘူး "
" Mr Mak က ငါၾကည့္သေလာက္မင္းကိုသမက္အေနနဲ႕ မ်က္စိက်ေနတယ္ထင္တယ္ .. သူ႕သမီးကလဲမေခဘူးေနာ္ လုံးဝ Hot ေနတာပဲ .. အဓိကမင္းကိုၾကည့္တဲ့မ်က္လုံးေတြ ... "
"အဲ့ဒါသူ႕ကိစၥ ငါနဲ႕မဆိုင္ဘူးေလ .. စီးပြားေရး က စီးပြားေရး .. လူမႈ႕ေရးအကန႔္နဲ႕ ဘာမွမဆိုင္ဘူး .. ၿပီးေတာ့ အခုငါက .."
တာဝန္ယူရမယ့္သူရွိတယ္ ဆိုတဲ့စကားကိုလြတ္ခနဲထြက္ခါနီးမနည္းပင္ အရွိန္ျပန္ထိန္းလိုက္ရသည္ ။
ကိုယ့္မွာသာ အဲ့ေကာင္ေလးအေပၚတာဝန္ယူမႈ႕အျပည့္ရွိေနတာ ဒင္းေလးက အဲ့ေန႔တည္းကဖုန္းေတာင္တစ္ခါမွ ေခၚမလာဖူးဘူးမဟုတ္လား .. ဒါ့ေၾကာင့္ အခုခ်ိန္မွာ ထုတ္မေျပာခ်င္ေသး ။
တဖက္မွာေတာ့ ဘုန္းျပည့္လွ်ံ ဟာ ႏွိုင္းသုတ ဆက္ေျပာမယ့္စကားေတြကို ေသခ်ာနားေထာင္ေနသည္ ။
" ေဟ့ေရာင္ ဆက္ေျပာေလ .. မင္းကဘာျဖစ္လဲ "
"အဟမ္း .. ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး .. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဓိက ငါတို႔ Company က ဒီျပသာနာနဲ႕ပက္သတ္ၿပီး အဆင္ေျပဖို႔ကအဓိကပဲ အခုၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ "
" ေအးပါကြာ မင္းအဆင္ေျပရင္ ၿပီးေရာ .. ငါ့အခန္းဆီျပန္ေတာ့မယ္ လက္က်န္စရင္းေတြရွိေနေသးတယ္ "
" ေအးေအး "
ဘုန္းျပည့္လွ်ံ က ႏွိုင္းသုတ စကားေတြကို ဘာတစၡဳမြ သံသယမဝင္ပဲ သူ႕႐ုံးခန္းဆီျပန္သြားေတာ့သည္ ။
အဲ့ေတာ့မွ ႏွိုင္းသုတ သက္ျပင္းသဲ့သဲ့ခ်ကာ .. ေခါင္းခါယမ္းလိုက္ေတာ့သည္ ။
___________________________________________________
ခမ္းနားႀကီးက်ယ္တဲ့အိမ္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဧည့္ခန္းတစ္ေနရာတြင္ အသက္ ၆၅ ႏွစ္အ႐ြယ္ရွိ Usရဲ႕အာဏာရွိစဲဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း Kan ႏွင့္ သူ႕ေရွ႕မွာ ေဒါသမ်က္ႏွာထားႏွင့္ထိုင္ေနတဲ့ သမီးျဖစ္သူ လူစီယာ .. လူစီယာေဘးမွာထိုင္ေနသူ လက္တြင္ေက်ာက္ပတ္တီးအေဖြးသားနဲ႕ Thomas ။
သူတို႔မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေပါက္ကြဲခ်င္ေနလဲဆိုတာ သိလိုက္သည္ ။
" Dad အဲ့ေကာင္ဂ်ိဳႂကြေနတာ ဒီတိုင္းလက္ပိုက္ၾကည့္ေနေတာ့မွာလား .. တစ္ေန႕တစ္မ်ိဳးမရိုးရေအာင္ ဒုကၡေပးေနတဲ့ အဲ့ဒီ ဆန္ကုန္ေျမေလး ကို Weston က မသတ္ျပစ္လိုက္တာလဲ .. စိတ္ရႈတ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ "
" စကားကိုဆင္ျခင္ေျပာစမ္း လူစီ !! နံရံမွာနားေတြရွိတယ္ "
လူစီယာအေဖဟာ အလြန္ပါးနက္လြန္းတဲ့လူတစ္ေယာက္မို႔ ဘာအရာမဆို ေစ့စပ္ေသခ်ာေအာင္လုပ္ကိုင္ေလ့ရွိသည္ .. အသက္ႀကီးေပမယ့္ မာန္မက်တဲ့ Mr Kan အနားယူသြားသည့္တိုင္ေအာင္ ခုထိကိုသူအာဏာကရွိေနတုန္းပဲ မဟုတ္လား ။
" Weston က သူ႕ေသြးသားကိုလြယ္လြယ္နဲ႕ရွင္းျပစ္လိမ့္မယ္လို႔ဘာလို႔ထင္ေနတာလဲ .. သူဘယ္ေတာ့မွလုပ္မွာမဟုတ္ဘူး "
" ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မဆက္ၿပီးသည္းမခံနိုင္ေတာ့ဘူး Dad .."
" တခ်ိဳ႕အရာေတြက အခြင့္ေကာင္းကိုေစာင့္ရမယ္ လူစီ "
" အဲ့ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္ကဒီတိုင္းၿငိမ္ခံေနရမွာလားအဖိုး "
Thomas ခံျပင္းေနတဲ့ပုံစံနဲ႕ သူ႕အဖိုးေရွ႕မွာမို႔ေဒါသေတြကိုခ်ဳပ္ထိန္းကာ ေမးလိုက္သည္ ။
" ၿငိမ္ခံေနစရာမလိုပါဘူး .. အမွိုက္ဆိုတာ ေျမာင္းထဲမွာပဲရွိသင့္တယ္ .. Weston က မရွင္းျပစ္နိုင္မွေတာ့ ငါတို႔ကကူညီၿပီးရွင္းေပးရတာေပါ့ "
Kan ဟာ အရင္ကတည္းက ေသြးေအးၿပီး လူတိုင္းရဲ႕အားနည္းခ်က္ကိုဆုတ္ကိုင္ၿပီး ႐ုပ္ေသး႐ုပ္လုပ္လာခဲ့တဲ့လူမို႔ Demon ကိုလဲ လြယ္လြယ္ေလးနဲ႕ကိုင္တြယ္ရန္ အစီစဥ္ဆြဲေတာ့သည္ ။
Thomas ဟာ သူ႕အဖိုးရဲ႕စကားကိုၾကားၿပီးတာနဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေကာ့တတ္ယုံမွ် ၿပဳံးေနတဲ့ မ်က္ႏွာထက္မွာေကာက္က်စ္တဲ့အၿပဳံးႏွင့္ ...
________________________________________________
ဆူညံေနတဲ့ Club ရဲ႕ VVIP Hall ခန္းက်ယ္ထဲတြင္ အနက္ေရာင္ဆိုဖာလက္ရမ္းေပၚသို႔ အေပၚကုတ္လည္သာအနက္ေရာင္ကိုတင္ထားသည္ ။
တစ္ခုခုကိုစိတ္အလိုမက်စြာ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ကာ တြန္႔ခ်ိဳးခက္ထန္ေနတဲ့မ်က္ႏွာႏွင့္ ဝတ္ထားဆဲအနက္ေရာင္ေကာ္လန္တီ႐ွပ္ ရဲ႕ ရင္ဘတ္က က်ယ္သီးသံုးလံုးျဖဳတ္ထားၿပီး ... ဆိုဖာမွာ ေနာက္ေက်ာမွီကာ လက္တစ္ဖက္ကိုတင္ထားရင္း သူတန္ဖိုးထားတဲ့လက္စြပ္ကိုဝတ္ထားတဲ့ က်န္လက္တစ္ဖက္က လက္ဖဝါးေလာက္႐ွိတဲ့ ျပင္း႐ွတဲ့အရက္ပုလင္းအေသးစားေလးကို ေသာက္ေနသည္...။
႐ွည္လ်ွားနက္ေမွာင္တဲ့ဂုတ္ထိေရာက္ေနတဲ့ဆံပင္ေတြကို အလည္ခြဲထားတဲ့ဆီကေနစတိုင္လ္က်စြာလက္ၾကားထဲတိုး၍ စိတ္႐ႈတ္စြာေလပူတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္လိုက္သည္ ။
Calvin တို႔သည္လဲ သံုးရက္လံုးတစ္ေရးမွမအိပ္ပဲ တစ္ခုခုကိုစိတ္႐ႈတ္ေနတဲ့ Demon ပံုစံေၾကာင့္ ဘာလုပ္ေပးရမွန္းမသိျဖစ္ေနသည္ ။
" Eric ေရြးထားတဲ့လူေတြေခၚလိုက္ .. "
" ဟမ္ .. ထပ္ၿပီးလား "
Demon ဟာ အရင္လိုမဟုတ္ပဲ အရင္ညကတည္းက Club ထဲကမိန္းကေလးေတြကိုေရြးေခၚၿပီး သူ႔အတြက္ေဖ်ာ္ေျဖခိုင္းတတ္လာသည္ ... သို႔ေပမယ့္ တကယ့္လက္ေတြ႔က်ေတာ့ သူ႔အတြက္ ပို၍စိတ္႐ႈတ္သြားတာပဲ အဖတ္တင္သည္။
Eric က ခလုပ္ႏွိပ္လိုက္တာနဲ႔ ခဏအၾကာ Sex မွာ ဆရာက်တဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေဖာ္ခြၽတ္ထားတဲ့ဝတ္စံုေတြဝတ္လ်ွက္ အခန္းထဲဝင္လာသည္ ... ။
မို႔ေမာက္တဲ့ရင္သားတစ္စံုနဲ႔တင္းမာတဲ့တင္ပါးေတြဟာအထင္းသားေပၚေနတာေၾကာင့္ ျမင္လိုက္ရတဲ့ Eric တို႔အျပင္ ပုရိသအားလံုးထိုးေထာင္လာတဲ့အထိဆြဲေဆာင္မႈ့႐ွိေပမယ့္ Demon အေကာင္အတြက္ ထူးျခားမလာခဲ့ ။
ထိုေကာင္မေလးက Demon ေ႐ွ႕ေရာက္တာႏွင့္ ...
" Mr စလိုက္ေတာ့မလား "
မ်က္ခံုးပင့္ကာ အခ်က္ျပလိုက္ေတာ့ သူမက Demon အရာကိုအေပၚယံကဖြဖြခ်င္းပြတ္၍ ေဘာင္းဘီဇစ္ကိုျဖည္ၿပီး ႏိုးႂကြလာျခင္းမ႐ွိေသးတဲ့ Demon အရာကို ကိုင္တြယ္လိုက္သည္ ။
" ယူ႔ D*** က လံုးဝအၿငိမ္ပဲ .. တို႔ ေကာင္းေကာင္းျပဳစုေပးမယ္ "
" အရင္ဆံုး မင္းေသာက္ပါးစပ္ပိတ္ၿပီး လုပ္ေတာ့ "
ေျပာရင္း လက္ထဲကအျပင္းစားအရက္ပုလင္းေသးေလးကိုတစ္က်ိဳက္ေမာ့ကာ ေနာက္ကိုေခါင္းမွီထားလိုက္သည္ ။
Demon ေျပာလိုက္ေတာ့ သူမကအျပံဳးမပ်က္ပဲ .. ထိုအရာကိုဆြဲငံုကာအလုပ္ေပးလိုက္သည္ ။
လံုးပတ္အ႐ွည္ကိုျပဳစုေပးရင္း စိတ္ႂကြေစရန္ သူမရဲ႕ခႏၱာကိုယ္ကိုအသံုးျပဳ၍ႏိႈးဆြေနေသာ္လည္း Demon မွာ သူမကိုတစ္ခ်က္မၾကည့္ပဲ မ်က္လံုးမွိတ္ကာ ေနာက္ကိုမွီထားဆဲ ။
အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ သူမလ်ွာကိုအသံုးျပဳ၍ေရာ လက္ကိုအသံုးျပဳၿပီး ျပဳစုေနေပမယ့္ ေထာင္ မလာတဲ့ Demon D*** ေၾကာင့္ သူမတကယ္ပင္စိတ္ညစ္ေနေတာ့သည္ ။ ျပဳစုေပးပါမ်ားလာေတာ့ ပါးစပ္ထပ္မပြင့္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ပါးေစာင္ေတြေညာင္းလာသည္ ။
Demon ဟာ သူေအာက္မွာ ျပဳစုေနတဲ့ မိန္းမရဲ႕အျပဳစုကိုသာယာေနရမယ့္အစား အရင္ညေတြတုန္းကလို ဘာ ဖီးမွမ႐ွိပဲ နည္းနည္းေလးေတာင္ ေထာင္မလာခဲ့ ။
ဒီလိုအေျခေနမ်ိဳးကို Demon လုပ္ၾကည့္ေနတာဟာသံုးရက္႐ွိၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း အေျခေနက Demon လိုခ်င္သလိုျဖစ္မလာခဲ့ ။ သို႔ေသာ္ ခုလိုလုပ္ရျခင္းအေၾကာင္းျပခ်က္ဟာ Demon အေတြးေတြကိုလြမ္းမိုးထားတဲ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ။
Demon မ်က္လံုးမွိတ္လိုက္တာနဲ႔ေပၚလာတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာေလး .. သူ႔အျပံဳးေလးေတြနဲ႔ သူ႔ကိုယ္သင္းရနံ႔ေလးေတြက Demon စိတ္ကိုေအးခ်မ္းမႈ႔ေပးသလို .. ေနာက္ထပ္ေပၚလာတဲ့ ျမင္ကြင္းကေဆာ့ Demon ကို ပူျပင္းတဲ့စိတ္ဆႏၵျဖစ္ေစသည္ ။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာတဲ့ထိုသူဟာ ေခါင္းေပၚကက်လာတဲ့ေရသီးေလးေတြနားခိုတဲ့ညႇပ္႐ိုးခြက္ျဖဴျဖဴေလး နဲ႔ လွပတဲ့အသားအရည္ နီရဲတဲ့ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြအျပင္ အေမြးအမ်ွင္မ႐ွိတဲ့ထိုသူ႔ရဲ႕ေျခသလိုသြယ္သြယ္ေလးေတြဟာ Demon အေတြးထဲကိုေပၚလာသည္ႏွင့္ ....။
" WTH! ၿပီးသြားၿပီ .. "
ပါးစပ္နဲ႔ျပဳစုေနတာေညာင္းလာတာေၾကာင့္ လက္ျဖင့္ကိုင္ထားတုန္းခဏမွာပင္ ေစာနကဘယ္လိုလုပ္လုပ္ေထာင္ မလာတဲ့အရာက ခ်က္ခ်င္းၿပီးသြားတာေၾကာင့္ သူမ အံၾသကာ Demon ကို ေမာ့ၾကည့္လာသည္ ။
* ခင္ဗ်ားကိုအားနာေပမယ့္ ဒီေန႔လဲ ခင္ဗ်ားေၾကာင့္ထပ္ၿပီးသြားျပန္ၿပီ ... *
Demon သူမကိုလက္ခါျပကာ ...
" သြားေတာ့ .. "
အက်ိဳးအျမတ္ကိုႀကိဳၿပီးညႇိႏိႈင္းၿပီးသားမို႔ Demon ကို ဇယားမကပ္ရဲတဲ့ေကာင္မေလးဟာ Demon အနားက အျမန္ဆံုးျပန္ထြက္လာေတာ့သည္ ။
ေဘာင္းဘီဇစ္ကိုေသခ်ာျပန္ျပဳျပင္ကာဝတ္ၿပီး .. ပုလင္းထဲက လက္က်န္အရက္ေတြကိုအကုန္ေမာ့ျပစ္လိုက္ေတာ့သည္ ။
* သတိရလိုက္တာကြာ .. *
တကယ္ဆို Demon ထိုလူ႔ဆီကျပန္လာၿပီးတည္းက သူ႔ဆီဖုန္းဆက္ခ်င္ေနေပမယ့္ အခ်ိန္တိုင္းေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ကို သတိရေနတဲ့ သူ႔ကိုယ္သူသေဘာမက်တာေၾကာင့္တင္းခံကာ လံုးဝဆက္သြယ္ဖို႔မႀကိဳးစားခဲ့ေပ ။
သံုးရက္ .. Demon မအိပ္ရတာသံုးရက္႐ွိၿပီ .. ဒီသံုးရက္အတြင္း Demon အေတြးထဲမွာ ေပၚလာတတ္တဲ့ ထိုလူရဲ႕ပံုရိပ္ေတြျမင္တာနဲ႔ ဆာေလာင္လာတဲ့စိတ္ကို မိန္းကေလးေတြနဲ႔ေျဖ႐ွင္းေပမယ့္ စိတ္ေက်နပ္မႈ့မ႐ွိတဲ့အျပင္ ထိုလူ႔ကိုပဲ ပို၍ လိုခ်င္တတ္မက္လာသည္ ။
၂ နာရီေလာက္ BJ လုပ္ေပးေနေပမယ့္ ေထာင္မတ္မလာတဲ့သူ႔အရာဟာ ထိုလူရဲ႕ရင္ဘတ္ေဖြးေဖြးေလးနဲ႔ ေျခသလံုးသြယ္သြယ္ေလးေတြကိုျမင္ေယာင္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါတိုင္း ၿပီးေျမႇာက္သြားရသည္ ။
* က်စ္ ! ခ်ီးပဲ .. မသိေတာ့ဘူး အရမ္းေတြ႔ခ်င္လာၿပီ .. *
ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုၿပီး Demon ဘာမွထပ္မေတြးေတာ့ပဲ လည္သာအက်ႌကိုယူၿပီး ဆိုင္ကယ္ေသာ့ကိုေကာက္ယူကာ အျပင္ထြက္ဖို႔ေျခလွမ္းျပင္ေတာ့သည္ ။
" ေဟ့ Demon ဘယ္လဲ .. "
" ငါသြားစရာ႐ွိတယ္ .. မင္းတို႔မလိုက္နဲ႔ေတာ့ "
ထိုသို႔ေျပာကာ Club ထဲက ထြက္လာတဲ့ Demon ဟာ လွမ္းသြားရင္း လည္သာကုတ္ကိုစမတ္က်က်ဝတ္ေနေသးသည္ ။ ဆိုင္ကယ္ဆီေရာက္တာနဲ႔ Boxထဲမွာအသင့္ေဆာင္ထားတဲ့ လက္အိတ္အမည္းကိုစြပ္ကာ helmet ကိုေစာင္းၿပီးတာနဲ႔ အ႐ွိန္ျပင္းျပင္းထြက္လာခဲ့သည္ ။
သို႔ေသာ္ Demon တစ္ေယာက္တည္းဆိုင္ကယ္စီးၿပီးထြက္သြားတာနဲ႔ ေနာက္ကေန ထပ္က်ပ္မကြာလိုက္လာတဲ့အနက္ေရာင္ကားတစ္စီးလဲ႐ွိေနသည္ ။
Demon ဟာ Club ရဲ႕အေဝးတစ္ေနရာေရာက္မွ ထိုလူဆီဖုန္းဆက္ဖို႔ေတြးထားေသာ္လည္း ေနာက္ကထပ္က်ပ္မကြာလိုက္လာတဲ့ကားတစ္စီးေၾကာင့္ အေျခေနကိုရိပ္မိသြားသည္ ။
အေၾကာက္အလန့္မ႐ွိပဲ သူ႔ေနာက္လိုက္လာရဲတဲ့ ထိုအဖြဲ႔ေၾကာင့္ ေပ်ာ္စရာ႐ွာေတြ႔သလိုျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းေကာ့တတ္ယုံမ်ွ ျပံဳးကာ ပင္မလမ္းေၾကာင္းကိုေျပာင္းၿပီး လူ႐ွင္းတဲ့ မိန္းလမ္းဘက္ဆီ ဆိုင္ကယ္ဦးတည္လိုက္သည္ ။
သို႔ေသာ္ ေနာက္ကလမ္းလာတဲ့ ကားဟာ Demon ကိုတစ္ခါတည္း အျပတ္႐ွင္းဖို႔ရည္ရြယ္ထားတယ္ထင္ .. ေနာက္ကေန အ႐ွိန္နဲ႔ ဆိုင္ကယ္ကိုဝင္က်ဳံးဖို႔လုပ္ေနတာေၾကာင့္ Demon ကြၽမ္းက်င္စြာ ေ႐ွာင္တိမ္းရင္း တစ္ေနရာအေရာက္ ဆိုင္ကပ္ကိုရပ္လိုက္သည္ ။
demon ဆိုင္ကယ္ရပ္လိုက္တာနဲ႔ ကားေပၚကလူ ၆ ေယာက္သံတုတ္ကိုယ္စီနဲ႔ဆင္းလာၾကသည္ ။ Demon အေျခေနကိုခန္႔မွန္းမိတာနဲ႔ သူအသင့္ေဆာင္ထားေနၾက အခြၽန္လက္သီးထိုးတစ္ခုကိုယူကာ ညာဘက္လက္ေလးေခ်ာင္းမွာစြပ္လိုက္သည္ ။
" ငါ့ကိုသတ္ဖို႔လူေျခာက္ေယာက္ေလာက္ပဲလြတ္လိုက္ပံုအရ မင္းတို႔ကိုခိုင္းတဲ့လူက ငါ့ကိုေတာ္ေတာ္အထင္ေသးတာပဲ "
" မင္းလိုေကာင္ကိုသတ္ဖို႔ ေျခာက္ေယာက္လိုလားအရင္စမ္းၾကည့္တာေပါ့ "
ေျပာရင္း သံတုတ္ကိုက်စ္က်စ္ကိုင္ကာ Demon ေ႐ွ႕လစ္ခနဲ႔ဝင္တိုက္ခိုက္တဲ့ေကာင္ေတြကို Demon ေအးစက္စက္နဲ႔ေၾကာက္မက္ဖြယ္ျပံဳးကာ .. ေ႐ွ႕ဆံုးဝင္လာတဲ့ေကာင္ရဲ႕ဗိုက္ကိုေစာင့္ကန္ၿပီး ေနာက္ဝင္လာတဲ့ေကာင္ရဲ႕သံတုတ္ကိုလက္တစ္ဖက္က ကိုင္ထားၿပီး ေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္ထပ္မဝင္လာခင္ ကိုင္ထားဆဲဒီေကာင့္မ်က္ႏွာကိုလက္သီးနဲ႔သံုးခ်က္ေလာက္အဆက္မျပတ္ဆင့္ထိုးလိုက္သည္ ။
အထိုးခံရတဲ့ေကာင္မ်က္ႏွာကအသားတံုးကိုဓားနဲ႔လွီးသကဲ့သို႔
႔ျဖစ္သြားၿပီး ေသေလာက္ေအာင္နာက်င္ကာ သူ႔မ်က္ႏွာတစ္ဖက္ကိုအုပ္၍ေအာ္ဟစ္ေနသည္ ..
ေနာက္ထပ္အကုန္တစ္ၿပိဳင္တည္းဝင္တိုက္ခိုက္လာတဲ့ေနာက္မွာ တဖက္ကလဲ ေခသူေတြမဟုတ္သလို Demon ကိုယ္တိုင္ကလဲ အားနည္းတဲ့ေကာင္မဟုတ္တာမို႔ ေျခာက္ေယာက္မွာ ေလးေယာက္က Demon ေၾကာင့္ ရစရာမ႐ွိေအာင္ေသြးေတြထြက္၍ေသမတတ္ေအာ္ဟစ္ကာ ျပန္မထႏိုင္ေတာ့ေပမယ့္ ... Demon ခႏၱာကိုယ္မွာေတာ့ ထိခိုက္ထားတဲ့ပြန္းပဲ့ရာေလာက္ေတာင္႐ွိမေနခဲ့ ။
က်န္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ေသြးေတြစိုရြဲေနတဲ့ Demon လက္ကိုၾကည့္လိုက္ သူတို႔လူကိုၾကည့္လိုက္နဲ႔ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားေနေတာ့သည္ ..။
" အဟက္ .. ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ .. လာေလ .. လာသတ္စမ္းပါ .. "
ေျပာရင္းနဲ႔ ေသြးေပေနတဲ့လက္ကို လွဲက်ေနတဲ့ လူရဲ႕အက်ႌနဲ႔ေအးေဆးသုတ္ကာ ထိုလူေတြယူလာတဲ့ သံတုတ္ကိုေကာက္ယူလိုက္သည္ ။
" သံတုတ္ကအေလးခ်ိန္ နင့္ေနတာပဲ .. တစ္ခ်က္ေလာက္႐ိုက္ရံုနဲ႔ေသသြားႏိုင္ေလာက္တယ္ .. စမ္းၾကည့္ခ်င္လား .. "
က်န္ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အေတြးထဲမွာ လူတစ္ေယာက္ဟာဘာလို႔နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္လို ေသြးေအးေအးနဲ႔လူသတ္ႏိုင္ရတာလဲ ေပါ့ ။
ထို႔အတူ Demon ကို ၾကည့္ၿပီးအသားေတြတုန္ကာ ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ေနာက္ကိုတလွမ္းခ်င္းဆုတ္ေနေပမယ့္ Demon ကေတာ့ ေအးေဆးစြာ တစ္လွမ္းခ်င္းတိုးလာျမဲ ...
" မင္းတို႔ငါ့ကိုမသတ္လဲ ငါကမင္းတို႔ကို လြယ္လြယ္သြားခြင့္ျပဳမယ္ထင္ေနလား .. "
တိတ္ဆိတ္ကာအေမွာက္က်တဲ့ ပက္ဝန္းက်င္မွာ သံတုတ္ကိုပခံုးေပၚတင္ကာ သားရဲတစ္ေကာင္လို စူးရဲတဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔သတ္ျဖတ္ဖို႔လာေနတဲ့ Demon လက္ကသူတို႔မလြတ္မွန္းသိတာေၾကာင့္ အသက္မေသေစရန္ တိုက္ခိုက္ဖို႔ေတြးလိုက္သည္ ။
ဒီတစ္ခါေတာ့ သံတုတ္မဟုတ္ပဲ က်န္ႏွစ္ေယာက္က ခါးၾကားထဲက ဓားေျမႇာင္ကိုထုတ္ကာ Demon နဲ႔တိုက္ခိုက္လိုက္သည္ ... အကင္းပါးတဲ့ Demon မွာ သူ႔တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ဓားခ်က္ေတြကိုေ႐ွာင္ၿပီးတာနဲ႔ လက္ထဲမွာ႐ွိတဲ့သံတုတ္နဲ႔ တစ္ေယာက္ရဲ့ခါင္းကို အားနဲ႔လြဲ႐ိုက္လိုက္ေပမယ့္ ေနာက္ေျပးဝင္လာတဲ့ဓားခ်က္ ................. ။
_____________________________________________________
" ဘယ္လိုေနလဲ စားေကာင္းလား .. "
" အင္း စားေကာင္းတယ္ .. ဒီရက္ပိုင္း မင္းသေဘာေတြေကာင္းေနပါလား .. မင္းလုပ္လို႔ အိမ္ကဟင္းခ်က္စရာေတြက ငါ့ကိုေျပာင္ျပေနၿပီ "
"ငါကမင္းအတြက္ဆိုအျမဲတမ္းသေဘာေကာင္းပါတယ္ကြာ .. မင္းသာမျမင္တာပါ .. "
ဟုတ္ပါတယ္ ။ အခုဆို ႐ိႈင္းထက္ေအာင္ က ႏိႈင္းသုတကိုလိုက္ဖို႔တကယ္ပင္ႀကိဳးစားေနပါတယ္ ။
ညေနဆိုရင္ ႏိႈင္းသုတ ရံုးဆင္းေလာက္မယ့္အခ်ိန္ကို ရံုးခန္းမွာသြားထိုင္ေစာင့္ရင္း ညစာအတူတူစားရန္အေဖာ္ေခၚသည္ ... ဘုန္းျပည့္လ်ွံ ကိုေတာ့ စစ္မာန္ခ ကိုအကူညီေတာင္းၿပီး ပ ထုတ္လိုက္ရသည္ ..။
ဘာလို႔ဆို ဘုန္းျပည့္လ်ွံ သည္ ႐ိႈင္းထက္ေအာင္ က ႏိႈင္းသုတ အနားကပ္မွာသိပ္သေဘာမက်တဲ့ပံုစံေၾကာင့္ပင္ ။
သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့စည္းေၾကာင့္ ႐ိႈင္းထက္ေအာင္ က ႏိႈင္းသုတ ကိုဖြင့္မေျပာခ်င္ေသးေပမယ့္ တရက္ထက္ တရက္ပိုပိုၿပီးလွလာတဲ့ ႏိႈင္းသုတ ကို လုပ္ငန္း႐ွင္ေတြဟာသမက္အျဖစ္မ်က္စိက်လာသလို .. မိန္းကေလး ႏွင့္ Gay ေတြၾကားမွာ ေရပန္းစားတဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာသည္ ။
ဒီရက္ပိုင္း ႐ိႈင္းထက္ေအာင္ က ႏိႈင္းသုတအနားမွာပဲ ကပ္တြယ္ေနသည္ .. ႏိႈင္းသုတ ရံုးခန္းကို မနက္တစ္ေခါက္လာၿပီး ညအိမ္ျပန္ခ်ိန္ဆို သူနဲ႔အတူညစာစားၿပီးမွ ျပန္သည္ ။ ထိုအေျခေနကေနအဆင့္တတ္မယ္လို႔ ေတြးရင္း ႐ိႈင္းထက္ေအာင္ က ႏိႈင္းသုတ နဲ႔ ပို၍ရင္းႏွီးမႈ႔ယူေနသည္ ။
" ႏိႈင္း ေနာက္ေန႔ေတြက်ရင္ မင္းကားမယူခဲ့ပါနဲ႔လား .. ငါအႀကိဳအပို႔လုပ္ေပးမယ္ေလ .. ဒီရက္ပိုင္း ဟိုေကာင္ စစ္မာန္ က သူ႔ဘဲႀကီးျပန္လာလို႔ကပ္ေနတာနဲ႔ ငါလဲတစ္ေယာက္တည္းပ်င္းေနတာ .. "
" မင္း႐ုပ္မင္းရည္နဲ႔ျဖစ္ႏိုင္တာကိုေျပာ .. ဒီေလာက္ေကာင္မေလးေတြဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနတဲ့ေကာင္က ပ်င္းတဲ့အခ်ိန္႐ွိေသးတယ္ေပါ့ .. "
" အဲ့တာေတြက ခဏတာေတြပါကြာ အဲ့ေလာက္လဲမဟုတ္ပါဘူး .. "
" ငါကားမယူလို႔မရဘူး အဲ့ဒါကငါ့အတြက္ပိုခက္ခဲတယ္ .. မင္းလိုက္ပို႔တာပဲလိုက္ေနေတာ့ ငါအေရးႀကီးသြားစရာ႐ွိရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ "
" ငါ့ကိုေခၚလိုက္ ငါလိုက္ပို႔ေပးမယ္ .. "
" ဟားဟား ေနပါေစကြာ .. မင္းသာအႀကိဳအပို႔လုပ္ေပးတာကို ကိုယ့္ဘာသာျမင္ေယာင္ရင္း ငါရယ္ခ်င္ေနၿပီ "
" ဘာလို႔လဲ .. "
" ကိုယ့္ဘာသာလဲေတြးၾကည့္ဦးအ႐ူးရဲ႕ .. အဲ့တာက ဘာနဲ႔တူလဲဆိုေတာ့ ခ်စ္သူေကာင္မေလးကို ရံုးဆင္းရံုးျပန္ႀကိဳပို႔ေနတာနဲ႔မတူဘူးလား ဟားဟား "
ပြင့္လင္းစြာေျပာရင္း သေဘာက်၍ရယ္ေနတဲ့ ႏိႈင္းသုတဟာ ကာလာမပါတဲ့ မီးေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေအာက္မွာ တကယ္ပင္ရင္ခုန္ဖို႔ေကာင္းေနသည္ ...။
အခုလိုျပံဳးရယ္ေနတဲ့ ႏိႈင္းသုတ ကို အၾကမ္းပတမ္းသူ႔ေအာက္မွာ႐ွိေနမယ့္ကိုေတြးမိေတာ့ ႐ိႈင္းထက္ေအာင္ မ်က္လံုးေတြက အ႐ိုင္းဆန္သြားသည္ ။ ထိုအခ်ိန္ ႐ိႈင္းထက္ေအာင္ ေတြးမိတာက ...
* ဒီအခ်ိန္က ဖြင့္ေျပာဖို႔အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ပဲ .. *
" ႏိႈင္း .. "
" အင္း .. "
" ငါမင္းကိုေျပာစရာစကား႐ွိတယ္ .. "
" ဘာလဲ .. ေျပာေလ "
ႏိႈင္းသုတ က ႐ိႈင္းထက္ေအာင္ ရဲ႕ ေလးနက္တဲ့စကားေျပာသြင္ျပင္ေၾကာင့္ အေလးနက္ပင္နားေထာင္ေနသည္ ။
" ငါ .. ငါမင္းကို ..... "
Ringtones.... !!!
က်ယ္ေလာင္စြာျမည္လာတဲ့ဖုန္းသံက ႏိႈင္းသုတ အိတ္ကပ္ထဲက .... ။
" ႐ိႈင္း ခဏေလးေနဦး .. "
" ေအးေဆးေျပာ ရတယ္ "
ႏိႈင္းသုတ ဟာ ဖုန္းကို အေဝးတစ္ေနရာဆီယူသြားသည္ .. Screen ေပၚကနံပတ္စိမ္းဟာ ဘယ္သူမွန္းမသိေပမယ့္ ႏိႈင္းသုတ ဆီေတာ္ရံုလူဖုန္းမဆက္တာေၾကာင့္ ကိုင္ေပးလိုက္သည္ ။
" Hello "
" ...... "
" Hello lucas ပါ .. ဘယ္သူလဲ "
" ...... "
ႏိႈင္းသုတ ေျပာေနေပမယ့္ တဖက္က အသက္႐ႈသံျပင္းျပင္းကလြဲရင္ ဘာမွမေျပာတာမို႔ ဖုန္းသရဲေတြပဲအထင္ႏွင့္ ဖုန္းခ်ရန္ ျပင္လိုက္စဥ္ ..... ။
" က်ဳပ္ကိုလာေခၚေပး .. "
" ဟင္ ...... ဘယ္သူ "
ေနာက္မွ အသံကိုေသခ်ာနားေထာင္ၾကည့္ေတာ့ ႏိႈင္းသုတ ကို အဲ့လိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ေျပာတဲ့လူဟာ တစ္ေယာက္ပဲ႐ွိသည္မဟုတ္လား ... ။
" Christo ..? "
" အင္း .. "
" ဘာလို႔လဲ .. "
" ဒဏ္ရာရထားတယ္ **** ေနရာမွာ က်ဳပ္ကိုလာေခၚေပး"
" ဘာျဖစ္လို႔လဲ .. တစ္ခုခုျဖစ္ .. တီ ! "
ႏိႈင္းသုတ စကားပင္မဆံုးေသး တီ ခနဲ႔ ျမည္ကာ ဖုန္းခ်သြားတဲ့ လူဆိုးေလးေၾကာင့္ ဘာမွဆက္ေမးခြင့္မရလိုက္ ။
* ေနဦး သူဒဏ္ရာရထားတယ္ ေျပာလိုက္သလားလို႔ .. ငါအျမန္သြားမွျဖစ္မယ္ *
ဆရာသမားက ဖုန္းမေခၚေတာ့လဲမေခၚလို႔ .. ေခၚမယ့္ ေခၚေတာ့လဲ ေသေရး႐ွင္ေရးအခ်ိန္မွ ဟူးးး ။
ႏိႈင္းသုတ စားပြဲဆီျပန္လာၿပီး သူ႔ကုတ္အက်ႌနဲ႔ကားေသာ့ကိုယူကာ ...
" ႐ိႈင္း ဒီေန႔ေတာ့အရင္ျပန္လိုက္ေတာ့ ငါအေရးႀကီးကိစၥေလးတစ္ခုေပၚလာလို႔ .. "
" ဟင္ .. ေနဦး .. ငါမင္းကိုေျပာစရာ႐ွိေသးတယ္ေလ .. အေရးမႀကီးရင္ "
" အေရးႀကီးတယ္ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ငါတို႔ေနာက္မွဆက္ေျပာၾကတာေပါ့ .. စိတ္မပူနဲ႔ .. ငါအရင္သြားႏွင့္ၿပီ "
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ေရးႀကီးသုတ္ျပာထြက္သြားတဲ့ ႏိႈင္းသုတဟာတစ္ခုခုကိုအေလာတႀကီးစိုးရိမ္ေနၿပီး ႐ိႈင္းထက္ေအာင္ ကိုတစ္ခ်က္ေတာင္ျပန္လွည့္မၾကည့္ခဲ့ပါ ။
* ေတာက္ ! မင္းဒီေလာက္ထိစိုးရိမ္တႀကီးေျပးသြားရေလာက္ေအာင္ အေရးပါတဲ့လူက ဘယ္သူလဲ .. ! မင္းကိုေျပာမယ့္စကားက ငါ့အတြက္ အေရးႀကီးတယ္ေလကြာ .. ငါ့ကိုက်ဘာလို႔ အေရးႀကီးလဲမေမးရတာလဲ ႏိႈင္းရာ *
ထြက္သြားတဲ့လူရဲ႕ေက်ာျပင္ကိုမ်က္စိတဆံုးၾကည့္ၿပီး စိတ္မေကာင္းသည့္မ်က္ဝန္ေတြနဲ႔ ႐ိႈင္းထက္ေအာင္ ငိုင္ေနေတာ့သည္ ။
__________________________________________________
Demon ေျပာတဲ့ေနရာက လူ႐ွင္းတဲ့ေနရာျဖစ္သလို အေတာ္ပင္ေခ်ာင္ၾကတာေၾကာင့္ ႏိႈင္းသုတ ကားကိုသတိထားေမာင္းရင္း ေရာက္လာရသည္ ။
ဓာတ္တိုင္မီးအလင္းေအာက္႐ွိ ပလပ္ေဖာင္းေပၚမွာ All black ဝတ္စံုနဲ႔ ေဆးလိပ္ကိုေသာက္ရင္းထိုင္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔လိုက္သည္ႏွင့္ ႏိႈင္းသုတ သူထိုင္ေနတဲ့မလွမ္းမကမ္းနားတြင္ကားရပ္လိုက္သည္ ။
ကားေပၚကဆင္းၿပီး ႏိႈင္း သူ႔အနားေလ်ွာက္သြားလိုက္သည္ ..။
Demon နဲ႔ မနီးမေဝးမွာ ကားရပ္ၿပီးဆင္းလာတဲ့ျဖဴလြလြပံုရိပ္ေလးေၾကာင့္ ဘာရယ္မဟုတ္ Demon ရင္ထဲေႏြးေထြးသြားရသည္ ။
* ဒီ့ထက္ၾကာမယ္ထင္ခဲ့တာ *
လက္ထဲမွာ မီးညႇိလတ္စ ေဆးလိပ္ကိုျပစ္ခ်ကာေျခေထာက္နဲ႔နင္းေျခလိုက္ၿပီး အေလာတႀကီးလာေနတဲ့ ထိုလူ႔ဆီကို ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးေတြနဲ႔ ေလ်ွာက္သြားၿပီး အနီးနားအေရာက္ ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္သည္ ။
" အင့္ "
႐ုတ္တရက္ ႏိႈင္း ကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ကာ ခါးကိုတင္းက်ပ္ေအာင္ ဖက္ထားတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္ အံၾသၿပီး႐ုန္းကန္ဖို႔ေတာင္ သတိမရမိ ။
" ခင္ဗ်ား လာၿပီလား .. "
" အင္း ... "
အရင္ဆံုးသူ႔ဆီကရတဲ့အရက္ျပင္းအနံ႔ေၾကာင့္ ေခါင္းပင္မူးခ်င္သြားသည္ .. အနံ႔ျပင္းျပင္းေတြဆို မႀကိဳက္တတ္တဲ့ႏိႈင္းသုတ ဟာ ထိုအနံ႔ကိုသည္းခံရင္း ။
" ကိုယ့္ ကို ခ ခဏလြတ္ေပးဦး .. "
" ...... "
ႏိႈင္း ေျပာေနေပမယ့္အရာမဝင္ .. ထိုေကာင္ဆိုးေလးကေတာ့တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားျမဲ ။
" ေသာက္ထားတာလား .. "
" ဟုတ္တယ္ .. အနံ႔အရမ္းဆိုးေနတာလား "
" နည္းနည္း .. "
ေစာနကပင္ နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္လို လူေျခာက္ေယာက္ကို အသတ္မေသေသာ္ ဘဝေသေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့ Demon ဟာ အခုေတာ့ သခင္ ကို ေတြ႔လိုက္ရတဲ့ေၾကာင္ေလးလိုတိုးေဝွ့လိမ္မာစြာ ေမးသမ်ွျပန္ေျဖေနျပန္သည္ ။
Demon အတြက္ ႏိႈင္း ရဲ႕ ကိုယ္သင္းနံ႔ေလးက သူ႔စိတ္ကိုတည္ၿငိမ္ေစတာမို႔ သူႏွစ္သက္တဲ့ကိုယ္သင္းနံ႔ေလးနမ္း႐ိႈက္ေနေတာ့သည္ ။
" Okay မင္းဖက္ခ်င္ေသးတယ္ဆို ေနာက္မွဖက္လို႔ရပါတယ္ .. အရင္ဆံုးကိုယ့္ကိုလြတ္ေပးဦး .. ကိုယ္မင္းဒဏ္ရာကို ၾကည့္ေပးမယ္ "
အဲ့ေတာ့မွ Demon လြတ္ေပးလိုက္ၿပီး ႏိႈင္း မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာအေသးစိတ္ၾကည့္ေနသည္ .. ႏိႈင္း ကလဲ Demon မ်က္ႏွာအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုခ်င္းစီကိုေသခ်ာစစ္ေဆးၾကည့္ေနေတာ့သည္ ။
ေတာင့္ေျဖာင့္တဲ့ခႏၱာကိုယ္ႏွင့္ ခန္႔ေခ်ာေနတဲ့မ်က္ႏွာဟာ ဘာမွေျပာင္းလဲသြားျခင္းမ႐ွိေသာ္လည္း အနည္းငယ္ေခ်ာင္က်ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြေၾကာင့္ ရက္အေတာ္ၾကာမအိပ္ထားမွန္းသိသာသည္ ။ ဒါ့အျပင္ မ်က္ႏွာေပၚက အညိဳအမဲတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ရန္ျဖစ္လာမွန္း သိသာသည္ ။
ေနာက္ထပ္ဘာစကားမွထပ္မေျပာပဲ ႏိႈင္း ကို စူးစူးရဲရဲမ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းၾကည့္ေနတဲ့ သူေၾကာင့္ ႏိႈင္း ကပဲစကားအစေဖာ္ရသည္ ။
" မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးလဲ ဒဏ္ရာေတြခ်ည္းပဲ .. လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ေတာင္ ရန္သြားျဖစ္လာရတာလဲ ..
ေဆးထည့္မွျဖစ္မယ္ မဟုတ္ရင္ ပိုးဝင္ကုန္မယ္ .. မ်က္ႏွာပဲလား တျခားေရာ "
" အင္း ႐ွိေသးတယ္ .. ဒီမွာ .. "
စိတ္ပူ၍ဆူသလိုေျပာတာေလး Demon တကယ္သေဘာက်သည္ .. ။
ႏိႈင္း အေမးကို ခပ္တည္တည္နဲ႔ေျပာၿပီး သူ႔လက္ဖဝါးကိုုျဖန္႔ျပလာသည္ ။
ေသြးစတစ္ခ်ိဳ႕စိုေနေသးတဲ့ ဓားဒဏ္ရာဟာ အရမ္းမႀကီးေသာ္လည္း ျပတ္႐ွရာ ႐ွည္တာမို႔ အေတာ္နာေနေလာက္မည္ ။ သို႔ေသာ္ ႏိႈင္း ေ႐ွ႕မွာ႐ွိေနတဲ့ ေကာင္ေလးကေတာ့ နာရေကာင္းမွန္းမသိ ႏိႈင္း ကိုသာစိုက္ၾကည့္ေနသည္ ။
" က်စ္ ! မင္း ဒီေလာက္ ဒဏ္ရာရထားတာကို ဘာလို႔အရင္ဆံုးမေျပာတာလဲ .. မင္းကေတာ့ကြာ ... လာ ျပန္မယ္ .. မင္းအိမ္ဘယ္မွာလဲ .. အိမ္ေရာက္ရင္ေသခ်ာေပါက္ေဆးထည့္ေနာ္ ၾကားလား "
" အိမ္မ႐ွိဘူး .. "
" ဟမ္ .. "
" က်ဳပ္အိမ္မ႐ွိဘူး .. "
" အိမ္မ႐ွိရင္ မင္းအခုဘယ္မွာေနတာလဲ .. "
" သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာကပ္ေနတာ "
ညႇိဳးငယ္တဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ႏိႈင္း ကိုၾကည့္ၿပီးေျပာလာတဲ့ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ႏိႈင္း သနားမိသြားသည္ .. သူ႔အတြက္ ႏိႈင္း ဘာလုပ္ေပးရင္ အဆင္ေျပႏိုင္မလဲ ။
ဒီေကာင္ေလးကို တာဝန္ယူဖို႔ေတြးထားၿပီးသားမဟုတ္လား .. အဲ့ဂတိက အနာဂတ္အတြက္မဟုတ္ရင္ေတာင္ အခုလတ္တေလာ ဒီေကာင္ေလး အဆင္ေျပတယ္ဆိုလဲေကာင္းပါတယ္ ..... ။
" ေကာင္းၿပီ မင္းမွာအိမ္မ႐ွိဘူးဆိုရင္ လတ္တေလာ ကိုယ့္အိမ္မွာခဏေနလို႔ရတယ္ .. က်န္တာ ေနာက္မွစဥ္းစားၾကတာေပါ့ အရင္ဆံုး မင္းလက္ကဒဏ္ရာကိုေဆးထည့္ဖို႔ အိမ္ျပန္ရေအာင္ .. "
" ...... "
Demon ကို ေျပာၿပီးေ႐ွ႕က သြားလိုက္တဲ့ ႏိႈင္း လက္ေမာင္းကို Demon က ျပန္ဆုတ္ကိုင္ကာ ။
" ထပ္ေျပာေပး .. "
" ဟင္ .. ဘာေျပာလိုက္တာလဲ .. "
Demon အသံတိုးေနတာမို႔ ႏိႈင္း မၾကားလိုက္ ။ သို႔ေသာ္ ငမူးေလးရစ္ေနတယ္လို႔ပဲေတြးကာ .. ႏိႈင္း က Demon ရဲ႕ ဒဏ္ရာမ႐ွိတဲ့ လက္ကိုဆုတ္ကိုင္ကာတြဲ၍ ။
" ေျပာခ်င္ရင္ အိမ္ေရာက္မွေျပာေတာ့ကြာ .. အခုက မိုးအရမ္းခ်ဳပ္ေနၿပီ အိမ္ျပန္ရေအာင္ေနာ္ "
" အင္း အိမ္ျပန္ၾကမယ္ "
ျဖဴစင္တဲ့အျပံဳးနဲ႔ ေႏြးေထြးေစတဲ့သူရဲ႕စကားလံုးေတြၾကား Demon စိတ္ထဲေနရတာသက္ေတာင့္သက္သာ႐ွိလာသည္ ။
* အိမ္ တဲ့ ... ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါ့ကိုအိမ္ျပန္ေခၚမယ့္သူ႐ွိခဲ့ဖူးၿပီ *
ေမေမဆံုးေတာ့ ပို၍အႏွိပ္ဆက္ခံရတဲ့ Demon ဟာ မိေထြးရဲ႕ လူမသိ သူမသိတဲ့စြန္႔ျပစ္ေနရာမွာ ထားခဲ့ခံရဖူးတယ္ ။ demon ရဲ႕ ေကြၽးဖခင္ႀကီးက သူ႔အလုပ္နဲ႔သူ မအားတာမို႔ သားအရင္းျဖစ္သူက စြန္႔ျပစ္ေနရာမွာ ၃ ရက္ေလာက္ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတာကို လံုးဝမသိခဲ့ဘူး ။
ေစာင့္ေနမိတယ္ ... အိမ္ျပန္ဖို႔လာေခၚမယ့္လက္တစ္စံု ။ ေမ်ွာ္ေနမိတယ္ တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား Demon ကို လာ႐ွာမလားလို႔ ။ သူတို႔လာ႐ွာတဲ့အခ်ိန္မွာ ထားခဲ့တဲ့ေနရာမွာမေတြ႔ရင္ျပန္သြားမွာစိုးလို႔ ျပစ္ထားခဲ့တဲ့အတိုင္းပဲ ေစာင့္ေနခဲ့ဖူးတယ္ ။
၃ ရက္ျပည့္တဲ့ေန႔မွာ Demon သိလိုက္တယ္ .. အိမ္ ဆိုတဲ့ငရဲေနရာကိုျပန္ေခၚဖို႔ ဘယ္သူမွ မလာေတာ့ဘူးဆိုတာ .. အဲ့ဒါေၾကာင့္ လမ္းေဘးအမိႈက္ကိုစားၿပီး ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးရင္း ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အိမ္ယာ ကို လမ္းေလ်ွာက္ျပန္ခဲ့ရတယ္ ။
အိမ္ လား .... ေမေမဆံုးသြားၿပီးတည္းက Demon အတြက္ တကယ့္အိမ္အစစ္ဆိုတာဘယ္တုန္းကမွမ႐ွိခဲ့ဘူး ။
ဒါေပမယ့္ ........ ။
ေႏြးေထြးတဲ့လက္တစ္စံုနဲ႔အၾကာႀကီးေနမွ ေမ်ွာ္လင့္ခဲ့ရတဲ့လူတစ္ေယာက္က ဘဝမွာ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ ေျပာလာတဲ့စကား က ......။
* အိမ္ျပန္ၾကမယ္ တဲ့ ...... *
Demon လက္ကိုတြဲၿပီး ကားဆီသြားေနတဲ့ ထိုလူဟာ ပါးစပ္ကပြစိပြစိနဲ႔ေျပာေနေသးတယ္ .. ေသခ်ာတာကေတာ့ Demon ကို ဆူပူေနတာျဖစ္ႏိုင္တယ္ ။
ဒါေပမယ့္ ထိုလူ႔ရဲ႕ ဆူပူတဲ့စကားသံေလးေတြကို ႀကိဳက္တယ္။
Demon အတြက္စိုးရိမ္ေပးေနတာေလးေတြကိုလဲ သေဘာက်တယ္ ။
Demon လက္ကိုဆုတ္ကိုင္ေပးထားတဲ့ လက္တစ္စံုကိုလဲ ျမတ္ႏိုးမိတယ္ ။
အပိုင္လိုခ်င္တယ္ ... ဘယ္သူနဲ႔မွ မ်ွေဝမေပးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ .. ခင္ဗ်ားတည္႐ွိမႈ့က က်ဳပ္ တစ္ေယာက္တည္းအတြက္ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အထိ ပိုဆိုင္ခြင့္ရခ်င္တယ္ ... ။
မဟုတ္ဘူး ။
ခင္ဗ်ားက နဂိုတည္း က်ဳပ္အပိုင္ပဲ ... ႐ႈတ္ေထြးေနတဲ့ က်ဳပ္ဘဝထဲကုိ ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္တိုးဝင္လာၿပီး က်ဳပ္ကိုစြဲလမ္းေစခဲ့တာ ... အဲ့အတြက္ ခင္ဗ်ားကိုျပန္ထြက္သြားခြင့္ေပးဖို႔အစီစဥ္မ႐ွိေတာ့ဘူး ။
ဒီေန႔ကစၿပီး ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္အပိုင္ ... က်ဳပ္ရဲ႕ေႏြးေထြးတဲ့အိမ္ငယ္ေလး ပဲ ... ။
က်ဳပ္ရင္ခြင္ထဲကထြက္ေျပးဖို႔မႀကိဳးစားပါနဲ႔ ခင္ဗ်ားအသက္မ႐ွိေတာ့တဲ့ခႏၱာကိုယ္ျဖစ္ေနရင္ေတာင္ က်ဳပ္ပဲပိုင္ဆိုင္ခ်င္တာမို႔ ဝိဉာဏ္ဘဝနဲ႔ေတာင္ ခင္ဗ်ားက်ဳပ္အနားက ထြက္မသြားရဘူး ။
က်ဳပ္တစ္ေယာက္တည္းရဲ႕အပိုင္ ... ။
က်ဳပ္ရဲ႕ေႏြးေထြးတဲ့အိမ္ေလး ... ။
Demon ရဲ႕ ေရာက္ယက္ခတ္ေနတဲ့ဆိုက္ကိုအေတြးေတြကို ဘာတစ္ခုမွမသိတဲ့ ႏိႈင္းသုတ ဟာ ကားကိုဂ႐ုတစိုက္ေမာင္းရင္း အိမ္ျပန္ေရာက္ဖို႔ပဲ စိတ္ေစာေနသည္ ။
ႏိႈင္းသုတ ရဲ႕ လႈပ္႐ွားမႈ့ေသးေသးေလးကအစ ျမတ္ႏိုးမႈ့အျပည့္နဲ႔ထြက္ေျပးသြားမွာစိုးသလိုၾကည့္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စံုနဲ႔လူကို စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ေပါ့ ။
____________________________________________________
( ကိုကိုႏိႈင္းေလး ကေတာ့ Demon ႀကီးကို အိမ္ေခၚသြားၿပီေဟ့ ေနာက္ပိုင္းၾကရင္ေတာ့လား .. 😍
အစပိုင္းက Ro တာနည္းလို႔ဆိုၿပီး ဖတ္ရတာပ်င္းေနၾကၿပီလား ။ နည္းနည္းပ်င္းဖို႔ေကာင္းေနေပမယ့္ .. ေနာက္ပိုင္း လံုးဝ႐ိုတဲ့ဇာတ္ကြက္ေတြပဲ လာေတာ့မွာပါေနာ္ .. ကိုယ့္ကိုယုံတယ္မဟုတ္လား 😝
#Vote / Cm ေပးခဲ့ဦး ခ်စ္ဆံုးေလးတို႔❤
#September - 3 - 2020
#Moewathan...❤
___________________________________________________
Unicode....
သုံးရက်မြှောက်နေ့အနက်ထိ နှိုင်းသုတ နိုးလာတာနဲ့အရင်ဆုံး ကြည့်မိတာက စားပွဲပေါ်ကဖုန်းလေးဆီ ။
ဖုန်းစိမ်းအဝင်ကောမရှိသလို .. မက်ဆေ့အဝင်လည်းမရှိတဲ့ ဖုန်းကိုတွေ့လိုက်တာနဲ့ ဟိုလူဆိုးကောင်လေး ဘာလို့ဖုန်းမခေါ်သေးတာလဲ ဆိုပြီးတွေးမိပေမယ့် .. သူမအားလို့လား ဒါမှမဟုတ် အဲ့နေ့က ကိစ္စကိုဘာမှမရှိခဲ့သလိုကျော်သွားဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တာလား လို့အတွေးဝင်လိုက်ချိန်မှာ နှိုင်းသုတ ဒီကိစ္စကိုထပ်ပြီး မတွေးတော့ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။
နှိုင်းသုတ ရဲ့ တနေ့တာအတိုင်း Company သွားရန် ရေမိုးချိုးအဝတ်စားလဲပြီး ရုံးလက်ကိုင်အိတ်အဖြူရောင်ကိုပြောင်းကိုင်ကာ မနက်စာစားပြီးထွက်လာခဲ့သည် ။
စီးနေကြ နှိုင်းသုတ ရဲ့ ကားအဖြူလေးကိုစီးရန်ပြင်လိုက်ပေမယ့် လေလျှော့နေတဲ့ ကားအဖြူလေးကြောင့် ကားအနက်ရောင်ကိုသာပြောင်းစီး၍ Company ကို ထွက်လာခဲ့သည် ။
L မြို့ရဲ့ အောင်မြင်တဲ့လုပ်ငန်းစုထဲမှာ နှိုင်းသုတ ရဲ့ ပန်းချီပြခန်း နဲ့ ဓာတ်ပုံပြခန်း ဟာ လေလံပွဲတွေရဲ့ဈေးကောင်းပေးခြင်းခံရတဲ့အပြင်အောင်မြင်တဲ့လုပ်ငန်းထဲတွင်ပါသည် ။
သို့သော် လုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်ဖြစ်နေပေမယ့် လက်အောက်ခံအလုပ်သမားတွေအပေါ်ကို နှိုင်းသုတ ဘယ်တုန်းကမှ မောက်မာစွာမဆက်ဆံခဲ့ဖူးသလို ရောထွေးစွာလဲ အေရးမေပးခဲ့ .. အားလုံးကိုသင့်တော်သလို ညီမျှစွာလုပ်ကိုင်သည် ။
နှိုင်းသုတ Company ထဲဝင်လိုက်သည်နှင့် ပြုံးပြ၍ဖော်ရွေစွာ နှုတ်ဆက်တဲ့ဝန်ထမ်းတွေကို တည်ကြည်တဲ့မျက်နှာနှင့်ပင် ခေါင်းတစ်ချက်ညှိမ့်ပြကာ အသိမှတ်ပြုလိုက်သည် ။
ရုံးခန်းမရောက်ခင် အပြင်ဘက်မှာရှိတဲ့ အတွင်းရေးမူး Ban က နှိုင်းသုတ ကို တွေ့တာကြောင့် ထိုင်နေရာမှထ၍ ခေါင်းငုံ့ကာနှုတ်ဆက်လာသည် ။
" ဒီမနက် ဟိုဘက် Company က Mr Mak တို့ရောက်လာပါတယ် .. လတ္တေလာ ပန်းချီကိစ္စဖြစ်မယ်ထင်တယ် အဲ့ဒါကြောင့် Meeting ခန်းထဲမှာ စောင့်ခိုင်းထားပါတယ် သူဌေး "
" အိုး ဟုတ္လား .. ငါ့ဆီ သူဖုန်းမဆက်ထားဘူးပဲ "
Ban နေရာမှာ တခြားတစ်ယောက်သာဆိုရင် ထိုလူတွေကို ခ ယ ပြီးရွှန်းရွှန်းဝေအောင်ဧည့်ခံနေမယ်ဆိုပေမယ့် .. Ban ကေတာ့ သူ့သူဌေးဖြစ်တဲ့ နှိုင်းသုတ မရွိပဲ နှိုင်းသုတသူငယ်ချင်းတွေကလွှဲလို့ ရုံးခန်းထဲကို ဘယ်လောက်အရေးကြီးနေတဲ့လူဖြစ်နေပါစေ ဘာအကြောင်းပြချက်နဲ့မှ အဝင်မခံ ။
Ban ဟာ အဲ့လိုလူစားမျိုးပဲ ။ အဲ့ဒါကြောင့်လဲ နှိုင်းသုတ ရဲ့ အယုံကြည်ဆုံးလူယုံတဖြစ်လဲ အတွင်းရေးမှူးဖြစ်လာခဲ့တာပေါ့ ။
" သူဌေး အခု Meeting ခန်းထဲသွားတော့မလားဗျ .. "
" Okay .. ဧည့်သည်တွေကို အကြာကြီးစောင့်ခိုင်းတာမကောင်းဘူး .. "
ပြောပြီးတာနဲ့ ရုံးခန်းထဲကိုမဝင်တော့ပဲ Ban ကို လက်ဆွဲအိတ်ကိုကမ်းပေးလိုက်ပြီး ဘုန်းပြည့်လျှံ ရှိတဲ့ရုံးခန်းဘက်ထွက်လာသည် ။
ဘုန်းပြည့်လျှံ ဟာ အလုပ်လစ်တဲ့အချိန်တွေမှာသာ အလုပ်ကိုပြစ်ထားတတ်ပေမယ့် တကယ်အလုပ်လုပ်တဲ့အချိန်တွေမှာဆိုရင် အရမ်းတိကျစေ့စပ်ပြီးသေချာလုပ်သည် ။
ဘုန်းပြည့်လျှံ အလုပ်လုပ်နေတာကို ခေါ်ထုတ်ပြီး နှိုင်းသုတ နဲ့အတူ Meeting ခန်းထဲကိုဝင်လာခဲ့သည် ။
Meeting ခန်းထဲဝင်လာတာနဲ့ စားပြဲမှာ ထိုင်နေတဲ့ လူတစ္စု ။
Mr Mak နဲ့ သူ့အတွင်းရေးမှူး အပြင် နောက်ထပ်လူတစ်ယောက် .. ဒါ့အပြင် ဖြူဖွေးတဲ့အသားရည်နှင့် အဝါရောင်ဆံပင်ကောက်ကောက်နဲ့ပုံသွင်းထားပြီး လှပတဲ့နှုတ်ခမ်းက ရဲရင့်တဲ့အသွင်ဆောင်၍ အနီရင့်ရင့်နှုတ်ခမ်းဆိုးဆေးကိုဆိုးထားသည် ။
ထိုလူလေးယောက်က နှိုင်းသုတ နဲ့ ဘုန်းပြည့်လျှံ ကို မြင်တာနဲ့ ဖော်ရွေတဲ့ပုံမှန်နှင့် နှုတ်ဆက်ကြသည်မို့ နှိုင်းသုတ တို့ဘက်ကလဲ အလိုက်သင့်ပြန်နှုတ်ဆက်လိုက်သည် ။
" Mr Lu .. "
" Mr Mak ရောက်လာမယ်ဆိုတာ ဖုန်းဆက်သင့်တယ် .. အဲ့လိုဆို စောင့်နေစရာမလိုတော့ဘူးပေါ့ ခုတော့ အားနာစရာပဲ "
" မဟုတ္တာဗ်ာ .. ကျွန်တော့်ဘက်ကစိတ်လောပြီး ဖုန်းဆက်ဖို့မေ့သွားတာ .. တောင်းပန်ပါတယ် "
လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ပြီးသည်နှင့် တျခားပါလာတဲ့ လူတွေကိုတော့ ခေါင်းညှိမ့်ကာပင်အသိမှတ်ပြုကာ စားပွဲဟိုဘက်ဒီဘက် မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်လိုက်သည် ။
" ဒီလောက်မြန်မြန်လာပုံထောက်ရင် ပြသာနာကထင်ထားတာထက်ပိုရှင်းရလွယ်တာပဲ "
နှိုင်းသုတ ပြောလိုက်တော့ Mr Mak က ပြုံးကာ ...
" ကျွန်တော်မိတ်ဆက်ပေးပါရစေ ဒါက ကျွန်တော်ပြောတဲ့ပန်းချီဆရာပါ .. ဒါက ကျွန်တော်သမီးအကြီး Suzan ပါ အခုပူးပေါင်းလုပ်နေတဲ့လုပ်ငန်းကိစ္စတွေကိုနောက်ပိုင်းသမီးကြီးက ကိုင်တွယ်မှာဆိုတော့ အတွေ့ကြုံရအောင် ခေါ်လာလိုက်တာ .. ဒီကြားထဲနားလည်မှု့လွဲတာလေးတွေရှိလို့ စိတ်အနှောက်ယှက်ဖြစ်သွားရပြီ "
Mr Mak မိတ်ဆက်ပေးတဲ့ သူ့သမီးဆိုသူနဲ့ ထိုလူ့ကိုကြည့်လိုက်သည် ။ Suzan ဆိုတဲ့မိန်းကလေးဟာ နှိုင်းသုတ ကို စိုက်ကြည့်ကာ ပြုံးပြနေသည် .. သူမရဲ့အလှ နဲ့ လိုက္ဖက္ညီစြာ သူမ အပြုံးတွေက တောက်ပနေသည် ... သို့သော် နှိုင်းသုတ သုံးစက္ကန့်ထက်ပိုမကြည့်ပါ ။
ပန်းချီဆရာ ဆိုသူက ... ။
" ကျွန်တော်ဒေါသအလျှောက်ဖြစ်သွားတဲ့အတွက် ဒီကလူကြီးမင်းကိုတောင်းပန်ပါတယ် "
ထိုလူရဲ့တောင်းပန်မှု့ကို ကျွန်တော်က ခေါင်းတစ်ချက်ပဲညှိမ့်ပြကာ အသိမှတ်ပြုလိုက်ပေမယ့် .. ဘုန်းပြည့်လျှံ ကေတာ့ တည်တင်းတဲ့မျက်နှာနှင့် ...
" ပုံမှန်ဆိုရင် ဒီကိစ္စကပြသာနာအကြီးကြီးဖြစ်သွားနိုင်တယ်ဆိုတာ Mr Mak တို့အသိဆုံးပါ .. အဲ့ဒါကြောင့် နောက်တစ်ခါ ဒီလိုအခြေနေမျိုးထပ်ကြုံလာခဲ့မယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်တို့ဘက်ကအဆင်မပြေတော့ဘူး .. "
" ကျွန်တော်ရဲ့ပေါ့ဆမှု့ပါ .. နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး .. နားလည်ပေးတာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် "
ဘုန်းပြည့်လျှံ ပြောတဲ့စကားတွေက နှိုင်းသုတ ကိုယ်တိုင်လဲ ပြောဖို့ရည်ရွယ်ထားတာမို့ ဘာမှထပ်ဝင်မပြောတော့ပေ ။ ဒီလိုပြောလိုက်လို့ Mr Mak က မျက်နှာပျက်သွားပေမယ့် ချက်ချင်းပြန်ပြင်လိုက်ပြီး .. မူမပျက်ပြောသွားသည် ။
လုပ်ငန်းကိစ္စတွေပြီးပြောဆိုပြီးတာနဲ့ Mr Mak နဲ့ သူ့သမီးကိုနှုတ်ဆက်ကာ Meeting ခန်းထဲကပြန်ထွက်လာခဲ့သည် ။
" ဒီနေ့အတွက်အချိန်ပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် Mr Lu .. "
" မဟုတ္တာ .. တကယ္ဆို Mr Mak ကိုယ်တိုင်မဟုတ်ရင်တောင် ဒီစာချုပ်အတွက်ကအတွင်းရေးမူးတွေနဲ့စီစဉ်ခိုင်းလို့ရပါတယ်ဗျာ .. "
" အဲ့လိုဆိုပေမယ့် ကျွန်တော်တို့က ရင်းနှီးတဲ့လူတွေဆိုတော့ ကိုယ်တိုင်လာလိုက်တော့ ပိုအဆင်ပြေတာပေါ့မဟုတ်ဘူးလား "
" အဲ့လိုဆိုတော့ ပိုကောင်းသွားတာပေါ့ .. "
Mr Mak ရဲ့ လုပ်ငန်းတွေဆိုတာက အရမ်းကြီးကျယ်အောင်မြင်နေတယ်လို့မဆိုပေမယ့် အလည်အလတ်လောက်ထိတွင်ကျယ်တဲ့အနေအထားမှာ ရှိသည် ။
အခုလို နှိုင်းသုတ နဲ့ စာချုပ်ချုပ်ဖို့လောက်ကို ကိုယ်တိုင်လာစရာမလိုပေမယ့် မထင်မှတ်ထားပဲ ရောက်လာတယ်ဆိုတည်းက Mr Mak အတွေးတွေဟာ ထင်သလောက်မရိုးရှင်း ။
ထိုအချိန် ဘေးနားမှာရပ်နေတဲ့ သူမ က နှိုင်းသုတ ကိုကြည့်၍ ...
" Mr Lucas က ကျွန်မနဲ့အသက်တူလောက်ဖြစ်မယ် .. ရင်းရင်းနှီးနှီး Lucas လို့ပဲခေါ်မယ်နော် "
" ဟုတ် ရပါတယ် Miss Suzan .."
" ကျွန်မကိုလဲ Suzan လို့ပဲခေါ်ပါ .. နောက်ဆို လုပ်ငန်းခွင်ဦးဆောင်မှာဆိုတော့ အခွင့်ရေးရှိရင် အကြံဉာဏ်တွေဖလှယ်ချင်ပါသေးတယ် " "
ရဲရင့်တဲ့အသွင်ဆောင်ပြီး ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ ရဲတင်းစွာပြောလာတဲ့ သူမစကားကို နှိုင်းသုတ ဘက္က လုပ်ငန်းသဘောအရ ရိုးသားစွာပြုံး၍ပင် အလိုက်သင့်ဖြေလိုက်သည် ။
" ရေရှည်အတူတူလက်တွဲလုပ်နိုင်ဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ် .."
" ဟုတ်ကဲ့ပါ .. "
" ဒါဆို ကျွန်တော်တို့ကို သွားခွင့်ပြုပါဦး Mr Lu .. "
" ကောင်းပါပြီ "
Mr Mak တို့သွားတာနဲ့ နှိုင်းသုတ နဲ့ ဘုန်းပြည့်လျှံ လဲ နှိုင်းသုတ ရုံးခန်းထဲပြန်လျှောက်လာခဲ့သည် ။
နှိုင်း .. အဲ့လူကြီးကြည့်ရတာ ထင်သလောက်မရိုးရှင်းဘူးနော် .. ဒီလောကမှာ သူ့သတင်းတွေက 100 မွာ 60 ရာခိုင်းနှုန်းက မကောင်းသတင်းတွေချည်းပဲ
ရုံးခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ဘုန်းပြည့်လျှံ က လေးနက်စွာပြောလာသည် ။ နှိုင်းသုတ ကိုယ်တိုင်လဲ ကိုယ်ကျင်လည်တဲ့လောကနဲ့ပက်သတ်ရင် နုံအတဲ့လူတစ်ယောက်မဟုတ်တာမို့ ဒီလူကြီးအကြောင်းကိုသိနေနှင့်ပြီးသားပဲမဟုတ်လား ။
သူ့မှာ ဘာရည်ရွယ်ချက်ပဲရှိရှိအဓိက ငါ့အနုပညာကိုမထိခိုက်လာသ၍အဆင်ပြေတယ် .. သူအဲ့လောက်မရဲတင်းပါဘူး
Mr Mak က ငါကြည့်သလောက်မင်းကိုသမက်အနေနဲ့ မျက်စိကျနေတယ်ထင်တယ် .. သူ့သမီးကလဲမခေဘူးနော် လုံးဝ Hot နေတာပဲ .. အဓိကမင်းကိုကြည့်တဲ့မျက်လုံးတွေ ...
အဲ့ဒါသူ့ကိစ္စ ငါနဲ့မဆိုင်ဘူးလေ .. စီးပွားရေး က စီးပွားရေး .. လူမှု့ရေးအကန့်နဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး .. ပြီးတော့ အခုငါက ..
တာဝန်ယူရမယ့်သူရှိတယ် ဆိုတဲ့စကားကိုလွတ်ခနဲထွက်ခါနီးမနည်းပင် အရှိန်ပြန်ထိန်းလိုက်ရသည် ။
ကိုယ့်မှာသာ အဲ့ကောင်လေးအပေါ်တာဝန်ယူမှု့အပြည့်ရှိနေတာ ဒင်းလေးက အဲ့နေ့တည်းကဖုန်းတောင်တစ်ခါမှ ခေါ်မလာဖူးဘူးမဟုတ်လား .. ဒါ့ကြောင့် အခုချိန်မှာ ထုတ်မပြောချင်သေး ။
တဖက်မှာတော့ ဘုန်းပြည့်လျှံ ဟာ နှိုင်းသုတ ဆက်ပြောမယ့်စကားတွေကို သေချာနားထောင်နေသည် ။
ဟေ့ရောင် ဆက်ပြောလေ .. မင်းကဘာဖြစ်လဲ
အဟမ်း .. ဘာမှမဟုတ်တော့ဘူး .. ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အဓိက ငါတို့ Company က ဒီပြသာနာနဲ့ပက်သတ်ပြီး အဆင်ပြေဖို့ကအဓိကပဲ အခုပြီးသွားပြီဆိုတော့ ကောင်းတာပေါ့
အေးပါကွာ မင်းအဆင်ပြေရင် ပြီးရော .. ငါ့အခန်းဆီပြန်တော့မယ် လက်ကျန်စရင်းတွေရှိနေသေးတယ်
အေးအေး
ဘုန်းပြည့်လျှံ က နှိုင်းသုတ စကားတွေကို ဘာတစ္ခုမွ သံသယမဝင်ပဲ သူ့ရုံးခန်းဆီပြန်သွားတော့သည် ။
အဲ့တော့မှ နှိုင်းသုတ သက်ပြင်းသဲ့သဲ့ချကာ .. ခေါင်းခါယမ်းလိုက်တော့သည် ။
___________________________________________________
ခမ်းနားကြီးကျယ်တဲ့အိမ်တော်ကြီးရဲ့ ဧည့်ခန်းတစ်နေရာတွင် အသက် ၆၅ နှစ်အရွယ်ရှိ Usရဲ့အာဏာရှိစဲဝန်ကြီးချုပ်ဟောင်း Kan နှင့် သူ့ရှေ့မှာ ဒေါသမျက်နှာထားနှင့်ထိုင်နေတဲ့ သမီးဖြစ်သူ လူစီယာ .. လူစီယာဘေးမှာထိုင်နေသူ လက်တွင်ကျောက်ပတ်တီးအဖွေးသားနဲ့ Thomas ။
သူတို့မျက်နှာကိုကြည့်ရင် ဘယ်လောက်ပေါက်ကွဲချင်နေလဲဆိုတာ သိလိုက်သည် ။
" Dad အဲ့ကောင်ဂျိုကြွနေတာ ဒီတိုင်းလက်ပိုက်ကြည့်နေတော့မှာလား .. တစ်နေ့တစ်မျိုးမရိုးရအောင် ဒုက္ခပေးနေတဲ့ အဲ့ဒီ ဆန်ကုန်မြေလေး ကို Weston က မသတ်ပြစ်လိုက်တာလဲ .. စိတ်ရှုတ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ "
" စကားကိုဆင်ခြင်ပြောစမ်း လူစီ !! နံရံမှာနားတွေရှိတယ် "
လူစီယာအေဖဟာ အလွန်ပါးနက်လွန်းတဲ့လူတစ်ယောက်မို့ ဘာအရာမဆို စေ့စပ်သေချာအောင်လုပ်ကိုင်လေ့ရှိသည် .. အသက်ကြီးပေမယ့် မာန္မက်တဲ့ Mr Kan အနားယူသွားသည့်တိုင်အောင် ခုထိကိုသူအာဏာကရှိနေတုန်းပဲ မဟုတ္လား ။
" Weston က သူ့သွေးသားကိုလွယ်လွယ်နဲ့ရှင်းပြစ်လိမ့်မယ်လို့ဘာလို့ထင်နေတာလဲ .. သူဘယ်တော့မှလုပ်မှာမဟုတ်ဘူး "
" ဒါပေမယ့် ကျွန်မဆက်ပြီးသည်းမခံနိုင်တော့ဘူး Dad .."
" တချို့အရာတွေက အခွင့်ကောင်းကိုစောင့်ရမယ် လူစီ "
" အဲ့ဒါဆို ကျွန်တော်ကဒီတိုင်းငြိမ်ခံနေရမှာလားအဖိုး "
Thomas ခံပြင်းနေတဲ့ပုံစံနဲ့ သူ့အဖိုးရှေ့မှာမို့ဒေါသတွေကိုချုပ်ထိန်းကာ မေးလိုက်သည် ။
" ငြိမ်ခံနေစရာမလိုပါဘူး .. အမွိုက္ဆိုတာ မြောင်းထဲမှာပဲရှိသင့်တယ် .. Weston က မရှင်းပြစ်နိုင်မှတော့ ငါတို့ကကူညီပြီးရှင်းပေးရတာပေါ့ "
Kan ဟာ အရင်ကတည်းက သွေးအေးပြီး လူတိုင်းရဲ့အားနည်းချက်ကိုဆုတ်ကိုင်ပြီး ရုပ်သေးရုပ်လုပ်လာခဲ့တဲ့လူမို့ Demon ကိုလဲ လွယ်လွယ်လေးနဲ့ကိုင်တွယ်ရန် အစီစဉ်ဆွဲတော့သည် ။
Thomas ဟာ သူ့အဖိုးရဲ့စကားကိုကြားပြီးတာနဲ့ နှုတ်ခမ်းကော့တတ်ယုံမျှ ပြုံးနေတဲ့ မျက်နှာထက်မှာကောက်ကျစ်တဲ့အပြုံးနှင့် ...
________________________________________________
ဆူညံနေတဲ့ Club ရဲ့ VVIP Hall ခန်းကျယ်ထဲတွင် အနက်ရောင်ဆိုဖာလက်ရမ်းပေါ်သို့ အပေါ်ကုတ်လည်သာအနက်ရောင်ကိုတင်ထားသည် ။
တစ်ခုခုကိုစိတ်အလိုမကျစွာ မျက်မှောင်ကျုံ့ကာ တွန့်ချိုးခက်ထန်နေတဲ့မျက်နှာနှင့် ဝတ်ထားဆဲအနက်ရောင်ကော်လန်တီရှပ် ရဲ့ ရင်ဘတ်က ကျယ်သီးသုံးလုံးဖြုတ်ထားပြီး ... ဆိုဖာမွာ နောက်ကျောမှီကာ လက်တစ်ဖက်ကိုတင်ထားရင်း သူတန္ဖိုးထားတဲ့လက္စြပ္ကိုဝတ္ထားတဲ့ က်န္လက္တစ္ဖက္က လက်ဖဝါးလောက်ရှိတဲ့ ပြင်းရှတဲ့အရက်ပုလင်းအသေးစားလေးကို သောက်နေသည်...။
ရှည်လျှားနက်မှောင်တဲ့ဂုတ်ထိရောက်နေတဲ့ဆံပင်တွေကို အလည်ခွဲထားတဲ့ဆီကနေစတိုင်လ်ကျစွာလက်ကြားထဲတိုး၍ စိတ်ရှုတ်စွာလေပူတစ်ချက်မှုတ်ထုတ်လိုက်သည် ။
Calvin တို့သည်လဲ သုံးရက်လုံးတစ်ရေးမှမအိပ်ပဲ တစ်ခုခုကိုစိတ်ရှုတ်နေတဲ့ Demon ပုံစံကြောင့် ဘာလုပ်ပေးရမှန်းမသိဖြစ်နေသည် ။
" Eric ရွေးထားတဲ့လူတွေခေါ်လိုက် .. "
" ဟမ် .. ထပ်ပြီးလား "
Demon ဟာ အရင်လိုမဟုတ်ပဲ အရင်ညကတည်းက Club ထဲကမိန်းကလေးတွေကိုရွေးခေါ်ပြီး သူ့အတွက်ဖျော်ဖြေခိုင်းတတ်လာသည် ... သို့ပေမယ့် တကယ့်လက်တွေ့ကျတော့ သူ့အတွက် ပို၍စိတ်ရှုတ်သွားတာပဲ အဖတ်တင်သည်။
Eric က ခလုပ်နှိပ်လိုက်တာနဲ့ ခဏအကြာ Sex မွာ ဆရာကျတဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက် ဖော်ချွတ်ထားတဲ့ဝတ်စုံတွေဝတ်လျှက် အခန်းထဲဝင်လာသည် ... ။
မို့မောက်တဲ့ရင်သားတစ်စုံနဲ့တင်းမာတဲ့တင်ပါးတွေဟာအထင်းသားပေါ်နေတာကြောင့် မြင်လိုက်ရတဲ့ Eric တို့အပြင် ပုရိသအားလုံးထိုးထောင်လာတဲ့အထိဆွဲဆောင်မှု့ရှိပေမယ့် Demon အကောင်အတွက် ထူးခြားမလာခဲ့ ။
ထိုကောင်မလေးက Demon ရှေ့ရောက်တာနှင့် ...
" Mr စလိုက်တော့မလား "
မျက်ခုံးပင့်ကာ အချက်ပြလိုက်တော့ သူမက Demon အရာကိုအပေါ်ယံကဖွဖွချင်းပွတ်၍ ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖြည်ပြီး နိုးကြွလာခြင်းမရှိသေးတဲ့ Demon အရာကို ကိုင်တွယ်လိုက်သည် ။
" ယူ့ D*** က လုံးဝအငြိမ်ပဲ .. တို့ ကောင်းကောင်းပြုစုပေးမယ် "
" အရင်ဆုံး မင်းသောက်ပါးစပ်ပိတ်ပြီး လုပ်တော့ "
ပြောရင်း လက်ထဲကအပြင်းစားအရက်ပုလင်းသေးလေးကိုတစ်ကျိုက်မော့ကာ နောက်ကိုခေါင်းမှီထားလိုက်သည် ။
Demon ပြောလိုက်တော့ သူမကအပြုံးမပျက်ပဲ .. ထိုအရာကိုဆွဲငုံကာအလုပ်ပေးလိုက်သည် ။
လုံးပတ်အရှည်ကိုပြုစုပေးရင်း စိတ်ကြွစေရန် သူမရဲ့ခန္တာကိုယ်ကိုအသုံးပြု၍နှိုးဆွနေသော်လည်း Demon မွာ သူမကိုတစ်ချက်မကြည့်ပဲ မျက်လုံးမှိတ်ကာ နောက်ကိုမှီထားဆဲ ။
အချိန်တော်တော်ကြာတဲ့အထိ သူမလျှာကိုအသုံးပြု၍ရော လက်ကိုအသုံးပြုပြီး ပြုစုနေပေမယ့် ထောင် မလာတဲ့ Demon D*** ကြောင့် သူမတကယ်ပင်စိတ်ညစ်နေတော့သည် ။ ပြုစုပေးပါများလာတော့ ပါးစပ်ထပ်မပွင့်နိုင်လောက်အောင် ပါးစောင်တွေညောင်းလာသည် ။
Demon ဟာ သူအောက်မှာ ပြုစုနေတဲ့ မိန်းမရဲ့အပြုစုကိုသာယာနေရမယ့်အစား အရင်ညတွေတုန်းကလို ဘာ ဖီးမှမရှိပဲ နည်းနည်းလေးတောင် ထောင်မလာခဲ့ ။
ဒီလိုအခြေနေမျိုးကို Demon လုပ်ကြည့်နေတာဟာသုံးရက်ရှိပြီဖြစ်သော်လည်း အခြေနေက Demon လိုချင်သလိုဖြစ်မလာခဲ့ ။ သို့သော် ခုလိုလုပ်ရခြင်းအကြောင်းပြချက်ဟာ Demon အတွေးတွေကိုလွမ်းမိုးထားတဲ့ တစ်စုံတစ်ယောက်ကြောင့် ။
Demon မျက်လုံးမှိတ်လိုက်တာနဲ့ပေါ်လာတဲ့ သူ့မျက်နှာလေး .. သူ့အပြုံးလေးတွေနဲ့ သူ့ကိုယ်သင်းရနံ့လေးတွေက Demon စိတ်ကိုအေးချမ်းမှု့ပေးသလို .. နောက်ထပ်ပေါ်လာတဲ့ မြင်ကွင်းကဆော့ Demon ကို ပူပြင်းတဲ့စိတ်ဆန္ဒဖြစ်စေသည် ။
ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာတဲ့ထိုသူဟာ ခေါင်းပေါ်ကကျလာတဲ့ရေသီးလေးတွေနားခိုတဲ့ညှပ်ရိုးခွက်ဖြူဖြူလေး နဲ့ လှပတဲ့အသားအရည် နီရဲတဲ့နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေအပြင် အမွေးအမျှင်မရှိတဲ့ထိုသူ့ရဲ့ခြေသလိုသွယ်သွယ်လေးတွေဟာ Demon အတွေးထဲကိုပေါ်လာသည်နှင့် ....။
" WTH! ပြီးသွားပြီ .. "
ပါးစပ်နဲ့ပြုစုနေတာညောင်းလာတာကြောင့် လက်ဖြင့်ကိုင်ထားတုန်းခဏမှာပင် စောနကဘယ်လိုလုပ်လုပ်ထောင် မလာတဲ့အရာက ချက်ချင်းပြီးသွားတာကြောင့် သူမ အံသြကာ Demon ကို မော့ကြည့်လာသည် ။
* ခင်ဗျားကိုအားနာပေမယ့် ဒီနေ့လဲ ခင်ဗျားကြောင့်ထပ်ပြီးသွားပြန်ပြီ ... *
Demon သူမကိုလက်ခါပြကာ ...
" သွားတော့ .. "
အကျိုးအမြတ်ကိုကြိုပြီးညှိနှိုင်းပြီးသားမို့ Demon ကို ဇယားမကပ်ရဲတဲ့ကောင်မလေးဟာ Demon အနားက အမြန်ဆုံးပြန်ထွက်လာတော့သည် ။
ဘောင်းဘီဇစ်ကိုသေချာပြန်ပြုပြင်ကာဝတ်ပြီး .. ပုလင်းထဲက လက်ကျန်အရက်တွေကိုအကုန်မော့ပြစ်လိုက်တော့သည် ။
* သတိရလိုက္တာကြာ .. *
တကယ္ဆို Demon ထိုလူ့ဆီကပြန်လာပြီးတည်းက သူ့ဆီဖုန်းဆက်ချင်နေပေမယ့် အချိန်တိုင်းယောက်ကျားတစ်ယောက်ကို သတိရေနတဲ့ သူ့ကိုယ်သူသဘောမကျတာကြောင့်တင်းခံကာ လုံးဝဆက်သွယ်ဖို့မကြိုးစားခဲ့ပေ ။
သုံးရက် .. Demon မအိပ်ရတာသုံးရက်ရှိပြီ .. ဒီသုံးရက်အတွင်း Demon အေတြးထဲမွာ ပေါ်လာတတ်တဲ့ ထိုလူရဲ့ပုံရိပ်တွေမြင်တာနဲ့ ဆာလောင်လာတဲ့စိတ်ကို မိန်းကလေးတွေနဲ့ဖြေရှင်းပေမယ့် စိတ်ကျေနပ်မှု့မရှိတဲ့အပြင် ထိုလူ့ကိုပဲ ပို၍ လိုချင်တတ်မက်လာသည် ။
၂ နာရီလောက် BJ လုပ်ပေးနေပေမယ့် ထောင်မတ်မလာတဲ့သူ့အရာဟာ ထိုလူရဲ့ရင်ဘတ်ဖွေးဖွေးလေးနဲ့ ခြေသလုံးသွယ်သွယ်လေးတွေကိုမြင်ယောင်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါတိုင်း ပြီးမြှောက်သွားရသည် ။
* ကျစ် ! ချီးပဲ .. မသိတော့ဘူး အရမ်းတွေ့ချင်လာပြီ .. *
ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပြီး Demon ဘာမှထပ်မတွေးတော့ပဲ လည်သာအကျႌကိုယူပြီး ဆိုင်ကယ်သော့ကိုကောက်ယူကာ အပြင်ထွက်ဖို့ခြေလှမ်းပြင်တော့သည် ။
" ဟေ့ Demon ဘယ်လဲ .. "
" ငါသွားစရာရှိတယ် .. မင်းတို့မလိုက်နဲ့တော့ "
ထိုသို့ပြောကာ Club ထဲက ထြက္လာတဲ့ Demon ဟာ လှမ်းသွားရင်း လည်သာကုတ်ကိုစမတ်ကျကျဝတ်နေသေးသည် ။ ဆိုင်ကယ်ဆီရောက်တာနဲ့ Boxထဲမှာအသင့်ဆောင်ထားတဲ့ လက်အိတ်အမည်းကိုစွပ်ကာ helmet ကိုစောင်းပြီးတာနဲ့ အရှိန်ပြင်းပြင်းထွက်လာခဲ့သည် ။
သို့သော် Demon တစ်ယောက်တည်းဆိုင်ကယ်စီးပြီးထွက်သွားတာနဲ့ နောက်ကနေ ထပ်ကျပ်မကွာလိုက်လာတဲ့အနက်ရောင်ကားတစ်စီးလဲရှိနေသည် ။
Demon ဟာ Club ရဲ့အဝေးတစ်နေရာရောက်မှ ထိုလူဆီဖုန်းဆက်ဖို့တွေးထားသော်လည်း နောက်ကထပ်ကျပ်မကွာလိုက်လာတဲ့ကားတစ်စီးကြောင့် အခြေနေကိုရိပ်မိသွားသည် ။
အကြောက်အလန့်မရှိပဲ သူ့နောက်လိုက်လာရဲတဲ့ ထိုအဖွဲ့ကြောင့် ပျော်စရာရှာတွေ့သလိုဖြင့် နှုတ်ခမ်းကော့တတ်ယုံမျှ ပြုံးကာ ပင်မလမ်းကြောင်းကိုပြောင်းပြီး လူရှင်းတဲ့ မိန်းလမ်းဘက်ဆီ ဆိုင်ကယ်ဦးတည်လိုက်သည် ။
သို့သော် နောက်ကလမ်းလာတဲ့ ကားဟာ Demon ကိုတစ်ခါတည်း အပြတ်ရှင်းဖို့ရည်ရွယ်ထားတယ်ထင် .. နောက်ကနေ အရှိန်နဲ့ ဆိုင်ကယ်ကိုဝင်ကျုံးဖို့လုပ်နေတာကြောင့် Demon ကျွမ်းကျင်စွာ ရှောင်တိမ်းရင်း တစ်နေရာအရောက် ဆိုင်ကပ်ကိုရပ်လိုက်သည် ။
demon ဆိုင်ကယ်ရပ်လိုက်တာနဲ့ ကားပေါ်ကလူ ၆ ယောက်သံတုတ်ကိုယ်စီနဲ့ဆင်းလာကြသည် ။ Demon အခြေနေကိုခန့်မှန်းမိတာနဲ့ သူအသင့်ဆောင်ထားနေကြ အချွန်လက်သီးထိုးတစ်ခုကိုယူကာ ညာဘက်လက်လေးချောင်းမှာစွပ်လိုက်သည် ။
" ငါ့ကိုသတ်ဖို့လူခြောက်ယောက်လောက်ပဲလွတ်လိုက်ပုံအရ မင်းတို့ကိုခိုင်းတဲ့လူက ငါ့ကိုတော်တော်အထင်သေးတာပဲ "
" မင်းလိုကောင်ကိုသတ်ဖို့ ခြောက်ယောက်လိုလားအရင်စမ်းကြည့်တာပေါ့ "
ပြောရင်း သံတုတ်ကိုကျစ်ကျစ်ကိုင်ကာ Demon ရှေ့လစ်ခနဲ့ဝင်တိုက်ခိုက်တဲ့ကောင်တွေကို Demon အေးစက်စက်နဲ့ကြောက်မက်ဖွယ်ပြုံးကာ .. ရှေ့ဆုံးဝင်လာတဲ့ကောင်ရဲ့ဗိုက်ကိုစောင့်ကန်ပြီး နောက်ဝင်လာတဲ့ကောင်ရဲ့သံတုတ်ကိုလက်တစ်ဖက်က ကိုင်ထားပြီး နောက်ထပ်တစ်ယောက်ထပ်မဝင်လာခင် ကိုင်ထားဆဲဒီကောင့်မျက်နှာကိုလက်သီးနဲ့သုံးချက်လောက်အဆက်မပြတ်ဆင့်ထိုးလိုက်သည် ။
အထိုးခံရတဲ့ကောင်မျက်နှာကအသားတုံးကိုဓားနဲ့လှီးသကဲ့သို့
့ဖြစ်သွားပြီး သေလောက်အောင်နာကျင်ကာ သူ့မျက်နှာတစ်ဖက်ကိုအုပ်၍အော်ဟစ်နေသည် ..
နောက်ထပ်အကုန်တစ်ပြိုင်တည်းဝင်တိုက်ခိုက်လာတဲ့နောက်မှာ တဖက္ကလဲ ခေသူတွေမဟုတ်သလို Demon ကိုယ်တိုင်ကလဲ အားနည်းတဲ့ကောင်မဟုတ်တာမို့ ခြောက်ယောက်မှာ လေးယောက်က Demon ကြောင့် ရစရာမရှိအောင်သွေးတွေထွက်၍သေမတတ်အော်ဟစ်ကာ ပြန်မထနိုင်တော့ပေမယ့် ... Demon ခန္တာကိုယ်မှာတော့ ထိခိုက်ထားတဲ့ပွန်းပဲ့ရာလောက်တောင်ရှိမနေခဲ့ ။
ကျန်နှစ်ယောက်ကတော့ သွေးတွေစိုရွဲနေတဲ့ Demon လက်ကိုကြည့်လိုက် သူတို့လူကိုကြည့်လိုက်နဲ့ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားနေတော့သည် ..။
" အဟက် .. ဘာလုပ်နေကြတာလဲ .. လာလေ .. လာသတ်စမ်းပါ .. "
ပြောရင်းနဲ့ သွေးပေနေတဲ့လက်ကို လှဲကျနေတဲ့ လူရဲ့အကျႌနဲ့အေးဆေးသုတ်ကာ ထိုလူတွေယူလာတဲ့ သံတုတ်ကိုကောက်ယူလိုက်သည် ။
" သံတုတ်ကအလေးချိန် နင့်နေတာပဲ .. တစ်ချက်လောက်ရိုက်ရုံနဲ့သေသွားနိုင်လောက်တယ် .. စမ်းကြည့်ချင်လား .. "
ကျန်နှစ်ယောက်ရဲ့အတွေးထဲမှာ လူတစ်ယောက်ဟာဘာလို့နတ်ဆိုးတစ်ကောင်လို သွေးအေးအေးနဲ့လူသတ်နိုင်ရတာလဲ ပေါ့ ။
ထို့အတူ Demon ကို ကြည့်ပြီးအသားတွေတုန်ကာ ကြောက်လန့်ပြီး နောက်ကိုတလှမ်းချင်းဆုတ်နေပေမယ့် Demon ကေတာ့ အေးဆေးစွာ တစ်လှမ်းချင်းတိုးလာမြဲ ...
" မင်းတို့ငါ့ကိုမသတ်လဲ ငါကမင်းတို့ကို လွယ်လွယ်သွားခွင့်ပြုမယ်ထင်နေလား .. "
တိတ္ဆိတ္ကာအေမွာက္က်တဲ့ ပက်ဝန်းကျင်မှာ သံတုတ်ကိုပခုံးပေါ်တင်ကာ သားရဲတစ်ကောင်လို စူးရဲတဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့သတ်ဖြတ်ဖို့လာနေတဲ့ Demon လက်ကသူတို့မလွတ်မှန်းသိတာကြောင့် အသက်မသေစေရန် တိုက်ခိုက်ဖို့တွေးလိုက်သည် ။
ဒီတစ်ခါတော့ သံတုတ်မဟုတ်ပဲ ကျန်နှစ်ယောက်က ခါးကြားထဲက ဓားမြှောင်ကိုထုတ်ကာ Demon နဲ့တိုက်ခိုက်လိုက်သည် ... အကင်းပါးတဲ့ Demon မွာ သူ့တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ဓားချက်တွေကိုရှောင်ပြီးတာနဲ့ လက်ထဲမှာရှိတဲ့သံတုတ်နဲ့ တစ်ယောက်ရဲ့ခါင်းကို အားနဲ့လွဲရိုက်လိုက်ပေမယ့် နောက်ပြေးဝင်လာတဲ့ဓားချက် ................. ။
_____________________________________________________
ဘယ်လိုနေလဲ စားကောင်းလား ..
" အင်း စားကောင်းတယ် .. ဒီရက်ပိုင်း မင်းသဘောတွေကောင်းနေပါလား .. မင်းလုပ်လို့ အိမ်ကဟင်းချက်စရာတွေက ငါ့ကိုပြောင်ပြနေပြီ
ငါကမင်းအတွက်ဆိုအမြဲတမ်းသဘောကောင်းပါတယ်ကွာ .. မင်းသာမမြင်တာပါ ..
ဟုတ်ပါတယ် ။ အခုဆို ရှိုင်းထက်အောင် က နှိုင်းသုတကိုလိုက်ဖို့တကယ်ပင်ကြိုးစားနေပါတယ် ။
ညနေဆိုရင် နှိုင်းသုတ ရုံးဆင်းလောက်မယ့်အချိန်ကို ရုံးခန်းမှာသွားထိုင်စောင့်ရင်း ညစာအတူတူစားရန်အဖော်ခေါ်သည် ... ဘုန်းပြည့်လျှံ ကိုတော့ စစ္မာန္ခ ကိုအကူညီတောင်းပြီး ပ ထုတ်လိုက်ရသည် ..။
ဘာလို့ဆို ဘုန်းပြည့်လျှံ သည် ရှိုင်းထက်အောင် က နှိုင်းသုတ အနားကပ်မှာသိပ်သဘောမကျတဲ့ပုံစံကြောင့်ပင် ။
သူငယ်ချင်းဆိုတဲ့စည်းကြောင့် ရှိုင်းထက်အောင် က နှိုင်းသုတ ကိုဖွင့်မပြောချင်သေးပေမယ့် တရက်ထက် တရက်ပိုပိုပြီးလှလာတဲ့ နှိုင်းသုတ ကို လုပ်ငန်းရှင်တွေဟာသမက်အဖြစ်မျက်စိကျလာသလို .. မိန်းကလေး နှင့် Gay တွေကြားမှာ ရေပန်းစားတဲ့လူတစ်ယောက်ဖြစ်လာသည် ။
ဒီရက်ပိုင်း ရှိုင်းထက်အောင် က နှိုင်းသုတအနားမှာပဲ ကပ်တွယ်နေသည် .. နှိုင်းသုတ ရုံးခန်းကို မနက်တစ်ခေါက်လာပြီး ညအိမ်ပြန်ချိန်ဆို သူနဲ့အတူညစာစားပြီးမှ ပြန်သည် ။ ထိုအခြေနေကနေအဆင့်တတ်မယ်လို့ တွေးရင်း ရှိုင်းထက်အောင် က နှိုင်းသုတ နဲ့ ပို၍ရင်းနှီးမှု့ယူနေသည် ။
နှိုင်း နောက်နေ့တွေကျရင် မင်းကားမယူခဲ့ပါနဲ့လား .. ငါအကြိုအပို့လုပ်ပေးမယ်လေ .. ဒီရက်ပိုင်း ဟိုကောင် စစ်မာန် က သူ့ဘဲကြီးပြန်လာလို့ကပ်နေတာနဲ့ ငါလဲတစ်ယောက်တည်းပျင်းနေတာ ..
မင်းရုပ်မင်းရည်နဲ့ဖြစ်နိုင်တာကိုပြော .. ဒီလောက်ကောင်မလေးတွေဝိုင်းဝိုင်းလည်နေတဲ့ကောင်က ပျင်းတဲ့အချိန်ရှိသေးတယ်ပေါ့ ..
အဲ့တာတွေက ခဏတာတွေပါကွာ အဲ့လောက်လဲမဟုတ်ပါဘူး ..
ငါကားမယူလို့မရဘူး အဲ့ဒါကငါ့အတွက်ပိုခက်ခဲတယ် .. မင်းလိုက်ပို့တာပဲလိုက်နေတော့ ငါအရေးကြီးသွားစရာရှိရင် ဘယ္လိုလုပ္မလဲ
" ငါ့ကိုခေါ်လိုက် ငါလိုက်ပို့ပေးမယ် ..
ဟားဟား နေပါစေကွာ .. မင်းသာအကြိုအပို့လုပ်ပေးတာကို ကိုယ့်ဘာသာမြင်ယောင်ရင်း ငါရယ်ချင်နေပြီ
ဘာလို့လဲ ..
ကိုယ့်ဘာသာလဲတွေးကြည့်ဦးအရူးရဲ့ .. အဲ့တာက ဘာနဲ့တူလဲဆိုတော့ ချစ်သူကောင်မလေးကို ရုံးဆင်းရုံးပြန်ကြိုပို့နေတာနဲ့မတူဘူးလား ဟားဟား
ပွင့်လင်းစွာပြောရင်း သဘောကျ၍ရယ်နေတဲ့ နှိုင်းသုတဟာ ကာလာမပါတဲ့ မီးရောင်ဖျော့ဖျော့အောက်မှာ တကယ်ပင်ရင်ခုန်ဖို့ကောင်းနေသည် ...။
အခုလိုပြုံးရယ်နေတဲ့ နှိုင်းသုတ ကို အကြမ်းပတမ်းသူ့အောက်မှာရှိနေမယ့်ကိုတွေးမိတော့ ရှိုင်းထက်အောင် မျက်လုံးတွေက အရိုင်းဆန်သွားသည် ။ ထိုအချိန် ရှိုင်းထက်အောင် တွေးမိတာက ...
* ဒီအချိန်က ဖွင့်ပြောဖို့အကောင်းဆုံးအချိန်ပဲ .. *
နှိုင်း ..
အင်း ..
ငါမင်းကိုပြောစရာစကားရှိတယ် ..
ဘာလဲ .. ပြောလေ
နှိုင်းသုတ က ရှိုင်းထက်အောင် ရဲ့ လေးနက်တဲ့စကားပြောသွင်ပြင်ကြောင့် အလေးနက်ပင်နားထောင်နေသည် ။
ငါ .. ငါမင်းကို .....
Ringtones.... !!!
ကျယ်လောင်စွာမြည်လာတဲ့ဖုန်းသံက နှိုင်းသုတ အိတ်ကပ်ထဲက .... ။
ရှိုင်း ခဏလေးနေဦး ..
အေးဆေးပြော ရတယ်
နှိုင်းသုတ ဟာ ဖုန်းကို အဝေးတစ်နေရာဆီယူသွားသည် .. Screen ပေါ်ကနံပတ်စိမ်းဟာ ဘယ်သူမှန်းမသိပေမယ့် နှိုင်းသုတ ဆီတော်ရုံလူဖုန်းမဆက်တာကြောင့် ကိုင်ပေးလိုက်သည် ။
" Hello "
" ...... "
" Hello lucas ပါ .. ဘယ္သူလဲ "
" ...... "
နှိုင်းသုတ ပြောနေပေမယ့် တဖက္က အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းကလွဲရင် ဘာမှမပြောတာမို့ ဖုန်းသရဲတွေပဲအထင်နှင့် ဖုန်းချရန် ပြင်လိုက်စဉ် ..... ။
" ကျုပ်ကိုလာခေါ်ပေး .. "
" ဟင် ...... ဘယ္သူ "
နောက်မှ အသံကိုသေချာနားထောင်ကြည့်တော့ နှိုင်းသုတ ကို အဲ့လိုပုံစံမျိုးနဲ့ ပြောတဲ့လူဟာ တစ်ယောက်ပဲရှိသည်မဟုတ်လား ... ။
" Christo ..? "
" အင်း .. "
" ဘာလို့လဲ .. "
" ဒဏ်ရာရထားတယ် **** နေရာမှာ ကျုပ်ကိုလာခေါ်ပေး"
" ဘာဖြစ်လို့လဲ .. တစ်ခုခုဖြစ် .. တီ ! "
နှိုင်းသုတ စကားပင်မဆုံးသေး တီ ခနဲ့ မြည်ကာ ဖုန်းချသွားတဲ့ လူဆိုးလေးကြောင့် ဘာမှဆက်မေးခွင့်မရလိုက် ။
* နေဦး သူဒဏ်ရာရထားတယ် ပြောလိုက်သလားလို့ .. ငါအမြန်သွားမှဖြစ်မယ် *
ဆရာသမားက ဖုန်းမခေါ်တော့လဲမခေါ်လို့ .. ခေါ်မယ့် ခေါ်တော့လဲ သေရေးရှင်ရေးအချိန်မှ ဟူးးး ။
နှိုင်းသုတ စားပွဲဆီပြန်လာပြီး သူ့ကုတ်အကျႌနဲ့ကားသော့ကိုယူကာ ...
ရှိုင်း ဒီနေ့တော့အရင်ပြန်လိုက်တော့ ငါအရေးကြီးကိစ္စလေးတစ်ခုပေါ်လာလို့ ..
ဟင် .. နေဦး .. ငါမင်းကိုပြောစရာရှိသေးတယ်လေ .. အရေးမကြီးရင်
အရေးကြီးတယ် အဲ့ဒါကြောင့် ငါတို့နောက်မှဆက်ပြောကြတာပေါ့ .. စိတ်မပူနဲ့ .. ငါအရင်သွားနှင့်ပြီ
ပြောပြီးတာနဲ့ရေးကြီးသုတ်ပြာထွက်သွားတဲ့ နှိုင်းသုတဟာတစ်ခုခုကိုအလောတကြီးစိုးရိမ်နေပြီး ရှိုင်းထက်အောင် ကိုတစ်ချက်တောင်ပြန်လှည့်မကြည့်ခဲ့ပါ ။
* တောက် ! မင်းဒီလောက်ထိစိုးရိမ်တကြီးပြေးသွားရလောက်အောင် အေရးပါတဲ့လူက ဘယ္သူလဲ .. ! မင်းကိုပြောမယ့်စကားက ငါ့အတွက် အရေးကြီးတယ်လေကွာ .. ငါ့ကိုကျဘာလို့ အရေးကြီးလဲမမေးရတာလဲ နှိုင်းရာ *
ထွက်သွားတဲ့လူရဲ့ကျောပြင်ကိုမျက်စိတဆုံးကြည့်ပြီး စိတ်မကောင်းသည့်မျက်ဝန်တွေနဲ့ ရှိုင်းထက်အောင် ငိုင်နေတော့သည် ။
__________________________________________________
Demon ပြောတဲ့နေရာက လူရှင်းတဲ့နေရာဖြစ်သလို အတော်ပင်ချောင်ကြတာကြောင့် နှိုင်းသုတ ကားကိုသတိထားမောင်းရင်း ရောက်လာရသည် ။
ဓာတ်တိုင်မီးအလင်းအောက်ရှိ ပလပ်ဖောင်းပေါ်မှာ All black ဝတ်စုံနဲ့ ဆေးလိပ်ကိုသောက်ရင်းထိုင်နေတဲ့လူတစ်ယောက်ကိုတွေ့လိုက်သည်နှင့် နှိုင်းသုတ သူထိုင်နေတဲ့မလှမ်းမကမ်းနားတွင်ကားရပ်လိုက်သည် ။
ကားပေါ်ကဆင်းပြီး နှိုင်း သူ့အနားလျှောက်သွားလိုက်သည် ..။
Demon နဲ့ မနီးမေဝးမွာ ကားရပ်ပြီးဆင်းလာတဲ့ဖြူလွလွပုံရိပ်လေးကြောင့် ဘာရယ်မဟုတ် Demon ရင်ထဲနွေးထွေးသွားရသည် ။
* ဒီ့ထက်ကြာမယ်ထင်ခဲ့တာ *
လက်ထဲမှာ မီးညှိလတ်စ ဆေးလိပ်ကိုပြစ်ချကာခြေထောက်နဲ့နင်းခြေလိုက်ပြီး အလောတကြီးလာနေတဲ့ ထိုလူ့ဆီကို ခြေလှမ်းကျဲကြီးတွေနဲ့ လျှောက်သွားပြီး အနီးနားအရောက် ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်သည် ။
" အင့် "
ရုတ်တရက် နှိုင်း ကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ ခါးကိုတင်းကျပ်အောင် ဖက်ထားတဲ့ကောင်လေးကြောင့် အံသြပြီးရုန်းကန်ဖို့တောင် သတိမရမိ ။
" ခင်ဗျား လာပြီလား .. "
" အင်း ... "
အရင်ဆုံးသူ့ဆီကရတဲ့အရက်ပြင်းအနံ့ကြောင့် ခေါင်းပင်မူးချင်သွားသည် .. အနံ့ပြင်းပြင်းတွေဆို မကြိုက်တတ်တဲ့နှိုင်းသုတ ဟာ ထိုအနံ့ကိုသည်းခံရင်း ။
" ကိုယ့် ကို ခ ခဏလွတ်ပေးဦး .. "
" ...... "
နှိုင်း ပြောနေပေမယ့်အရာမဝင် .. ထိုကောင်ဆိုးလေးကတော့တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားမြဲ ။
" သောက်ထားတာလား .. "
" ဟုတ်တယ် .. အနံ့အရမ်းဆိုးနေတာလား "
" နည်းနည်း .. "
စောနကပင် နတ်ဆိုးတစ်ကောင်လို လူခြောက်ယောက်ကို အသတ်မသေသော် ဘဝသေအောင်လုပ်ခဲ့တဲ့ Demon ဟာ အခုတော့ သခင် ကို တွေ့လိုက်ရတဲ့ကြောင်လေးလိုတိုးဝှေ့လိမ်မာစွာ မေးသမျှပြန်ဖြေနေပြန်သည် ။
Demon အတွက် နှိုင်း ရဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့လေးက သူ့စိတ်ကိုတည်ငြိမ်စေတာမို့ သူနှစ်သက်တဲ့ကိုယ်သင်းနံ့လေးနမ်းရှိုက်နေတော့သည် ။
" Okay မင်းဖက်ချင်သေးတယ်ဆို နောက်မှဖက်လို့ရပါတယ် .. အရင်ဆုံးကိုယ့်ကိုလွတ်ပေးဦး .. ကိုယ်မင်းဒဏ်ရာကို ကြည့်ပေးမယ် "
အဲ့တော့မှ Demon လွတ်ပေးလိုက်ပြီး နှိုင်း မျက်နှာကို သေချာအသေးစိတ်ကြည့်နေသည် .. နှိုင်း ကလဲ Demon မျက်နှာအစိတ်အပိုင်းတစ်ခုချင်းစီကိုသေချာစစ်ဆေးကြည့်နေတော့သည် ။
တောင့်ဖြောင့်တဲ့ခန္တာကိုယ်နှင့် ခန့်ချောနေတဲ့မျက်နှာဟာ ဘာမှပြောင်းလဲသွားခြင်းမရှိသော်လည်း အနည်းငယ်ချောင်ကျနေတဲ့မျက်ဝန်းတွေကြောင့် ရက်အတော်ကြာမအိပ်ထားမှန်းသိသာသည် ။ ဒါ့အပြင် မျက်နှာပေါ်က အညိုအမဲတစ်ချို့ကြောင့် ရန်ဖြစ်လာမှန်း သိသာသည် ။
နောက်ထပ်ဘာစကားမှထပ်မပြောပဲ နှိုင်း ကို စူးစူးရဲရဲမျက်ဝန်းတွေနဲ့ မျက်တောင်မခတ်တမ်းကြည့်နေတဲ့ သူကြောင့် နှိုင်း ကပဲစကားအစဖော်ရသည် ။
" မျက်နှာတစ်ခုလုံးလဲ ဒဏ်ရာတွေချည်းပဲ .. လူဘယ်နှစ်ယောက်နဲ့တောင် ရန်သွားဖြစ်လာရတာလဲ ..
ဆေးထည့်မှဖြစ်မယ် မဟုတ်ရင် ပိုးဝင်ကုန်မယ် .. မျက်နှာပဲလား တခြားရော "
" အင်း ရှိသေးတယ် .. ဒီမွာ .. "
စိတ်ပူ၍ဆူသလိုပြောတာလေး Demon တကယ်သဘောကျသည် .. ။
နှိုင်း အေမးကို ခပ်တည်တည်နဲ့ပြောပြီး သူ့လက်ဖဝါးကိုဖြန့်ပြလာသည် ။
သွေးစတစ်ချို့စိုနေသေးတဲ့ ဓားဒဏ်ရာဟာ အရမ်းမကြီးသော်လည်း ပြတ်ရှရာ ရှည်တာမို့ အတော်နာနေလောက်မည် ။ သို့သော် နှိုင်း ရှေ့မှာရှိနေတဲ့ ကောင်လေးကတော့ နာရကောင်းမှန်းမသိ နှိုင်း ကိုသာစိုက်ကြည့်နေသည် ။
" ကျစ် ! မင်း ဒီလောက် ဒဏ်ရာရထားတာကို ဘာလို့အရင်ဆုံးမပြောတာလဲ .. မင်းကတော့ကွာ ... လာ ပြန်မယ် .. မင်းအိမ်ဘယ်မှာလဲ .. အိမ်ရောက်ရင်သေချာပေါက်ဆေးထည့်နော် ကြားလား "
" အိမ်မရှိဘူး .. "
" ဟမ် .. "
" ကျုပ်အိမ်မရှိဘူး .. "
" အိမ်မရှိရင် မင်းအခုဘယ်မှာနေတာလဲ .. "
" သူငယ်ချင်းအိမ်မှာကပ်နေတာ "
ညှိုးငယ်တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ နှိုင်း ကိုကြည့်ပြီးပြောလာတဲ့ ကောင်လေးကြောင့် နှိုင်း သနားမိသွားသည် .. သူ့အတွက် နှိုင်း ဘာလုပ်ပေးရင် အဆင်ပြေနိုင်မလဲ ။
ဒီကောင်လေးကို တာဝန်ယူဖို့တွေးထားပြီးသားမဟုတ်လား .. အဲ့ဂတိက အနာဂတ်အတွက်မဟုတ်ရင်တောင် အခုလတ္တေလာ ဒီကောင်လေး အဆင်ပြေတယ်ဆိုလဲကောင်းပါတယ် ..... ။
" ကောင်းပြီ မင်းမှာအိမ်မရှိဘူးဆိုရင် လတ္တေလာ ကိုယ့်အိမ်မှာခဏနေလို့ရတယ် .. က်န္တာ နောက်မှစဉ်းစားကြတာပေါ့ အရင်ဆုံး မင်းလက်ကဒဏ်ရာကိုဆေးထည့်ဖို့ အိမ်ပြန်ရအောင် .. "
" ...... "
Demon ကို ပြောပြီးရှေ့က သွားလိုက်တဲ့ နှိုင်း လက်မောင်းကို Demon က ပြန်ဆုတ်ကိုင်ကာ ။
" ထပ်ပြောပေး .. "
" ဟင် .. ဘာပြောလိုက်တာလဲ .. "
Demon အသံတိုးနေတာမို့ နှိုင်း မကြားလိုက် ။ သို့သော် ငမူးလေးရစ်နေတယ်လို့ပဲတွေးကာ .. နှိုင်း က Demon ရဲ့ ဒဏ်ရာမရှိတဲ့ လက်ကိုဆုတ်ကိုင်ကာတွဲ၍ ။
" ပြောချင်ရင် အိမ်ရောက်မှပြောတော့ကွာ .. အခုက မိုးအရမ်းချုပ်နေပြီ အိမ်ပြန်ရအောင်နော် "
" အင်း အိမ်ပြန်ကြမယ် "
ဖြူစင်တဲ့အပြုံးနဲ့ နွေးထွေးစေတဲ့သူရဲ့စကားလုံးတွေကြား Demon စိတ်ထဲနေရတာသက်တောင့်သက်သာရှိလာသည် ။
* အိမ် တဲ့ ... နောက်ဆုံးတော့ ငါ့ကိုအိမ်ပြန်ခေါ်မယ့်သူရှိခဲ့ဖူးပြီ *
မေမေဆုံးတော့ ပို၍အနှိပ်ဆက်ခံရတဲ့ Demon ဟာ မိထွေးရဲ့ လူမသိ သူမသိတဲ့စွန့်ပြစ်နေရာမှာ ထားခဲ့ခံရဖူးတယ် ။ demon ရဲ့ ကျွေးဖခင်ကြီးက သူ့အလုပ်နဲ့သူ မအားတာမို့ သားအရင်းဖြစ်သူက စွန့်ပြစ်နေရာမှာ ၃ ရက်လောက် ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတာကို လုံးဝမသိခဲ့ဘူး ။
စောင့်နေမိတယ် ... အိမ်ပြန်ဖို့လာခေါ်မယ့်လက်တစ်စုံ ။ မျှော်နေမိတယ် တစ်ယောက်ယောက်များ Demon ကို လာရှာမလားလို့ ။ သူတို့လာရှာတဲ့အချိန်မှာ ထားခဲ့တဲ့နေရာမှာမတွေ့ရင်ပြန်သွားမှာစိုးလို့ ပြစ်ထားခဲ့တဲ့အတိုင်းပဲ စောင့်နေခဲ့ဖူးတယ် ။
၃ ရက်ပြည့်တဲ့နေ့မှာ Demon သိလိုက်တယ် .. အိမ် ဆိုတဲ့ငရဲနေရာကိုပြန်ခေါ်ဖို့ ဘယ္သူမွ မလာတော့ဘူးဆိုတာ .. အဲ့ဒါကြောင့် လမ်းဘေးအမှိုက်ကိုစားပြီး ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးရင်း ကြီးကျယ်မြင့်မြတ်တဲ့ ဝန်ကြီးချုပ်အိမ်ယာ ကို လမ်းလျှောက်ပြန်ခဲ့ရတယ် ။
အိမ် လား .... မေမေဆုံးသွားပြီးတည်းက Demon အတွက် တကယ့်အိမ်အစစ်ဆိုတာဘယ်တုန်းကမှမရှိခဲ့ဘူး ။
ဒါပေမယ့် ........ ။
နွေးထွေးတဲ့လက်တစ်စုံနဲ့အကြာကြီးနေမှ မျှော်လင့်ခဲ့ရတဲ့လူတစ်ယောက်က ဘဝမွာ ပထမဦးဆုံးအကြိမ် ပြောလာတဲ့စကား က ......။
* အိမ်ပြန်ကြမယ် တဲ့ ...... *
Demon လက်ကိုတွဲပြီး ကားဆီသွားနေတဲ့ ထိုလူဟာ ပါးစပ်ကပွစိပွစိနဲ့ပြောနေသေးတယ် .. သေချာတာကတော့ Demon ကို ဆူပူနေတာဖြစ်နိုင်တယ် ။
ဒါပေမယ့် ထိုလူ့ရဲ့ ဆူပူတဲ့စကားသံလေးတွေကို ကြိုက်တယ်။
Demon အတွက်စိုးရိမ်ပေးနေတာလေးတွေကိုလဲ သဘောကျတယ် ။
Demon လက်ကိုဆုတ်ကိုင်ပေးထားတဲ့ လက်တစ်စုံကိုလဲ မြတ်နိုးမိတယ် ။
အပိုင်လိုချင်တယ် ... ဘယ်သူနဲ့မှ မျှဝေမပေးနိုင်လောက်အောင် .. ခင်ဗျားတည်ရှိမှု့က ကျုပ် တစ်ယောက်တည်းအတွက် ဖြစ်စေချင်တဲ့အထိ ပိုဆိုင်ခွင့်ရချင်တယ် ... ။
မဟုတ္ဘူး ။
ခင်ဗျားက နဂိုတည်း ကျုပ်အပိုင်ပဲ ... ရှုတ်ထွေးနေတဲ့ ကျုပ်ဘဝထဲကို ခင်ဗျားကိုယ်တိုင်တိုးဝင်လာပြီး ကျုပ်ကိုစွဲလမ်းစေခဲ့တာ ... အဲ့အတွက် ခင်ဗျားကိုပြန်ထွက်သွားခွင့်ပေးဖို့အစီစဉ်မရှိတော့ဘူး ။
ဒီနေ့ကစပြီး ခင်ဗျားက ကျုပ်အပိုင် ... ကျုပ်ရဲ့နွေးထွေးတဲ့အိမ်ငယ်လေး ပဲ ... ။
ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကထွက်ပြေးဖို့မကြိုးစားပါနဲ့ ခင်ဗျားအသက်မရှိတော့တဲ့ခန္တာကိုယ်ဖြစ်နေရင်တောင် ကျုပ်ပဲပိုင်ဆိုင်ချင်တာမို့ ဝိဉာဏ်ဘဝနဲ့တောင် ခင်ဗျားကျုပ်အနားက ထွက်မသွားရဘူး ။
ကျုပ်တစ်ယောက်တည်းရဲ့အပိုင် ... ။
ကျုပ်ရဲ့နွေးထွေးတဲ့အိမ်လေး ... ။
Demon ရဲ့ ရောက်ယက်ခတ်နေတဲ့ဆိုက်ကိုအတွေးတွေကို ဘာတစ္ခုမွမသိတဲ့ နှိုင်းသုတ ဟာ ကားကိုဂရုတစိုက်မောင်းရင်း အိမ်ပြန်ရောက်ဖို့ပဲ စိတ်စောနေသည် ။
နှိုင်းသုတ ရဲ့ လှုပ်ရှားမှု့သေးသေးလေးကအစ မြတ်နိုးမှု့အပြည့်နဲ့ထွက်ပြေးသွားမှာစိုးသလိုကြည့်နေတဲ့မျက်ဝန်းတစ်စုံနဲ့လူကို စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ပေါ့ ။
____________________________________________________
( ကိုကိုနှိုင်းလေး ကေတာ့ Demon ကြီးကို အိမ်ခေါ်သွားပြီဟေ့ နောက်ပိုင်းကြရင်တော့လား .. 😍
အစပိုင်းက Ro တာနည်းလို့ဆိုပြီး ဖတ်ရတာပျင်းနေကြပြီလား ။ နည်းနည်းပျင်းဖို့ကောင်းနေပေမယ့် .. နောက်ပိုင်း လုံးဝရိုတဲ့ဇာတ်ကွက်တွေပဲ လာတော့မှာပါနော် .. ကိုယ့်ကိုယုံတယ်မဟုတ်လား 😝
#Vote / Cm ပေးခဲ့ဦး ချစ်ဆုံးလေးတို့❤
#September - 3 - 2020❤
#Moewathan...❤
___________________________________________________