"ဟူး.....ၿပီးၿပီ..
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါအိမ္ေထာင္သည္ျဖစ္လာခဲ့ၿပီ...ဟူး....."
dinnerပြဲၿပီးလို႔...ကုတင္ေပၚမွာ ကြၽန္ေတာ္ကထိုင္ေနရင္း...အေနာက္လွဲခ်လာၿပီး စကားေတြေျပာေနတဲ့ ကိုဘုန္း..အရက္နံ႔ကေတာ့ နည္းနည္းရေပမဲ့ မူးေနတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး...
"အေသးေလး...မင္းနဲ႔ငါနဲ႔က အခုကစၿပီး လင္ခင္ပြန္းေတြ ျဖစ္သြားၿပီးဆိုေတာ့...
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္သင့္သင့္ျမတ္ျမတ္ေနၾကတာေပါ့..
မင္းကအဲ့ဘက္မွာအိပ္ ငါကဒီဘက္မွာအိပ္မယ္...ေယာက္်ားေလးအခ်င္းခ်င္းပဲကြာ..ဘာမွမျဖစ္ဘူး..."
"ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ဘာမွမေျပာပါဘူး...
အလယ္မွာ ခြေခါင္းအံုးနဲ႔ျခားထားလိုက္..."
"ေကာင္းတယ္...အဲ့တာဆို ကိုယ္တို႔အဆင္ေျပၿပီေနာ္..."
"အင္း..."
"မင္းအရင္ေရခ်ိဳးခန္းဝင္မလား...
ကိုယ္အရင္ဝင္ရမလား..."
"ကိုဘုန္း အရင္ဝင္..."
"ေကာင္းၿပီ..." ဆိုၿပီး..ကိုဘုန္းက အဝတ္အစားေတြခြၽတ္ကာ..ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားတယ္..
ကြၽန္ေတာ္လည္း ကုတင္ေပၚပက္လက္လွန္ခ်လိုက္ကာ...အသက္ကိုရွဴထုတ္လိုက္တယ္...
ခနၾကာေတာ့...ေအာက္ပိုင္းကို သဘက္ပတ္ၿပီးထြက္လာတဲ့ ကိုဘုန္း
"အေသးေလး...ဝင္လို႔ရၿပီ..."
"ဟုတ္..."
ဗီရိုထဲက ညအိပ္ဝတ္စံုကိုထုတ္ကာ...ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္လိုက္တယ္..။ အျပင္မွာေတာ့ မလဲပါဘူး ရွက္စရာႀကီး...ေယာက်္ားခ်င္းဆိုေပမယ့္လဲ ကြၽန္ေတာ္ရွက္တယ္...
ကြၽန္ေတာ္ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာေတာ့...ကိုဘုန္းက ကုတင္ေပၚထိုင္ၿပီး ဆံပင္သုတ္ေနတယ္..ကြၽန္ေတာ္လည္း ကုတင္ေပၚထိုင္လိုက္ေတာ့...
"အေသးေလး...ငါ့ကို dryerနဲ႔ဆံပင္ကို လာမႈတ္ေပးဦး..."
စၿပီ...လူကို ဘယ္လိုခိုင္းရမလဲပဲ စဥ္းစားေနသလားလို႔ေတာင္ ေတြးမိတယ္...
"လာေလ...မင္းကမလုပ္ေပးခ်င္ဘူးလား...
ကိုယ္က မင္းေယာက်္ားျဖစ္ေနၿပီေနာ္..."
"ဟင္း....လုပ္ေပးမယ္..."ဆိုၿပီး ဆူဆူပုတ္ပုတ္နဲ႔ ဆံပင္ကိုdryerနဲ႔မႈတ္ေပးေနတဲ့ အေသးေလး
ညအိပ္ဝတ္စံုအဝါေရာင္ေလးနဲ႔အေသးေလးက...တစ္ကယ္ကို ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္...
ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ကြၽန္ေတာ္စဥ္းစားမိတယ္...ကေလးနဲ႔ ယူထားရတာလား လို႔...
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔သူနဲ႔အသက္သိပ္မကြာေပမဲ့...အ႐ြယ္ခ်င္းက ေတာ္ေတာ္ေလးကို ကြာတယ္...
"ၿပီးၿပီ...အိပ္ေတာ့မယ္...
ပင္ပန္းပါတယ္ဆိုမွ..ထပ္ခိုင္းေနေသးတယ္.." ဆိုၿပိီး ကြၽန္ေတာ္မၾကားတၾကားေျပာကာ...သူ႔ေနရာမွာ လွဲအိပ္ေနတဲ့အေသးေလး
"ကိုယ့္ေယာက်္ားခိုင္းတာေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ေပးခ်င္ဘူး.."
"ေတာ္ပါေတာ့...ေယာက်္ားဆိုတာခ်ည္း ခနခနထည့္မေျပာပါနဲ႔..."
"မဟုတ္လို႔လား..."
"ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ေပမဲ့...
ခနခနထည့္မေျပာနဲ႔...ကြၽန္ေတာ္ရွက္တယ္.." ဆိုၿပီး တိုးတိုးေလးေျပာကာ ေစာင္ကို ေခါင္ၿမီးျခံဳလိုက္တဲ့အေသးေလး
ဘယ္လိုဟာေလးလဲမသိဘူး...ေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီး...သူ႔ဘာသာရွက္ေနတယ္..အဟက္
.........................
မနက္ခင္းေရာက္ေတာ့...ကြၽန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္က လႈပ္လို႔မရဘူး...
*ဟင္...ငါ ဘီလူးစီးခံေနရတာလား...*
ကြၽန္ေတာ္လည္း မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့...ကြၽန္ေတာ္ျမင္ေနရတာက ျဖဴေဖြးေနတဲ့ရင္ဘက္ႀကီး...
ဟင္အဲ့တာဆို..ကြၽန္ေတာ္အခု ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ?...
*မဟုတ္မွလြဲေရာ...ကြၽန္ေတာ္ ကိုဘုန္းရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနတာလား...*
ကြၽန္ေတာ့္အရပ္က ပုတာေၾကာင့္ ကိုဘုန္းမ်က္နွာကိုမျမင္ရဘဲ ရင္ဘက္ကိုသာ ျမင္ေနရတယ္...ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚကိုလည္း ခြေခါင္းအံုးဖတ္ထားသလို သူ႔ေျခေထာက္နဲ႔ ခြဖက္ထားတာေၾကာင့္ ရုန္းလို႔မဘူး...
"ကိုဘုန္း...ကြၽန္ေတာ့္လႊတ္...
အသက္ရွဴၾကပ္ေနၿပီ...လႊတ္ေတာ့..."
"ဟာ..တိတ္တိ္တ္ေန...အေသးေလး...
ငါအိပ္ခ်င္ေသးတယ္....ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေန...
မင္းကိုဘာမွမလုပ္ဘူး...ဒီလိုေလးပဲဖက္ထားတာ...မၿငိမ္ရင္ေတာ့ တစ္ခုခုလုပ္မိလိမ့္မယ္.." လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ တိတ္သြားတဲ့ အေသးေလး..အိပ္ခ်င္ေသးပါတယ္ဆုိမွ လူကိုလာနႈိးေနတယ္...အေသးေလးကုိယ္ေလးကို ဖက္ထားရတာ ဘယ္လိုေလးမွန္းမသိဘူး...ေသးေတာ့ ကို္ယ့္တစ္ခြစာပဲရွိတယ္...အဟက္...
အမွန္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ညက..တကယ္အိပ္ေရးပ်က္တယ္...။ ကြၽန္ေတာ္အိပ္ေနလို႔ အသားထိရင္ ကြၽန္ေတာ္သိတယ္...။ ညသန္းေခါင္ႀကီး ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚ လာထိတဲ့ ေျခလက္တစ္စံုေၾကာင့္ လန္႔နိုးသြားတယ္...။
ၾကည့္လိုက္ေတာ့...ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚ ဖားေလးကပ္သလို လာကပ္ေနတဲ့အေသးေလး...
ကိုယ္ေပၚမွာၾကည့္လိုက္ေတာ့...ေစာင္လည္းမရွိဘူး...ေအးလို႔ထင္တယ္...
သူကကြၽန္ေတာ့္ကိုဖက္ၿပီး...ကြၽန္ေတာ္ရင္ဘက္နဲ႔ မ်က္နွာကို တိုးဝင္လာတာ ေၾကာင္ေလးတိုင္းပဲ...
ကြၽန္ေတာ္လည္းသူ႔လက္ကို ဖယ္လိုက္ေတာ့...ခနေတာ့လက္ျပန္ခ်ထားၿပီး...ကြၽန္ေတာ္ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္ၿပီဆို လာလာတင္တဲ့အေသးေလး...ကြၽန္ေတာ္စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး...လူလည္းတေရးသာရေသးတယ္...။
ကြၽန္ေတာ္လည္း အေသးေလးလက္ကို ခ်လိုက္ႀကီး...သူ႔ေျခေထာက္၂ဖက္ကို ကြၽန္ေတာ့္ေျခေထာက္၂ဖက္ၾကားထဲ ညႇပ္ကာ တစ္ကိုယ္လံုးကို သိမ္းက်ံဳးဖက္ထားလိုက္မွပဲ ၿငိမ္ေတာ့တယ္...။
ေနာက္ေန႔ေတြလည္း ဒီလိုလုပ္ၿပီး အိပ္မွရမွာ...
.....................
ကြၽန္ေတာ္လည္း...ထမင္းစားခန္းေရာက္ေတာ့...အေသးေလးေရာ..ဖိုးဖိုးေရာ ထိုင္ေနႀကၿပီ ျဖစ္သည္...။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္းေတြ႕ေရာ...မ်က္နွာႀကီးနီရဲၿပီး ေခါင္းကိုငံု႔ထားတယ္...။ မနက္ကကြၽန္ေတာ္လည္းလႊတ္ေပးလုိက္ေရာ...တခ်ိဳးတည္းထေျပးတာ ထမင္းစားခန္းမွာပဲေတြ႕ေတာ့တယ္...။
"ထြန္းေတာက္...အိပ္ယာထေနာက္က်လွခ်ည္လား...
companyကိုမသြားဘူးလား..."
"သြားမွာ ဖိုးဖိုး...
အေသးေလးေၾကာင့္ အိပ္ယာထေနာက္က်တာ ဖိုးဖိုး...
ညက အေသးေလ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ဖက္...အ!..."
"ဘာ...ဘာမွမဟုတ္ဘူး အဖိုး...
ကိုဘုန္းေလ်ွာက္ေနာက္ေနတာ...ဟီးဟီး.."
"ေအးပါကြယ္...
ေၾသာ္...မင္းတို႔ ဟန္းနီးမြန္းမထြက္ၾကဘူးလား..."
"အဟြတ္...အဟြတ္..."
"ေရကိုေျဖးေျဖးေသာက္ေလ..အေသးေလး..
ဟန္းနီးမြန္းကို ေနာက္မွပဲသြားမယ္ ဖိုးဖိုး...
companyက အခုခ်က္ခ်င္းခြင့္ယူဖို႔က မဟုတ္ေသးဘူးေလ..."
"ေအးေပါ့...ေနာက္ေတာ့ ခြင့္ယူၿပီး ဟန္းနီးမြန္းသြားလိုက္..."
"ဟုတ္ကဲ့ ဖိုးဖိုး...
အဲ့တာဆို...ကြၽန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္ေနာ္..."
"ေအးေအး...ေျမး ျပည့္လ်ွံ အျပင္ထိလိုက္ပို႔ေပးလိုက္ေလ..."
"ဗ်ာ....ဟုတ္...ဟုတ္ အဖိုး..."
ဖိုးဖိုးက လိုက္ပို႔ေပးလိုက္ဆိုလို႔..ကြၽန္ေတာ့္အေနာက္ကေန လိုက္လာတဲ့ အေသးေလး...
"အေသးေလး..မင္းခုနက ကိုယ့္ေျခေထာက္ကို တက္နင္းတာ...ငရဲက်မွာေနာ္..ကိုယ့္ေယာက္်ားကို ေစာ္ကားလို႔..."
"ဟာ....ဘာလို႔က်ရမွာလဲ?...
ေယာက်္ားဆိုတာႀကီး ခနခနမေျပာပါနဲ႔ဆိုတာကို..."
"ဘာျဖစ္လဲ?...ကိုယ္က တကယ္ပဲ မင္းေယာက်္ားကို..."
"ဟာ....ေတာ္ပါေတာ့ဆို..." ဆိုၿပီး သူ႔လက္၂ဖက္ကို လိမ္ဆြဲေနတဲ့အေသးေလး..
"ဟုတ္ၿပီ...ကိုယ္မေျပာေတာ့ဘူး...
မရွက္ေနနဲ႔ေတာ့...မ်က္နွာႀကီးလည္းေပါက္ကြဲထြက္ေတာ့မယ္..."
"မရွက္ပါဘူး...ဘာလို႔ရွက္ရမွာလဲ?.."
"ဟုတ္ပါၿပီ...ကိုယ္သြားေတာ့မယ္ေနာ္.." ဆိုၿပီး...ကားေပၚတက္လိုက္တယ္..။ ၿပီးေတာ့မွန္တံခါးျပန္ခ်ကာ...
"သြားၿပီေနာ္...ကိုယ့္ေယာက်္ားေလး..."
"ဟာ...မေျပာနဲ႔ေတာ့ဆိုတာကို..."
"ဟား...ဟား.."
ကေလးတစ္ေယာက္လို ဆူပုတ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပန္ေျပာလာတဲ့အေသးေလးကို...ရယ္ရင္း ေမာင္းထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္...။
ကြၽန္ေတာ့္ဘဝအတြက္ က်န္ေနတဲ့အခ်ိန္ေတြဟာ...အေသးေလးနဲ႔ပဲ ့ျဖတ္သန္းေတာ့မယ္...။ အေသးေလးကို မခ်စ္ေသးေပမယ့္လည္း အတူတူေနရင္းနဲ႔လည္း...အခ်စ္ျဖစ္သြားနိုင္တာပဲေလ...ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္အိမ္ေထာင္တစ္ခုတည္ၿမဲေအာင္ ေနရမယ္...။
💙💙အရမ္းတိုသြားတယ္ sorry😁💙💙