"ေျမး ျပည့္လ်ွံ...အဆင္ေျပရဲ႕လား.."
အန္ၿပီးထြက္လာတဲ့အေသးေလးကို...အဖိုးက ေမးလိုက္တယ္...
"ဟုတ္...အဆင္ေျပပါတယ္ အဖိုး.."
"ဘာေတြစားခဲ့လို႔ အန္တာလဲ?..."
"စားခဲ့လို႔မဟုတ္ပါဘူး အဖိုး...
ကား...."
"ဟုတ္ပါတယ္...
ဖိုးဖိုး...သူဟုိမွာတုန္းက အစားေတြအႀကိဳက္စားခဲ့တာ....
ကြၽန္ေတာ္ကသိပ္မစားနဲ႔လို႔ ေျပာလည္းမရဘူး..
အဲ့တာေၾကာင့္ အန္တာေလ..."
အေသးေလးက ကြၽန္ေတာ္ကားဘယ္လိုေမာင္းခဲ့တယ္ဆိုတာကို ေျပာေတာ့မလို႔ဟာကို...ကြၽန္ေတာ္လည္း အျမန္ဝင္ေျပာလိုက္တယ္...။ ကြၽန္ေတာ္ဝင္ေျပာလိုက္ေတာ့...ကြၽန္ေတာ့္ကို စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ အေသးေလးကို ကြၽန္ေတာ္လည္းျပန္စိုက္ၾကည့္ေပးလိုက္တယ္...။
"အဖိုး...သား သြားနားလိုက္ပါဦးမယ္...
ညေနစာမစားေတာ့ဘူး အဖိုး...
သား အန္ခ်င္ေနလို႔..."
"ေအးေအး...အစာေၾကေဆးေလး ေသာက္ထား..."
"ဟုတ္....အဖိုး..."
ဖိုးဖိုးကိုနႈတ္ဆက္ၿပီး အေပၚတက္သြားတဲ့အေသးေလးကိုၾကည့္ရတာ...သနားေတာ့သနားပါတယ္...အားမရွိသလိုပဲ...
..........................
ကြၽန္ေတာ္ ၿခံထဲမွာ ပန္းပင္ေတြေရေလာင္းေနတုန္း...အိမ္ေရွ႕က ကားဟြန္းတီးသံ ၾကားရတယ္...ဦးပုကလည္း ဘယ္ေရာက္ေနလဲ မသိဘူး ..ကိုယ့္ဘာသာပဲ သြားဖြင့္ေပးလိုက္တယ္..
တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့...ၿခံထဲကို တစ္ရွိန္ထို႔ေမာင္းသြားတဲ့ ကား...အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ရပ္သြားတယ္...။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ၿခံတံခါးကိုျပန္ပိတ္ၿပီး...က်န္ေသးတဲ့ပန္းပင္ေတြကို ေရေလာင္းေနလိုက္တယ္...။
"ေဟ့....ဒီမွာ...႐ႊတ္႐ႊတ္..."
ေဘးနားကေန တစ္ေယာက္ေယာက္ေခၚသံကိုၾကားရလို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့...ကြၽန္ေတာ့္ကို လက္ယက္လွမ္းေခၚေနတဲ့ ခပ္လွလွအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ဝတ္ထားတာကလည္း..အနီေရာင္ဂါဝန္အတိုနဲ႔..ရင္ဘက္ကလည္း ဟိုက္လို႔...အျမင္မေတာ္စရာေတြ...
သူလွမ္းေနတာ ႐ႊတ္႐ႊတ္ေလ...ကြၽန္ေတာ္နာမည္႐ႊတ္႐ႊတ္မွ မဟုတ္တာ...ကြၽန္ေတာ္လည္း သူ႔ကိုဆက္ၾကည့္မေနဘဲ..ပန္းပင္ေတြကိုသာ ေရဆက္ေလာင္းေနလိုက္တယ္...
"ေဟ့...ဒီမွာ မင္းကိုေခၚေနတာမၾကာဘူးလား...ဘယ္လိုအလုပ္သမားလဲ မသိဘူး...
ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ငါက ဒီအိမ္ရဲ႕အရွင္သခင္မ ျဖစ္လာမွာဟဲ့..."
"ခင္ဗ်ားဘာသာ အရွင္သခင္မျဖစ္ျဖစ္...အေသသခင္မျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္ေတာ္စိတ္မဝင္စားဘူး..."
"ဘာေျပာတယ္...မင္းအလုပ္ျပဳတ္သြားခ်င္လို႔လား..."
"ကြၽန္ေတာ္အလုပ္ျပဳတ္တာ မျပဳတ္တာ...ဒီကအမနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ဘူးထင္တယ္.."
"ဘာ!!..."
ထိုအခ်ိန္ ၿခံေရွ႕ကေန ဟြန္းတီးလာတဲ့ကားတစ္စီး...ဒီတစ္ခါေတာ့ ဦးပုက ဘယ္ကထြက္လာလဲမသိဘူး..ၿခံတံခါးကို ဖြင့္ေပးတယ္..။
ကားလည္းအိမ္ေရွ႕ေရာက္ေရာ...ခုနကအမိ်ဳးသမီးက အေျပးသြားကာ ကားနားကိုရပ္ေနတယ္...။ ကားေပၚကေန ကိုဘုန္းဆင္းလာၿပီး..ခုနအမ်ိဳးသမီးနဲ႔ ေပြ႕ဖက္ေနၾကတယ္...။ အိမ္ေရွ႕ႀကီးမွာေတာ့ အျမင္မေတာ္တာေတြမလုပ္သင့္ပါဘူး..။
ကြၽန္ေတာ္လည္း...ေရဆက္မေလာင္းေနေတာ့ဘဲ အိမ္ထဲသာဝင္ခဲ့လိုက္တယ္..။ ကိုဘုန္းတို႔၂ေယာက္ကေတာ့...ၿခံထဲက ခံုတန္းမွာ သြားထိုင္ေနၾကတယ္...။
ကြၽန္ေတာ္အိမ္ထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္း...ခံုတန္းကို တန္းျမင္ေနရတဲ့ ျပတင္းေပါက္ကေန ေခ်ာင္းေနလိုက္တယ္..။
"အမယ္ေလး....လြန္းျပည့္လ်ွံ မင္းမၾကည့္နဲ႔...
ရွက္စရာႀကီး..."
ကြၽန္ေတာ္ျမင္လိုက္ရတာေတာ့...ခံုေပၚမွာထိုင္ေနတဲ့ ကိုဘုန္းတို႔၂ေယာက္ကနမ္းေနၾကတယ္...။ နမ္းတာေတာင္ ရိုးရိုးနမ္းတာမဟုတ္ဘူး..တစ္ေယာက္နႈတ္ခမ္းတစ္ေယာက္စုပ္ေနတာ..ေတြးရင္းနဲ႔ေတာင္ ၾကက္သီးထတယ္...
ကြၽန္ေတာ္ဆို ပါးေတာင္မနမ္းဖူးဘူး..
"ျပည့္လ်ွံ...ေျမး..ဘာၾကည့္ေနတာလဲ?..."
"အမယ္ေလး..."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ?ေျမးရဲ႕..."ဆိုၿပီး..အဖိုးက ကြၽန္ေတာ္ေခ်ာင္းေနတဲ့ေနရာကို ၾကည့္ဖို႔လာေတာ့..အဖုိးလက္ကို ခ်ိတ္လိုက္ၿပီး...
"ဘာမွမဟုတ္ဘူး အဖိုး...
မၾကည့္ပါနဲ႔ အဖိုး..
သားနဲ႔ဧည့္ခန္းထဲ သြားထိုင္မယ္ေနာ္.."
အဖိုးလက္ကို မဆြဲရံုတမယ္ ခ်ိတ္လာကာ...ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထိုင္ေနလိုက္တယ္...။ ကိုဘုန္းတို႔အတြဲကလည္း..နမ္းလို႔ဝ အဲ...စကားေတြေျပာၿပီးၿပီဆိုေတာ့...ဧည့္ခန္းထဲ ဝင္လာတယ္..။
"ဖိုးဖိုး...ကြၽန္ေတာ္မိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္...
ဒါ ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူ ေငြရတီလင္း တဲ့...ရ
ရတီ ဒါ ကိုယ့္ဖိုးဖိုး..."
"ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ ဖိုးဖိုး.."
"အင္း...
အဖိုးသမ္ီးကို တစ္ခုေျပာခ်င္တယ္...ေနာက္တစ္ခါ ဒီအိမ္ကိုလာမယ္ဆို လံုလံုၿခံဳၿခံဳဝတ္လာပါ...
ဘာလို႔ဆို အိမ္မွာက ေယာက်္ားသားေတြခ်ည္းပဲရယ္...အျမင္မတင့္တယ္ဘူးသမီး.."
"ဖိုးဖိုး!..."
"ဟုတ္ကဲ့...
ဘုန္း...ရတီျပန္မယ္...အိမ္ေရွ႕လိုက္ပို႔..."
"အင္း..."
ကိုဘုန္းနဲ႔မရတီတို႔ အျပင္ထြက္သြားေတာ့...
"အဖုိးရယ္...ဘာလို႔အဲ့လိုေျပာလိုက္တာလဲ?..
အားနာစရာႀကီး.."
"အို...အဖိုးက အမွန္ေျပာတာပဲကို...
အဖိုးသူ႔ကို ၾကည့္လို႔မရဘူး ဝင္လာထဲက...
ဒီမိန္းကေလးဟာ...ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ထြန္းေတာက္ဇနီး ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး..."
"အဖိုးရယ္....ကိုဘုန္းၾကားသြားပါဦးမယ္.."
"ၾကားၾကားေပါ့..."
ထိုအခ်ိန္ ကိုဘုန္းလည္းအထဲျပန္ဝင္လာတယ္..
"ဖိုးဖိုး...ရတီ့ကို ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ?..
အားနာစရာႀကီး...
ရတီက နိုင္ငံျခားမွာ ေနခဲ့တာေလ...ဒီလိုမ်ိဳးေတြဝတ္တာ မဆန္းပါဘူး..."
"မင္းမဆန္းေပးမဲ့ ငါဆန္းတယ္....
ေယာက်္ားေလးေတြေနတဲ့အိမ္ကို ဒီလိုမ်ိဳးဝတ္လာသင့္လားဆိုတာ သူသိသင့္တာေပါ့..."
"ဘာဲျဖစ္ျဖစ္ ရတီက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ လက္ထပ္မယ့္အမ်ိဳးသမီး...
ဖိုးဖိုးေနာက္တစ္ခါ ဒီလိုမဆက္ဆံပါနဲ႔..." လို႔ေျပာၿပီး...ကိုဘုန္းက အေပၚတက္သြားတယ္...
"ထြန္းေတာက္ဘုန္း!...မင္း!...
အဲ့လိုကိစၥမ်ိဳး လံုးဝမျဖစ္ေစရဘူးကြ..." ဆိုၿပီး အဖိုးကလည္း ေအာက္ကေန အေပၚကို ေအာ္ေျပာၿပီး ေဒါသေတြထြက္ေနတယ္..
"အဖိုးရယ္...စိတ္ေလ်ွာ႔ပါ..."
"သူေျပာသြားတာ ၾကားတယ္မလား ျပည့္လ်ွံ...
ဒီေကာင္ အဖိုးကိုျပန္ခံေျပာသြားတာ...
ဘုန္းထြဋ္ေခါင္တဲ့ကြ...
ငါျဖစ္ေစခ်င္တာကို မရရေအာင္လုပ္မွာ..."
"ေတာ္ပါေတာ့ အဖိုးရယ္...
စိတ္ေလ်ွာ႔ပါ..."
အဖိုးအတြက္ေရအျမန္ခပ္ေပးၿပီး..ေသာက္ေစကာ..ေဒါသကိုေျပေစၿပီး..အဖိုးအခန္းထဲကို တြဲပို႔ေပးၿပီး...ကြၽန္ေတာ္လည္း ကြၽန္ေတာ့္အခန္းကိုသာ ျပန္လာခဲ့လိုက္တယ္...
*ဟူး.....ကိုဘုန္းေဒါသႀကီးတာကလည္း အဖိုးနဲ႔တူတာျဖစ္မယ္...
ဒါေပမဲ့ အဖိုးက ကိုဘုန္းလို အက်င့္မပုပ္ဘူး..*
.........................
ဒီေန႔ကြၽန္ေတာ့္ကို ဥကၠဌရာထူးလႊဲေပးမယ့္ေန႔...ကြၽန္ေတာ္အရမ္းေပ်ာ္တာေပါ့...အဖိုးနဲ႔ကြၽန္ေတာ္က အၿမဲရန္ျဖစ္တတ္ေပးမဲ့ စကားမေျပာလည္း တစ္ရက္ပိုၿပီး မၾကာတတ္ပါဘူး...။
ကြၽန္ေတာ့္ကိုလႊဲေျပာင္းေပးမယ့္ပြဲကို အဖိုးက ၿခံထဲမွာ က်င္းပေစတယ္...။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္အျဖစ္ခ်င္ဆံုးေန႔ကို ေရာက္လာခဲ့ၿပီ..။
ကြၽန္ေတာ္ၿခံထဲေရာက္ေတာ့...ဧည့္သည္ေတြကို လိုက္နႈတ္ဆက္ကာ...ဝိုင္းတစ္ဝိုင္းေရာက္ေတာ့ ပုဆိုးအကြက္နဲ႔ လည္ကတံုးခဲေရာင္နဲ႔ အေသးေလးက ခ်ထားတဲ့မုန္႔ေတြကိုစားေနတယ္..။ ဒီလိုပြဲမ်ိဳးေတာင္ဒီလိုဝတ္တဲ့အေသးေလးကို မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး..။စားေနတာမွ အႀကိဳက္.. ဘယ္ေလာက္စားစား ဝလည္းမဝလာဘူး...။
ကြၽန္ေတာ္လည္း အဖိုးနဲ႔မင္းျမတ္တို႔နားသြားကာ..သြားထိုင္ေနလိုက္တယ္...။
"ဘုန္း..."
"ေၾသာ္...ရတီ...လာမွလာပါ့မလားလို႔..."
"လာမွာေပါ့ ဘုန္းရဲ႕...
ဘုန္းရဲ႕ပြဲပဲဟာ...
ဒါ ရတီ့ေဖေဖေလ...Lynn ကုမၸဏီပိုင္ရွင္.."
"ေၾသာ္...ဟုတ္ကဲ့...
ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္ အန္ကယ္..."
"အန္ကယ္ကလည္း ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္...အန္ကယ္ ဦးဘုန္ထြဋ္ေခါင္နဲ႔စကားသြားေျပာမလို႔ ခြင့္ျပဳပါဦးေနာ္..."
"ဟုတ္ကဲ့ အန္ကယ္...
ရတီ...လာ...ထို္င္..."
"ဟုတ္...ဘုန္း..."
ခနၾကာေတာ့...ဖိုးဖိုးက လႊဲေျပာင္းေပးၿပီးတဲ့အေၾကာင္းေျပာၿပီးေတာ့...ကြၽန္ေတာ္လည္းစကားအနည္းအငယ္ေျပာၿပီး...ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း ဝိုင္ေတြေသာက္ၾကတယ္...။
"မင္းျမတ္...အဖိုး မွာထားတာ အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီလား..."
"ဟုတ္ကဲ့ အဖိုး..."
"အဲ့တာဆို အဲ့တာကိုထြန္းေတာက္ကို တိုက္လိုက္ေတာ့..."
"ဟုတ္ကဲ့ အဖိုး..."
"ျပည့္လ်ွံကိုေတာ့...ေျမးဘာသာ ၾကည့္လုပ္လိုက္..."
"ဟုတ္...အဖိုး..."
အဖိုးခိုင္းလို႔သာလုပ္ရတာ...ထြန္းေတာက္ကိုေၾကာက္တယ္...သူမသိပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းရင္း...သူေသာက္မဲ့ ခြက္ထဲကို စိတ္ႂကြေဆးထည့္လိုက္တယ္...။ ျပည့္လ်ွံကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း...သူကကိုယ္တိုင္တိုက္စရာေတာင္မလိုဘူး ေမွာက္ေနၿပီ...
ကြၽန္ေတာ္လည္း ျပည့္လ်ွံကို အခန္းထဲအရင္ပို႔လိုက္ၿပီး..ေဆးစြမ္းျပေနတဲ့ထြန္းေတာက္ကေငြရတီလင္းကို ရီေဝေနတဲ့အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ အျမန္ဆြဲေခၚခဲ့ကာ...အခန္းထဲကို ထည့္လိုက္တယ္...။
*ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမသိပါဘူး...အကုန္ အဖိုးခုိင္းတာပါ...*