Eski zamanların diliminde; cadıların,perilerin,sihirli yaratıkların yaşadığı bir dünyada Adalia adında bir kadın yaşadığı anlatılırmış. Bu kadın buğday tenli bir çingeneymiş. Kara teninin altında çok özel bir kan akıyormuş.Bu kan Adalia'yı çok özel bir kadın yapmış.Kadın o kadar özelmiş ki, bu yüzüne yansımış. Adelia çok güzel genç bir hanımmış.Soylu erkekler bile Adelia'yı arzu ederlermiş.Ama o, bir adama zaten aşıkmış.. Aşklarından meydana gelecek bir bebek hayallerini süslüyormuş.
Günün birinde aşık olduğu adam Eloy, şehre tekrar ayak basmış.
Adelia bunu duyar duymaz Eloy'a koşmuş ve aşkını itiraf etmiş. Fakat Eloy onu reddetmiş. Yine de Adelia hayalinden vazgeçmemiş. onunla evlenebilmek için her dolunay gecesi Ay'a en yakın olan dağın tepesine çıkıp ağlayarak Ay'a dualar etmiş. En büyük arzusu bir çocuk olan Ay ise, bir süre sonra bu özel kana cevap vermiş."Senin o adamla evlenmeni sağlayabilirim." Onun konuştuğunu duyan Adelia, gözlerindeki yaşları silerek Ay'a bakmış ve ona sormuş "Gerçekten mi?"
"Elbette, fakat önce bir şartım var. Eğer şartımı kabul edersen Eloy aşkından vaz geçecek ve seni sevecek. " demiş. Adelia,Eloy ve olmasını hayal ettiği çocuğu için her şeyi kabul edermiş.
"Ne arzu edersen Sevgili Ay."
"Eğer evliliğinizden dünyaya gelecek ilk çocuğunu bana verirsen ben de senin bu dileğini yerine getiririm." demiş. Özel kan bunu düşünmüş. En büyük hayali aşklarından doğan bir çocukmuş.Fakat Eloy'a sahip olduğu sürece bir çocuk daha yapabilirlermiş.
"Sen bir aysın, nasıl annelik yapacaksın buğday tenli bir bebeğe. Belki o seni annesi olarak görecek ama asla senin çocuğun olamayacak." demiş ve devam etmiş. "O bebeğin senin olmadığı kesinlikle anlaşılacaktır."
"Eloy'u istiyorsan eğer bu şartımı kabul etmek zorundasın. "
Adelia çaresizce Ay'ın dediğini kabul etmiş.
Bir sonra ki dolunayda Eloy Adelia'ya gitmiş ve aşkını itiraf edip ona evlenme teklifi etmiş.
Bir kaç dolunay daha sonra,Adelia ayın çocuğuna hamile kalmış.
Bebeğini doğurduğu gece ise Dolunay en büyük halini almış.Yıldızlar çocuğa daha yakın olmak için birer birer kaymaya başlamışlar.
Sonunda çocuk doğduğunda Özel kanın eline kendisinin ve kocasının buğday teninin aksine beyaz saçlı gri gözlü albino bir kız geçmiş.
O gece Eloy karısının onu aldattığından şüphelenmiş.Ay'ın büyüsü çok fazlaymış.Aşkı o kadar büyümüş ki artık bir takıntıya dönüşmüş.Adelia'nın onu aldattığı düşüncesine dayanamamış ve çıldırıp eline aldığı bir bıçakla Adelia'yı öldürmüş.
Sonrasında ne yapacağını bilememiş ve Adelia'yı ve kızını ormana bırakmış.
Fakat Adelia'nın kanının özel olmasının bir nedeni varmış.
Annesi ve babası Ölüm melekleriymiş.Birisinin kanatları parıl parıl parlıyorken birisinin kanatlarının karanlığı insanı kendine çekiyormuş.
Kızlarının haberini alan bu melekler yeryüzüne inmişler ve kızlarını iyileştirmişler.
Tepeden onları izleyen Ay şöyle demiş."Onu tekrar sana verdiğimde uzaklaştır.Onu buralardan götür.Zamanı geldiğinde onu senden tekrar alacağım." demiş ve ona kendisi gibi bir çocuk vermiş.Bu çocuk yürüyebilen bir yaştaymış.
Adelia'nın annesi aynı kendisi gibi çocuğu suçlamışlar ve ondan nefret etmişler.Babası ise onu seven tek kişiymiş.
Adelia albino bebeğinin adını Kara kış koymuş.Kendisine benzeyen çocuğa ise bir çiçek adı vermiş.
Ölüm melekleri Adelia'yı ve iki çocuğunu bizim dünyamıza getirmişler.Adelia bir insana aşık olmuş ve onunla evlenmiş.Adelia'nın tekrar evlendiği gece Ay,kara kışı Adelia'ya büyütmesi için vermiş.Ve ay her zaman onları izlemiş.
Söylenenlere göre bebek güldüğünde dolunay parlayacakmış.Ağladığında ay ona beşik olacakmış.
Fakat ay bunların hiçbirini yapamamış.
Olayı tam bilmeyen insanlar hikayeyi değiştirmiş ve Adelia için ağıt yazmışlar.
Aptal ki anlamaz,
Bir efsaneye göre;
Bir çingene kadın,
Şafağa kadar Ay'ı çağırdı,
Ağlayarak yalvardı,
Gün doğumunda,
Çingene bir adamla evleneyim diye,
"İstediğin adama sahip olacaksın, kara tenli kadın",
Diye gökyüzünden konuştu dolunay,
Ama karşılığında,
İlk çocuğu istiyorum,
Ondan doğurduğun,
Çünkü yalnız kalmamak için,
Çocuğunu feda eden kişi,
Onu sevmiyor demektir.
Ay, sen anne olmak istiyorsun,
Ve seni kadın yapan,
Sevgiyi bulamıyorsun,
Söyle bana gümüş renkli Ay,
Ne yapacaksın,
Taze tenli çocukla?
Ay'ın oğlu...
Tarçın renkli babadan doğdu bir çocuk,
Bir erminin* sırtı gibi beyaz,
Ve zeytin rengi yerine,
Gri gözleriyle,
Ay'ın albino çocuğu,
Lanet olsun görünüşüne,
Bu çocuk bir yabancıdan,
Ve ben buna katlanamam.
Çingene adam, onursuz olduğuna inanarak,
Karısının yanına gitti, elinde bıçak,
"Kimden bu çocuk?
Beni aldatmışsın kesin!"
Ve ölümüne yaraladı onu,
Sonra dağa gitti,
Kollarında çocukla,
Ve orada terketti onu.
Ve geceleri dolunay oluyor,
Çünkü çocuk keyifli,
Ve çocuk ağlarsa,
Ay küçülüyor,
Ona beşik olmak için,
Ve çocuk ağlarsa,
Ay küçülüyor,
Ona beşik olmak için.
Bu efsane aslında ispanyol mitolojisinden.Medyada ağıtı bulabilirsiniz.Hikayeyi değiştirerek yazdım.İsimleri karakterlere ben yerleştirdim. Efsane'de isimleri geçmiyor ve isimler ispanyolca.Üstelik hikayeyle uyumlu olması için birçok şey yerleştirdim.Kullanma için izin almanız gerekmektedir. İnternette efsanenin orijinal halini bulabilirsiniz.
Çeviri linki: https://ceviri.alternatifim.com/sarkici/haggard/hijo-de-la-luna