SOĞUK RUH|Ouroboros

Soğuk Ruh|18.Bölüm

Kahverengi saçlı küçük bir kız ,aynı yaşlarda buğday tenli bir kıza doğru koştu.

"Bu gün evine gelebilir miyim?"Buğday tenli kız endişeyle kahverengi saçlı kıza baktı.

"Şey,aslında..."O sırada bir kaç çocuk daha buğday tenli kızın etrafında toplandı."Biz de senin evine gitmek istiyoruz."Arkadan yeşil gözlü bir çocuk devam etti,"Havuzunuz bile varmış."

"Çok zengin olmalılar."

"Harika.Zengin bir arkadaşımız var."Buğday tenli kız tüm bunları duyduktan sonra rahatlamış gözüküyordu."Evet ben zenginim.Bu gün benim evime gidelim."

Tüm çocuklar sevinçle zıplıyordu.O sırada küçük bir kız  onları izliyordu.Onu fark etmem kafamda ki şimşeklerin çakmasına neden oldu ve heryer karardı,tekrar ışık etrafı aydınlatmaya başlayıncaya kadar.Farklı bir yere gelmiştim.

Evdeydim,sekiz yaşında ki evimde.

"Hadi gelin bu taraftan."

Buğday tenli kız çantasını fırlattı ve arka bahçeye doğru yürüdü.Onu takip eden çocuklar onunla birlikte çantalarını attılar ve şaşkınlıkla evi süzdüler.

Bu evi çok hatırlayamıyordum. Çok az anım vardı.

O sıra da buğday tenli kız gözünü bir yere dikti ve kaşlarını çattı.

"Bir sorun mu var Açelya?"diye sordu kahverengi saçlı kız."Hemen döneceğim."Diye cevap verdi Açelya.

O Açelya'ydı.Yaklaşık on yaşında gözüküyordu. Açelya sinirle merdivenlere doğru gittiğinde ben de gittim.

Karşımda ki manzara hiç anımsamadığım bir manzaraydı.

Açelya,merdivenlerde onları izleyen albino kızın kolunu çekiştiriyordu."Ne işin var senin burada?Sana odandan çıkma dedim!"

"Bir şeyler çalmalarını istemiyorum." dedi sakince ve bakışlarını bahçeye doğru çevirdi.Çok duygusuz bakıyordu.Aynı benim gibi..

"Saçma sapan konuşma Zemheri!"diye elinde olmadan bağırdı.Bağırmaktan pişman olmuş olacak ki hemen elleriyle ağzını sıkıca kapattı.

Fakat bir süre sonra Açelya'nın arkadaşları sese gelmişlerdi ve beni görmüşlerdi.

"Bu kız kim?"

"Çok güzel duruyor.."

"Ama niye böyle bakıyor?"

"saçları neden beyaz?"

"Gözleri gri."

Açelya benim hakkımda konuşulmasından hoşlanmamış olacak ki onlara alayla baktı."O hasta. Albinoymuş. Annem onun hep yaşlı kalacağını söyledi.Eğer yakınında çok durursanız ve ona iyi davranırsanız size de hastalık bulaşırmış ve hep yaşlı kalırmışsınız."

"Peki sana niye bir şey olmuyor?"

"Çünkü ben bir tanrıçayım-ben onun kardeşiyim yani.O yüzden bulaşmaz."

"Ne yani onun yanında kalırsak hastalanacak mıyız?"

"Evet."

Bir anda tüm çocuklar kaçmaya başladı.

O sıra da dikkatimi masada duran gazate çekti.Tarih...Ah bu tarihi nasıl unutabilirim ki?Bilgiye aç ve susuzluğumun bir kısmının az da olsa giderilmesinden bir gün önceydi.

Yarın okula gidecektim.İlk okulda birinci sınıfa.Açelya ise benden 3 yaş büyük olarak dördüncü sınıfa gidecekti.

Küçük albino kızın "Aptallar." diyişi her yerde yankı yapmaya başladı.