I took a quick bath before heading downstairs. I'm a bit late but I manage to get myself ready. It's 11:00 am in the morning and I had a bad headache, maybe because of my damn hang over.
"Kain na"
Bumungad sa akin si Aki na naka formal attire, nilapag niya yung dalawang plato sa mesa. She's gesturing me to sit down. I feel so embarrass of what I did last night, I remember all the things I've said to here
"Wala ka namang schedule ngayon except lang na makikipag meet ka sa board of directors para i-update sila sa nangyari sa pag-aasikaso ng party"
I stared at her, remembering what Dylan and I talked last night at the bar
FLASHBACK
"You like her?" I asked
"Of course! Who would not like her?"
"You're serious?"
"Why are you asking those kind of questions? I even kissed her bro!"
My eyes widened, a realization suddenly ran into my mind. That's it! the reason why Rendell drank that night was because of them
"What if I like her too?"
Dylan stared at me before putting down his cocktail glass
"You what?" he asked
"What if I like her? not as my employee but as a woman"
"You can have her"
I'm so shocked when he said that. It's just a 'what if'
"Seriously bro, I know you like her back at the resort you always gazed at her from time to time. I don't know when or how did that happen but, yeah you can have her"
I gazed at her? from time to time? I shook my head on disbelief! A guy like me, gazing at the woman who knows my bad side?
"I don't like her"
"You like her, idiot!"
"Why are you giving her to me that easy?"
He faced me his eyes were so serious
"Well, I do like her but if you really like her more than I like her I can set that free. Besides you are my friend, what matter's to me is your happiness not mine"
"But, you like her. Right?"
"Yeah. Funny right? I'm giving her to you even though I kissed her, ewan ko naguguluhan din ako. Maybe I just like her, but I can't see myself facing my future with her. Siguro affection lang to, no strings attached. Hindi rin naman kami bagay kung tutuusin, kasundo ko siya eh. Mas okay ata yung taong hindi niya kasundo, yung tipong mapapabago niya ang isip, ugali, at puso nito...parang...IKAW"
Nagulat ako sa sinabi niya, may tama na ako pero alam ko lahat ng sinabi niya, naiintindihan ko! Napalunok ako ng ilang beses bago ulit uminom ng rum na binigay ng bartender sakin. Nag iinit ang buong katawan ko, pinagpapawisan ako at mas lalong hindi ko maintindihan itong pagbilis ng tibok ng puso ko.
END OF FLASHBACK
I drive as fast as I can dahil late na kami ni Aki sa meeting. Ibinaba ko lang siya malapit sa isang café dahil ayaw niyang makita ako na nakikipag-usap sa board of directors.
"Good Afternoon Mr. Miller, they're waiting for you"
As I enter the conference room everyone shut their mouths
"Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. I don't want to give all of you a sugar coated words. As of today, our venue is all right. Wala namang kailangan at wala ding nasirang mga decors"
"How are you so sure about that?" Mr. Sy asked, I really hate this old man so much
"A hundred percent sure. Why? Are you hesitating to participate?"
"No. No Mr. Miller, I just have to ask for safety purposes"
"Safety purposes?" I chuckled "do I look like I'm going to kill all of you?"
This people are driving me crazy! Hindi naman ako ganon ka tanga para hindi isipin ang kaligtasan nila
"It's a hundred percent sure Mr. Sy, my brother really did his job. No need to worry for that"
Napalingon ako sa right side dahil nagsalita si Kuya, I don't need his words!. Nagpatuloy lang ako sa pagsasalita, giving them enough information for the event. Wala namang mga nag follow up questions kaya mabilis akong natapos from expenses down to the less important details.
Pagkalabas ko ng conference room, lahat ng empleyado ay nakatingin sakin. Maybe because of my outfit? I didn't wear corporate or business attire, nag long sleeve white polo lang ako na nakatuck-in at black jeans paired with my black shoes.
From: Aki
Una kana sa bahay, wala na ako sa café. Dadaan ako sa bahay namin
After kong mabasa yon ay dali dali akong nagtungo sa parking lot. Hindi pwedeng may malaman siya tungkol sa papa niya! The fuck!!
--
Mariin akong pumikit bago kumatok sa pinto ng bahay namin, teka bahay ba namin to? bakit parang may bago? sementado na lahat at bagong gawa din ang pintuan. Kumatok ako para makasigurado kung ito ng ang bahay namin
"Sino---Jusko! Aki! Bakit ngayon ka lang?" bigla akong niyakap ni Tita Yolly ng napakahigpit
"Ano hong meron? May nangyari ba?"
Hindi niya ako sinagot at pinapasok na sa loob, halos wala namang nagbago ganoon pa din ang ayos ng upuan at mga gamit. Sa kusina lang ang may nabago dahil naka tiles na doon.
"Uminom ka muna ng tubig"
"Hindi na po, ano bang nangyari? bakit ganito na yung bahay?"
"A-Ano...Ano kasi.."
"Ano?"
"Ang Papa mo"
Bigla akong kinabahan pero hindi ko alam ang dahilan. Sa tono ng boses niya parang may mali
"Bakit nandito yan?" sambit ni Joy Cris "ang kapal ng mukha mong pumunta dito! Pagkatapos ng ginawa mo kay Papa!"
Napakunot ako ng noo sa sinabi niya, ano bang nangyayari? bakit galit siya sakin?
"Oh? Ano? Wala kang imik!" hinawakan niya ang palapulsuhan ko para makatitig ako ng maayos sa kaniya "tumawag siya sayo! Aki tumawag si Papa sayo! Pero ano ginawa mo? Pinagtabuyan mo siya dahil sa inggit mo sakin! Dahil diyan sa pride mo na matagal mo ng pinanghahawakan!"
Iginaya niya ako patungo sa second floor ng bahay, umiiyak siya habang hawak niya ako. Tumigil kami sa pinto ng kwarto nila Papa
"A-Ano bang nangyayari? Wala akong kaalam alam na galit ka sakin"
"Pwes malalaman mo kung bakit ako galit sayo"
Binuksan niya ang pinto at tinulak ako papasok sa loob sumunod naman din siya. Para akong nanghihina sa nakita ko, hindi ko alam kung lalapit ba ako o hindi. Ayaw gumalaw ng mga paa ko.
"Tingnan mo Aki, yan na ngayon si Papa. Tinawagan ka niya nung araw na inatake siya pero pinagsawalang bahala mo lang! Kung galit ka sakin, sakin nalang wag naman kay Papa"
Humahagulgol si Joy Cris habang ako hindi pa halos mag sink in ang mga nangyayari.
"Ano daw d-dahilan?" tanong ko
"Stroke, mild stroke. Araw araw siyang naka therapy, hindi namin kaya ni Mama tustusan yon lahat. Mabuti nalang at mabait yung amo mo kaya--"
"Amo ko?"
"Oo, tinulungan niya kami sa lahat ng gastusin hanggang ngayon. Pinaayos niya din yung bahay para daw mabago ang environment ni Papa"
"S-Si Rendell ba ang tinutukoy mo?"
"Huh? Hindi, yung mismong amo mo"
Napakurap nalang ako ng mga mata ko, so alam niya pala. Bakit hindi niya sinabi sakin? bakit?
Lumapit ako sa Papa ko at doon na tumulo ang mga luha ko, mahimbing siyang natutulog ngayon. Ang laki ng ipinayat niya, lalo na ang mga braso niya na noon ay malusog pati hulma ng mukha niya nagbago
"Papa, s-sorry. Sorry. Sorry pinairal ko yung galit ko. Kung alam ko lang hindi ko gagawin yon sayo" hinawakan ko ang kamay niya at hinalikan iyon "please Pa, magpagaling ka, pangako hindi na ako magtatanim ng galit sayo maging maayos ka lang ulit. Kung gusto mo akong bumalik dito, babalik ako wag mo lang kaming iwan"
Hinahaplos ko ang mga kamay niya, pinapakiramdaman ko ang init na dumadaloy sa mga palad niya. Nagsisimula na ulit lumuha ang mga mata ko, may mga aparato sa katawan niya
"B-bakit ang daming nakakabit sa kaniya?"
"Hirap huminga si Papa, tulad kahapon kung hindi ko nakita halos maubusan na siya ng oxygen kaya tumawag ako kaagad sa amo mo para patingnan si Papa sa doctor niya"
"T-tinulungan niya talaga tayo?"
"Oo, nagpapasalamat ako at tinulungan niya kami. Kung hindi baka naibenta na namin lahat ng gamit dito para sa mga gamot niya"
"Bakit hindi niyo ako tinawagan?"
"Sa tingin mo hindi ko naisip yon? desperada na akong tawagan ka pero nung nagmulat ng mata si Papa at sinabi kong tatawagan kita ayaw niya. Pinasulat ko sa kaniya yung gusto niyang sabihin kahit medyo hirap pa siya magsulat, at alam mo ba nakalagay doon 'huwag na anak, galit sa akin kapatid mo'. See? sa ginawa mo ayaw na ni Papa na istorbuhin ka"
Halos lahat ata ng sakit naramdaman ko, anak niya ako pero wala akong nagawa nung mga araw na kailangan niya ako. Wala ako sa mga panahong kailangan niya ng anak na makakapitan
Bumukas ang pinto at nakita ko si Tita Yolly na sinesenyasan akong lumabas. Kaya ginawa ko iyon, walang salita ang lumalabas sa labi niya. Pagbaba namin nakita ko nalang na nakaupo si Stephen sa sofa at halatang hinihintay ako
"Maiwan ko na muna kayo"
Huminga ako ng malalim bago umupo sa single sofa. Ang daming tanong ang tumatakbo sa utak ko ngayon, nagagalit ako kasi dapat alam ko anak ako! bakit kailangan pang ilihim sakin?!
"Aki--"
"Ano? May sasabihin ka? Bakit mo to ginawa sakin?! Naging mabuti naman ako ah! Ginawa ko lahat ng trabaho ko Stephen! bakit mo to nilihim sakin?"
Hindi ko na mapigilang umiyak ulit, masyadong masakit para sa akin to. Oo galit ako sa Papa ko pero hindi ko gusto na mangyari to sa kaniya. Ayoko siyang mawala sakin
"I'm sorry, hindi ko sinabi sayo. Natatakot lang naman ako na baka makaapekto sa trabaho mo--"
"Trabaho nanaman!! Stephen naman! tatay ko yon!! malamang ititigil ko trabaho ko para sa kaniya! Sino ka ba sa inaakala mo? wala kang karapatan na mangialam sa buhay ko!"
"Aki, please hear me out" hinawakan niya ang kamay ko halatang kinakabahan siya dahil nanginginig ang kamay niya "it's not because of me being selfish, when your sister told me everything I wanted to tell you. But, your father insisted that I should keep it a secret from you. Sa tingin mo ba gusto kong magsinungaling sayo? araw-araw akong nag-iisip kung kailan ko pwedeng sabihin sayo. Natatakot ako na baka pag sinabi ko sayo mawala ka sa katinuan mo, pinilit kong huwag magsalita dahil gusto ko pag nalaman mo fully recover na ang Papa mo"
"Ang unfair mo! Ang unfair niyo!!"
Padabog akong umalis ng bahay, hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ko. Hindi ko gusto itong nangyayari, feeling ko pinagkaisahan ako ng mundo. Ganoon na ba ako kasama? ganoon nalang ba ang galit sakin ng mundo para parusahan ako ng ganito? Sa mata ng maraming tao naging masamang anak ako. Oo aminado akong pinagtabuyan ko si Papa noong araw na tumawag siya pero alam ko ba? alam ko bang mangyayari ito sa kaniya? Ang shit ng mundo! Sobrang shit!!
Namalayan ko nalang na nasa harap na ako ng bahay nila Betty, medyo malayo ito sa amin. Wala naman akong ibang mapupuntahan kung hindi siya lang
"Oy! Bruha bakit nasa tapat ka ng pamamahay--Hala!! Bakit ka umiiyak?"
Umiyak nalang ako sa harao niya at niyakap niya ako. Ang sakit, alam kong may mali ako, alam ko yon! pero kailangan bang ilihim sakin lahat? Ganoon ba ako ka walang kwentang tao?
"So what kung naglihim siya? It's white lie. Wag kana magalit sa kaniya"
Humugot ako ng lakas ng loob, akala ko naman maiintindihan ako nitong kaibigan ko
"Masakit kasi sa akin, alam ko yung mali ko pero yung ganito? ang unfair eh! Kaya ko namang isantabi lahat ng hinanakit ko kung nagsabi sila ng totoo"
"Girl ano ba kasi sinabi ko sayo noon pa? 'wag ka ng magalit sa papa mo, pero hindi ka nakinig. Willing siyang tumulong sayo nung panahong nasa kolehiyo ka, ikaw ang tumanggi! Tapos ngayon aarte ka ng ganito? Sorry to say" umayos siya ng pagkakaupo at humarap sa akin "may part na kasalanan mo, isipin mo nalang nararamdaman ng papa mo sa tuwing tinataboy mo siya, masakit yon Aki! sobrang sakit. Hindi pa ako magulang nito ha, pero alam kong hindi lang ikaw ang nasasaktan"
"Ano naman kung may naunang nabuntis ang papa mo at nagkataong si Joy Cris yon, ikaw yung legal na anak pero nagpapakain ka sa inggit mo. Lagi naman kitang sinasabihan diba? umayos ka! Dahil hiram lang natin ang buhay na mayroon tayo. We never know maybe tomorrow or the day after tomorrow may mangyari satin o sa mahal natin sa buhay, you only have your dad, so please forgive him. He's just a human, there's no perfect in this world. Alam mo dapat yan dahil nakita mo akong nagsuffer ng mawala sina mommy at daddy, I've been alone for almost half of my life, araw-araw ako nagdadasal na kahit sa panaginip man lang bisitahin nila ako para masabi ko sa kanila kung gaano ko sila kamahal. Kaya ikaw" hinawakan niya ang mga kamay ko habang tumutulo ang mga luha niya "I'm begging you, Aki. Kalimutan mo na ang nakaraan, it's not too late to open up yourself again. Learn to forgive, nakakagaan yon ng loob"
Para akong natauhan sa sinabi niya, first time niya akong pagsabihan ng ganito. Dati kasi hindi siya umiiyak sa harap ko habang nag uusap kami ng mga ganitong bagay. Wala akong masagot sa mga sinabi niya kaya nagtungo ako sa terrace ng bahay niya at tinatanaw ang tanawin. Siguro nga naging selfish ako, hindi ko tinanggap yung alok ni papa na siya na gagastos sa pang college ko. Nilamon ako ng inggit at galit, hindi ko nakita yung mga bagay na willing niyang gawin para sa akin
Nagatagal pa ako sa bahay ni Betty ng mga ilang oras bago ako umalis at bumalik sa bahay. Wala na si Stephen pag balik ko doon
"Dito ka ba tutuloy?" walang ganang tanong ni Joy Cris
"Uuwi din ako"
"Ito ang bahay mo Aki" ani Tita Yolly
"Bahay ko? kailan ko to naging naging bahay? e diba halos itakwil ko kayo...pasensiya na ho pero aalis na ako. Babalik ako dito bukas, sana po ay payagan niyo ako"
"Welcome ka naman dito, Aki"
"Hindi ko po alam Tita kung welcome nga po ako dito. Sa ngayon, sana ay maayos tayong mag uusap patungkol kay papa. Alam ko namang malaki ang kasalanan ko bilang anak niya, pero wag niyo ho sanang kalimutan lahat ng mga sinabi niyo noon sa akin"
Lumabas na ako ng bahay at nagpara ng taxi at nagpahatid papunta sa bahay ni Stephen
--
"Really? You did that?"
"Yeah. I just wanted to help her, Dy"
"Kung hindi ka ba naman baliw! Malamang magagalit yon. Naglihim ka eh"
Kasalukuyan kong kausap si Dylan at naikwento ko yung nangyari kanina. Alam ko namang mali ako....pero wala na, nagawa ko na hindi ko na pwedeng ibalik sa umpisa to. Napalingon naman ako sa gawing pinto ng bumukas iyon, pinatay ko na agad yung tawag at binaling ko ang paningin ko sa pinto at nanlaki ang mata ko ng makita ko si...AKI!
Akala ko hindi siya uuwi! Nag alala ako
"Kung kakausapin mo ako ngayon, wala ako sa mood. Pahupain mo ang galit ko...kung huhupa pa nga ito"
Walang ganang umakyat siya sa taas at malakas na isinara ang pinto ng kwarto niya. Bakit ganon? Ang lamig...ang lamig lamig ng aura niya. Nakakatakot, maski sa mata niya ang lamig...bakit ganon? ito na ba yung sinasabi ng kapatid niya na 'cold na Aki'?
"Tumulong na nga ako napasama pa? What the heck? Stupid self! You don't have to help her! Stupid! Stupid!"
Para akong tangang kinakausap amg sarili ko. What am I suppose to do? Am I really that selfish?
••
"Ayos naman pala dito, pwede na natin ifinish lahat" si Rendell "hey! are you alright?"
Hindi ako nakasagot dahil nagring yung cellphone ko. Napakunot naman ako ng noo ng makitang number lang iyon
"Hello?" tanong ko
"H-hello? Si Mr. Stephen ho ba to?"
"Yes, why?"
"K-kapatid po ako ni A-aki"
"Oh? Why are you calling me? Hindi ba dapat siya ang tawagan mo at hindi ako?"
"A-ayon na nga eh. Nagkaroon kami ng problema kaso nga lang ay...ay...ayaw niyang kausapin si Papa, na stroke kasi siya. Kakapalan ko na ang mukha ko. Sayo na ako hihingi ng tulong, nakikiusap ako sayo, Sir"
"W-what do you want me to do?"
"Kahit anong tulong po ay ayos lang, basta ho wag niyong sasabihin sa kaniya. Inaalala pa rin po kasi ni papa ang nagiging reaksyon niya pag nalamang nagkaganon siya"
"O-Okay, I'll give you a call later. I'll help you"
••
Dude! Doon na tayo sa main stage!" si Dylan "anak ng...sino ba tinitignan mo?"
Saka lang ako bumalik sa reyalidad nung binatukan niya ako
"Ano na? Busy si Aki wag mong pagtripan! Ayan ka nanaman sa katitingin sa kaniya, kung hindi ko lang talaga alam ugali mo iisipin kong inaagawan moko ng crush"
"W-what? I don't like her! It's just that...that...whatever! Let's go!"
Hindi ko alam, pero nagui-guilty ako sa hindi ko pagsabi ng totoo sa kaniya. She's tired I can tell by looking at her eyes, pinapahirapan ko na nga tapos ginaganito ko po! Badtrip!
Joy Cris calling...
"Sir?"
"Yes?"
"S-Salamat po"
"Kumusta na ang papa niyo?"
"O-Okay na ho siya, nandito na siya sa bahay. Pero sir, hindi niyo na ho dapat pinaayos pa ang bahay namin nakakahiya naman say—"
"Cut the 'nakakahiya' gusto kong tumulong kaya ginagawa ko to. Nilulubos ko lang ang pagtulong ko sa inyo. I have to go, bye"
Napapikit ako at tumingin ulit kay Aki. Kung titingnan mo siya ng napakatagal doon mo makikita ang ganda niya. Brown ang kulay ng buhok, maputi, medyo matangos ang ilong, magandang labi.
¤¤
I don't know what to feel, but guilt. Pero may iba pa akong nararamdaman eh, iba hindi ko maipaliwanag sa ngayon. Pero alam kong kakainin ako ng nararamdaman kong to pagdating ng panahon
--
Facebook page: Drklife