Thank you for being with me in this wonderful journey. This will be the last chapter.
---
Jungkook's POV.
"Dude, i wasn't expecting that." Rapmon Hyung said.
Ano na naman kaya pinaguusapan nila?.
Tsk. Kung babae yan, G ako.
"Jungkook will be so happy when he heard this." tuwang tuwang sambit ni Jhope-Hyung.
"About what?" singit ko at tinaas ang isang kilay.
Agad naman nanlaki ang mata nila sa pagsulpot ko. Dali dali naman nila 'kong pinuntahan at nagtatalon.
Hays, san ba nila nakukuha yung ganyang energy?
"We're going to study in the Philippines, bro!" tuwang tuwang sambit ni Jhope Hyung.
Wait ano?! Bakit naman?
"E-eh?"
"Strategy. Bang PD-nim explained that it will be a good strategy to raise more fans for our upcoming debut. Isn't it great? I heard there's so many bananas there." tuwang tuwang sambit ni Jhope Hyung.
"Yup, it's yummy." singit naman ni Jin Hyung.
Ano ba pinagsasabi nila? Seryoso? Sa Pilipinas kami magaaral?
Sinong maniniwala dun? Kahit sino hindi maniniwala.
Hindi ko nalang sila pinansin at iniwan nalang. Dumiretso na ako sa kwarto ko para matulog.
Ngunit natigilan ako nang biglang nagring ang cellphone ko.
Rea is calling..
"Babe.." bungad nito.
"Stop calling me that. You're just my fling, Rea." iritado kong sambit.
"Okay, fine! Pasalamat ka fan mo ko kung hindi baka nasugod na kita diyan sa Korea." pagbabanta nito.
"Do i look like i care?" sarkastikong sambit ko.
"Ano bang kailangan mo?" dagdag kong tanong.
"Aren't you happy?! Alam kong narinig mo na yung balita na dito kayo mag aaral! I also reccomended na dito nalang sa school ko."
"So we can see each othe--"
"I'm sleepy." malamig kong tugon at binaba na ang tawag.
Magkakilala na kami noon pa ni Rea nung tumira ako sa Pilipinas. Wala naman talaga 'kong gusto sakanya. She just want to be my fling. Sex lang ata habol niya sa'kin. As if?
Kung bibilangin, halos sampu ang babae ko ngayon. Iba ibang bansa. Dalawa sa Pilipinas ang walo ay ewan ko.
Ipipikit ko sana ang mata ko nang tumunog na naman ang cellphone ko.
Aish! Abala!
Nawala ang inis ko nang makitang si Mommy pala ang tumatawag.
"Yes..?" i tried to sound like I'm interested because if not. I'll be doom by my own mother.
"Can you talk more nicely, dear?"
"Okay fine, I'm sorry. What is it Mom?"
"I'm arranging your marriage. You'll be married soon. Actually, nasa Pilipinas ang fiancé mo. What a coincidence na dun ka pa magaaral."
"ANO?!"
"Did you just yell at me?!"
"Mom! What are you talking about?! Me being married?! Are you crazy?! That thing will never happen!"
--
"You okay?" tanong ni Taehyung sa'kin habang nasa eroplano kami papuntang Pilipinas.
Nakapikit lang naman akong tumango. "You sure?"
Hindi ko na siya pinansin at natulog nalang. Pag naalala ko palang na ikakasal ako pagdating ko doon ay nasisiraan na 'ko ng ulo.
I'm fine studying there but marrying someone in the same country that i didn't know?!
Sinong matutuwa don?
Nang makarating kami sa Pilipinas. As usual, nandoon din si Mommy to guide me with her so called fixed marriage.
Ni hindi ako makangiti sa buong stay ko dito sa Pilipinas. Aaminin ko, i missed this country so much. Dito din ako nagstay nung bata pa ko kaya naman bihasa na ko sa pagtatagalog.
Ilang araw ang lumipas dumating na ang araw na inaantay ng lahat. Ang pumasok kami sa Saint Dominic.
Sabay sabay kaming naglakad sa hallway. I can hear screaming everywhere. Ang dami ding may hawak na poster namin sa paligid.
I tried my best to avoid seeing the posters dahil nahihiya ako sa itsura ko don. Aish!
Diretso lang akong nakatingin at hindi na ako nagulat nang makitang nandun si Rea.
Bumagsak ang tingin ko sa babaeng nasa gilid na ang sama ng tingin sa'min. Parang papatayin niya na kami sa galit.
She looks cute though. Nakalugay ang mahaba niyang buhok habang ang daming clip na nakaipit doon. She look like she's a goddess, hindi lang marunong mag ayos.
Jejemon.
Wait.. Nagkita na ba kami?
Natauhan naman ako ng biglang sumigaw sinalubong ako ni Rea.
"Babe!" sigaw nito sa'kin at yayakapin sana ko pero inilagan ko agad yun.
Tsk, adik na adik ba talaga silang hawakan ako?
---
Mommy:
I already send the adress. Just follow it, you'll see her.
Napabuntong hininga nalang ako at nakita na ang bahay na tinutukoy ni Mommy. Seryoso dito ako titira kasama yung babaeng tinutukoy niya?
Natigilan naman ako nang may babaeng nakatayo sa harap ng pinto ng bahay. She looks familiar. Wait don't tell me she's my so called future wife? Agad naman akong bumaba sa sasakyan at pinuntahan siya.
Hinawakan ko ang balikat nito at hinarap sakin. Agad napaawang ang labi ko sa gulat.
SIYA?!
That jejemon girl? Come on!
"Jungkook.." gulat nitong tawag sakin.
Hold up, she knows me already? Fuck, oo nga pala pinagkakaguluhan nga pala ko sa school namin.
Agad naman akong nagisip ng pwedeng sabihin sakanya. I want to be rude to her as possible. Parang ang saya niya kasi mainis. At ayoko namang mahalata niyang kilala ko na siya. Feeling ko kasi magaassume siya agad. Mukha pa naman siyang assuming.
"Gagawa mo dito ha? Ba't ka nandito sa bahay ko?" malamig kong tanong.
Sa pagkikita naming yun. Hindi ko alam na mangyayari ang bagay na kinakatakutan ko sa lahat.
Ang mahulog ako.
----
"Kailangan kong makaganti! Kung alam ko lang na siya pala si Thea ay baka pinatay ko na siya noon pa." rinig kong mariing sigaw ni Mommy.
"Chill, hawak mo na yung anak niya. Kung ako sayo papahirapan ko yang fiance ng anak mo."
"Do you think hindi ko yun gagawin? Come on Shannon, I'll make her suffer. Gustong gusto kong makaganti.. Kung hindi sana. Kung hindi sana ko pinagpalit ng Tatay ni Jungkook noon ay baka nandito pa si Jung-In.."
"Kung pinatay niya si Jung-In papatayin ko din ang anak niya."
Nanlaki ang mata ko sa gulat at para kong naestatwa sa pwesto ko. Tatakbo na sana ko palayo para sabihan at protektahan si Dianne ngunit nasanggi ko ang vase na nasa gilid ko.
Agad namang napatayo si Mommy at tila gulat na gulat na nandoon ako.
"K-kanina ka pa.. anak?"
Napatingin naman ako kay Tita Shannon. She look so shocked, pero kahit ganoon lamang ang reaksyon nila ay hindi ko maiwasang kabahan sa kaya nilang gawin sa akin.
Alam kong namatay ang kuya ko dahil nakunan si Mommy nung hinahabol niya si Daddy kay Tita Cythia, pero walang kasalanan ang Mommy ni Dianne sa pagkamatay ng kuya ko. At lalong lalong hindi dapat si Dianne ang magbabayad sa lahat ng nangyari noon.
Tatakbo na sana ako palayo ngunit huli na ang lahat. Nawalan na ko ng malay at tila umikot ang paningin ko.
--
Unti unti akong namulat na may babaeng nakapatong sa'kin. Ngunit sa sobrang hilo ay wala na kong magawa. Hinahalikan niya ako.. Kahit gusto ko siyang tulakin ay di ko magawa.
Hinila niya ako pababa sa kung saan hanggang sa napagtanto ko nalang na nasa tapat na kami ng pintuan ng bahay namin ni Dianne.
Si Dianne.. nasan siya?
Unti unti akong natauhan nang makitang si Dianne ay nakatayo sa harap namin. Para naman akong sinaksak ng ilang beses sa sakit nang makita kong umiiyak siya habang gulat na gulat na nakatingin samin.
"J-jungkook..?"
"R-rea..?"
Nanlaki ang mata ko sa gulat nang marealize na si Rea ang humahalik sakin. Agad ko itong tinulak palayo gamit ang buong lakas ko. Hanggang ngayon ay hinang hina pa din ako.
Then i realize.. i was drugged.
"D-dianne.." nanghihina kong tawag na tila nagmamakaawa na sana paniwalaan niya ko.
Agad naman akong lumuhod sa harap niya habang hawak ang kamay niya para humingi ng tawad. Doon na ako napahagulgol ng malakas sa sobrang kahihiyan na ginawa ko.
"Bitawan mo ko." malamig nitong tugon at marahas na inalis ang pagkahawak ko sakanya.
In that moment, i just felt my heart cracked into pieces. But even though, still want to beg.. Hindi ko kayang mawala siya sa'kin. I can't. I can't lose her.
She's my everything.
Ngunit kahit gaano mo pala kamahal ang isang tao.. Kung gusto kayong paglayuin ng tadhana ay walang magagawa ang pagmamahal.
6 years later..
After everything that happens. Life must go on. So after six years, i already made my business worldwide. I think my popularity before also helps me on my business. Sa nagdaang anim na taon, dito ko lang ginugol ang buhay ko.
But then Cindy came into my life. Ngunit hindi ko pa din alam kung bakit pakiramdam ko kulang pa din.
"Hun.. gusto mo ba ng cookies? I can bake. May time pa naman ako. Atsaka ready ka na ba sa kasal ni Namjoon Oppa? Malapit na yun."
"Wag ka na magbake. I'm fine."
"Pero hun.. may oras pa naman ako. Ano ba gusto mong kainin?"
"Just leave."
Natigilan naman ito sa sinabi ko. I want to be alone also. Ayoko ding magaksaya pa siya ng oras para magluto. I just want to rest.
"O-okay.. see you." dissapointed nitong sambit at umalis na.
Napabuntong hininga nalang ako at binuksan ang cellphone. Ikakasal na nga talaga si Namjoon Hyung. Geez, napagiiwanan na ko.
--
Kakatapos lang ng kasal ngayon at kasalukuyan kaming pabiyahe papunta sa venue. Hanggang ngayon ay di pa din ako makapaniwala na kasal na siya.
"Uy naman! Kasal ko tas nakasimangot ang baby boy namin!" pagkakantsyaw ni Namjoon Hyung sakin.
"Nakita niya ata si Dianne. BWHAHAHAHHAHAHAHAHA." pangaasar ni Jimin.
Tawang tawa? Tsk.
Aaminin ko medyo nagulat ako sa sinabi niya at mas lalong nanahimik. Hindi ko pa siya nakikita. But there's one thing I'm sure. She's happy now. Sapat na sakin yun.
"Shut up. Just drop me in a convenience store or something." malamig kong sambit.
Ganoon na nga ang ginawa nila. Inasar pa nila ko na ayaw ko daw makita si Dianne kaya ko aalis. But i think they're right. I'm not ready to see her. Pagkatapos ng lahat hindi pa din ako handa. Naguguilty pa din ako.. Pero gustong gusto ko magpaliwanag.
Pumasok na ako sa convenience store at pumunta sa beer area. Kukuha na sana ako nang beer nang may batang pumunta sa gilid ko.
"Yay! Chuckie! Chuckie!" tuwang tuwang sambit ng bata at agad kinuha ang chuckie.
"You look like my Daddy.." nakangiting dagdag nito.
Agad naman akong napangiti.
"Mina, wait!" rinig kong boses babaeng tumawag sakanya.
Dianne..?
Agad naman akong napalingon sa babaeng tumatawag sakanya. Napaawang ang labi ko sa sobrang gulat. Tila naestatwa ako sa gulat.
It's Dianne..
Ang mahaba niyang buhok ay mas lalong kumintab. Gumagamit na din siya ng make up kaya naman ay mas lalong hindi ko siya makilala.
My heart pounded so fast when our eyes met. It feels like it's going to explode anytime. The shocked was too visible in her eyes and I think our eyes we're the same.
She's still.. the prettiest girl I've seen.
"Mami!" tawag ng bata sakanya at niyakap siya nito.
Para naman akong binaril sa mga salitang iyon. Shit, may anak na siya?
---
"Hanapin niyo si Dianne! Fuck your security! Bakit kasi hindi kayo nagbabantay?!" galit na galit na sigaw ko sa security ng resort.
Hinilamos ko ang kamay ko sa sobrang frustrate. Why do i feel that she left me again?! Shit, ba't ba ang hilig niyang umalis?!
Simula nang gabing yun ay wala na uli akong nabalitaan sakanya. Parang sinampal uli ako ng nakaraan. But this time, i never gave up.
Dianne loves me and she has reasons.. Yun ang lagi kong iniisip sa tuwang lumilipat lipat ako ng bansa para hanapin siya.
"Sir.. do you know this woman?"
"Ma'am did you know this woman? Do you saw her here?"
Halos buong linggo ganoon lang ang ginagawa ko kapag lumilipat lipat ako ng bansa. May katulong naman akong mga pulis para hanapin siya pero hindi ko pa din siya mahanap.
Minsan napapaisip ako kung patay na ba siya.. Kung ano na bang nangyari. Sa buong tatlong taon ay pinagsasabay ko ang trabaho ko sa ang paghahanap kay Dianne kahit alam kong hassle. I still not give up on her.
Hanngang sa napagpasyahan magstay at magtrabaho. My mom is in here. She lives here, kaya dito nalang din ako. Ayos na kami ni Mommy, my relationship with my mom was back on tracked. But still, she's still the same.
Gusto niya naman akong ipakasal ngayon kay Cindy. But I never give any interest with that. Gusto ko lang ngayon ay mahanap ko si Dianne. Kaya ko namang maghintay.
"Sir."
Natauhan ako sa mga iniisip ko nang may pumasok sa office ko. Shit, ano na naman bang kailangan nila? I quickly turned my swivel chair around.
Oh, it's Justin.
"What?" malamig kong sagot.
"May nagaaply for customer service. Can i ask if we still have a slot?"
I automatically checked my papers if there's still a slot for a customer service. Luckily, meron pa. Sakto iisa ang kulang.
"Yes. There's still one slot for that."
"But how's the interview? If it goes well for the manager, go hire her."
"Actually t-that's the problem.. Because she didn't pass the interview. But.. i still think she can do this Sir!" tila pagaanyaya niyang sambit.
Agad namang naginit ang ulo ko.
"How can you tell that she can do this job Justin? Are you the employee?" malamig kong sagot at pilit na ikinakalma ang sarili.
"I-i'm not, Sir." nauutal nitong sagot habang nakayuko.
"Then be professional!" sigaw ko.
"But sir.. please. I think she really need this job-" pagpipilit niya.
I smirked at his response.
Is it still my problem if that girl is lack of financial? I don't need an unprofessional worker at my company.
"Do you want to be fired?" malamig kong sambit habang masamang nakatingin sakanya.
Nasindak naman ito sa sinabi ko ngunit may babaeng sumingit sa usapan namin.
Geez, It's Kim again.
"What?" iritado kong bungad sakanya.
"You're being bossy again!"
"Justin.. you can now get out. I'll handle this." dagdag ni Kim.
Tumango nalang si Justin at agad ng lumabas. Pasalamat siya at may pumigil sakin kundi baka nafire ko na ang lalaking yon ng dahil lang sa pagtatanong niya.
"Now tell me Kim. why are you interrupting my work hours? Didn't i tell that i don't want to be disturbed if it's not urgent?" iritado kong sambit.
Malakas niya namang binagsak ang isang color brown na folder sa desk ko. Bumagsak naman ang tingin ko dun.
"Take a look at that. And let's see if you can let that girl go."
I simply glare at her before i open the brown folder.
Nanlaki ang mata ko sa nakita ko. Para namang nagising ang buong diwa ko at agad napangiti ng malawak.
"HIRE HER."
---
Kasalukuyan akong nandito sa Disneyland. Magpapahinga muna ko, nakakapagod makipagaway kay Mommy dahil sa kasal namin. I can chill here.
Natigilan naman ako nang may isang batang lalaki ang lumapit sa'kin at halos mapatalon pa ako sa gulat dahil kamukhang kamukha ko ito.
"Ironman!" tuwang tuwang sambit nito at pilit na inaabot ang jacket ko.
Agad ko namang siyang binuhat at tinitigan.
"What's your name..?"
Nginitian niya naman ako agad. "I'm Azi!" tuwang tuwa nitong sambit.
Sa mga oras na yun ay tila narealize ko ang lahat. I can feel my heart pounding so fast as i looked at him. Unti unti ng tumulo ang luha ko sa sobrang tuwa. Para kong nasa langit sa mga oras na iyon kahit tinitigan ko lang siya.
Napatingin naman ako sa paparating. It's Dianne.
Parang pinaghalong galit at sakit ang nararamdaman ko nang makita ko ang ekspresyon ni Dianne ng makita niya kaming dalawa
Tama nga ako.. Ako nga ang tatay ni Azi.
Putangina. Ang sakit.. Bakit niya tinago sa'kin? Hinanap ko siya ng tatlong taon! Para na kong mamatay sa sobrang lungkot. Tapos malalaman kong ganito..? Na pilit niyang itinatago ang anak ko sakin habang ako ay halos mabaliw na kakahanap?
Fuck.. Why? Why do i have to suffer from this pain?
---
Buong akala ko noon ay hindi matatapos ang sakit at pighati sa buhay ko. Ngunit tingin ko ay doon ako nagkamali.
Parang sasabog na ang puso ko sa sobrang saya kahit nakatayo pa lang ako.
"When it comes to you.."
"There's no crime.. Let's take both our soul and intertwine.."
"When it comes to you."
Tila bumagal ang mundo nang pumasok na siya sa altar. She's wearing a white long dress but even thouh she's wearing to many accessories i still find her smile the prettiest thing I've seen.
Nakangiti siyang lumakad ng mabagal sa altar habang nakatingin sakin na tila mapupunit na ang labi niya.
Hindi ko namalayang kanina pa pala ko umiiyak habang nakatitig sakanya.
Nang makarating siya sa harap ko ay parang lumulutang ako sa langit sa saya.
She's the dream I've asked for so long.. And now my wish is now granted.
"I do father."
Sa mga sinabi niyang salitang yun. Doon ko palang nasabing natupad na talaga ang pangarap ko.
She's all mine now.
"You can now kiss the bride!"
Napatingin naman ako sa mga kaibigan ko, kila Paulheen, Lea at sa ate't kuya ni Dianne na halos sila lang ang maingay sa simbahan. Tsk.
Naalala ko nga pala na ito palang ang unang kasal namin. Kaya agad akong napangiti ng malawak at hinila ang bewang palapit sa'kin para halikan.
"I love you Dianne.." bulong ko habang nakangiti ng sobrang lawak habang umiiyak pa din.
"Iyakin mo naman ssob. Labyu too!" sagot nito sa'kin at tinawanan ako.
Napatingin naman kaming dalawa kay Azi na nagtatalon sa gilid at sabay nagtinginan. Hindi na ako nagulat nang sabay kaming tumawa.
And now i declared that Kaye Dianne Gonzaga is now married to Jeon Jungkook.
---THE END-----