Uni
Chan တစ်ယောက် အဲ့နေ့က ဥက္ကဌအိမ်ကနေမပြန်ဖြစ်။ ဂျီယွန်းကပြန်သွားပေမဲ့ သူကတော့ Sehun တို့နဲ့အိပ်လိုက်ရသည်။ တစ်ညလုံးအိပ်မပျော် ဟိုဘက်လှိမ့်ဒီဘက်လှိမ့်နဲ့ မိုးလင်းသွားသည်။ မိုးလင်းတော့လည်း အိမ်မပြန်ဖြစ်သေး မြို့သွားဖို့ပြင်နေရသေးသည်။ ပေါက်စ မျက်နှာလေးကို ကြည့်ချင်သေးပေမဲ့ သူ့မှာမအားပေ။ မြို့ကကားလာခါနီးကားစော့င်နေရင်း Sehun နဲ့ xuimin တို့နဲ့ စကားပြောနေလိုက်သည်။ ဂျီယွန်းကတော့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ စကားပြောရင် သူတို့ဘက်တစ်ချက်တစ်ချက် လှည့်ကြည့်နေသည်။ ခနကြာကားရောက်လာသည်။ Sehun တို့က ဂရုစိုက်ဘာညာပြောကာ ကားပေါ်တက်ခိုင်းလေသည်။ ဂျီယွန်းကတော့ တက်သွားချေပြီ။ Chan ကားပေါ်တက်ဖို့အချိန်မှာဘဲ
" ဆရာChan!!! အကိုSehun !! ဆရာMiseok !!! "
သူတို့သုံးယောက် နာမည်နဲ့အော်ပြီးပြေးလာတဲ့ကောင်လေး။
" Chan သွားရအောင်လေ ကားထွက်တော့မယ် "
ဂျီယွန်းကလည်း အနားကသွားဖို့ခေါ်နေသည်။ ကားသမားကလည်းစိတ်မရှည်တော့။
" ဆရာ Chan သွားလို့မဖြစ်ဘူး!! "
အော်သံက တဖြေးဖြေးကျယ်လာသည်။ ကားသမားကလည်း သွားဖို့လောနေသည်။ Chan ကားဖို့တက်ဖို့ပြင်လိုက်တော့......
" ဆရာ Chan Kyungsoo ရွာကထွက်သွားပြီ !! "
Chan Kyungsoo နာမည်ကြားတာကြောင့် ကားပေါ်တက်မဲ့ခြေလှမ်းတွေတန့်သွားရသည်။
အနားရောက်လာတဲ့ကောင်လေးက
" ဆရာ Chan kyungsooလေ ဟူး Kyungsoo ဟဲ "
" ဘာဖြစ်တာလဲ မြန်မြန်ပြော "
" ရွာ ရွာက ထွက်သွားတယ်တဲ့ အိမ်ကိုလည်းလည်း..........."
စကားမဆုံးသေး ရွာဘက်ကိုပြေးထွက်သွားတဲ့ Chan ။
" ဟို Baek ရယ် Chen ရယ် lulu ရယ်ပါ ပါသွားသွား........."
ထိုကောင်လေးစကားမဆုံးခင် ရွာဘက်ကိုပြေးထွက်တာကြောင့် ထိုကောင်လေး ခေါင်းကုတ်ကာကျန်ခဲ့သည်။ မြို့တက်မဲ့ကားသည်လည်း ထွက်သွားခဲ့ချေပြီ။ ဂျီယွန်းသည်လည်း ဆင်းကာကျန်ခဲ့တော့သည်။
Chan ပေါက်စ ရွာကထွက်သွားပြီဆိုတဲ့စကားကြောင့် မျောက်မီးခဲကိုင်သလို ပူလောင်နေသည်။ ဘယ်သွားမယ်ကိုလဲမပြောသွား ဘယ်ရောက်နေလဲမသိ။ တကယ်ကိုစိတ်ပူနေရသည်။ ဘယ်လောက်ပဲ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့သွားပါစေအုံး စိုးရိမ်တာက စိုးရိမ်တာသက်သက်။ စိတ်ဆိုးတာက သက်သက်။ Sehun နဲ့ minseok ကလည်း ရသလောက်စုံစမ်းနေကြသလို Chan ကိုယ်တိုင်လဲ ဘယ်သွားကြလဲဆိုတာ စုံးစမ်းနေသည်။ သိပ်မကြာ နေရာအတိအကျသိရသည်။ အချိန်ဆိုင်းမနေနဲ့ သုံးယောက်စလုံးထလိုက်လာကြသည်။။ ဖြစ်ချင်တော့ ချောင်းကိုကူးကာသွားမည့်နေ့တွင် မိုးရရွာလာတာကြောင့် ချောင်းကရေကြီးနေပြန်သည်။ မစောင့်နိုင်ဘဲ ဇွတ်တင်းကရောကူးကာ သွားတော့ ဟိုရောက်တော့ တစ်ခြားရွာသွားနေသည်တဲ့။ ထိုင်စောင့်ဖို့ပြောပေမဲ့ မထိုင်နိုင်ကြ။ သည်းခံပြီးစောင့်နေပေမဲ့ ညနေ4နာရီကျော်နေလေပြီ။ နောက်ဆုံးမနေနိုင်စွာ လိုက်သွားဖို့ပြင်ခိုင်းတော့သည်။ ရွာလူကြီးလည်းမနေနနိုင်ကြ။ တစ်ခြားရွာကလာပေမဲ့ သူကြီးသားနဲ့သူငယွချင်းတွေဆိုတဲ့ဂုဏ်ကနည်းတာမှမဟုတ်တာ။ သူတို့ပါဝင်ပါရတော့သည်။
___________________________
" ဝုန်း ဒုန်း "
KS တို့လှေကို အလောင်းစင်က အားပြင်းပြင်းနဲ့ဝင်တိုက်လိုက်သလို ဖြစ်သွားတာကြောင့် လှေလူးကာ မှောက်တော့မလိုဖြစ်သွားသည်။ အခုချိန်မှာ သူတို့အကြောက်တရားကိုယ်စီနဲ့ဖြစ်နေတာကြောင့် လှေလှော်နေပေမဲ့ ခရီးမတွင်နိုင်ဖြစ်နေသည်။ အလောင်းစင်က ဝဲ ရဲ့လှည့်နေတဲ့ပြင်းအားကြောင့် နောက်တစ်ကြိမ် KS တို့ လှေကို ဝင်တိုက်ပြန်သည်။
" ဗွမ်း "
"lulu!! "
" ဗွမ်း ဗွမ်း "
" Kyungsoo!! Baekhyun!! "
အော်သံတွေနဲ့အတူ Kyungsoo Lulu နဲ့ Baek တို့ရေထဲပြုတ်ကျသွားကြသည်။ Lulu ပြုတ်ကျတာကို Kyungsoo နဲ့ Baek ဆင်းကယ်ပေမဲ့ သူတို့ပါမြုပ်တော့မလိုဖြစ်သွားကြသည်။ Chen က လှေကိုထိန်းနေရတာကြောင့် ကာဖို့အဆင်မပြေပေ။ သူတို့တွေ အော်ဟစ်နေကြတုန်း နောက်က Chen တို့ ဦးလေးလှေနဲ့ အရှေ့မှာလာနေတဲ့ Chan တို့လှေကိုမြင်တော့ အားတက်သွားကြသည်။
Chan အဝေးကနေ ပေါက်စ နဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းရေထဲကျသွားတာကိုမြင်လိုက်ရတာကြောင့် ပိုပြီးပူထူသွားသွားသည်။ ရေဝဲရှိတဲ့နေရာကို အတက်နိုင်ဆုံးကျော်ကာ အမြန်ရောက်အောက်လာကာ Chan Sehun နဲ့ Minseok သုံးယောက်လုံးရေထဲဆင်းကာ ကယ်ရတော့သည်။
Chan ပေါက်စကိုသိုင်းဖက်ကာ လှေပေါ်ကိုကူးတက်လာသည်။ Sehun က Lulu ကိုကယ်ကာတက်လာသည်။ ဒါပေမဲ့ Minseok ခေါင်းမီးတောက်နေသည်။ Baek ကိုရှာမတွေ့။ ရွာသားတွေပါဆင်းရှာကြသည်။ Minseok ရေပေါ်ပြန်တက်ကာ အသက်ဝဝရှူပြီး ရေပြန်ငုပ်ကာရှာတော့ ရေထဲကို တဖြည်းဖြည်းနစ်နေတဲ့ Baek ကို လှမ်းတွေ့လိုက်ရသည်။ ရေတွေက နောက်နေတာကြောင့်ပထမတစ်ခေါက်မသဲကွဲ။ နောက်တစ်ခေါက်ကျမှ ရှာတွေ့သည်။ Baek ကို Minseok လှမ်းဆွဲကာ ရေပေါ်ပြန်တက်လာခဲ့သည်။ ရေပေါ်ရောက်တော့ အကုန်လုံးက စိုးရိမ်တကြီးလှမ်းကြည့်နေကြသည်။ Minseok Baek ကို အရင်လှမ်းတင်ကာ နောက်တော့သူပါ လှေပေါ်တက်လိုက်သည်။
သူတို့အကုန်လုံးChenရဲ့ဦးလေးအိမ်ကိုပြန်ရောက်တော့ ဘယ်သူကမှစကားမဆိုနိုင်။ သူတို့လန့်ခဲ့တာ သူတို့ကိုယ်တိုင်သာသိသည်။ Chan Sehun နဲ့ Minseok တို့ကတော့ လူကြီးတွေနဲ့စကားပြောနေကြသည်။ နောက်တော့ လူကြီးတွေကလာကာ
" အရမ်းလန့်သွားမှာပေါ့ ဦးလေးတော့ပေါ့ဆတာဆိုတော့ ဦးလေးတို့ကဘဲ တောင်းပန်ပါတယ်။ လူလေးတို့က ရေတက်တဲ့အချိန်နဲ့တိုးတာမလို့ အဲ့လိုဖြစ်သွားတာ "
" ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် အရမ်းကြောက်နဲ့ ဟုတ်ပြီလား "
KS တို့မကြောက်ဖို့ ပြောပြီး စိတ်ငြိမ်အောင် ပြောကြသည်။ သူတို့မျက်လုံးထဲ အလောင်းစင်ဆိုတဲ့ အလောင်းကြီးက မျက်လုံးထဲကမထွက်။ အဲ့ထက်ပိုဆိုးတာက Baek က လုံးဝ သတိမရလာသေး။ ညထမင်းစားပြီးတဲ့အချိန်ကျမှ Baek နိုးလာသည်။ အစာနည်းနည်းကျွေးကာ ပြန်အိပ်ခိုင်းလိုက်ရသည်။ ကျန်တဲ့သူငယ်ချင်းတွေလည်း Baek ရဲ့ဘေးမှာအတန်းလိုက်တစ်ယောက်လက်တစ်ယောက်ကိုင်ကာအိပ်ပျော်သွားကြသည်။ ထိုအိပ်ပျော်နေတဲ့ဘေးကluluနဲ့Sehunသည်လည်း လက်ချင်းထက်လျက်အိပ်နေသည်။ Chen ကတော့ ပြန်ရောက်ကတည်းက ငိုနေတာကြောင့် minseok မနည်းချော့ယူရသည်။ နောက်တော့ ဘာမှမစားဘဲ minseok ရင်ခွင်ထဲအိပ်ပျော်သွားတာကြောင့် minseok လည်းရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ ဖက်လျက်အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
Chan နဲ့ Kyungsoo ကလက်ထပ်ထားတယ်လို့ပြောထားတာကြောင့် သူတို့နှစ်ယောက်ကို သပ်သပ်နေရာခင်းပေးထားသည်။
Chan ပေါက်စကို ဘာမှမပြောဘဲ အိပ်ရာ၌ ကျောပေးကာဝင်လှဲလိုက်သည်။ KS ကိုကို နဲ့စကားကိုမပြောရသေးပါ။ လှေပေါ်မှာကတည်းက ကိုကို ရင်ခွင်ထဲကနေ ဘာစကားမှမပြောနိုင်။ ကိုကို က သူ့ကိုဘာစကားမှမပြောဘဲအရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့အနားကနေ အကုန်လုပ်ပေးနေသည်။သို့သော်လည်း Kyungsoo ကိုကို အခုလို ဘာစကားမှမပြောတာကို တကယ်မကြိုက်ပါ။ ဆူရင်ဆူ မဆူရင်သူ့ကိုအော်သင့်တယ်မလား။ Kyungsoo အခုလိုပုံစံကြီးကို အရမ်းဝမ်းနည်းပါသည်။ နောက်တော့ မျက်ရည် တွေကျလာတော့သည်။ အခုချိန် သူသိတာငိုချင်နေတာပဲသိသည်။
Chan ပေါက်စကို စိတ်ဆိုးနေတာကြောင့် စကားမပြောပဲပစ်ထားလိုက်သည်။ အလိုလိုက်လွန်း၍စိုးနေတဲ့ ပေါက်စကို ပညာတော့ပေးချင်သည်။ ဒါပေမဲ့ ကြာကြာမခံလိုက်ပါ။ Chan ဘေးတစောင်းလှဲနေရင်းနောက်ကျောကနေ ရှိုက်သံကြားနေရတာကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ပေါက်စ က ငိုနေသည်။ ပေါက်စလို တော်ရုံ မငိုတက်တဲ့သူက ငိုနေတာကြောင့် Chan စိတ်မဆိုးနိုင်တော့
" ပေါက်စ မငိုနဲ့လေကွာ "
" အင့် ဟင့် "
ရှိုက်သံတွေထွက်လာတဲ့ ပေါက်စကို ထထိုင်ကာ ရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ ချော့မြူနေမိသည်။
" ပေါက်စ မငိုနဲ့တော့နော် ကိုကို တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ ပေါက်စ ငိုရင် ကိုကို မခံစားနိုင်လို့ပါ "
" ဟင့် ကိုကိုက ဟင့် ဘာလို့စကားမပြောတာလဲ ဟင့် "
ရှိုက်သံတွေကြားထဲက ပြောလာတဲ့စကားကို Chan မနည်းနားထောင်လိုက်ရသည်။
" ကိုကိုက ပေါက်စကို စိတ်ဆိုးနေတာလေ ပေါက်စက ကိုကို့ကို ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ ထွက်သွားတာ ကိုကို ဘယ်လောက်စိတ်ပူလိုက်ရတယ်မှတ်လဲ "
" ဟင့် စိတ်မဆိုးပါနဲ့ "
" အင်းပါ ကိုကို စိတ်မဆိုးတော့ဘူး နောက်ဆို ကိုကို့စကားနားထောင်နော်"
" ဟင့် ဟုတ် "
" ကိုကို့ ကို ပြအုံးမျက်နှာလေးကို
ကြည့်ပါအုံး ငိုထားလို့ မျက်နှာလေးဖောင်းအစ်နေပြီ မငိုနဲ့တော့နော် "
Chan ပေါက်စရဲ့မျက်နှာလးကို ခပ်ဖွဖွကိုင်ကာ မျက်ရည်တွေသုတ်ပေးမိပါသည်။ မျက်ရည်တွေစဲသွားတဲ့အပြင် ရှိုက်သံလေးပါ တိတ်သွားတဲ့ကောင်လေးက Chan ရင်ခွင်ထဲဝင်ကာ ချွဲနေသေးသည်။
" အချွဲလေး အိပ်ရအောင်နော် "
ဘာမှပြန်မပြောတဲ့ပေါက်စကို သူ့အတွက်ခင်းပေးတဲ့ အိပ်ရာပေါ်ချပေးလိုက်တော့ ပေါက်စက သူ့ကိုသိုင်းဖက်ထားတာကြောင့် လှဲချလိုက်တော့ ပေါက်စကို အုပ်မိုးမိသလိုဖြစ်သွားသည်။ ခဏတာမျက်လုံးချင်းစုံသွားပေမဲ့ ဘယ်သူမှအကြည့်မှမလွှဲကျပေ။ ကြည့်နေရင်း Chan ရဲ့ ခေါင်းက တဖြည်းဖြည်း ငုံ့ကျလာတာကြောင့် kyungsoo ယောင်ရမ်းပြီး မျက်လုံးတွေမှိတ်မိသွားသည်။ Kyungsoo မျက်လုံးမှိတ်လိုက်ပေမဲ့ ဘာမှမဖြစ်လာတာကြောင့် မျက်လုံးပြန်ဖွင့်မိတော့ သူ့ကိုရီဝေဝေမျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်နေတဲ့ကိုကို။ နောက်တော့ Chan kyungsoo ရဲ့နဖူးလေးကိုနမ်းလိုက်ပြီး ဘေးဘက်လှဲချလိုက်သည်။ ပြီးတော့
" အိပ်တော့ ပေါက်စလေး Goodnight "
Kyungsoo ကြောင်သွားသည်။ အရင်ကဆို သူ့ကိုအမြဲတမ်းအသားယူတဲ့လူကြီးဘယ်ရောက်သွားလဲမေးချင်သည်။ KS မနေနိုင်စွာ Chan ရဲ့လက်မောင်းဆွဲယူပြီး ခေါင်းအုံးအိပ်ကာ Chan ရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးသိမ်းကျုံးဖက်ကာအိပ်လိုက်သည်။ Chan ပေါက်စလုပ်သမျှငြိမ်ခံနေပေမဲ့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းကတော့ မငြိမ်ပေ။ မလှုပ်မိအောင်ငြိမ်နေပါတယ်ဆိုမှ အနားကနေ ရန်လာစွနေတဲ့ပေါက်စကို စိတ်ရှိလက်ရှိကောက်လုပ်ပစ်ချင်သည်။ ဆန္ဒကိုထိန်းချုပ်နေရတာက သူ့အတွက်အဆင်မပြေပါ။ အိမ်မှာဆို ရှောင်လွှဲနေလို့ရသေးသည်။ အခုက.......ဘာလိုလုပ်ရမလဲမသိ။ ငြိမ်နေတဲ့ Chan ကို ကြည့်ပြီး Kyungsoo ရိပ်မိလိုသလိုလိုဖြစ်လာတာကြောင့် စ,ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ဘယ်သူသိမှာလဲ စ,နေရင်းတန်းလန်းအလုပ်ခံလိုက်မယ်ဆိုတာကို။
Kyungsoo Chan ရဲ့နား နားကိုကပ်ကာ
" လိုချင်နေတယ်မလား ကိုကို "
Chan သွေးကြောတွေထောင်တက်လာသလို။ နားကို လျှာနဲ့သပ်ကာ
" ဟုတ်တယ်မလား ကိုကို "
နောက်တော့ ရင်ဘက်နဲ့ဗိုက်ပေါ်လက်တွေရောက်လာကာ ဆွနေတာကြောင့် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့တဲ့ ကျားကြီးရဲ့လက်ထဲကို ပင်ဂွင်းပုလေးသက်ဆင်းရပါတော့တယ်.......
×××××××××××××××××××××××××
နောက်တစ်နေ့မိုးလင်းတော့ သူတို့အကုန်လုံးမနက်စာစာပြီးချက်ချင်းပြန်ဖို့ပြင်ကြတော့သည်။ Chen ရဲ့ဦးလေးတွေနဲ့အဒေါ်က တားချင်ပေမဲ့ မတားကြပါ။ သူတို့တွေပြန်သင့်ပြီမလား။ အလာတုန်းက လိုက်ပို့တဲ့ Chen ရဲ့ဦးလေးနဲ့ သူငယ်ချင်း 6 ယောက် က ကားတစ်စီးနဲ့ပြန်ကြသလို။ Kyungsoo တို့အတွဲတွေက ကားတစ်စီးနဲ့ပြန်ကြသည်။ Chan တို့က နောက်ခန်းက စီးကာ Baek ကတော့ ကားရှေ့ခန်းထဲမှာစီးသည်။ သူ Rs တွေကို အခုချိန်မှာမမြင်ချင်သေးပါ။
Chan တို့ကတော့ ခပ်တည်တည်ပင် ရင်ခွင်ထဲမှာ Kyungsoo က မှိန်းလိုက်လာသည်။ညက ဘယ်လောက်ထိသောင်ကျန်းထားလဲ သူတို့ကိုယ်တိုင်သာသိမည်။ Chen သည်လည်း ထို့နည်းတူစွာ minseok ရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ။ Sehun နဲ့ Lulu တို့ကတော့ သူတို့ရှေ့က အတွဲနှစ်တွဲကို ကြည့်ကာ အားကျပေမဲ့ သူတို့လိုနေလို့မှမရပဲ။ Sehun မှာတော့ lulu ရဲ့လက်လေးကိုကိုင်ကာ Lulu နဲ့ ယူမှ သူတို့ရှေ့မှာ ro ပြအုံးမည်ဟု တွေးနေတော့သည်။
×××××××××××××××××××××××
5 years later
'Oh Hun Han ´
ငါးနှစ်ပြည့် မွေးနေ့မင်္ဂလာ
" သားသားလေးရေ "
" ပါးပါး Chan ပါးပါး Soo "
" သား ဟန်လေး "
" ဟာ ပါးပါး dae နဲ့ ပါးပါး seok "
ဒီနေ့က Sehun နဲ့ lulu တို့ရဲ့ သားလေးရဲ့ သုံးနှစ်ပြည့်မွေးနေ့ပင်။
စကားတက်ခါစကပင် Chan နဲ့ Kyungsoo ကို ပါးပါး Chan နဲ့ ပါးပါး soo ဟုခေါ်သည်။ Chen နဲ့ Minseok ကိုတော့ ပါးပါး Dae နဲ့ ပါးပါး Seok ဟုခေါ်သည်။ တစ်ဦးတည်းသော သားလေးမို့တုန်နေအောင် ချစ်ကြသလို။ Chan တို့အတွက်လည်း တစ်ဦးတည်းသော တူလေးပင်။ သူတို့အကုန်လုံးဆုံသည့်အချိန်က hunhan လေးရဲ့ မွေးနေ့သာ။
" ဖေဖေ ဦးဦး Baek ရော "
" လာမှာပေါ့ သားရဲ့ ခနစောင့်လိုက်အုံးနော် "
" ဟုတ် ဖေဖေ "
" သားသားရေ "
" ဗျာ မေမေ သားသား လာပြီ "
Lulu ဆီကိုပြေးထွက်သွားတဲ့ hun han လေးကို သူတို့ကြည့်ပြီး ဘာစကားမှမပြောနိုင်ကြ......
ခနကြာတော့....
" Baek အခုလောက်ဆိုလာသင့်နေပြီမလား "
Chen က ပြောလာတော့
" သူလာမှာပါ .... "
Kyungsoo ရဲ့စကားသံအဆုံးမှာ အကုန်လုံးက အတိတ်တွေဆီ......
Flesh back
သူတို့တွေအကုန်ရွာပြန်ရောက်ပြီးနောက်တစ်နေ့မှာ...Kai ရဲ့တပည့်တစ်ယောက် စာသုံးစောင်နဲ့အတူ ရွာကိုရောက်ချလာခဲ့တယ်။ တစ်စောင်က Kaiရဲ့မိဘတွေအတွက်စာဖြစ်ပြီးတော့ တစ်စောင်က Chan တို့အတွက်။ နောက်ဆုံးတစ်စောင်က Baekhyun အတွက်။ Kai ရဲ့တပည့်လေးရွာရောက်ပြီးနောက်ပိုင်း Kai တို့အိမ်ရဲ့ငိုသံက တစ်ရွာလုံးကို လွှမ်းသွားစေသည်။ Kai ရဲ့ညီမလေးငိုနေရင်းတက်သွားတာကြောင့် ဝိုင်းပြုစုလိုက်ရသေးသည်။ Chan တို့အဲ့အချိန်တုန်းကလည်းဘာစကားမှမပြောနိုင်။ Chan Sehun Minseok တို့ 3 မျက်ရည်ကျချင်တာတောင် အံ့ကြိတ်ကာ တောင့်ခံခဲ့ရသည်။ Kyungsoo နဲ့ Chen lulu ကတော့ အငိုမတိတ်ပေ။ Baek ကတော့ ကြားကြားချင်းသတိလစ်တဲ့အထိဖြစ်ခဲ့ပေမဲ့ သတိရလာချိန်မှာတော့ အရယ်အပြုံးအငိုနာကျင်မှု ဘာဆိုဘာမှမခံစားနိုင်တော့လူတစ်ယောက်လိုဖြစ်သွားခဲ့သည်။ Kai ရဲ့ရက်လည်နဲ့ Kai ပိုင်ဆိုင်သမျှ မီးရှို့အုတ်ဂူသွင်းတဲ့အထိ ဘာခံစားမှမပြခဲ့ပေ။ သူ့အိမ်စိုးရိမ်ပြီး ဆရာဝန်တွေခေါ်ပြဆေးရုံးတက်တဲ့အထိလုပ်ခိုင်းခဲ့ပေမဲ့ Baek ရဲ့စကားတစ်ခွန်းအောက်မှာ ဘယ်သူကမှအတင်းမတိုက်တွန်းရဲ။
သူပြောခဲ့တာက
" သူ့ကိုဆေးရုံမှာတော့ မပိတ်လှောင်ထားပါနဲ့တဲ့ သူအဆင်ပြေပါတယ်တဲ့"
Baek အဲ့လိုဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်း Sehun တို့မင်္ဂလာပွဲကို ရက်ရွေ့ဖို့ဆုံဖြတ်ခဲ့ပေမဲ့ Baek ရဲ့အကျပ်ကိုင်မှုအောက်မှာ လက်ထပ်ပွဲဖြစ်မြောက်သွားခဲ့သည်။အဲ့နှစ်မှာပဲ Lulu သားဦးလေးရလာခဲ့သည်။ Lulu ရဲ့သားလေးကြောင့် Baek ရဲ့အပြုံးအရယ်တို့ပြန်ပေါ်လာသည်။ ဒါပေမဲ့ခနသာ hunhan လေးရှေ့ပဲရယ်၊ပြုံးပြီး တစ်ခြားချိန်တွေမှာတော့ ခံစားချက်မရှိတဲ့မျက်နှာနှင့်သာ။ နောက်ဆုံးရွာကထွက်သွားကာ ကျောင်းတွေ သင်တန်းတွေဆက်တက်ခဲ့သည်။နောက်ဆုံး ရဲ အဖြစ်တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့သည်။ hun han လေး မွေးနေ့မှသာရွာသို့ပြန်လာတက်သည်။
Flesh End
" ဟာ ဦးဦး ပါပီပေါက် "
Hun han လေးရဲ့အသံကြောင့် အကုန်လုံး ပစ္စုပ္ပန်ဆီပြန်ရောက်လာကြသည်။ Hun han လေးကတော့ Baek ဆီပြေးကာ ချီခိုင်းတော့သည်။
" ဦးဦးချီ "
" ချီစရာလား ခေါ်စရာရှားလို့ပါပီပေါက်တဲ့ မချီဘူး "
Baek က စိတ်ဆိုးဟန်ပြတော့
" ဦးဦး Baek ကလည်း သားကချစ်တယ်လေ "
" ငါကတော့ မချစ်ဘူး "
" ဦးဦးစိတ်ပုတ် "
" အဲ့ပြောတယ်ပေါ့လေ ငါက မင်းအတွက် ကားရုပ်လက်ဆောင်ဝယ်လာတာကို ရပါတယ်လေ ငါပဲပြန်ယူသွားတော့မယ် "
" မရပါဘူး သားသား ယူမှာ သားသားယူမှာနော်လို့ ဦးဦးရေ နော်လို့ "
ချွဲနေတဲ့ကောင်လေးကို ခေါင်းတစ်ပုတ်လိုက်ကာ Baek သူ့နောက်က ကကောင်လေးကို ကားကိုယူလာခိုင်းလိုက်သည်။
" ဟာ ဦးဦး ဒါက "
" ဟုတ်တယ် ဦးဦးရဲ့မွေးနေ့လက်ဆောင် နောက်ကျသွားလို့တောင်းပန်တယ်နော် "
" ဝါး လှလိုက်တာ ဦးဦးကို အချစ်ဆုံးကွ "
Baek ကိုဖက်လာတာကြောင့် Baek အလိုက်တသိပွေ့ချီလိုက်ကာ ကားထဲထည့်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူခေါ်လာတဲ့ကောင်လေးကို ကားမောင်းနည်းပြောခိုင်းပြီး မောင်းစေတော့ သူ့ကိုဝိုင်းကြီးပတ်ပတ် ပက်ကာ မောင်းနေတာကြောင့် Baek နှုတ်ခမ်းတွန့်ကာပြုံးမိပါသည်။
Kyungsoo တို့ကတော့ ပွဲကြည့်ပရိသတ်မျှသာ။
မွေးနေ့ပွဲပြီးတော့ ပြန်တဲ့ပြန်ကုန်ကြသည်။ KS တို့လည်း လူစုကြတော့ Baek က ပြောလာသည်
" ငါ နိုင်ငံခြားသွားတော့မလို့ "
" ဘာ !! "
Chen Kyungsoo နဲ့ lulu အသံကကျယ်သွားသည်။ မတက်နိုင် Baek ကို သူတို့နားကထွက်သွားဖို့ခွင့်မပြုနိုင်ပေ။
" မရဘူးနော် Baek "
Kyungsoo တားမိပါသည်။ သူ Baek ကို တစ်ယောက်ထဲ စိတ်မချနိုင်ပါ။
" ငါ့ကို လူအင်အားနည်းနေလို့လှမ်းခေါ်တာပါ "
" မင်သွားဖို့လျှောက်တာလဲ ထည့်ပြောလေ "
" ပေါက်စ "
Kyungsoo ထိန်းမရတော့ပါ။ သူ အကို Jongin ကို ဆုံးရှုံးပြီးပြီ Baek ကိုတော့ အဆုံးရှုံးမခံနိုင်ပါ။ အတ္တကြီးတယ်ပဲပြောပြော ဒါဟာ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်အပေါ် ထားတဲ့အတ္တတစ်ခု။
" ကိုကို ဘာသိလို့လဲ သူက အကို Jongin လို့တစ်ထေရာထဲခြေရာလိုက်နင်းနေတာ သူတစ်ခုခုဖြစ်သွားရင်.."
Kyungsoo ဆက်မပြောနိုင်ပါ။ အကို Jongin ဆုံးပြီဆိုတုန်းကလည်း သူ့ကိုယ်သူအပြစ်ရှိသလိုခံစားနေရသည်။ ဒါပေမဲ့နှစ်ခါတော့အဖြစ်မခံနိုင်ပေ ။ အကို Jongin ရဲ့ချစ်ရတဲ့သူတစ်ဖြစ်လဲ Baek က သူတို့ရဲ့အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းလေ ။ Baek သာ တစ်ခုခုဖြစ်ရင် သူ့ကိုသူ ခွင့်လွှတ်နိုင်မှမဟုတ်။ Baek က Kyungsoo ကို နားလည်သလိုကြည့်ကာ
" အခု ငါသွားမှာက ဒီအတိုင်း အင်အားဖြည့်သွားမှာ ဘာမှမလုပ်ရဘူး မြန်မာနိုင်မဟုတ်ပါဘူးကွ လုံခြုံပါတယ် "
" ဒါပေမဲ့.... "
" ငါ့ကို သွားခွင့်ပေးမယ်မလား "
" ...... "
" ငါပြန်လာမှာပါ "
" ဦးဦး က ဘယ်သွားမှာလဲ "
Baek တို့စကားဝိုင်းကို Hun han လေးရောက်လာကာမေးတော့
" ဦးဦးလား အလုပ်သွားလုပ်ရမှာ hun လေးရဲ့ "
" မသွားလို့မရဘူးလား "
" အင်း.....မရဘူး hun လေးရဲ့သွားရမှာ "
" ဟင့် ...."
မျက်ရည်တွေဝိုင်းလာတဲ့ hun han လေးကို
" မငိုနဲ့ hun လေး ယောင်္ကျားလေးဆိုတာ ငိုစရာမရှိဘဲ မငိုရဘူး ဦးကပြန်လာမှာ တာဝန်အရသွားတာ ငိုတာ ဦး မကြိုက်ဘူး hun လေး "
Hun လေးမျက်ရည်တွေသုတ်နေတာမြင်တော့
" လိမ္မာတယ် ဒါလေး "
" Baekhyun!! "
Hun လေးကို ဆွဲပေးလိုက်တဲ့ဆွဲကြိုးကြောင့် အနားမှာရှိတဲ့လူကုန်ဝိုင်းအော်တော့သည်။ Baek က တော့ကြိုသိစွာ ကလေးနားကိုပိတ်ထားလို့တော်တော့သည်။ တကယ်တော့ Baek ဆွဲပေးလိုက်တဲ့ ဆွဲကြိုးက Kai ရဲ့နောက်ဆုံးကျန်ခဲ့တဲ့တစ်ခုတည်းသော ပစ္စည်း။ Baek က ဂရုမစိုက်စွာ
" မပျောက်စေနဲ့ han လေး ဒီဆွဲကြိုးရှိနေသ၍ဦးဦးရှိနေမယ် တကယ်လို့ ဒီဆွဲကြိုးလေးမရှိတော့ရင် ဦးဦးလည်း မရှိတော့ဘူး သေချာမှတ်ထားနော် "
" ဟုတ် ဦးဦး "
" ငါသွားပြီ "
Kyungsoo Chen Lulu တို့ဖက်ကာ နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး
" အကိုတို့ ကျွန်တော်သွားပြီ "
Chan တို့ သုံးယောက်လုံးကိုလည်း နှုတ်ဆက်ကာထွက်ခွါသွားသည်။ hun လေးကိုတစ်ချက်ပြုံးပြပြီး ထွက်ခွါသွားတဲ့ Baek ရဲ့ကျောပြင်ကိုငေးရင်ကျန်ခဲ့ကြသည်။ သူတို့ Baek လာမတွေ့မချင်း ဘယ်တော့မှ တွေ့ရတော့မည်မဟုတ်ပေ..............
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
နွေရာသီတစ်ခုရဲ့ညနေခင်းတစ်ခုမှာ ကောင်လေးနှစ်ယောက် ဝင်းဝါနေတဲ့စပါးခင်ဘေးမှာ လမ်းလျှောက်ရင်း တစ်နေရာဆီသို့ဦးတည်သွားနေသည်။
" ကိုကို "
" ပြောပါ ကိုယ့်ပေါက်စလေး "
" နွေရာသီတောင်ရောက်လာပြီနော် "
" ..... "
" အရမ်းလွမ်းတယ် ကိုကိုရယ် "
" ပြန်လာမှာပါ "
" ပြီးတော့လေ "
" အားကျတယ်လို့ပြောအုံးမလို့လား "
" ကိုကိုတောင်အလွတ်ရနေပြီပဲ ဟီး "
" မင်းလေက အဲ့စကားပဲပြောနေလို့လေ "
" ကိုကိုကလည်း "
" နေအုံး အဲ့ကိုမသွားခင် ကိုကိုမေးတာဖြေအုံး "
" ဘာကို လဲကိုကိုရဲ့ "
" ကိုကို့ကို ချစ်လား "
" ဘာများလဲလို့ဗျာ "
" ချစ်လားလို့ "
" ချစ်တာပေါ့ ကိုကို ကလည်း "
" အင်း ကိုကိုလည်းချစ်တယ် "
" တကယ်ဗျာ ကိုကို့ ကိုမနိုင်ဘူး "
" ဘာလဲ မယုံလို့လား "
" မယုံစရာလား ကိုကိုရယ် တကယ်ပါဘဲ အဲ့ကိုသွားတိုင်းနားညီးရတယ် သွားပြီးလို့ပြန်တောင်လာနေပြီကို "
" အားကျတယ်ပဲပြောနေတာကိုး ပေါက်စက "
" မသိရင် ကျွန်တော်ကဘဲ အဲ့စကားတွေပြောနေတဲ့ 2 ခါပဲပြောဖူးပါတယ်ဗျာ ရစ်လို့မပြီးဘူး ကိုကိုကတော့ "
" ချစ်တာကိုလို့ "
" ဟင် ဘာမှလဲမဆိုင်ဘူး "
" မဆိုင်လဲဆိုင်တယ် ပေါက်စကိုဆိုရင်လေ ကိုကိုရဲ့အသည်းတစ်ခြမ်းလုံးကို အပ်နှင်းထားတာ "
" နောက်ထက်တစ်ခြမ်းကရော "
" ကိုကိုလေ "
" နှစ်လွှာပေါင်းမှ စွယ်တော်ရွက်ဖြစ်သလို ပေါက်စနဲ့ကိုကို ပေါင်းမှ အသည်းက တစ်ခုဖြစ်လာတာ "
" ပြောပြော ကိုယ့်ဘက်ကိုယ်ယပ်ပြီး ဟွင့် "
" အဲ့တော့မချစ်ဘူးလား "
" ချစ်တာပေါ့ ချောင်းစပ်နားက လိပ်ကြီးကို "
" လိပ်လားကျားလား သိချင်လား "
" မသိချင်ဘူး 😝😝😝 "
လျှာထုတ်ပြောင်ကာ ပြေးသွားတဲ့ကောင်လေးကို နောက်ကနေလိုက်ဖမ်းနေတဲ့ကောင်လေး နှစ်ယောက်က ညနေဆည်းဆာရဲ့အလှကိုပေါ်လွင်နေသယောင်......
ထို့အတူ အချစ်တို့ဖြင့်လှပနေသောညနေခင်းကို ကောင်လေး 3 ယောက်နဲ့ကောင်မလေးတစ်ယောက်က ထပ်လောင်းအလှဆင်နေခဲ့လျက်...................
အချစ် အမုန်း
အလွမ်း အဆွေး
အပြုံး အရယ်တွေနဲ့အတူ
ကျွန်တော်ဖန်တီးခဲ့တဲ့ ကိုယ့်ရဲ့အသည်းတစ်ခြမ်းလေး ဟာ ဒီမှာတင်ဘဲ တစ်ခန်းရပ်ခဲ့ပါပြီ။
ဇာတ်သိမ်းပေါ့သွားမယ်ဆိုရင် တောင်းပန်ပါတယ်။ ကျွန်တော်အတတ်နိုင်ဆုံးစဥ်းစားခဲ့တာပါ။ Kai Baek အတွဲအတွက်ကတော့ SE လို့သတ်မှတ်ကျမယ်လို့ထင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်ရေးခဲ့တာ open ending ပါ။ Kai ဘာဖြစ်သွားလဲ ကျွန်တော်အတိအကျမရေးထားဘူးနော်။ မရှိတော့ဘူးဘဲရေးထားတာ။ လိုရာဆွဲတွေးကျပေါ့။ တကယ်လို့ SE မကြိုက်ရင် Extra တွေလာရင်မဖတ်ကြပါနဲ့😁။ Kaibaek အကြောင်းနည်းနည်းပြန်ရှင်းပြမလို့။ Fb မှာက Extra မတင်ဘူးနော် ကြိုပြောတာ။ ပြီးတော့ Fb မှာတင်တဲ့ post ကို သိကြမှာပါ။ Fb acc က acc ဖျက်မှာပါ။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်အခု fic ကိုလည်းဖြတ်မှာပါနော်။ 3 ရက်ထားပေးမယ်လို့ပြောခဲ့ပါတယ်နော်။ ကျွန်တော်ရဲ့အရေးအသားတွေမှားခဲ့တာတွေ update မမှန်ခဲ့တာတွေ အတွက်လည်းတောင်းပန်ပါတယ်ပြီးတော့။ ဒီ fic က ကျွန်တော့် စိတ်ကူးဆိုပေမဲ့ သူငယ်ချင်းဆီက အကူညီတောင်းတာလေးတွေလည်းရှိပါတယ်။ နောက်ပြီး fic ထဲကရွာတွေက ကျွန်တော့်စိတ်ကူးနဲ့ကျွန်တော်သူငယ်ချင်းစိတ်ကူးနဲ့ရေးတာပါ။ အပြင်မှာတကယ်မရှိဘူးလို့ပြောပါရစေ။ အခုတော့ ဒီ fic လေးနဲ့အတူ နှုတ်ဆက်လိုက်ပါတယ်။ Extra က ကျန်တဲ့ fic တွေဆက်upပြီးမှပြန်လာမယ် အာညော်.......................
Zawgyi
Chan တစ္ေယာက္ အဲ့ေန႔က ဥကၠဌအိမ္ကေနမျပန္ျဖစ္။ ဂ်ီယြန္းကျပန္သြားေပမဲ့ သူကေတာ့ Sehun တို႔နဲ႔အိပ္လိုက္ရသည္။ တစ္ညလုံးအိပ္မေပ်ာ္ ဟိုဘက္လွိမ့္ဒီဘက္လွိမ့္နဲ႔ မိုးလင္းသြားသည္။ မိုးလင္းေတာ့လည္း အိမ္မျပန္ျဖစ္ေသး ၿမိဳ႕သြားဖို႔ျပင္ေနရေသးသည္။ ေပါက္စ မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ခ်င္ေသးေပမဲ့ သူ႔မွာမအားေပ။ ၿမိဳ႕ကကားလာခါနီးကားေစာ့င္ေနရင္း Sehun နဲ႔ xuimin တို႔နဲ႔ စကားေျပာေနလိုက္သည္။ ဂ်ီယြန္းကေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေျပာရင္ သူတို႔ဘက္တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လွည့္ၾကည့္ေနသည္။ ခနၾကာကားေရာက္လာသည္။ Sehun တို႔က ဂ႐ုစိုက္ဘာညာေျပာကာ ကားေပၚတက္ခိုင္းေလသည္။ ဂ်ီယြန္းကေတာ့ တက္သြားေခ်ၿပီ။ Chan ကားေပၚတက္ဖို႔အခ်ိန္မွာဘဲ
" ဆရာChan!!! အကိုSehun !! ဆရာMiseok !!! "
သူတို႔သုံးေယာက္ နာမည္နဲ႔ေအာ္ၿပီးေျပးလာတဲ့ေကာင္ေလး။
" Chan သြားရေအာင္ေလ ကားထြက္ေတာ့မယ္ "
ဂ်ီယြန္းကလည္း အနားကသြားဖို႔ေခၚေနသည္။ ကားသမားကလည္းစိတ္မရွည္ေတာ့။
" ဆရာ Chan သြားလို႔မျဖစ္ဘူး!! "
ေအာ္သံက တေျဖးေျဖးက်ယ္လာသည္။ ကားသမားကလည္း သြားဖို႔ေလာေနသည္။ Chan ကားဖို႔တက္ဖို႔ျပင္လိုက္ေတာ့......
" ဆရာ Chan Kyungsoo ရြာကထြက္သြားၿပီ !! "
Chan Kyungsoo နာမည္ၾကားတာေၾကာင့္ ကားေပၚတက္မဲ့ေျခလွမ္းေတြတန္႔သြားရသည္။
အနားေရာက္လာတဲ့ေကာင္ေလးက
" ဆရာ Chan kyungsooေလ ဟူး Kyungsoo ဟဲ "
" ဘာျဖစ္တာလဲ ျမန္ျမန္ေျပာ "
" ရြာ ရြာက ထြက္သြားတယ္တဲ့ အိမ္ကိုလည္းလည္း..........."
စကားမဆုံးေသး ရြာဘက္ကိုေျပးထြက္သြားတဲ့ Chan ။
" ဟို Baek ရယ္ Chen ရယ္ lulu ရယ္ပါ ပါသြားသြား........."
ထိုေကာင္ေလးစကားမဆုံးခင္ ရြာဘက္ကိုေျပးထြက္တာေၾကာင့္ ထိုေကာင္ေလး ေခါင္းကုတ္ကာက်န္ခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕တက္မဲ့ကားသည္လည္း ထြက္သြားခဲ့ေခ်ၿပီ။ ဂ်ီယြန္းသည္လည္း ဆင္းကာက်န္ခဲ့ေတာ့သည္။
Chan ေပါက္စ ရြာကထြက္သြားၿပီဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ ေမ်ာက္မီးခဲကိုင္သလို ပူေလာင္ေနသည္။ ဘယ္သြားမယ္ကိုလဲမေျပာသြား ဘယ္ေရာက္ေနလဲမသိ။ တကယ္ကိုစိတ္ပူေနရသည္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔သြားပါေစအုံး စိုးရိမ္တာက စိုးရိမ္တာသက္သက္။ စိတ္ဆိုးတာက သက္သက္။ Sehun နဲ႔ minseok ကလည္း ရသေလာက္စုံစမ္းေနၾကသလို Chan ကိုယ္တိုင္လဲ ဘယ္သြားၾကလဲဆိုတာ စုံးစမ္းေနသည္။ သိပ္မၾကာ ေနရာအတိအက်သိရသည္။ အခ်ိန္ဆိုင္းမေနနဲ႔ သုံးေယာက္စလုံးထလိုက္လာၾကသည္။။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေခ်ာင္းကိုကူးကာသြားမည့္ေန႔တြင္ မိုးရရြာလာတာေၾကာင့္ ေခ်ာင္းကေရႀကီးေနျပန္သည္။ မေစာင့္နိုင္ဘဲ ဇြတ္တင္းကေရာကူးကာ သြားေတာ့ ဟိုေရာက္ေတာ့ တစ္ျခားရြာသြားေနသည္တဲ့။ ထိုင္ေစာင့္ဖို႔ေျပာေပမဲ့ မထိုင္နိုင္ၾက။ သည္းခံၿပီးေစာင့္ေနေပမဲ့ ညေန4နာရီေက်ာ္ေနေလၿပီ။ ေနာက္ဆုံးမေနနိုင္စြာ လိုက္သြားဖို႔ျပင္ခိုင္းေတာ့သည္။ ရြာလူႀကီးလည္းမေနနနိုင္ၾက။ တစ္ျခားရြာကလာေပမဲ့ သူႀကီးသားနဲ႔သူငယြခ်င္းေတြဆိုတဲ့ဂုဏ္ကနည္းတာမွမဟုတ္တာ။ သူတို႔ပါဝင္ပါရေတာ့သည္။
___________________________
" ဝုန္း ဒုန္း "
KS တို႔ေလွကို အေလာင္းစင္က အားျပင္းျပင္းနဲ႔ဝင္တိုက္လိုက္သလို ျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ ေလွလူးကာ ေမွာက္ေတာ့မလိုျဖစ္သြားသည္။ အခုခ်ိန္မွာ သူတို႔အေၾကာက္တရားကိုယ္စီနဲ႔ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ေလွေလွာ္ေနေပမဲ့ ခရီးမတြင္နိုင္ျဖစ္ေနသည္။ အေလာင္းစင္က ဝဲ ရဲ့လွည့္ေနတဲ့ျပင္းအားေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ KS တို႔ ေလွကို ဝင္တိုက္ျပန္သည္။
" ဗြမ္း "
"lulu!! "
" ဗြမ္း ဗြမ္း "
" Kyungsoo!! Baekhyun!! "
ေအာ္သံေတြနဲ႔အတူ Kyungsoo Lulu နဲ႔ Baek တို႔ေရထဲျပဳတ္က်သြားၾကသည္။ Lulu ျပဳတ္က်တာကို Kyungsoo နဲ႔ Baek ဆင္းကယ္ေပမဲ့ သူတို႔ပါျမဳပ္ေတာ့မလိုျဖစ္သြားၾကသည္။ Chen က ေလွကိုထိန္းေနရတာေၾကာင့္ ကာဖို႔အဆင္မေျပေပ။ သူတို႔ေတြ ေအာ္ဟစ္ေနၾကတုန္း ေနာက္က Chen တို႔ ဦးေလးေလွနဲ႔ အေရွ႕မွာလာေနတဲ့ Chan တို႔ေလွကိုျမင္ေတာ့ အားတက္သြားၾကသည္။
Chan အေဝးကေန ေပါက္စ နဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေရထဲက်သြားတာကိုျမင္လိုက္ရတာေၾကာင့္ ပိုၿပီးပူထူသြားသြားသည္။ ေရဝဲရွိတဲ့ေနရာကို အတက္နိုင္ဆုံးေက်ာ္ကာ အျမန္ေရာက္ေအာက္လာကာ Chan Sehun နဲ႔ Minseok သုံးေယာက္လုံးေရထဲဆင္းကာ ကယ္ရေတာ့သည္။
Chan ေပါက္စကိုသိုင္းဖက္ကာ ေလွေပၚကိုကူးတက္လာသည္။ Sehun က Lulu ကိုကယ္ကာတက္လာသည္။ ဒါေပမဲ့ Minseok ေခါင္းမီးေတာက္ေနသည္။ Baek ကိုရွာမေတြ႕။ ရြာသားေတြပါဆင္းရွာၾကသည္။ Minseok ေရေပၚျပန္တက္ကာ အသက္ဝဝရွူၿပီး ေရျပန္ငုပ္ကာရွာေတာ့ ေရထဲကို တျဖည္းျဖည္းနစ္ေနတဲ့ Baek ကို လွမ္းေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေရေတြက ေနာက္ေနတာေၾကာင့္ပထမတစ္ေခါက္မသဲကြဲ။ ေနာက္တစ္ေခါက္က်မွ ရွာေတြ႕သည္။ Baek ကို Minseok လွမ္းဆြဲကာ ေရေပၚျပန္တက္လာခဲ့သည္။ ေရေပၚေရာက္ေတာ့ အကုန္လုံးက စိုးရိမ္တႀကီးလွမ္းၾကည့္ေနၾကသည္။ Minseok Baek ကို အရင္လွမ္းတင္ကာ ေနာက္ေတာ့သူပါ ေလွေပၚတက္လိုက္သည္။
သူတို႔အကုန္လုံးChenရဲ့ဦးေလးအိမ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ ဘယ္သူကမွစကားမဆိုနိုင္။ သူတို႔လန္႔ခဲ့တာ သူတို႔ကိုယ္တိုင္သာသိသည္။ Chan Sehun နဲ႔ Minseok တို႔ကေတာ့ လူႀကီးေတြနဲ႔စကားေျပာေနၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ လူႀကီးေတြကလာကာ
" အရမ္းလန္႔သြားမွာေပါ့ ဦးေလးေတာ့ေပါ့ဆတာဆိုေတာ့ ဦးေလးတို႔ကဘဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ လူေလးတို႔က ေရတက္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔တိုးတာမလို႔ အဲ့လိုျဖစ္သြားတာ "
" ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ အရမ္းေၾကာက္နဲ႔ ဟုတ္ၿပီလား "
KS တို႔မေၾကာက္ဖို႔ ေျပာၿပီး စိတ္ၿငိမ္ေအာင္ ေျပာၾကသည္။ သူတို႔မ်က္လုံးထဲ အေလာင္းစင္ဆိုတဲ့ အေလာင္းႀကီးက မ်က္လုံးထဲကမထြက္။ အဲ့ထက္ပိုဆိုးတာက Baek က လုံးဝ သတိမရလာေသး။ ညထမင္းစားၿပီးတဲ့အခ်ိန္က်မွ Baek နိုးလာသည္။ အစာနည္းနည္းေကၽြးကာ ျပန္အိပ္ခိုင္းလိုက္ရသည္။ က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း Baek ရဲ့ေဘးမွာအတန္းလိုက္တစ္ေယာက္လက္တစ္ေယာက္ကိုင္ကာအိပ္ေပ်ာ္သြားၾကသည္။ ထိုအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ေဘးကluluနဲ႔Sehunသည္လည္း လက္ခ်င္းထက္လ်က္အိပ္ေနသည္။ Chen ကေတာ့ ျပန္ေရာက္ကတည္းက ငိုေနတာေၾကာင့္ minseok မနည္းေခ်ာ့ယူရသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဘာမွမစားဘဲ minseok ရင္ခြင္ထဲအိပ္ေပ်ာ္သြားတာေၾကာင့္ minseok လည္းရင္ခြင္ထဲထည့္ကာ ဖက္လ်က္အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။
Chan နဲ႔ Kyungsoo ကလက္ထပ္ထားတယ္လို႔ေျပာထားတာေၾကာင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို သပ္သပ္ေနရာခင္းေပးထားသည္။
Chan ေပါက္စကို ဘာမွမေျပာဘဲ အိပ္ရာ၌ ေက်ာေပးကာဝင္လွဲလိုက္သည္။ KS ကိုကို နဲ႔စကားကိုမေျပာရေသးပါ။ ေလွေပၚမွာကတည္းက ကိုကို ရင္ခြင္ထဲကေန ဘာစကားမွမေျပာနိုင္။ ကိုကို က သူ႔ကိုဘာစကားမွမေျပာဘဲအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔အနားကေန အကုန္လုပ္ေပးေနသည္။သို႔ေသာ္လည္း Kyungsoo ကိုကို အခုလို ဘာစကားမွမေျပာတာကို တကယ္မႀကိဳက္ပါ။ ဆူရင္ဆူ မဆူရင္သူ႔ကိုေအာ္သင့္တယ္မလား။ Kyungsoo အခုလိုပုံစံႀကီးကို အရမ္းဝမ္းနည္းပါသည္။ ေနာက္ေတာ့ မ်က္ရည္ ေတြက်လာေတာ့သည္။ အခုခ်ိန္ သူသိတာငိုခ်င္ေနတာပဲသိသည္။
Chan ေပါက္စကို စိတ္ဆိုးေနတာေၾကာင့္ စကားမေျပာပဲပစ္ထားလိုက္သည္။ အလိုလိုက္လြန္း၍စိုးေနတဲ့ ေပါက္စကို ပညာေတာ့ေပးခ်င္သည္။ ဒါေပမဲ့ ၾကာၾကာမခံလိုက္ပါ။ Chan ေဘးတေစာင္းလွဲေနရင္းေနာက္ေက်ာကေန ရွိုက္သံၾကားေနရတာေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေပါက္စ က ငိုေနသည္။ ေပါက္စလို ေတာ္႐ုံ မငိုတက္တဲ့သူက ငိုေနတာေၾကာင့္ Chan စိတ္မဆိုးနိုင္ေတာ့
" ေပါက္စ မငိုနဲ႔ေလကြာ "
" အင့္ ဟင့္ "
ရွိုက္သံေတြထြက္လာတဲ့ ေပါက္စကို ထထိုင္ကာ ရင္ခြင္ထဲထည့္ကာ ေခ်ာ့ျမဴေနမိသည္။
" ေပါက္စ မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္ ကိုကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ ေပါက္စ ငိုရင္ ကိုကို မခံစားနိုင္လို႔ပါ "
" ဟင့္ ကိုကိုက ဟင့္ ဘာလို႔စကားမေျပာတာလဲ ဟင့္ "
ရွိုက္သံေတြၾကားထဲက ေျပာလာတဲ့စကားကို Chan မနည္းနားေထာင္လိုက္ရသည္။
" ကိုကိုက ေပါက္စကို စိတ္ဆိုးေနတာေလ ေပါက္စက ကိုကို႔ကို ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ ထြက္သြားတာ ကိုကို ဘယ္ေလာက္စိတ္ပူလိုက္ရတယ္မွတ္လဲ "
" ဟင့္ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ "
" အင္းပါ ကိုကို စိတ္မဆိုးေတာ့ဘူး ေနာက္ဆို ကိုကို႔စကားနားေထာင္ေနာ္"
" ဟင့္ ဟုတ္ "
" ကိုကို႔ ကို ျပအုံးမ်က္ႏွာေလးကို
ၾကည့္ပါအုံး ငိုထားလို႔ မ်က္ႏွာေလးေဖာင္းအစ္ေနၿပီ မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္ "
Chan ေပါက္စရဲ့မ်က္ႏွာလးကို ခပ္ဖြဖြကိုင္ကာ မ်က္ရည္ေတြသုတ္ေပးမိပါသည္။ မ်က္ရည္ေတြစဲသြားတဲ့အျပင္ ရွိုက္သံေလးပါ တိတ္သြားတဲ့ေကာင္ေလးက Chan ရင္ခြင္ထဲဝင္ကာ ခၽြဲေနေသးသည္။
" အခၽြဲေလး အိပ္ရေအာင္ေနာ္ "
ဘာမွျပန္မေျပာတဲ့ေပါက္စကို သူ႔အတြက္ခင္းေပးတဲ့ အိပ္ရာေပၚခ်ေပးလိုက္ေတာ့ ေပါက္စက သူ႔ကိုသိုင္းဖက္ထားတာေၾကာင့္ လွဲခ်လိုက္ေတာ့ ေပါက္စကို အုပ္မိုးမိသလိုျဖစ္သြားသည္။ ခဏတာမ်က္လုံးခ်င္းစုံသြားေပမဲ့ ဘယ္သူမွအၾကည့္မွမလႊဲက်ေပ။ ၾကည့္ေနရင္း Chan ရဲ့ ေခါင္းက တျဖည္းျဖည္း ငုံ႔က်လာတာေၾကာင့္ kyungsoo ေယာင္ရမ္းၿပီး မ်က္လုံးေတြမွိတ္မိသြားသည္။ Kyungsoo မ်က္လုံးမွိတ္လိုက္ေပမဲ့ ဘာမွမျဖစ္လာတာေၾကာင့္ မ်က္လုံးျပန္ဖြင့္မိေတာ့ သူ႔ကိုရီေဝေဝမ်က္လုံးေတြနဲ႔ၾကည့္ေနတဲ့ကိုကို။ ေနာက္ေတာ့ Chan kyungsoo ရဲ့နဖူးေလးကိုနမ္းလိုက္ၿပီး ေဘးဘက္လွဲခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့
" အိပ္ေတာ့ ေပါက္စေလး Goodnight "
Kyungsoo ေၾကာင္သြားသည္။ အရင္ကဆို သူ႔ကိုအျမဲတမ္းအသားယူတဲ့လူႀကီးဘယ္ေရာက္သြားလဲေမးခ်င္သည္။ KS မေနနိုင္စြာ Chan ရဲ့လက္ေမာင္းဆြဲယူၿပီး ေခါင္းအုံးအိပ္ကာ Chan ရဲ့တစ္ကိုယ္လုံးသိမ္းက်ဳံးဖက္ကာအိပ္လိုက္သည္။ Chan ေပါက္စလုပ္သမၽွၿငိမ္ခံေနေပမဲ့ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကေတာ့ မၿငိမ္ေပ။ မလွုပ္မိေအာင္ၿငိမ္ေနပါတယ္ဆိုမွ အနားကေန ရန္လာစြေနတဲ့ေပါက္စကို စိတ္ရွိလက္ရွိေကာက္လုပ္ပစ္ခ်င္သည္။ ဆႏၵကိုထိန္းခ်ဳပ္ေနရတာက သူ႔အတြက္အဆင္မေျပပါ။ အိမ္မွာဆို ေရွာင္လႊဲေနလို႔ရေသးသည္။ အခုက.......ဘာလိုလုပ္ရမလဲမသိ။ ၿငိမ္ေနတဲ့ Chan ကို ၾကည့္ၿပီး Kyungsoo ရိပ္မိလိုသလိုလိုျဖစ္လာတာေၾကာင့္ စ,ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ဘယ္သူသိမွာလဲ စ,ေနရင္းတန္းလန္းအလုပ္ခံလိုက္မယ္ဆိုတာကို။
Kyungsoo Chan ရဲ့နား နားကိုကပ္ကာ
" လိုခ်င္ေနတယ္မလား ကိုကို "
Chan ေသြးေၾကာေတြေထာင္တက္လာသလို။ နားကို လၽွာနဲ႔သပ္ကာ
" ဟုတ္တယ္မလား ကိုကို "
ေနာက္ေတာ့ ရင္ဘက္နဲ႔ဗိုက္ေပၚလက္ေတြေရာက္လာကာ ဆြေနတာေၾကာင့္ စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့တဲ့ က်ားႀကီးရဲ့လက္ထဲကို ပင္ဂြင္းပုေလးသက္ဆင္းရပါေတာ့တယ္.......
×××××××××××××××××××××××××
ေနာက္တစ္ေန႔မိုးလင္းေတာ့ သူတို႔အကုန္လုံးမနက္စာစာၿပီးခ်က္ခ်င္းျပန္ဖို႔ျပင္ၾကေတာ့သည္။ Chen ရဲ့ဦးေလးေတြနဲ႔အေဒၚက တားခ်င္ေပမဲ့ မတားၾကပါ။ သူတို႔ေတြျပန္သင့္ၿပီမလား။ အလာတုန္းက လိုက္ပို႔တဲ့ Chen ရဲ့ဦးေလးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း 6 ေယာက္ က ကားတစ္စီးနဲ႔ျပန္ၾကသလို။ Kyungsoo တို႔အတြဲေတြက ကားတစ္စီးနဲ႔ျပန္ၾကသည္။ Chan တို႔က ေနာက္ခန္းက စီးကာ Baek ကေတာ့ ကားေရွ႕ခန္းထဲမွာစီးသည္။ သူ Rs ေတြကို အခုခ်ိန္မွာမျမင္ခ်င္ေသးပါ။
Chan တို႔ကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပင္ ရင္ခြင္ထဲမွာ Kyungsoo က မွိန္းလိုက္လာသည္။ညက ဘယ္ေလာက္ထိေသာင္က်န္းထားလဲ သူတို႔ကိုယ္တိုင္သာသိမည္။ Chen သည္လည္း ထို႔နည္းတူစြာ minseok ရဲ့ရင္ခြင္ထဲမွာ ။ Sehun နဲ႔ Lulu တို႔ကေတာ့ သူတို႔ေရွ႕က အတြဲႏွစ္တြဲကို ၾကည့္ကာ အားက်ေပမဲ့ သူတို႔လိုေနလို႔မွမရပဲ။ Sehun မွာေတာ့ lulu ရဲ့လက္ေလးကိုကိုင္ကာ Lulu နဲ႔ ယူမွ သူတို႔ေရွ႕မွာ ro ျပအုံးမည္ဟု ေတြးေနေတာ့သည္။
×××××××××××××××××××××××
5 years later
'Oh Hun Han ´
ငါးႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔မဂၤလာ
" သားသားေလးေရ "
" ပါးပါး Chan ပါးပါး Soo "
" သား ဟန္ေလး "
" ဟာ ပါးပါး dae နဲ႔ ပါးပါး seok "
ဒီေန႔က Sehun နဲ႔ lulu တို႔ရဲ့ သားေလးရဲ့ သုံးႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔ပင္။
စကားတက္ခါစကပင္ Chan နဲ႔ Kyungsoo ကို ပါးပါး Chan နဲ႔ ပါးပါး soo ဟုေခၚသည္။ Chen နဲ႔ Minseok ကိုေတာ့ ပါးပါး Dae နဲ႔ ပါးပါး Seok ဟုေခၚသည္။ တစ္ဦးတည္းေသာ သားေလးမို႔တုန္ေနေအာင္ ခ်စ္ၾကသလို။ Chan တို႔အတြက္လည္း တစ္ဦးတည္းေသာ တူေလးပင္။ သူတို႔အကုန္လုံးဆုံသည့္အခ်ိန္က hunhan ေလးရဲ့ ေမြးေန႔သာ။
" ေဖေဖ ဦးဦး Baek ေရာ "
" လာမွာေပါ့ သားရဲ့ ခနေစာင့္လိုက္အုံးေနာ္ "
" ဟုတ္ ေဖေဖ "
" သားသားေရ "
" ဗ်ာ ေမေမ သားသား လာၿပီ "
Lulu ဆီကိုေျပးထြက္သြားတဲ့ hun han ေလးကို သူတို႔ၾကည့္ၿပီး ဘာစကားမွမေျပာနိုင္ၾက......
ခနၾကာေတာ့....
" Baek အခုေလာက္ဆိုလာသင့္ေနၿပီမလား "
Chen က ေျပာလာေတာ့
" သူလာမွာပါ .... "
Kyungsoo ရဲ့စကားသံအဆုံးမွာ အကုန္လုံးက အတိတ္ေတြဆီ......
Flesh back
သူတို႔ေတြအကုန္ရြာျပန္ေရာက္ၿပီးေနာက္တစ္ေန႔မွာ...Kai ရဲ့တပည့္တစ္ေယာက္ စာသုံးေစာင္နဲ႔အတူ ရြာကိုေရာက္ခ်လာခဲ့တယ္။ တစ္ေစာင္က Kaiရဲ့မိဘေတြအတြက္စာျဖစ္ၿပီးေတာ့ တစ္ေစာင္က Chan တို႔အတြက္။ ေနာက္ဆုံးတစ္ေစာင္က Baekhyun အတြက္။ Kai ရဲ့တပည့္ေလးရြာေရာက္ၿပီးေနာက္ပိုင္း Kai တို႔အိမ္ရဲ့ငိုသံက တစ္ရြာလုံးကို လႊမ္းသြားေစသည္။ Kai ရဲ့ညီမေလးငိုေနရင္းတက္သြားတာေၾကာင့္ ဝိုင္းျပဳစုလိုက္ရေသးသည္။ Chan တို႔အဲ့အခ်ိန္တုန္းကလည္းဘာစကားမွမေျပာနိုင္။ Chan Sehun Minseok တို႔ 3 မ်က္ရည္က်ခ်င္တာေတာင္ အံ့ႀကိတ္ကာ ေတာင့္ခံခဲ့ရသည္။ Kyungsoo နဲ႔ Chen lulu ကေတာ့ အငိုမတိတ္ေပ။ Baek ကေတာ့ ၾကားၾကားခ်င္းသတိလစ္တဲ့အထိျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ သတိရလာခ်ိန္မွာေတာ့ အရယ္အျပဳံးအငိုနာက်င္မွု ဘာဆိုဘာမွမခံစားနိုင္ေတာ့လူတစ္ေယာက္လိုျဖစ္သြားခဲ့သည္။ Kai ရဲ့ရက္လည္နဲ႔ Kai ပိုင္ဆိုင္သမၽွ မီးရွို႔အုတ္ဂူသြင္းတဲ့အထိ ဘာခံစားမွမျပခဲ့ေပ။ သူ႔အိမ္စိုးရိမ္ၿပီး ဆရာဝန္ေတြေခၚျပေဆး႐ုံးတက္တဲ့အထိလုပ္ခိုင္းခဲ့ေပမဲ့ Baek ရဲ့စကားတစ္ခြန္းေအာက္မွာ ဘယ္သူကမွအတင္းမတိုက္တြန္းရဲ။
သူေျပာခဲ့တာက
" သူ႔ကိုေဆး႐ုံမွာေတာ့ မပိတ္ေလွာင္ထားပါနဲ႔တဲ့ သူအဆင္ေျပပါတယ္တဲ့"
Baek အဲ့လိုျဖစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း Sehun တို႔မဂၤလာပြဲကို ရက္ေရြ႕ဖို႔ဆုံျဖတ္ခဲ့ေပမဲ့ Baek ရဲ့အက်ပ္ကိုင္မွုေအာက္မွာ လက္ထပ္ပြဲျဖစ္ေျမာက္သြားခဲ့သည္။အဲ့ႏွစ္မွာပဲ Lulu သားဦးေလးရလာခဲ့သည္။ Lulu ရဲ့သားေလးေၾကာင့္ Baek ရဲ့အျပဳံးအရယ္တို႔ျပန္ေပၚလာသည္။ ဒါေပမဲ့ခနသာ hunhan ေလးေရွ႕ပဲရယ္၊ျပဳံးၿပီး တစ္ျခားခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ခံစားခ်က္မရွိတဲ့မ်က္ႏွာႏွင့္သာ။ ေနာက္ဆုံးရြာကထြက္သြားကာ ေက်ာင္းေတြ သင္တန္းေတြဆက္တက္ခဲ့သည္။ေနာက္ဆုံး ရဲ အျဖစ္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ hun han ေလး ေမြးေန႔မွသာရြာသို႔ျပန္လာတက္သည္။
Flesh End
" ဟာ ဦးဦး ပါပီေပါက္ "
Hun han ေလးရဲ့အသံေၾကာင့္ အကုန္လုံး ပစၥဳပၸန္ဆီျပန္ေရာက္လာၾကသည္။ Hun han ေလးကေတာ့ Baek ဆီေျပးကာ ခ်ီခိုင္းေတာ့သည္။
" ဦးဦးခ်ီ "
" ခ်ီစရာလား ေခၚစရာရွားလို႔ပါပီေပါက္တဲ့ မခ်ီဘူး "
Baek က စိတ္ဆိုးဟန္ျပေတာ့
" ဦးဦး Baek ကလည္း သားကခ်စ္တယ္ေလ "
" ငါကေတာ့ မခ်စ္ဘူး "
" ဦးဦးစိတ္ပုတ္ "
" အဲ့ေျပာတယ္ေပါ့ေလ ငါက မင္းအတြက္ ကား႐ုပ္လက္ေဆာင္ဝယ္လာတာကို ရပါတယ္ေလ ငါပဲျပန္ယူသြားေတာ့မယ္ "
" မရပါဘူး သားသား ယူမွာ သားသားယူမွာေနာ္လို႔ ဦးဦးေရ ေနာ္လို႔ "
ခၽြဲေနတဲ့ေကာင္ေလးကို ေခါင္းတစ္ပုတ္လိုက္ကာ Baek သူ႔ေနာက္က ကေကာင္ေလးကို ကားကိုယူလာခိုင္းလိုက္သည္။
" ဟာ ဦးဦး ဒါက "
" ဟုတ္တယ္ ဦးဦးရဲ့ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ေနာက္က်သြားလို႔ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္ "
" ဝါး လွလိုက္တာ ဦးဦးကို အခ်စ္ဆုံးကြ "
Baek ကိုဖက္လာတာေၾကာင့္ Baek အလိုက္တသိေပြ႕ခ်ီလိုက္ကာ ကားထဲထည့္ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူေခၚလာတဲ့ေကာင္ေလးကို ကားေမာင္းနည္းေျပာခိုင္းၿပီး ေမာင္းေစေတာ့ သူ႔ကိုဝိုင္းႀကီးပတ္ပတ္ ပက္ကာ ေမာင္းေနတာေၾကာင့္ Baek ႏွုတ္ခမ္းတြန္႔ကာျပဳံးမိပါသည္။
Kyungsoo တို႔ကေတာ့ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္မၽွသာ။
ေမြးေန႔ပြဲၿပီးေတာ့ ျပန္တဲ့ျပန္ကုန္ၾကသည္။ KS တို႔လည္း လူစုၾကေတာ့ Baek က ေျပာလာသည္
" ငါ နိုင္ငံျခားသြားေတာ့မလို႔ "
" ဘာ !! "
Chen Kyungsoo နဲ႔ lulu အသံကက်ယ္သြားသည္။ မတက္နိုင္ Baek ကို သူတို႔နားကထြက္သြားဖို႔ခြင့္မျပဳနိုင္ေပ။
" မရဘူးေနာ္ Baek "
Kyungsoo တားမိပါသည္။ သူ Baek ကို တစ္ေယာက္ထဲ စိတ္မခ်နိုင္ပါ။
" ငါ့ကို လူအင္အားနည္းေနလို႔လွမ္းေခၚတာပါ "
" မင္သြားဖို႔ေလၽွာက္တာလဲ ထည့္ေျပာေလ "
" ေပါက္စ "
Kyungsoo ထိန္းမရေတာ့ပါ။ သူ အကို Jongin ကို ဆုံးရွုံးၿပီးၿပီ Baek ကိုေတာ့ အဆုံးရွုံးမခံနိုင္ပါ။ အတၱႀကီးတယ္ပဲေျပာေျပာ ဒါဟာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေပၚ ထားတဲ့အတၱတစ္ခု။
" ကိုကို ဘာသိလို႔လဲ သူက အကို Jongin လို႔တစ္ေထရာထဲေျခရာလိုက္နင္းေနတာ သူတစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္.."
Kyungsoo ဆက္မေျပာနိုင္ပါ။ အကို Jongin ဆုံးၿပီဆိုတုန္းကလည္း သူ႔ကိုယ္သူအျပစ္ရွိသလိုခံစားေနရသည္။ ဒါေပမဲ့ႏွစ္ခါေတာ့အျဖစ္မခံနိုင္ေပ ။ အကို Jongin ရဲ့ခ်စ္ရတဲ့သူတစ္ျဖစ္လဲ Baek က သူတို႔ရဲ့အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းေလ ။ Baek သာ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ သူ႔ကိုသူ ခြင့္လႊတ္နိုင္မွမဟုတ္။ Baek က Kyungsoo ကို နားလည္သလိုၾကည့္ကာ
" အခု ငါသြားမွာက ဒီအတိုင္း အင္အားျဖည့္သြားမွာ ဘာမွမလုပ္ရဘူး ျမန္မာနိုင္မဟုတ္ပါဘူးကြ လုံျခဳံပါတယ္ "
" ဒါေပမဲ့.... "
" ငါ့ကို သြားခြင့္ေပးမယ္မလား "
" ...... "
" ငါျပန္လာမွာပါ "
" ဦးဦး က ဘယ္သြားမွာလဲ "
Baek တို႔စကားဝိုင္းကို Hun han ေလးေရာက္လာကာေမးေတာ့
" ဦးဦးလား အလုပ္သြားလုပ္ရမွာ hun ေလးရဲ့ "
" မသြားလို႔မရဘူးလား "
" အင္း.....မရဘူး hun ေလးရဲ့သြားရမွာ "
" ဟင့္ ...."
မ်က္ရည္ေတြဝိုင္းလာတဲ့ hun han ေလးကို
" မငိုနဲ႔ hun ေလး ေယာကၤ်ားေလးဆိုတာ ငိုစရာမရွိဘဲ မငိုရဘူး ဦးကျပန္လာမွာ တာဝန္အရသြားတာ ငိုတာ ဦး မႀကိဳက္ဘူး hun ေလး "
Hun ေလးမ်က္ရည္ေတြသုတ္ေနတာျမင္ေတာ့
" လိမၼာတယ္ ဒါေလး "
" Baekhyun!! "
Hun ေလးကို ဆြဲေပးလိုက္တဲ့ဆြဲႀကိဳးေၾကာင့္ အနားမွာရွိတဲ့လူကုန္ဝိုင္းေအာ္ေတာ့သည္။ Baek က ေတာ့ႀကိဳသိစြာ ကေလးနားကိုပိတ္ထားလို႔ေတာ္ေတာ့သည္။ တကယ္ေတာ့ Baek ဆြဲေပးလိုက္တဲ့ ဆြဲႀကိဳးက Kai ရဲ့ေနာက္ဆုံးက်န္ခဲ့တဲ့တစ္ခုတည္းေသာ ပစၥည္း။ Baek က ဂ႐ုမစိုက္စြာ
" မေပ်ာက္ေစနဲ႔ han ေလး ဒီဆြဲႀကိဳးရွိေနသ၍ဦးဦးရွိေနမယ္ တကယ္လို႔ ဒီဆြဲႀကိဳးေလးမရွိေတာ့ရင္ ဦးဦးလည္း မရွိေတာ့ဘူး ေသခ်ာမွတ္ထားေနာ္ "
" ဟုတ္ ဦးဦး "
" ငါသြားၿပီ "
Kyungsoo Chen Lulu တို႔ဖက္ကာ ႏွုတ္ဆက္လိုက္ၿပီး
" အကိုတို႔ ကၽြန္ေတာ္သြားၿပီ "
Chan တို႔ သုံးေယာက္လုံးကိုလည္း ႏွုတ္ဆက္ကာထြက္ခြါသြားသည္။ hun ေလးကိုတစ္ခ်က္ျပဳံးျပၿပီး ထြက္ခြါသြားတဲ့ Baek ရဲ့ေက်ာျပင္ကိုေငးရင္က်န္ခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔ Baek လာမေတြ႕မခ်င္း ဘယ္ေတာ့မွ ေတြ႕ရေတာ့မည္မဟုတ္ေပ..............
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
ေႏြရာသီတစ္ခုရဲ့ညေနခင္းတစ္ခုမွာ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ ဝင္းဝါေနတဲ့စပါးခင္ေဘးမွာ လမ္းေလၽွာက္ရင္း တစ္ေနရာဆီသို႔ဦးတည္သြားေနသည္။
" ကိုကို "
" ေျပာပါ ကိုယ့္ေပါက္စေလး "
" ေႏြရာသီေတာင္ေရာက္လာၿပီေနာ္ "
" ..... "
" အရမ္းလြမ္းတယ္ ကိုကိုရယ္ "
" ျပန္လာမွာပါ "
" ၿပီးေတာ့ေလ "
" အားက်တယ္လို႔ေျပာအုံးမလို႔လား "
" ကိုကိုေတာင္အလြတ္ရေနၿပီပဲ ဟီး "
" မင္းေလက အဲ့စကားပဲေျပာေနလို႔ေလ "
" ကိုကိုကလည္း "
" ေနအုံး အဲ့ကိုမသြားခင္ ကိုကိုေမးတာေျဖအုံး "
" ဘာကို လဲကိုကိုရဲ့ "
" ကိုကို႔ကို ခ်စ္လား "
" ဘာမ်ားလဲလို႔ဗ်ာ "
" ခ်စ္လားလို႔ "
" ခ်စ္တာေပါ့ ကိုကို ကလည္း "
" အင္း ကိုကိုလည္းခ်စ္တယ္ "
" တကယ္ဗ်ာ ကိုကို႔ ကိုမနိုင္ဘူး "
" ဘာလဲ မယုံလို႔လား "
" မယုံစရာလား ကိုကိုရယ္ တကယ္ပါဘဲ အဲ့ကိုသြားတိုင္းနားညီးရတယ္ သြားၿပီးလို႔ျပန္ေတာင္လာေနၿပီကို "
" အားက်တယ္ပဲေျပာေနတာကိုး ေပါက္စက "
" မသိရင္ ကၽြန္ေတာ္ကဘဲ အဲ့စကားေတြေျပာေနတဲ့ 2 ခါပဲေျပာဖူးပါတယ္ဗ်ာ ရစ္လို႔မၿပီးဘူး ကိုကိုကေတာ့ "
" ခ်စ္တာကိုလို႔ "
" ဟင္ ဘာမွလဲမဆိုင္ဘူး "
" မဆိုင္လဲဆိုင္တယ္ ေပါက္စကိုဆိုရင္ေလ ကိုကိုရဲ့အသည္းတစ္ျခမ္းလုံးကို အပ္ႏွင္းထားတာ "
" ေနာက္ထက္တစ္ျခမ္းကေရာ "
" ကိုကိုေလ "
" ႏွစ္လႊာေပါင္းမွ စြယ္ေတာ္ရြက္ျဖစ္သလို ေပါက္စနဲ႔ကိုကို ေပါင္းမွ အသည္းက တစ္ခုျဖစ္လာတာ "
" ေျပာေျပာ ကိုယ့္ဘက္ကိုယ္ယပ္ၿပီး ဟြင့္ "
" အဲ့ေတာ့မခ်စ္ဘူးလား "
" ခ်စ္တာေပါ့ ေခ်ာင္းစပ္နားက လိပ္ႀကီးကို "
" လိပ္လားက်ားလား သိခ်င္လား "
" မသိခ်င္ဘူး 😝😝😝 "
လၽွာထုတ္ေျပာင္ကာ ေျပးသြားတဲ့ေကာင္ေလးကို ေနာက္ကေနလိုက္ဖမ္းေနတဲ့ေကာင္ေလး ႏွစ္ေယာက္က ညေနဆည္းဆာရဲ့အလွကိုေပၚလြင္ေနသေယာင္......
ထို႔အတူ အခ်စ္တို႔ျဖင့္လွပေနေသာညေနခင္းကို ေကာင္ေလး 3 ေယာက္နဲ႔ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ထပ္ေလာင္းအလွဆင္ေနခဲ့လ်က္...................
အခ်စ္ အမုန္း
အလြမ္း အေဆြး
အျပဳံး အရယ္ေတြနဲ႔အတူ
ကၽြန္ေတာ္ဖန္တီးခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ရဲ့အသည္းတစ္ျခမ္းေလး ဟာ ဒီမွာတင္ဘဲ တစ္ခန္းရပ္ခဲ့ပါၿပီ။
ဇာတ္သိမ္းေပါ့သြားမယ္ဆိုရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အတတ္နိုင္ဆုံးစဥ္းစားခဲ့တာပါ။ Kai Baek အတြဲအတြက္ကေတာ့ SE လို႔သတ္မွတ္က်မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့တာ open ending ပါ။ Kai ဘာျဖစ္သြားလဲ ကၽြန္ေတာ္အတိအက်မေရးထားဘူးေနာ္။ မရွိေတာ့ဘူးဘဲေရးထားတာ။ လိုရာဆြဲေတြးက်ေပါ့။ တကယ္လို႔ SE မႀကိဳက္ရင္ Extra ေတြလာရင္မဖတ္ၾကပါနဲ႔😁။ Kaibaek အေၾကာင္းနည္းနည္းျပန္ရွင္းျပမလို႔။ Fb မွာက Extra မတင္ဘူးေနာ္ ႀကိဳေျပာတာ။ ၿပီးေတာ့ Fb မွာတင္တဲ့ post ကို သိၾကမွာပါ။ Fb acc က acc ဖ်က္မွာပါ။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အခု fic ကိုလည္းျဖတ္မွာပါေနာ္။ 3 ရက္ထားေပးမယ္လို႔ေျပာခဲ့ပါတယ္ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့အေရးအသားေတြမွားခဲ့တာေတြ update မမွန္ခဲ့တာေတြ အတြက္လည္းေတာင္းပန္ပါတယ္ၿပီးေတာ့။ ဒီ fic က ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ကူးဆိုေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းဆီက အကူညီေတာင္းတာေလးေတြလည္းရွိပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး fic ထဲကရြာေတြက ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကူးနဲ႔ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းစိတ္ကူးနဲ႔ေရးတာပါ။ အျပင္မွာတကယ္မရွိဘူးလို႔ေျပာပါရေစ။ အခုေတာ့ ဒီ fic ေလးနဲ႔အတူ ႏွုတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္။ Extra က က်န္တဲ့ fic ေတြဆက္upၿပီးမွျပန္လာမယ္ အာေညာ္.......................