Unicode
Section-1
"meetingရှိတယ်ဆိုပြီး ဘယ်သူမှလဲမရှိဘူး...."
တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ meeting roomကိုကြည့်ပြီး ဂျီမင်းတစ်ယောက်ထဲပြောမိတယ်...
"hyung အချိန်ရမယ်ဆိုရင်~မနက်၁၀နာရီလောက် meetingလုပ်ချင်လို့" ဆိုပြီး မနက်၉နာရီလောက်မှာ messageပို့လာတဲ့
ဂျောင်ဂု...
ထယ်ယောင်းနဲ့ ယွန်ဂီhyungက decorationအတွက်လိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်းတွေရဲ့ supplierနဲ့ တွေ့ဖို့ မနက်ကထဲက အပြင်သွားနေကြတာကြောင့် ဂျီမင်းတစ်ယောက်ထဲ meetingလာခဲ့တာ...
အခုကျတော့ ရုံးခန်းထဲမှာ ဘယ်သူမှမရှိ...
နာရီကိုကြည့်တော့ ၁၀နာရီထိုးဖို့
၅မိနစ်အလို....
စောနေသေးလို့ဖြစ်မယ်ဆိုပြီးတွေးမိနေတုန်း meeting roomထဲ၀င်လာတဲ့ ဂျောင်ဂုကိုမြင်လိုက်ရတယ်...
"hyungရောက်နေတာကြာပြီလား ... ကျွန်တော်ထွက်လာခါနီး လက်မှတ်ထိုးပေးစရာပေါ်လာလို့...."
ပါးစပ်ကနေ သူ့ကို တောင်းပန်သလိုပြောရင်း
အခန်းထဲက လိုက်ကာတွေကို ဂျောင်ဂုကပိတ်နေတယ်...သူလည်းယောင်နနနဲ့ ကူပြီး လိုက်ကာတွေပိတ်ပေးတော့ ဂျောင်ဂုက သူ့ကိုပြုံးပြတယ်....
လိုက်ကာတွေအကုန်ပိတ်ပြီးတော့ ဂျောင်ဂုက အခန်းမီးတွေကို လိုက်ပိတ်ပြန်တယ်....
မှန်ပြတင်းပေါက်အရှည်ကြီးတွေပါတဲ့အပြင် မှန်နဲ့ ပတ်လည်ကာထားတဲ့ meeting roomဟာ အလင်းရောင်ကို လုံလုံလောက်ရပေမယ့် အခုတော့ လိုက်ကာတွေပိတ်ထားတာကြောင့် မှောင်တဲ့ဘက်ကိုရောက်နေတယ်..
မီးလုံးတွေရဲ့ 85%ကိုလည်းပိတ်ထားတဲ့ ခပ်ဖျော့ဖျော့အလင်းရောင်နဲ့ ဒီအခန်းထဲမှာ သူနဲ့ ဂျောင်ဂု နှစ်ယောက်ထဲရယ်....
"ခဏနော် hyung~"
ဂျီမင်းဘက်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး ဂျောင်ဂုက တံခါး lockကိုသွားစစ်ပြန်တယ်...
"ရပြီ ~ okပဲ..."
တစ်ယောက်ထဲပြောပြီး ကျေနပ်သလိုပြုံးနေတဲ့ ဂျောင်ဂုကို ကြည့်ပြီး သူတစ်ခုခုကိုတွေးမိလာသလို....
အတွေးမဆုံးခင် ဂျောင်ဂုက သူ့ကို စွေ့ခနဲပွေ့ချီပြီး ခုံတစ်ခုမှာ ဝင်ထိုင်တယ်....
"hyung ကိုယ်သင်းနံ့လေးကို လွမ်းနေတာ...."
နောက်ကသိုင်းဖက်ထားပြီး သူ့ရဲ့လည်ပင်းကို မျက်နှာအပ်ကာ ဂျောင်ဂုကပြောတယ်....
အရမ်းကို နီးကပ်နေတဲ့ အခြေအနေကြောင့် ဂျီမင်းရင်တွေ အဆက်မပြတ်ခုန်လာတယ်...
"meetingလုပ်မယ်ဆို....."
"အရမ်းလွမ်းနေတာလေ အဲ့တာတွေ့ချင်လို့ ညာပြောတာ..."
လှုပ်လှုပ်ခတ်ခတ်ထွက်လာတဲ့ သူ့အမေးကို ဂျောင်ဂုဖြေတယ်...
"hyungရော ကျွန်တော့ကို မလွမ်းဘူးလားဟင်...."
ခပ်တိုးတိုးမေးသံအဆုံးမှာ ဂျောင်ဂုက သူ့ဂုတ်ပိုးကို ခပ်ဖွဖွနမ်းတယ်....
ဂျောင်ဂုရဲ့ နူးနူးညံ့ညံ့အနမ်းတွေနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲဆိုတဲ့ အသိက သူ့နှလုံးခုန်သံကို ၂ဆလောက်မြန်စေတယ်....
"လွမ်းနေတာ...hyungရော ဂျောင်ဂုကိုလွမ်းနေတာ..."
သူ့စကားဆုံးတော့ ဂျောင်ဂုကသက်ပြင်းဖွဖွချတယ်....
တကယ်တော့ သူနဲ့ဂျောင်ဂုချစ်နေတာကို ဘယ်သူ့ကိုမှမပြောရသေး...
ပတ်ဝန်းကျင်ကိုတော့ ဂရုမစိုက်ပေမယ့်
ယွန်ဂီhyungနဲ့ ထယ်ယောင်းကိုပါမပြောရသေးတာ....
အထူးသဖြင့် ထယ်ယောင်းကိုမပြောရသေးတာကြောင့် သူ့မှာအပြစ်ရှိသလိုခံစားနေရတယ်....ပြီးတော့ ထယ်ယောင်းက
ယွန်ဂီhyungနဲ့ ချစ်သူဖြစ်ပြီးပြီးချင်း သူ့ကိုပြောပြခဲ့တာ..
ထယ်ယောင်းပြောပြတဲ့အချိန်ထဲက သူလည်းပြောပြလိုက်ရမှာ...အခုတော့..
အစစအရာရာတိုင်ပင်ဖော်တိုင်ပင်ဖက်ဖြစ်တဲ့ ထယ်ယောင်းကို မတိုင်ပင်ပဲလုပ်မိတာကို
ဝန်မခံရဲ....ထယ်ယောင်းစိတ်ဆိုးသွားမယ်လို့ တွေးမိရင် ဘယ်လိုပြောပြရမလဲ စဥ်းစားမရ....
"လာမယ့် ပိတ်ရက်ကျရင် hyungတို့ချစ်နေတာ ထယ်ယောင်းနဲ့ ယွန်ဂီhyungကို ပြောပြကြမယ်လေနော်....အဲ့ဒီအထိပဲ သည်းခံပေးနော် ဂျောင်ဂု..."
သူ့စကားကို ဂျောင်ဂုက ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်...
ဂျောင်ဂုမျက်နှာမကောင်းသေးတာကြောင့် သူ့မှာလည်း မပျော်နိုင်....
"ဘယ်ကိုလဲ hyungရဲ့..."
ပေါင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေရာကနေ ထလိုက်တော့ ဂျောင်ဂုက သူ့လက်ကိုဆွဲရင်း မေးတယ်....
"ဘယ်မှမသွားပါဘူး...ကိုယ့်ကောင်လေးက စိတ်ကောက်နေတာကို...."
ပုံစံပြောင်းထိုင်လိုက်ရင်း လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်တော့ ဂျောင်ဂုကပြုံးတယ်....
"စိတ်မကောက်နဲ့တော့နော်....ဂျောင်ဂု..."
"ကျွန်တော့်ကို ဂျောင်ဂုလို့မခေါ်ဘဲ တခြားနာမည်ခေါ်ပါလား hyung....ဟင်...."
"ဘယ်လိုခေါ်စေချင်တာလဲ ပြောလေ...."
တောင်းဆိုသလိုပြောတဲ့ ဂျောင်ဂုပါးကို ခပ်ဖွဖွပွတ်ပေးရင်း သူမေးတော့....
"မောင်လို့ခေါ်ပါလား ကျွန်တော့်ကို...."
မျက်လုံးလေးတွေအထိ အရောင်တောက်လာစေတဲ့ ဆန္ဒနဲ့ ဂျောင်ဂုကပြောတယ်...
ဒီကောင်လေးကို ချစ်လွန်းလို့ ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့မလဲ....
"မောင်...."
မျက်လုံးချင်းဆုံကြည့်ရင်း ခေါ်တော့
ဂျောင်ဂုက ဂျီမင်းခါးကို တိုးဖက်လာတယ်....
"အရမ်းချစ်တယ်နော် မောင်...."
သူထပ်ခေါ်တဲ့ ခပ်တိုးတိုးအသံအဆုံးမှာ ဂျောင်ဂုရဲ့ နှလုံးခုန် တာဝေးပြေးလာရသူတစ်ယောက်လို ကျယ်လောင်လာတယ်....
"hyung ပြန်မှဖြစ်တော့မယ်ထင်တယ်.... ကျွန်တော်...."
စကားမဆုံးခင် နှုတ်ခမ်းချင်းထိအောင် သူနမ်းမိတော့ ဂျောင်ဂုက မျက်လုံးတွေမှိတ်ပေးတယ်....
"ချစ်တယ် ကိုကို...နောက်လည်း မောင်ကပို
ချစ်ပါ့မယ်နော်..."
အခု ဂျောင်ဂုကသူ့ကို ကိုကိုလို့ခေါ်လိုက်တာလား....
တွေးနေတုန်းမှာပဲ ဂျောင်ဂုက သူ့ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းနမ်းတယ်....တစ်ခါမှ ဂျောင်ဂုဒီလိုနမ်းတာကို မကြုံဖူးတာကြောင့် တဆိတ်တော့ အံ့သြမိပေမယ့် သူကိုယ်တိုင်လည်း
ရုန်းထွက်မရအောင် ပျော်ဝင်နေမိတော့တယ်....
Section-2
"မစားတာ ဘာရှိလဲ~ထယ်ယောင်းhyung...."
ဂျောင်ဂုကိုကြည့်ပြီး သူခေါင်းခါပြလိုက်တယ်..
နှစ်ယောက်ထဲတွေ့ဖို့ပြောလာတဲ့ ဂျောင်ဂုကြောင့် သူတို့နှစ်ယောက်ဆုံဖြစ်ကြတာ..
ဒီကောင်လေးဟာ ဘာကြောင့်များ သူနဲ့တွေ့ဖို့ချိန်းပါလိမ့်...
သူ့အထင်ဆိုရင် ဂျီမင်းနဲ့ ပတ်သက်တဲ့အကြောင့် တစ်ခုကြောင့်ဖြစ်လိမ့်မယ်....
"ဝိုင်သောက်ဦးမလား hyung"
"မသောက်တော့ဘူး ဂျောင်ဂု.."
အကြောင်းတစ်ခုခုမရှိဘဲ ညစာစားဖို့ သက်သက်တော့ ဂျောင်ဂုကသူ့ကို တွေ့ဖို့ပြောမှာမဟုတ်~
"တကယ်တော့လေ hyungကို ကျွန်တော်ခွင့်တောင်းစရာရှိလို့ပါ..."
ရိုရိုသေသေပြောနေတဲ့ဂျောင်ဂုကို ကြည့်ပြီး ထယ်ယောင်းမှာ ဇဝေဇဝါတောင်ဖြစ်ရတယ်...
ဆက်ပြောလေဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ သူခေါင်းငြိမ့်ပြမှ ဂျောင်ဂုက စကားကိုဆက်တယ်...
"ကျွန်တော်နဲ့ဂျီမင်းhyung တွဲနေကြပါတယ်...အဲ့တာ သဘောတူပေးပါလား hyung.."
ဆိုလိုရင်းက ဒါကိုး....
ဒါပေမယ့် ဘာလို့ဂျောင်ဂုက လာခွင့်တောင်းနေရတာလဲ....
"ကျွန်တော်တို့ Jelju-doသွားတုန်းက ချစ်သူတွေဖြစ်သွားတာပါ...ဂျီမင်းhyungက hyungတို့နဲ့တိုင်ပင်ပြီးမှ အဖြေပေးပါရစေလို့ပြောပါတယ်...ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်က အတင်းမရမက အဖြေတောင်းလို့ ချစ်သူတွေဖြစ်သွားရတာပါ...."
ဆက်တိုက်ပြောပြီး မောသွားသလိုနဲ့ ဂျောင်ဂုက စားပွဲပေါ်က ရေကိုသောက်တယ်...
"အဲ့တာလေ ဂျီမင်းhyungကို မဆူပါနဲ့နော်...စိတ်လည်းမဆိုးပါနဲ့နော် hyung..."
ဂျီမင်းကိုယ်စားတောင်ပန်ပေးနေတဲ့ ဂျောင်ဂုဟာ သနားစရာလေး....ဒီကောင်လေး ဂျီမင်းကို တကယ်ချစ်တာပဲ...
မကောင်းတာက သူ့သူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့
ပတ်ဂျီမင်း....
သူ့ကိုမတိုင်ပင်ဘဲ လုပ်ချင်ရာလုပ်ပြီးအခုမှ ...
ဂျောင်ဂုကိုပြောမှာပေါ့~ထယ်ယောင်းစိတ်ဆိုးတော့မှာပဲတို့၊ ထယ်ယောင်းကဆူတော့မှာလို့..
အဲ့တာကြောင့်သာ ဂျောင်ဂုက အရာရာသူ့အပြစ်ပါဆိုပြီးတောင်းပန်နေတာ...
ဂျောင်ဂုကသာ သူအတင်းအကျပ်အဖြေတောင်းလို့ ချစ်သူတွေဖြစ်ရတာပါလို့ပြောပေမယ့် ထယ်ယောင်းကတော့မယုံပါ...
သူငယ်ချင်းဖြစ်လာတာနှစ်တွေမှမနည်းတော့တာ ...သူ ဂျီမင်းအကြောင်းကောင်းကောင်းသိတာပေါ့...
ဂျီမင်းလား ~အတင်းအကျပ်အဖြေတောင်းတာနဲ့ ပြန်ကြိုက်မှာ...
သူကြိုက်နေလို့သာ ချက်ချင်းအဖြေပြန်ပေးတာပေါ့....
အေးလေ...ကလေးတွေမှမဟုတ်ကြတာ..ပြီးတော့ ဂျောင်ဂုကလည်း ဂျီမင်းကို တကယ်ချစ်တာပဲကို...
"အေးပါကွ...hyungစိတ်မဆိုးပါဘူး..."
"တကယ်နော်...hyung~ဂျီမင်းhyungက hyungတို့ကို ပြောပြမယ်လို့ပြောတယ်..အဲ့ဒီအခါကျ ကျွန်တော်ကြိုပြောထားတာ မပြောနဲ့နော် hyung...."
ဒီတစ်ခါတော့ ဂျောင်ဂုစကားကို သူရယ်မိတော့သည်...
ပတ်ဂျီမင်းတို့များဘာတွေပြောထားတယ်
မသိ~ ထယ်ယောင်းမှာ လူဆိုးကြီးကိုဖြစ်လို့...
"အေးပါ..အေးပါ..."
ဂျီမင်းကို ဂရုစိုက်ပါတို့၊ ကြင်နာပါတို့ဆိုတဲ့ အုပ်ထိန်းသူဆန်ဆန်စကားတွေကို တော့ သူမပြောဖြစ်တော့ပါ...ဂျောင်ဂုရဲ့ အမူအရာကိုကြည့်ရုံနဲ့ ဂျီမင်းအပေါ်သဘောထားကို သိနိုင်တယ်မဟုတ်လား...
အဲ့တာကြောင့် သူနဲ့ ယွန်ဂီhyung ချစ်သူတွေဖြစ်သွားတဲ့အကြောင်း ပြောပြတုန်းက ဂျီမင်းက ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေတာ...
အခုတော့ ရှင်းပြလာတဲ့ ဂျောင်ဂုကြောင့် သူအကြောင်းစုံသိလိုက်ရပြီ...
ဒီလိုနဲ့ပဲ ထယ်ယောင်းမှာ မတိုင်ပင်ပဲ ရည်းစားထားလို့ ဂျီမင်းကို စိတ်ဆိုးချင်ပေ
မယ့် သူ့ရှေ့မှာမျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ထိုင်နေတဲ့ ဂျောင်ဂုကိုကြည့်ပြီး စိတ်လျှော့လိုက်ရလေတယ်.....
Section-3
ဟန်မြစ်ဘေးမှာ လမ်းလျှောက်နေတုန်း
ယွန်ဂီ့ကို ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ဂုအကြောင်းပြောပြတယ်....
"ဟုတ်လား....ဂျောင်ဂုက ထယ်ယောင်းကို
အဲ့လိုလာပြောတယ်ပေါ့လေ...."
ထယ်ယောင်း ပြောတာကို နားထောင်ပြီး
ယွန်ဂီရယ်မိတယ်....
"ဟုတ်တယ် hyungရဲ့~ကျွန်တော်လည်း
အံ့သြသွားတာ..."
ဂျောင်ဂုဟာ ဂျီမင်းကို ကလေးလိုသဘောထားနေတာပဲ...ကိုယ့်ထက် ၂နှစ်လောက်ကြီးတဲ့သူကို ကလေးလို သဘောထားနေတာက တွေးကြည့်ရင်တော့ သဘောကျစရာ~
ရောက်တက်ရာရာစကားပြောကြရင်း
အိမ်ပြန်ဖို့ ကားပေါ်တက်ပြီးချိန်မှာတော့ ခပ်လှမ်းလှမ်းက ရေခဲမုန့်သည်ကို သူမြင်လိုက်ရတယ်...
"ရေခဲမုန့်စားချင်လို့လား hyung..."
ရေခဲမုန့်သည်ကို သူတစ်ချက်ကြည့်မိတော့
ထယ်ယောင်းက မေးတယ်...
"စားချင်တယ်..."
"အဲ့တာဆို ခဏစောင့်နေနော်..."
ကိုယ်ဖြစ်ချင်တာကို ပါးစပ်ကထုတ်ပြောစရာမလိုပဲ ဖြည့်ဆည်းပေးတဲ့ချစ်သူရှိတာ ဘယ်လောက်ကံကောင်းလိုက်သလဲ....
ရုပ်ရည်က အစ စိတ်ထားအဆုံးပြောစရာမရှိတဲ့ ဒီကောင်လေးက သူ့ချစ်သူတဲ့လား...
ကိုယ့်အတွေးကိုယ်သဘောတကျပြုံးမိကာ
ထယ်ယောင်းကို သူအသာငေးကြည့်နေမိသည်...
ရေခဲမုန့်ဝယ်ဖို့စောင့်နေရင်း အနီးနားက
အဖေနဲ့အတူ ဆော့နေတဲ့ ကလေးမလေးကို ထယ်ယောင်းက ချစ်စနိုးနဲ့ ချော့မြှူနေတယ်.....ထယ်ယောင်း ကလေးအရမ်းချစ်တတ်တာ...
ခဏကြာတော့ ထယ်ယောင်းက ယွန်ဂီ့အကြိုက် vinillaရေခဲမုန့်တစ်ခုနဲ့ သူ့အတွက်strawberry ရေခဲမုန့်တစ်ခုဝယ်လာတယ်...
ထယ်ယောင်းကStrawberry ရေခဲမုန့်ကို အရသာခံပြီးစားနေရင်း သူ့ကိုပြုံးပြတယ်...
"strawberryအရသာလေး စားကြည့် ~hyung.."
ထယ်ယောင်းခွံကျွေးတဲ့ Strawberry အရသာကလည်း စားကောင်းသားပဲ....vinillaလောက်တော့ မကြိုက်ပေမယ့်ပေါ့လေ....
"vinillaနဲ့ strawberryရောထားတဲ့ ရေခဲမုန့်စားဖူးလား ထယ်ယောင်း..."
ရေခဲမုန့်စားနေရင်း ထယ်ယောင်းက သူ့ကိုခေါင်းခါပြတယ်....
"စားချင်လား...."
ခေါင်းငြိမ့်ပြနေတဲ့ ထယ်ယောင်းရဲ့ အမူအရာက စချင်စရာကောင်းတယ်....
"အဲ့တာဆို ဒီကိုလာ...."
စကား နားထောင်စွာနဲ့ ထယ်ယောင်းက အနားကို တိုးလာတယ်....
ထယ်ယောင်းပုခုံးကို ကိုင်ပြီး နမ်းတော့ အံ့သြသွားဟန်နဲ့ မျက်လုံးပြူးကြည့်တယ်...ပြီးမှပြုံးရင်း အနမ်းတွေကို တုံ့ပြန်တယ်....
"strawberrryနဲ့ vinillaရောတဲ့ အရသာကကောင်းလား ထယ်ယောင်း..."
နဖူးချင်းထိထားရင်းမေးတော့ ထယ်ယောင်းက ပြန်မဖြေဘဲ ကားပေါ်ကဆင်းသွားတယ်...
ထယ်ယောင်းဘာဖြစ်သွားတာလဲ....
ယွန်ဂီတွေးနေတုန်းမှာပဲ ~ထယ်ယောင်းက
သူ့ဘက်က ကားတံခါးကိုဖွင့်ပြီး ကားပေါ်က ဆင်းခိုင်းတယ်...
"နောက်ခန်းမှာ သွားထိုင်မယ်...လာhyung"
နှစ်ယောက်လုံးနောက်မှာထိုင်တော့ ကားကို ဘယ်သူမောင်းမှာလဲ...
"အိမ်မပြန်သေးဘူးလေ~ခဏနေဦးမယ်..."
သူ့အတွေးကိုရိပ်မိသလို ထယ်ယောင်းကပြောတယ်...
"ကျွန်တော် starwberryနဲ့ vinillaနှစ်မျိုးရောတဲ့ အရသာစားချင်သေးတယ်....."
နှစ်ယောက်လုံး နောက်ခန်းထဲမှာ ထိုင်ပြီးတော့ ထယ်ယောင်းကဆက်ပြောတယ်...
ဒီကောင်လေးက လူလည်လေးပဲ....ယွန်ဂီမှာတော့ ကိုယ့်စကားနဲ့ကိုယ် ဘာပြောရမယ်
မသိ...
ရေခဲမုန့်စားထားတဲ့ ထယ်ယောင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းအေးအေးလေးတွေ လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း
သူ့နှလုံးသားကလည်း အေးခနဲဖြစ်သွားတာ rollercoasterစီးနေရသလို...
အဲ့ဒီနေ့က ဟန်မြစ်ရဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်က တိတ်ဆိတ်နေတာမဟုတ်ပေမယ့် ဘာသံကိုမှ မကြားနိုင်လောက်အောင် ဘယ်ကိုမှ အာရုံမထားနိုင်လောက်အောင် ထယ်ယောင်းက သူ့ကိုပြုစားထားခဲ့လေတယ်......
20.8.20(Thursday)
to be continued.....
Zawgyi
Section-1
"meetingရွိတယ္ဆိုၿပီး ဘယ္သူမွလဲမရွိဘူး...."
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ meeting roomကိုၾကည့္ၿပီး ဂ်ီမင္းတစ္ေယာက္ထဲေျပာမိတယ္...
"hyung အခ်ိန္ရမယ္ဆိုရင္~မနက္၁၀နာရီေလာက္ meetingလုပ္ခ်င္လို႔" ဆိုၿပီး မနက္၉နာရီေလာက္မွာ messageပို႔လာတဲ့
ေဂ်ာင္ဂု...
ထယ္ေယာင္းနဲ႕ ယြန္ဂီhyungက decorationအတြက္လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြရဲ႕ supplierနဲ႕ ေတြ႕ဖို႔ မနက္ကထဲက အျပင္သြားေနၾကတာေၾကာင့္ ဂ်ီမင္းတစ္ေယာက္ထဲ meetingလာခဲ့တာ...
အခုက်ေတာ့ ႐ုံးခန္းထဲမွာ ဘယ္သူမွမရွိ...
နာရီကိုၾကည့္ေတာ့ ၁၀နာရီထိုးဖို႔
၅မိနစ္အလို....
ေစာေနေသးလို႔ျဖစ္မယ္ဆိုၿပီးေတြးမိေနတုန္း meeting roomထဲ၀င္လာတဲ့ ေဂ်ာင္ဂုကိုျမင္လိုက္ရတယ္...
"hyungေရာက္ေနတာၾကာၿပီလား ... ကြၽန္ေတာ္ထြက္လာခါနီး လက္မွတ္ထိုးေပးစရာေပၚလာလို႔...."
ပါးစပ္ကေန သူ႕ကို ေတာင္းပန္သလိုေျပာရင္း
အခန္းထဲက လိုက္ကာေတြကို ေဂ်ာင္ဂုကပိတ္ေနတယ္...သူလည္းေယာင္နနနဲ႕ ကူၿပီး လိုက္ကာေတြပိတ္ေပးေတာ့ ေဂ်ာင္ဂုက သူ႕ကိုၿပဳံးျပတယ္....
လိုက္ကာေတြအကုန္ပိတ္ၿပီးေတာ့ ေဂ်ာင္ဂုက အခန္းမီးေတြကို လိုက္ပိတ္ျပန္တယ္....
မွန္ျပတင္းေပါက္အရွည္ႀကီးေတြပါတဲ့အျပင္ မွန္နဲ႕ ပတ္လည္ကာထားတဲ့ meeting roomဟာ အလင္းေရာင္ကို လုံလုံေလာက္ရေပမယ့္ အခုေတာ့ လိုက္ကာေတြပိတ္ထားတာေၾကာင့္ ေမွာင္တဲ့ဘက္ကိုေရာက္ေနတယ္..
မီးလုံးေတြရဲ႕ 85%ကိုလည္းပိတ္ထားတဲ့ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အလင္းေရာင္နဲ႕ ဒီအခန္းထဲမွာ သူနဲ႕ ေဂ်ာင္ဂု ႏွစ္ေယာက္ထဲရယ္....
"ခဏေနာ္ hyung~"
ဂ်ီမင္းဘက္ကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး ေဂ်ာင္ဂုက တံခါး lockကိုသြားစစ္ျပန္တယ္...
"ရၿပီ ~ okပဲ..."
တစ္ေယာက္ထဲေျပာၿပီး ေက်နပ္သလိုၿပဳံးေနတဲ့ ေဂ်ာင္ဂုကို ၾကည့္ၿပီး သူတစ္ခုခုကိုေတြးမိလာသလို....
အေတြးမဆုံးခင္ ေဂ်ာင္ဂုက သူ႕ကို ေစြ႕ခနဲေပြ႕ခ်ီၿပီး ခုံတစ္ခုမွာ ဝင္ထိုင္တယ္....
"hyung ကိုယ္သင္းနံ႕ေလးကို လြမ္းေနတာ...."
ေနာက္ကသိုင္းဖက္ထားၿပီး သူ႕ရဲ႕လည္ပင္းကို မ်က္ႏွာအပ္ကာ ေဂ်ာင္ဂုကေျပာတယ္....
အရမ္းကို နီးကပ္ေနတဲ့ အေျခအေနေၾကာင့္ ဂ်ီမင္းရင္ေတြ အဆက္မျပတ္ခုန္လာတယ္...
"meetingလုပ္မယ္ဆို....."
"အရမ္းလြမ္းေနတာေလ အဲ့တာေတြ႕ခ်င္လို႔ ညာေျပာတာ..."
လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္ထြက္လာတဲ့ သူ႕အေမးကို ေဂ်ာင္ဂုေျဖတယ္...
"hyungေရာ ကြၽန္ေတာ့ကို မလြမ္းဘူးလားဟင္...."
ခပ္တိုးတိုးေမးသံအဆုံးမွာ ေဂ်ာင္ဂုက သူ႕ဂုတ္ပိုးကို ခပ္ဖြဖြနမ္းတယ္....
ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕ ႏူးႏူးညံ့ညံ့အနမ္းေတြနဲ႕ ႏွစ္ေယာက္ထဲဆိုတဲ့ အသိက သူ႕ႏွလုံးခုန္သံကို ၂ဆေလာက္ျမန္ေစတယ္....
"လြမ္းေနတာ...hyungေရာ ေဂ်ာင္ဂုကိုလြမ္းေနတာ..."
သူ႕စကားဆုံးေတာ့ ေဂ်ာင္ဂုကသက္ျပင္းဖြဖြခ်တယ္....
တကယ္ေတာ့ သူနဲ႕ေဂ်ာင္ဂုခ်စ္ေနတာကို ဘယ္သူ႕ကိုမွမေျပာရေသး...
ပတ္ဝန္းက်င္ကိုေတာ့ ဂ႐ုမစိုက္ေပမယ့္
ယြန္ဂီhyungနဲ႕ ထယ္ေယာင္းကိုပါမေျပာရေသးတာ....
အထူးသျဖင့္ ထယ္ေယာင္းကိုမေျပာရေသးတာေၾကာင့္ သူ႕မွာအျပစ္ရွိသလိုခံစားေနရတယ္....ၿပီးေတာ့ ထယ္ေယာင္းက
ယြန္ဂီhyungနဲ႕ ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီးၿပီးခ်င္း သူ႕ကိုေျပာျပခဲ့တာ..
ထယ္ေယာင္းေျပာျပတဲ့အခ်ိန္ထဲက သူလည္းေျပာျပလိုက္ရမွာ...အခုေတာ့..
အစစအရာရာတိုင္ပင္ေဖာ္တိုင္ပင္ဖက္ျဖစ္တဲ့ ထယ္ေယာင္းကို မတိုင္ပင္ပဲလုပ္မိတာကို
ဝန္မခံရဲ....ထယ္ေယာင္းစိတ္ဆိုးသြားမယ္လို႔ ေတြးမိရင္ ဘယ္လိုေျပာျပရမလဲ စဥ္းစားမရ....
"လာမယ့္ ပိတ္ရက္က်ရင္ hyungတို႔ခ်စ္ေနတာ ထယ္ေယာင္းနဲ႕ ယြန္ဂီhyungကို ေျပာျပၾကမယ္ေလေနာ္....အဲ့ဒီအထိပဲ သည္းခံေပးေနာ္ ေဂ်ာင္ဂု..."
သူ႕စကားကို ေဂ်ာင္ဂုက ေခါင္းၿငိမ့္ျပတယ္...
ေဂ်ာင္ဂုမ်က္ႏွာမေကာင္းေသးတာေၾကာင့္ သူ႕မွာလည္း မေပ်ာ္နိုင္....
"ဘယ္ကိုလဲ hyungရဲ႕..."
ေပါင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနရာကေန ထလိုက္ေတာ့ ေဂ်ာင္ဂုက သူ႕လက္ကိုဆြဲရင္း ေမးတယ္....
"ဘယ္မွမသြားပါဘူး...ကိုယ့္ေကာင္ေလးက စိတ္ေကာက္ေနတာကို...."
ပုံစံေျပာင္းထိုင္လိုက္ရင္း လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္ေတာ့ ေဂ်ာင္ဂုကၿပဳံးတယ္....
"စိတ္မေကာက္နဲ႕ေတာ့ေနာ္....ေဂ်ာင္ဂု..."
"ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဂ်ာင္ဂုလို႔မေခၚဘဲ တျခားနာမည္ေခၚပါလား hyung....ဟင္...."
"ဘယ္လိုေခၚေစခ်င္တာလဲ ေျပာေလ...."
ေတာင္းဆိုသလိုေျပာတဲ့ ေဂ်ာင္ဂုပါးကို ခပ္ဖြဖြပြတ္ေပးရင္း သူေမးေတာ့....
"ေမာင္လို႔ေခၚပါလား ကြၽန္ေတာ့္ကို...."
မ်က္လုံးေလးေတြအထိ အေရာင္ေတာက္လာေစတဲ့ ဆႏၵနဲ႕ ေဂ်ာင္ဂုကေျပာတယ္...
ဒီေကာင္ေလးကို ခ်စ္လြန္းလို႔ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲ....
"ေမာင္...."
မ်က္လုံးခ်င္းဆုံၾကည့္ရင္း ေခၚေတာ့
ေဂ်ာင္ဂုက ဂ်ီမင္းခါးကို တိုးဖက္လာတယ္....
"အရမ္းခ်စ္တယ္ေနာ္ ေမာင္...."
သူထပ္ေခၚတဲ့ ခပ္တိုးတိုးအသံအဆုံးမွာ ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕ ႏွလုံးခုန္ တာေဝးေျပးလာရသူတစ္ေယာက္လို က်ယ္ေလာင္လာတယ္....
"hyung ျပန္မွျဖစ္ေတာ့မယ္ထင္တယ္.... ကြၽန္ေတာ္...."
စကားမဆုံးခင္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းထိေအာင္ သူနမ္းမိေတာ့ ေဂ်ာင္ဂုက မ်က္လုံးေတြမွိတ္ေပးတယ္....
"ခ်စ္တယ္ ကိုကို...ေနာက္လည္း ေမာင္ကပို
ခ်စ္ပါ့မယ္ေနာ္..."
အခု ေဂ်ာင္ဂုကသူ႕ကို ကိုကိုလို႔ေခၚလိုက္တာလား....
ေတြးေနတုန္းမွာပဲ ေဂ်ာင္ဂုက သူ႕ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းနမ္းတယ္....တစ္ခါမွ ေဂ်ာင္ဂုဒီလိုနမ္းတာကို မႀကဳံဖူးတာေၾကာင့္ တဆိတ္ေတာ့ အံ့ၾသမိေပမယ့္ သူကိုယ္တိုင္လည္း
႐ုန္းထြက္မရေအာင္ ေပ်ာ္ဝင္ေနမိေတာ့တယ္....
Section-2
"မစားတာ ဘာရွိလဲ~ထယ္ေယာင္းhyung...."
ေဂ်ာင္ဂုကိုၾကည့္ၿပီး သူေခါင္းခါျပလိုက္တယ္..
ႏွစ္ေယာက္ထဲေတြ႕ဖို႔ေျပာလာတဲ့ ေဂ်ာင္ဂုေၾကာင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆုံျဖစ္ၾကတာ..
ဒီေကာင္ေလးဟာ ဘာေၾကာင့္မ်ား သူနဲ႕ေတြ႕ဖို႔ခ်ိန္းပါလိမ့္...
သူ႕အထင္ဆိုရင္ ဂ်ီမင္းနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့အေၾကာင့္ တစ္ခုေၾကာင့္ျဖစ္လိမ့္မယ္....
"ဝိုင္ေသာက္ဦးမလား hyung"
"မေသာက္ေတာ့ဘူး ေဂ်ာင္ဂု.."
အေၾကာင္းတစ္ခုခုမရွိဘဲ ညစာစားဖို႔ သက္သက္ေတာ့ ေဂ်ာင္ဂုကသူ႕ကို ေတြ႕ဖို႔ေျပာမွာမဟုတ္~
"တကယ္ေတာ့ေလ hyungကို ကြၽန္ေတာ္ခြင့္ေတာင္းစရာရွိလို႔ပါ..."
ရိုရိုေသေသေျပာေနတဲ့ေဂ်ာင္ဂုကို ၾကည့္ၿပီး ထယ္ေယာင္းမွာ ဇေဝဇဝါေတာင္ျဖစ္ရတယ္...
ဆက္ေျပာေလဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႕ သူေခါင္းၿငိမ့္ျပမွ ေဂ်ာင္ဂုက စကားကိုဆက္တယ္...
"ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ဂ်ီမင္းhyung တြဲေနၾကပါတယ္...အဲ့တာ သေဘာတူေပးပါလား hyung.."
ဆိုလိုရင္းက ဒါကိုး....
ဒါေပမယ့္ ဘာလို႔ေဂ်ာင္ဂုက လာခြင့္ေတာင္းေနရတာလဲ....
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ Jelju-doသြားတုန္းက ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားတာပါ...ဂ်ီမင္းhyungက hyungတို႔နဲ႕တိုင္ပင္ၿပီးမွ အေျဖေပးပါရေစလို႔ေျပာပါတယ္...ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္က အတင္းမရမက အေျဖေတာင္းလို႔ ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားရတာပါ...."
ဆက္တိုက္ေျပာၿပီး ေမာသြားသလိုနဲ႕ ေဂ်ာင္ဂုက စားပြဲေပၚက ေရကိုေသာက္တယ္...
"အဲ့တာေလ ဂ်ီမင္းhyungကို မဆူပါနဲ႕ေနာ္...စိတ္လည္းမဆိုးပါနဲ႕ေနာ္ hyung..."
ဂ်ီမင္းကိုယ္စားေတာင္ပန္ေပးေနတဲ့ ေဂ်ာင္ဂုဟာ သနားစရာေလး....ဒီေကာင္ေလး ဂ်ီမင္းကို တကယ္ခ်စ္တာပဲ...
မေကာင္းတာက သူ႕သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့
ပတ္ဂ်ီမင္း....
သူ႕ကိုမတိုင္ပင္ဘဲ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ၿပီးအခုမွ ...
ေဂ်ာင္ဂုကိုေျပာမွာေပါ့~ထယ္ေယာင္းစိတ္ဆိုးေတာ့မွာပဲတို႔၊ ထယ္ေယာင္းကဆူေတာ့မွာလို႔..
အဲ့တာေၾကာင့္သာ ေဂ်ာင္ဂုက အရာရာသူ႕အျပစ္ပါဆိုၿပီးေတာင္းပန္ေနတာ...
ေဂ်ာင္ဂုကသာ သူအတင္းအက်ပ္အေျဖေတာင္းလို႔ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ရတာပါလို႔ေျပာေပမယ့္ ထယ္ေယာင္းကေတာ့မယုံပါ...
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္လာတာႏွစ္ေတြမွမနည္းေတာ့တာ ...သူ ဂ်ီမင္းအေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းသိတာေပါ့...
ဂ်ီမင္းလား ~အတင္းအက်ပ္အေျဖေတာင္းတာနဲ႕ ျပန္ႀကိဳက္မွာ...
သူႀကိဳက္ေနလို႔သာ ခ်က္ခ်င္းအေျဖျပန္ေပးတာေပါ့....
ေအးေလ...ကေလးေတြမွမဟုတ္ၾကတာ..ၿပီးေတာ့ ေဂ်ာင္ဂုကလည္း ဂ်ီမင္းကို တကယ္ခ်စ္တာပဲကို...
"ေအးပါကြ...hyungစိတ္မဆိုးပါဘူး..."
"တကယ္ေနာ္...hyung~ဂ်ီမင္းhyungက hyungတို႔ကို ေျပာျပမယ္လို႔ေျပာတယ္..အဲ့ဒီအခါက် ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳေျပာထားတာ မေျပာနဲ႕ေနာ္ hyung...."
ဒီတစ္ခါေတာ့ ေဂ်ာင္ဂုစကားကို သူရယ္မိေတာ့သည္...
ပတ္ဂ်ီမင္းတို႔မ်ားဘာေတြေျပာထားတယ္
မသိ~ ထယ္ေယာင္းမွာ လူဆိုးႀကီးကိုျဖစ္လို႔...
"ေအးပါ..ေအးပါ..."
ဂ်ီမင္းကို ဂ႐ုစိုက္ပါတို႔၊ ၾကင္နာပါတို႔ဆိုတဲ့ အုပ္ထိန္းသူဆန္ဆန္စကားေတြကို ေတာ့ သူမေျပာျဖစ္ေတာ့ပါ...ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕ အမူအရာကိုၾကည့္႐ုံနဲ႕ ဂ်ီမင္းအေပၚသေဘာထားကို သိနိုင္တယ္မဟုတ္လား...
အဲ့တာေၾကာင့္ သူနဲ႕ ယြန္ဂီhyung ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပတုန္းက ဂ်ီမင္းက ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေနတာ...
အခုေတာ့ ရွင္းျပလာတဲ့ ေဂ်ာင္ဂုေၾကာင့္ သူအေၾကာင္းစုံသိလိုက္ရၿပီ...
ဒီလိုနဲ႕ပဲ ထယ္ေယာင္းမွာ မတိုင္ပင္ပဲ ရည္းစားထားလို႔ ဂ်ီမင္းကို စိတ္ဆိုးခ်င္ေပ
မယ့္ သူ႕ေရွ႕မွာမ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ ထိုင္ေနတဲ့ ေဂ်ာင္ဂုကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ရေလတယ္.....
Section-3
ဟန္ျမစ္ေဘးမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတုန္း
ယြန္ဂီ့ကို ထယ္ေယာင္းက ေဂ်ာင္ဂုအေၾကာင္းေျပာျပတယ္....
"ဟုတ္လား....ေဂ်ာင္ဂုက ထယ္ေယာင္းကို
အဲ့လိုလာေျပာတယ္ေပါ့ေလ...."
ထယ္ေယာင္း ေျပာတာကို နားေထာင္ၿပီး
ယြန္ဂီရယ္မိတယ္....
"ဟုတ္တယ္ hyungရဲ႕~ကြၽန္ေတာ္လည္း
အံ့ၾသသြားတာ..."
ေဂ်ာင္ဂုဟာ ဂ်ီမင္းကို ကေလးလိုသေဘာထားေနတာပဲ...ကိုယ့္ထက္ ၂ႏွစ္ေလာက္ႀကီးတဲ့သူကို ကေလးလို သေဘာထားေနတာက ေတြးၾကည့္ရင္ေတာ့ သေဘာက်စရာ~
ေရာက္တက္ရာရာစကားေျပာၾကရင္း
အိမ္ျပန္ဖို႔ ကားေပၚတက္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ေရခဲမုန့္သည္ကို သူျမင္လိုက္ရတယ္...
"ေရခဲမုန႔္စားခ်င္လို႔လား hyung..."
ေရခဲမုန့္သည္ကို သူတစ္ခ်က္ၾကည့္မိေတာ့
ထယ္ေယာင္းက ေမးတယ္...
"စားခ်င္တယ္..."
"အဲ့တာဆို ခဏေစာင့္ေနေနာ္..."
ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာကို ပါးစပ္ကထုတ္ေျပာစရာမလိုပဲ ျဖည့္ဆည္းေပးတဲ့ခ်စ္သူရွိတာ ဘယ္ေလာက္ကံေကာင္းလိုက္သလဲ....
႐ုပ္ရည္က အစ စိတ္ထားအဆုံးေျပာစရာမရွိတဲ့ ဒီေကာင္ေလးက သူ႕ခ်စ္သူတဲ့လား...
ကိုယ့္အေတြးကိုယ္သေဘာတက်ၿပဳံးမိကာ
ထယ္ေယာင္းကို သူအသာေငးၾကည့္ေနမိသည္...
ေရခဲမုန့္ဝယ္ဖို႔ေစာင့္ေနရင္း အနီးနားက
အေဖနဲ႕အတူ ေဆာ့ေနတဲ့ ကေလးမေလးကို ထယ္ေယာင္းက ခ်စ္စနိုးနဲ႕ ေခ်ာ့ျမႇူေနတယ္.....ထယ္ေယာင္း ကေလးအရမ္းခ်စ္တတ္တာ...
ခဏၾကာေတာ့ ထယ္ေယာင္းက ယြန္ဂီ့အႀကိဳက္ vinillaေရခဲမုန့္တစ္ခုနဲ႕ သူ႕အတြက္strawberry ေရခဲမုန့္တစ္ခုဝယ္လာတယ္...
ထယ္ေယာင္းကStrawberry ေရခဲမုန့္ကို အရသာခံၿပီးစားေနရင္း သူ႕ကိုၿပဳံးျပတယ္...
"strawberryအရသာေလး စားၾကည့္ ~hyung.."
ထယ္ေယာင္းခြံေကြၽးတဲ့ Strawberry အရသာကလည္း စားေကာင္းသားပဲ....vinillaေလာက္ေတာ့ မႀကိဳက္ေပမယ့္ေပါ့ေလ....
"vinillaနဲ႕ strawberryေရာထားတဲ့ ေရခဲမုန့္စားဖူးလား ထယ္ေယာင္း..."
ေရခဲမုန့္စားေနရင္း ထယ္ေယာင္းက သူ႕ကိုေခါင္းခါျပတယ္....
"စားခ်င္လား...."
ေခါင္းၿငိမ့္ျပေနတဲ့ ထယ္ေယာင္းရဲ႕ အမူအရာက စခ်င္စရာေကာင္းတယ္....
"အဲ့တာဆို ဒီကိုလာ...."
စကား နားေထာင္စြာနဲ႕ ထယ္ေယာင္းက အနားကို တိုးလာတယ္....
ထယ္ေယာင္းပုခုံးကို ကိုင္ၿပီး နမ္းေတာ့ အံ့ၾသသြားဟန္နဲ႕ မ်က္လုံးျပဴးၾကည့္တယ္...ၿပီးမွၿပဳံးရင္း အနမ္းေတြကို တုံ႕ျပန္တယ္....
"strawberrryနဲ႕ vinillaေရာတဲ့ အရသာကေကာင္းလား ထယ္ေယာင္း..."
နဖူးခ်င္းထိထားရင္းေမးေတာ့ ထယ္ေယာင္းက ျပန္မေျဖဘဲ ကားေပၚကဆင္းသြားတယ္...
ထယ္ေယာင္းဘာျဖစ္သြားတာလဲ....
ယြန္ဂီေတြးေနတုန္းမွာပဲ ~ထယ္ေယာင္းက
သူ႕ဘက္က ကားတံခါးကိုဖြင့္ၿပီး ကားေပၚက ဆင္းခိုင္းတယ္...
"ေနာက္ခန္းမွာ သြားထိုင္မယ္...လာhyung"
ႏွစ္ေယာက္လုံးေနာက္မွာထိုင္ေတာ့ ကားကို ဘယ္သူေမာင္းမွာလဲ...
"အိမ္မျပန္ေသးဘူးေလ~ခဏေနဦးမယ္..."
သူ႕အေတြးကိုရိပ္မိသလို ထယ္ေယာင္းကေျပာတယ္...
"ကြၽန္ေတာ္ starwberryနဲ႕ vinillaႏွစ္မ်ိဳးေရာတဲ့ အရသာစားခ်င္ေသးတယ္....."
ႏွစ္ေယာက္လုံး ေနာက္ခန္းထဲမွာ ထိုင္ၿပီးေတာ့ ထယ္ေယာင္းကဆက္ေျပာတယ္...
ဒီေကာင္ေလးက လူလည္ေလးပဲ....ယြန္ဂီမွာေတာ့ ကိုယ့္စကားနဲ႕ကိုယ္ ဘာေျပာရမယ္
မသိ...
ေရခဲမုန့္စားထားတဲ့ ထယ္ေယာင္းရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေအးေအးေလးေတြ လႈပ္ရွားလိုက္တိုင္း
သူ႕ႏွလုံးသားကလည္း ေအးခနဲျဖစ္သြားတာ rollercoasterစီးေနရသလို...
အဲ့ဒီေန႕က ဟန္ျမစ္ရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္က တိတ္ဆိတ္ေနတာမဟုတ္ေပမယ့္ ဘာသံကိုမွ မၾကားနိုင္ေလာက္ေအာင္ ဘယ္ကိုမွ အာ႐ုံမထားနိုင္ေလာက္ေအာင္ ထယ္ေယာင္းက သူ႕ကိုျပဳစားထားခဲ့ေလတယ္......
20.8.20(Thursday)
to be continued.....