forevermine26 helooooo! Dedicated sa 'yo ang chapter na ito!
Z A I R A
Tumayo na ako at pinahele ko na rin si Lexus. I hummed him a song and look at the skies. Mas masakit pa ngayon dahil kahit si Larzene ay nadamay. Hindi ko alam kung saan niya nalaman dahil pina-akyat naman siya ni Xander. Pero, nalaman ko din ang kasagutan kay Manang Jen dahil narinig niya pala ang sigawan namin noon.
Nagpumilit daw itong gustong pakinggan at wala na daw siyang nagawa kaya hindi na rin niya nagawang pigilan si Larzene.
Ang mas masakit pa ay ang pagiging malamig nito sa akin at sinamaan ako ng tingin. Tuwing gigising ako ay ganoon na lamang ang bungad niya sa akin. Mas lalo akong nasasaktan dahil sa trato niya. At isang araw nga ay sinabi niya sa akin ang katagang makakapag-pawarak sa akin ng buong-buo.
"I hate you for hurting Dad! I hate you! I hate you!"
Napapikit ako ng mariin at unti-unting nanginginig ang labi ko at napasinghap. Halos mapaluhod ako — kung hindi ko lang buhat-buhat si Lexus ay kanina pa ako nakadapa dito sa malamig na sahig.
Agad naman akong lumingon sa likuran ko nang marinig na sumarado ang pinto. Tinignan ko muna sa Lexus at natutulog na ito. Sinarado ko na ang glass door sa terrace at inilagay si Lexus sa kanyang crib.
Sunod ko namang binalingan si Xander. "K-kumain ka na?" tanong ko.
Umupo siya sa sofa at hinilot-hilot ang kanyang sentido. Tumayo lang ako sa harapan niya at hinihintay ang kanyang sagot. Napalunok ako nang umangat ang tingin niya sa akin. "Not yet," sabi niya lang.
"G-gusto mo bang ipaghanda kita?" He must be tired.
Mas lalo lang siyang napatitig sa akin kaya medyo napaatras ako. "The food is already served," wika niya kaya napakurap ako.
Tumitig lang siya sa akin at inilahad pa ang kanyang mga daliri. Tumango lang ako nang makuha ko ang sinasabi niya. I am going to fulfill his needs again — and as his wife, and a punishment, I need to obey him.
Huminga muna ako ng malalim at hinanda na ang sarili ko. Nanginginig na kinuha ko ang dulo ng tali ng aking puting roba at dahan-dahang kinalas 'yon sa pagkakatali. Hindi ko inaalis ang titig ko sa mga mata niya hanggang sa tuluyan ko na itong maalis sa pagkakatali.
Aalisin ko na sana ang buong roba ko nang tumayo siya at pigilan ako. "B-bakit?"
Inilagay niya ang dalawang kamay niya sa aking balikat at malalim na tinignan ako. "Turn around," wika niya kaya ginawa ko kaagad.
Napasinghap ako nang maglandas ang daliri niya sa balikat ko at sa tela ng suot ko. Unti-unti niyang ibinaba ang aking roba at hindi ko mapigilang huminga ng tuloy-tuloy dahil sa init ng kanyang mga daliri.
Napapikit ako ng mariin nang malaman kong nakahubad na ako.
Ibubuka ko na sana ang bibig ko nang pumagitna ang mga kamay niya sa bewang ko at braso ko. Hinagod-hagod niya ang tiyan ko pataas sa aking mga dibdib. "Shit," I whispered.
Marahan niyang pinaglaruan ang mga dulo nito at pinisil-pisil pa ang mga ito. Napaungol ako sa sarap at halos ipikit ang mga mata ko. Sunod naman niyang ginawa ang marahan na pagpisil sa mga ito at buong-buo na niya itong hinawakan.
I feel my legs weak and I could say that my bones were already in the zone of jelly. I couldn't take on what he is doing to me. "Uhm..."
"Such a tease. Ang bilis mo namang mahulog. You're unbelievable, so that's why you cheated on me. You want an every night pleasure, huh?" he said and it felt like a million of very sharp swords were being thrown deep in my heart.
"I'm sorry," I whispered again and faced him. "I'm s-sorry..." I repeated and caressed his handsome face.
"Don't expect me to forgive you — you dugged a very deep hole in my heart, woman," agony was painted in the tone of his voice.
Hindi nalang ako sumagot at hinintay ang susunod niyang gagawin. Bahala na, I just want him to forgive me in any way that he could.
Umalis muna siya sa harapan ko at may kinuha sa kanyang kalsunsilyo. Nanindig ang mga balahibo ko nang mailabas na niya ang isang bagay. Glass dick with a big head... Oh god!
"X-Xander..."
"Miss this?" he asked while grinning. I flinched. That thing hurt me two weeks from now and I don't want that to be inside of me again.
I took a few steps backward. "No, Xander...a-ayoko n'an," I said.
But before I could have my robe back on I was stopped by him and held my arm. He immediately dragged me and throw me away in the middle of the bed. I crawled with my hands in my back but he arrested his right arm in my right foot.
"You'll love this now," he smirked and bounced that thing in his left hand.
I squealed when he pulled me near him by dragging my right foot. Please, stop this devil side of his! "I w-won't..." I struggled from getting my foot away from his hand. "NO!"
He opened my legs wide — the widest of it and rub it first in my clit. My mouth formed a big 'O' and looked at him. Enough of the rubbing when he— "AAHH!" I shed my first tear — it's too painful. "I CAN'T! Please!"
I bent over and stared at him with so much pleading. "That hurts? I don't care, you deserve it for hurting me," he anguishly utter.
I reached for his face and kissed him. "I can't bear the pain of that thing inside of me, so please...I beg you, t-take it o-off," I struggled.
"Hell no, Zaira. A fucking no, just bear it...like how you bear to cheat on me," he glared at me and it makes me cry for more.
I strongly gripped for the sheets when he inserted more of that thing inside my core, I cried in stinging pain that hit on my folds. I hardly closed my eyes and sobbed. "Aah!" I whimpered.
"This is fucking great, Wife. Ibang klase ka, nagawa mong lokohin ako? Alam mo ba na ibang-iba na ang tingin ko sa 'yo ngayon? Isang puta, na pwedeng itapon na kung saan...
...isang babaeng marumi na pwedeng ipatikim kahit kanino. You know what? I'm thinking of throwing you away, pero, nasa isip ko ang mga bata. Yes, we do have our family, but that remains in the spotlight, but the real one is already fucking dead."
"S-stop...please, stop," I beg for mercy — kahit onti 'man lang ay sana meron pa siya.
I even battle with stare at him so he could at least hear my plead.
His dark eyes enlighten like it was passed by many angels and looked down. He slowly get that thing outside of me and I bounced my back in the bed and closed my eyes while I closed my legs in pain.
I grabbed the sheet of the blanket and immediately covered my self as I let my tears fall down in every part of my face. I could feel the movement of the bed as the signal he is moving out from it. I opened my eyes when I hear that he already closed that drawer of him.
"T-thank you," I weakly said as I sobbed.
I gasped when he hugged me from behind. "Z-Zaira..."
His breath was fanning from all over my neck and I could feel his hand gently caressing the strands of my hair and shoulder. I didn't know what to say and I just keep on crying — gripping the sheet of the blanket and maintaning my shaky shoulders.
I turned my back even more. Ayokong harapin siya. May punto naman siya kung bakit ganito, idinidiin lang niya ang nagawa ko — ang kasalanan ko — ang malaking kasalanan ko na sumira sa pamilya ko.
"I...I want to sleep," I almost whispered.
Imbes na lumayo siya ay mas lalo namang niya akong niyakap ng buong-buo. I tried to pushed him away by wriggling my shoulders slowly but, he won't. I just let out a sigh and tried to sleep.
"Do...do you want me to—"
I stopped him. "I know you have the side of being a demon, you want me to feel your pain, your hatred towards for what I did...but, do you mind to respect that I am your wife?"
He buried his face on my neck and I sobbed even more. Pareho na kaming nahihirapan, pero hindi ko magawang magalit sa kanya. "Zaira..." He uttered.
Naramdaman kong maingat na hinaplos niya ang bandang hita ko, kahit may nakabalot na sa aking comforter ay nararamdaman ko ang mainit na palad niya doon. "I want to sleep," I said with finality.
"Wife..." gentleness was painted in his voice, kaya napahagulhol ako. Nangungulila tuloy ako sa lambing ng boses niya na matagal ko ng gustong marinig. "S-stop crying...please."
I HURRIED my way through the bathroom — I feel like throwing up. Hinawakan ko ng maigi ang lababo para kumuha ng buwelo. Halos maidikit ko na ang mukha ko sa loob nito. Nang mahismasmasan na ako ay tinignan ko ang sarili sa salamin.
"Oh, god..." pinunasan ko ang mga butil ng pawis sa noo at sa gilid nito. "It c-can't be..."
Nag-umpisa nang tumibok ng mabilis ang aking puso kaya napahawak ako doon, pababa na rin patungo sa tiyan ko. H-hindi puwede 'to...h-hindi. I felt like someone was watching me.
I turned my head to the left and my eyes widened. I felt like in the verge of crying, unti-unti akong lumapit sa kanya at hinawakan ang kamay niya. Napasinghap ako nang marahas na itinanggal niya ang hawak ko.
Napapikit ako ng mariin. "It is obvious," he started. "Makakabuo nga kayo," mapait niyang sambit.
I opened my eyes and tears fall down on my cheeks. Samantala naman siya ay mapait na napangiti. Parang sinabugan ako ng malaking bomba sa puso ko nang makita kong lumandas ang isang patak ng luha mula sa kanyang mata.
"I'm... sorry," paos kong sinabi. I took a few steps towards him and kneel right in front of him. Right then and there, I cried hard. "I'm sorry... Xander, I'm sorry!" napapikit ako ng mariin at parang ulan ay kung bumuhos ang mga luha ko.
I didn't realize these things fast when I chose that decision of mine. It felt like I'm dying, gusto kong ibalik ang oras — gustong-gusto ko. Pero, ano'ng magagawa 'non? WALA. Why did I let my self got into this? Why did I choose to hurt my husband — the one who just love and took care of me and the kids?
I chose to destroy my family. Regrets, bunch of regrets that it is too many to mention.
Napa-angat ako ng tingin ng marinig kong sinarado na pala niya ang pinto. I even cried harder;hindi ko na alam ang gagawin ko kapag iniwan niya kami...hindi ko naman magawang habulin siya o kung ano. Sa tingin ko naman ay may karapatan siyang gawin ito — dahil kapalit na rin siguro ito ng ginawa ko.
HALOS dalawang oras na rin ang lumipas kaya nagpasya na rin akong bumaba. Isang masamang tingin ang sumalubong kaagad sa akin mula kay Larzene. Kahit na hindi siya magsalita ay ramdam ko ang galit niya — para sa akin.
"Did you ate your breakfast, b-baby?"
Inirapan nalang niya ako kaya napabuntong-hininga nalang ako. Hinang-hina akong umupo sa upuan at halos hindi ko magalaw ang pagkain na nasa harapan ko. Sa tingin ko, wala na akong magagawa at sa palagay ko ay pang-habang buhay na ito at hinding-hindi nila makakalimutan ang nagawa ko.
"M-ma'am..." Ibinigay sa akin ni Manang Jen ang telepono kaya agad kong kinuha 'yon.
Pero, bago pa ako makapagsalita ay inunahan na ako. "A-anak..."
Agad akong napatayo. "M-Ma?"
I can hear her sobs through the other line. "A-ano ba'ng nangyari sa inyong dalawa ni Xander? N-nasa ospital kami ngayon...anak, nag-aagaw buhay ngayon ang asawa mo..."
***
NOTE: NO 40 VOTES, NO UPDATE.
Sorry for the late Update! No wifi in province.