Zawgyi~
အခန္း (၃၉) (ဇာတ္သိမ္း) Extra of Their First Night
အိပ္ယာေပၚတြင္ တုလင္းလန္ ဟန္ေလာ့ထင္း၏ ဖိထားျခင္းကို ခံရခ်ိန္တြင္ သူမ၏ ေခါင္းထဲ၌ ဗလာျဖစ္၍ေနသည္။
အင္မတန္မူးေနသည့္ သူ႔ကုိ လိုက္ပို႔ရုံသာျဖစ္သည္။
ဘာေၾကာင့္မ်ား အိပ္ယာေပၚတြင္ သူ၏ ဖိထားျခင္းကို ခံရၿပီး မလႈပ္ႏိုင္ရေတာ့တာလဲ?
သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ ဖိထားျခင္းခံရေသာ္ျငား သူမ ေခါင္းကို ယမ္းလိုက္ရင္း သူ၏ အနမ္းတို႔ကို ေရွာင္ရွားေနမိသည္။
သူ႔ေအာက္မွ အမ်ိဳးသမီးသည္ လံုဟူ ဟူ၍ သူ အထင္မွားေနေလမွန္း သူမ သိေနခဲ့သည္။ မဟုတ္လွ်င္ သူမကို သူ ဒီလိုမ်ိဳး စိတ္အားထက္သန္စြာ နမ္းမည္မဟုတ္သလို ထိပင္ထိမည္မဟုတ္။
သူမ လြတ္ေျမာက္ခ်င္သည္...
သုိ႔ေသာ္ သူမႏွလံုးသား၏ ဟိုးေအာက္ဆံုးဆီမွ အသံတစ္သံကေတာ့ သူမကို ထြက္မေျပးဖို႔ရာ ေျပာေနသလို... သူမ ကလည္း ထြက္ေျပးခ်င္စိတ္ရွိမေနေပ။
သူထံမွ ေပြ႕ဖက္ျခင္းခံရဖို႔ ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ အခြင့္အေရးဆိုတာ ရွိလာပါဦးေတာ့မလား?
သူမ ၀န္မခံခ်င္သည့္ အေျဖကို သူမ ေကာင္းေကာင္းသိေနသည္။
သူမသည္ စက္ဆုပ္ဖြယ္ေကာင္းသလို အရွက္မရွိသူ တစ္ေယာက္ပင္။ တစ္ညတာပင္ဆုိဆုိ သူမ သူ႔ကို ပိုင္ဆုိင္ခ်င္လွသည္မဟုတ္ပါလား?
တုလင္းလန္ မရုန္းေတာ့ပဲ ဟန္ေလာ့ထင္း၏ အနမ္းတုိ႔ကို လက္ခံေနမိသည္။ သူ၏ အနမ္းတုိ႔က သူ၏ ပံုမွန္သေဘာထားကဲ့သုိ႔ပင္။ သူဆုိသည္မွာ ရွဳတည္တည္ေနတတ္ေသာ၊ တည္ၿငိမ္သည့္သူတစ္ေယာက္ပင္။ သူ၏ ႏူးညံ့မႈဆိုသည္မွာ အျပစ္ကင္းစင္ၿပီး လွပသည့္ ထုိမိန္းကေလး တစ္ေယာက္ထဲ အတြက္သာပင္။
သို႔ေသာ္ျငား အခုလက္ရွိ သူ၏ အနမ္းတို႔ကေတာ့ စိတ္အားထက္သန္မႈျပည့္စြာ၊ အရုိင္းဆန္စြာျဖင့္ ေရခဲတုံးကိုေတာင္ အရည္ေပ်ာ္သြားေစႏိုင္သည့္ ျပင္းျပမႈတုိ႔ပါ၀င္ေနသည္။ မတတ္ႏိုင္စြာျဖင့္ သူမ ခန္႔မွန္းမိသည္ကေတာ့ ဒါသည္ သူမ အေပၚ သူ၏ တကယ့္အစစ္အမွန္ ခံစားခ်က္ဟူ၍ ခန္႔မွန္းေနမိသည္။
သူမ၏ အ၀တ္တို႔က တစ္လႊာၿပီးတစ္လႊာ ခြ်တ္ျခင္းခံရၿပီးေနာက္တြင္ေတာ့ သူမ အိပ္ယာေပၚတြင္ အ၀တ္ဗလာျဖစ္၍သြားေတာ့သည္။
တုလင္းလန္ စတင္၍ ေအးစက္စြာ တုန္လႈပ္မိလာသည္။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ သူမ ရွက္၍ေနေသးသည္ပင္။ လိုလားသည္ဆုိလွ်င္ေတာင္မွ သူမ အ၀တ္ဗလာျဖစ္သြားသည့္အခါတြင္ စတင္ကာ တုန္လႈပ္လာၿပီး ေၾကာက္ရြံ႕မိလာေတာ့သည္။
သူမ စတင္ၿပီး ဆုတ္ခြာဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့သည္၊ သို႔ေသာ္ သူမ ကိုယ္ေပၚက အမ်ိဳးသားကေတာ့ သူမ၏ အေတြးတုိ႔ကို ရိပ္စားေနမိ သေယာင္ပင္။ သူမ၏ ခါးကို လက္ဖ၀ါးႀကီးတုိ႔ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္လာၿပီး သူ၏ သြယ္လာသည့္ လက္ေခ်ာင္းတို႔က သူမ၏ ေပါင္ၾကားထဲသို႔ တုိး၀င္လာကာ သူမ၏ ႏူးညံ့လွသည့္ ၀တ္လႊာေပါက္ထဲသို႔ ေခ်ာေမြ႕ျခင္းအလ်င္းကင္းစြာ ၀င္ေရာက္လာေတာ့သည္။
သားရဲငယ္ေလးတစ္ေကာင္လုိမ်ိဳး သူမ ရုတ္ခ်ည္းဆုိသလို အီကနဲ ညည္းညဴမိသြားေတာ့သည္။
သူမ နာၾကင္သြားတာျဖစ္သည္။ ထိုေႏြးေထြးလွသည့္ နာၾကင္မႈက သူမကို ပို၍ ရွက္ရြံ႕ေစကာ ပိုပို၍ တုန္လႈပ္မိလာေစသည္၊ သို႔ေသာ္ျငား သူမသည္ သူ၏ က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္ေနျခင္းကို မတားဆီးႏုိင္ေတာ့ေပ။ သူ၏ လက္ေခ်ာင္းက သူမ၏ ႏူးညံ့လွသည့္ အေပါက္ေလးထဲသို႔ စည္းခ်က္မွန္မွန္ အ၀င္အထြက္ျပဳ၍ေနၿပီး သူမကို က်င့္သားရေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနသည္။
နာၾကင္မႈေၾကာင့္ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္သည္ ၀တ္ရည္တို႔ကို အလုိလိုပင္ ညစ္ထုတ္ေပးမိၿပီး သူ၏ အ၀င္အထြက္ကို ေခ်ာေမြ႕ေစသည္။ သူမ ပင့္သက္ရႈိက္မိသြားသည္ႏွင့္အတူ သူမ၏ ႏူးည့ံသည့္ အေပါက္ေလးဆီမွ ထူးဆန္းသည့္ ထံုက်င္သလို ခံစားခ်က္ကို စတင္ခံစားမိလာေတာ့သည္။ သူ ပိုပို၍ လွ်င္ျမန္လာေလေလ သူမကို ပို၍ တုန္ယင္ေစေလေလပင္။
ဟန္ေလာ့ထင္းက ဒီတစ္ႀကိမ္တြင္ ေနာက္ထပ္လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းကို ထပ္ေပါင္းထည့္လိုက္သည္။ သြယ္လ်သည့္ လက္ေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္းက သူမ၏ ေခ်ာက်ိက်ိ ႏူးညံ့သည့္ အေပါက္ေလးထဲသို႔ ေရြ႕လ်ားကာ ၀င္ထြက္ေနသည္။ သူ၏ ပါးလ်လ် ႏႈတ္ခမ္းတို႔က သူမ ရင္ဘတ္ေပၚမွ ပန္းေရာင္ ပႊင့္လႊာကို စုပ္ယူကာ၊ လ်က္ယူတို႔ထိကာ၊ ညင္သာစြာ ကိုက္ခဲေနကာျဖင့္ သူမကို မေနႏိုင္ေအာင္ ျပဳမူေနသည့္အတြက္ သူမ ႏူးညံ့လွသည့္ ညည္းညဴသံေလးတစ္သံကို ထြက္သြားမိသည္ႏွင့္အတူ သူ၏ ခႏၶာကိုယ္ေအာက္တြင္ လူးလြန္႔၍ေနၿပီျဖစ္သည္။
ထူးဆန္းလွသည့္ ထံုထုိင္းမႈေလးက သူမ၏ ဗိုက္ေအာက္နားဆီတြင္ စုၿပံဳလာသည္။ သူမ စိုးရြံ႕စြာျဖင့္ သူ၏ ခါးကို ဖက္ကိုင္ထားမိၿပီး သူ႔ကို ရပ္တန္႔ေစရန္ႀကိဳးစားသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူမ၏ လက္ရွိ အားနည္းေနမႈက သူ႔ကို ဘယ္လိုမ်ား အႏိုင္ယူႏုိင္ပါ့မလဲ?
သူ၊ သူမကို လ်စ္လ်ဴရႈရင္း အရွိန္ကို ျမွင့္လိုက္ကာ သူ၏ ပထမဆံုး ၿပီးေျမာက္မႈ ျဖစ္ေပၚသည္အထိ ပို၍ နက္ရႈိင္းစြာ တိုး၀င္ေနလိုက္သည္။
ေႏြးေထြးၿပီး ခ်ိဳၿမိန္လွသည့္ ၀တ္ရည္တို႔က လွ်ံက်လာခ်ိန္တြင္ သူမ အားေဖ်ာ့စြာျဖင့္ အိပ္ယာေပၚတြင္သာ လဲွေလ်ာင္းမိသြားၿပီး သူ၏ ခါးကို ဆက္၍ပင္ ဖက္မထားႏိုင္ေတာ့။
သုိ႔ေသာ္ျငား ေနာက္ခဏေလးအတြင္းမွာပင္ သူမ၏ ေအာက္ဘက္ခႏၶာကိုယ္ဆီမွ ဆုပ္ၿဖဲလိုက္သလိုမ်ိဳး နာၾကင္မႈက သူမကို ဆက္၍ သည္းမခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ငုိမိသြားေစသည္။ "နာ...တယ္..."
နာၾကင္မႈေၾကာင့္ သူမ တုန္ယင္၍ ေနၿပီး သူမ၏ မ်က္ရည္ေတြျဖင့္ျပည့္ေနသည့္ မ်က္၀န္းတို႔က သူမ အေပၚအုပ္မိုးထားသည့္ သူ႔ကို ေမာ့ၾကည့္ေနမိကာ အသနားခံမိေတာ့သည္။
တုလင္းလန္ဆီမွ နာၾကင္မႈႏွင့္ တင္းၾကပ္ေနမႈကို ခံစားမိသြားသည့္အလား၊ ဟန္ေလာ့ထင္း၏ လွ်င္ျမန္လွသည့္ လႈပ္ရွားမႈတို႔က ေျဖးေျဖးခ်င္း အရွိန္ေလ်ာ့လာသည္။ နာၾကင္မႈေၾကာင့္ ဆက္တုိက္ညည္းညဴေနသည့္ သူမ၏ အနီေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းတို႔ကို သူသည္ ငံု႔ကာနမ္းလာသည္။ သူ တရႈိက္မက္မက္ နမ္းရႈိက္ေနၿပီး သူမ ခံတြင္းထဲမွ အလံုးစံုကို ၿမိဳခ်စုပ္ယူေနသည္။
ပူေလာင္ေႏြးေထြးလွသည့္ စုပ္ယူသံက သူမ၏ နားထဲတြင္ ျမည္ဟည္း၍ေနသည္။ သူမ၏ မ်က္လံုးတို႔ကို ရွက္ရြံ႕စြာျဖင့္ ပိတ္ထားလိုက္မိသည္။ သူ၏ ႏူးညံ့လွသည့္ အျပဳအမူေၾကာင့္ သူမ၏ တင္းမာေနသည့္ ခႏၶာကိုယ္က ေျဖးေျဖးခ်င္း ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာသည္ကို ခံစားမိလာရသည္။ ထူးဆန္းလွသည့္ ထံုထိုင္းမႈက ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေရာက္ရွိလာျပန္သည္ကို ခံစားမိေနရသည္။ ဒီတစ္ေခါက္က ပို၍ ျပင္းထန္ပံုေပၚသည္။ ဒါသည္ အင္မတန္မွ ပူေလာင္လြန္းလွသည့္အတြက္ သူမ တစ္ကိုယ္လံုး ေလာင္ကြ်မ္းလုမတတ္ပင္။
သူမ ၏ တင္ပါးတို႔ကို သူႏွင့္ စည္းခ်က္ညီစြာ အလုိလိုပင့္ေျမွာက္ေပးမိရင္း သူ၏ အ၀င္အထြက္တုိ႔ကို ပိုပို၍သာ နက္ရႈိင္းေစမိေတာ့သည္။
ဒီခံစားခ်က္ဆိုတာ ေပြ႕ဖက္ျခင္းခံရသည့္ ခံစားခ်က္ေပပဲလား?
စက္ယွက္ထားသည့္ ေနရာဆီမွ ဆုပ္ၿဖဲခံလိုက္ရသလိုမ်ိဳး နာၾကင္မႈက ရွိေနေသးေသာ္ျငား သူမ၏ ႏွလံုးသားသည္ အင္မတန္မွ လွ်င္ျမန္စြာ ခုန္ေပါက္၍ေနၿပီး သူမ၏ ခႏၶာကို္ယ္သည္လည္း အင္မတန္မွ ႏူးညံ့၍ေနကာ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းတုိ႔သည္ အလုိလိုပင္ ၿပံဳးမိသြားေတာ့သည္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူမသည္ သူ႔အပုိင္ျဖစ္လာခဲ့ၿပီပဲ။
အခ်ိန္အတန္ၾကာ ခ်စ္ခဲ့လာရၿပီးေနာက္တြင္လည္း သူမ ဘယ္တုန္းကမွ သူ႔ကို ဖြင့္မေျပာရဲခဲ့ေပ။ သူ မျမင္ႏုိင္သည့္ေနရာတြင္သာ သူမ ေနရဲၿပီး သူ႔ကို တိတ္တဆိတ္သေဘာက်မည္၊ ခ်စ္မည္။
အခုေတာ့ သူထံမွ ေပြ႕ဖက္ထားမႈကို သူမ ခံစားေနႏိုင္ေသးသည္။
ခုန္ေပါက္ေပ်ာ္ျမဴးေနသည့္ ႏွလံုးသားက သူ႕အတြက္ဆို အရည္ေပ်ာ္၍ပင္ ေနၿပီ။
သူမ ေအာက္ပိုင္းဆီမွ ဖိအားက ထပ္မံေပၚထြက္လာၿပီး ေစာေစာက ခံစားရသည့္ ထံုက်င္မႈက ထပ္မံစုၿပံဳလာသည္။ တုလင္းလန္ စိုးရြံ႕စြာျဖင့္ ဟန္ေလာ့ထင္းကို ေမွ်ာ္ကိုးစြာ နမ္းရႈိက္မိလိုက္ရင္း အမည္မသိကမာၻ ဆီသို႔ သူမကို သူ ေခၚေဆာင္သြားသည္ကို ခြင့္ျပဳလိုက္ေတာ့သည္။
သုိ႔ေသာ္ျငား အံ့မခန္းလွသည့္ အထြတ္အထိပ္သို႔ သူမ ထပ္မံကာေရာက္ရွိသြားခ်ိန္တြင္ သူမနားထဲသို႔ သိုးသဲ့စြာ ေျပာဆိုမႈေလးတစ္ခုကို သူမၾကားလိုက္ရသည္ႏွင့္အတူ ေကာင္းကင္ဘံုမွ ငရဲျပည္သုိ႔ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို သူမကို သက္ဆင္းသြားေစေတာ့သည္။
"မမေလး ငါး..."
သူမ၏ မ်က္ရည္တို႔က ထိန္းမႏုိင္လွစြာပင္ တာက်ိဳးသလိုထြက္ေပၚလာသည္။ အထြတ္အထိပ္ေရာက္သြားျခင္းေၾကာင့္ မထိန္းႏိုင္စြာ က်လာသည့္ မ်က္ရည္တို႔မဟုတ္ပဲ သူမ ႏွလံုးသားေလး လံုးလံုးလ်ားလ်ား ကြဲေၾကသြားရသည့္အတြက္ေၾကာင့္သာ က်လာသည့္ မ်က္ရည္တို႔ပင္။
သူမ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္ တံုးအရသလဲ?
သူသာ သူမကို ေပြ႕ဖက္ထားေပးလွ်င္ သူ႔အခ်စ္တို႔ကို သူမ ရၿပီလို႔ ဘာလို႔မ်ား ေတြးခဲ့မိရသလဲ? တစ္ညတာပင္ဆုိဦးေတာ့ သူမကို သူ မခ်စ္ႏိုင္ဘူးေလ။ အစမွအဆံုးတိုင္ သူခ်စ္သည္မွာ လံုဟူတစ္ေယာက္သာျဖစ္ေနသည့္အတြက္ပင္။
သူမသည္ သူခိုးတစ္ေယာက္သာပင္။
ေစ်းေပါၿပီး အရွက္မရွိသည့္ သူခိုးတစ္ေယာက္ေပါ့။ သူ႔ကို တစ္ညတာ ခိုးယူႏုိင္လိမ့္မည္ဟူ၍ သူမ ေတြးမိခဲ့ၿပီး... ျပန္ေပးလိုက္ရသည့္ တန္ဖိုးက သူမ အသည္းကြဲေၾကဖို႔ဆုိတာကိုေတာ့ ဘယ္လိုမ်ား သိႏိုင္ခဲ့ပါ့မလဲ...
သူမ ခႏၶာကိုယ္သည္ ေတာင့္တင္း၍ေနသည္။ သူမ၏ အနက္ရႈိင္းဆံုးေနရာဆီသို႔ သူ႕ထံမွ ပူေႏြးလွသည့္ အရည္တုိ႔ ထုတ္လႊတ္လိုက္သည့္အခ်ိန္အထိတိုင္ သူမ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို လံုး၀ မခံစားရေတာ့ပဲ ေျဖးေျဖးခ်င္းပင္ အသိစိတ္တို႔က သူမဆီသုိ႔ ျပန္လည္ ခ်ဥ္းကပ္လာပါေတာ့သည္။
သူမ ႏိုးထလာသင့္ၿပီလား?
လံုးလံုးလ်ားလ်ား နာၾကင္ၿပီးေနာက္မွ သူ၏ အခ်စ္ရဆံုးေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အျဖစ္ ပတ္သတ္ခ်စ္ကြ်မ္း၀င္ဖို႔ဆုိတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္လာႏိုင္ေတာ့မွန္း သူမ ၀န္ခံသင့္ၿပီေလ။ အိမ္မက္ဆုိသည္မွာ အၿမဲတမ္း အိမ္မက္ျဖစ္ေနမည္သာ။ ဗလာသက္သက္ ထာ၀ရအိမ္မက္တစ္ခုက ဘယ္တုန္းကမွ အမွန္တရားျဖစ္မလာႏိုင္ခဲ့သည္ပင္။
သူမ၏ ေပ်ာ့ေခြေနသည့္ ခႏၶာကိုယ္ကို အားယူကာ သယ္ယူရင္း ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ တစစီက်ေနသည့္ အ၀တ္တို႔ကို ေကာက္ယူကာ တစ္လႊာခ်င္းစီ ျပန္၀တ္ေတာ့သည္။
တုန္ယင္ေနသည့္ သူမ၏ လက္ေခ်ာင္းတို႔က ေနာက္ဆံုးေသာ ၾကယ္သီးကို တပ္ၿပီးခ်ိန္တြင္ တုလင္းလန္ ေခါင္းကို ေျဖးညွင္းစြာ လွည့္လိုက္မိသည္။ အိပ္ယာေပၚတြင္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေမာက်ေနသည့္ အမ်ိဳးသားကုိ သူမ တစ္ခ်က္ငဲ့ၾကည့္လိုက္သည္။ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ခ်ိဳးတို႔က ၀မ္းနည္းၿပီး ခါးသက္သည့္ လွပသည့္အၿပံဳးတစ္ခုကို မေနႏုိင္လွစြာ ျဖစ္တည္ေနသည္။
"မခ်စ္ေတာ့ဘူး... ရွင့္ကို ထပ္ၿပီးမခ်စ္ေတာ့ဘူး ေလာ့ထင္း... ရွင့္ကိုခ်စ္ရတာ အရမ္းကိုနာၾကင္ရတယ္ဆိုတာ ရွင္သိရဲ႕လား?" တီးတိုးေျပာလိုက္သည့္ သူမ၏ အသံက တုန္ယင္၍ေနသည္။ နဂုိကတည္းကျဖစ္သင့္သည့္အတိုင္းပင္၊ သူ႔ထံမွ တုန္႔ျပန္မႈဆုိသည္မွာ သူမ မရႏိုင္သည့္ အရာတစ္ခုပင္။
အရာအားလံုးကို ရပ္တန္႔ပစ္ဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္လာၿပီ။ တုန္႔ျပန္မႈႏွင့္ ျပန္လည္အပ္ႏွင္းလာမႈကို မရႏိုင္သည့္ ဒီမ်က္ကန္းအခ်စ္သည္ ရပ္တန္႔သင့္ၿပီပင္။
သူ႕ကို သူမ ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္မခ်စ္ေတာ့။ ၀မ္းနည္းမႈေတြ၊ ခါးသီးမႈေတြကို သူမ ခံစားၿပီးခဲ့ရၿပီေလ။
ဟန္ေလာ့ထင္း၏ ပါးျပင္ႏွင့္ မ်က္လံုးတို႔ကို ထိေတြ႕ခ်င္သည့္ သူမ၏ အေတြးကို လက္ေလ်ာ့လိုက္ၿပီး သူမကိုယ္သူမ ေလွာင္ရယ္ပစ္လိုက္သည္။ ထိေတြ႕ၿပီးရင္ေရာ သူမ ေက်နပ္ႏိုင္မွာတဲ့လား?
မေက်နပ္ႏိုင္! ေသခ်ာေပါက္ပင္ ေက်နပ္ႏုိင္မည္ မဟုတ္။လံုေလာက္ဖို႔ဆုိတာ အေ၀းႀကီးျဖစ္သလို၊ ေက်နပ္ႏုိင္မည္ဆိုတာကလည္း အေ၀းႀကီးမွာပင္။
ဒီအေျခအေနမွေတာ့ အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္းသည္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြအားလံုးကုိ လက္ေလ်ာ့ပစ္လိုက္ဖို႔ပင္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သာ မရွိေတာ့လွ်င္ စိတ္ပ်က္ရမႈဆုိသည္မွာလည္း ရွိလာလိမ့္ေတာ့မည္မဟုတ္။
အခ်စ္သာမရွိေတာ့လွ်င္ အသည္းကြဲရေတာ့မည္လည္းမဟုတ္ေပ။
လွည့္ထြက္သြားလိုက္ရင္း သူမ၏ အသည္းကို ကြဲေၾကေစသည့္ ထုိအခန္းကို သူမ လွည့္ပင္မၾကည့္ေတာ့ပဲ ေက်ာခိုင္းလိုက္ေတာ့သည္။
သူမ အရမ္းကို ၀မ္းနည္းေနၿပီး အသည္းကြဲေနသည့္အတြက္ သူမ တံခါးကို ပိတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ထုိအသံေလးတစ္ခုကို သူမ မၾကားလိုက္ရေပ။ ထုိအသံေလးက ႏွလံုးသား၏ အနက္ရႈိင္းဆံုးေနရာမွလာသည့္ တိုးသဲ့ညင္သာစြာ ညည္းညဴသံေလးတစ္ခုလိုပင္။
"လင္းလန္... လင္းလန္... ကိုယ့္ရဲ႕... လင္းလန္..."
======<===>======
ၿပီးပါၿပီ...
ကိုယ့္ Note ကိုေနာက္မွ သပ္သပ္ျပန္ေရးတင္ပါဦးမယ္။
ေအာက္ကေတာ့ original translator ရဲ႕ အပိုင္း ၃၉ အတြက္ Note ပါ။ ၃၈ မွာ Happy Ending ျဖစ္ေနရဲ႕သားနဲ႔ ၃၉ extra ကိုျပန္ေဖာ္ၿပီး Mood ကို ဖ်က္လို႔တဲ့။ 🤣
Unicode~
အခန်း (၃၉) (ဇာတ်သိမ်း) Extra of Their First Night
အိပ်ယာပေါ်တွင် တုလင်းလန် ဟန်လော့ထင်း၏ ဖိထားခြင်းကို ခံရချိန်တွင် သူမ၏ ခေါင်းထဲ၌ ဗလာဖြစ်၍နေသည်။
အင်မတန်မူးနေသည့် သူ့ကို လိုက်ပို့ရုံသာဖြစ်သည်။
ဘာကြောင့်များ အိပ်ယာပေါ်တွင် သူ၏ ဖိထားခြင်းကို ခံရပြီး မလှုပ်နိုင်ရတော့တာလဲ?
သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ဖိထားခြင်းခံရသော်ငြား သူမ ခေါင်းကို ယမ်းလိုက်ရင်း သူ၏ အနမ်းတို့ကို ရှောင်ရှားနေမိသည်။
သူ့အောက်မှ အမျိုးသမီးသည် လုံဟူ ဟူ၍ သူ အထင်မှားနေလေမှန်း သူမ သိနေခဲ့သည်။ မဟုတ်လျှင် သူမကို သူ ဒီလိုမျိုး စိတ်အားထက်သန်စွာ နမ်းမည်မဟုတ်သလို ထိပင်ထိမည်မဟုတ်။
သူမ လွတ်မြောက်ချင်သည်...
သို့သော် သူမနှလုံးသား၏ ဟိုးအောက်ဆုံးဆီမှ အသံတစ်သံကတော့ သူမကို ထွက်မပြေးဖို့ရာ ပြောနေသလို... သူမ ကလည်း ထွက်ပြေးချင်စိတ်ရှိမနေပေ။
သူထံမှ ပွေ့ဖက်ခြင်းခံရဖို့ နောက်ထပ်တစ်ကြိမ် အခွင့်အရေးဆိုတာ ရှိလာပါဦးတော့မလား?
သူမ ဝန်မခံချင်သည့် အဖြေကို သူမ ကောင်းကောင်းသိနေသည်။
သူမသည် စက်ဆုပ်ဖွယ်ကောင်းသလို အရှက်မရှိသူ တစ်ယောက်ပင်။ တစ်ညတာပင်ဆိုဆို သူမ သူ့ကို ပိုင်ဆိုင်ချင်လှသည်မဟုတ်ပါလား?
တုလင်းလန် မရုန်းတော့ပဲ ဟန်လော့ထင်း၏ အနမ်းတို့ကို လက်ခံနေမိသည်။ သူ၏ အနမ်းတို့က သူ၏ ပုံမှန်သဘောထားကဲ့သို့ပင်။ သူဆိုသည်မှာ ရှုတည်တည်နေတတ်သော၊ တည်ငြိမ်သည့်သူတစ်ယောက်ပင်။ သူ၏ နူးညံ့မှုဆိုသည်မှာ အပြစ်ကင်းစင်ပြီး လှပသည့် ထိုမိန်းကလေး တစ်ယောက်ထဲ အတွက်သာပင်။
သို့သော်ငြား အခုလက်ရှိ သူ၏ အနမ်းတို့ကတော့ စိတ်အားထက်သန်မှုပြည့်စွာ၊ အရိုင်းဆန်စွာဖြင့် ရေခဲတုံးကိုတောင် အရည်ပျော်သွားစေနိုင်သည့် ပြင်းပြမှုတို့ပါဝင်နေသည်။ မတတ်နိုင်စွာဖြင့် သူမ ခန့်မှန်းမိသည်ကတော့ ဒါသည် သူမ အပေါ် သူ၏ တကယ့်အစစ်အမှန် ခံစားချက်ဟူ၍ ခန့်မှန်းနေမိသည်။
သူမ၏ အဝတ်တို့က တစ်လွှာပြီးတစ်လွှာ ချွတ်ခြင်းခံရပြီးနောက်တွင်တော့ သူမ အိပ်ယာပေါ်တွင် အဝတ်ဗလာဖြစ်၍သွားတော့သည်။
တုလင်းလန် စတင်၍ အေးစက်စွာ တုန်လှုပ်မိလာသည်။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်သည့်အားလျော်စွာ သူမ ရှက်၍နေသေးသည်ပင်။ လိုလားသည်ဆိုလျှင်တောင်မှ သူမ အဝတ်ဗလာဖြစ်သွားသည့်အခါတွင် စတင်ကာ တုန်လှုပ်လာပြီး ကြောက်ရွံ့မိလာတော့သည်။
သူမ စတင်ပြီး ဆုတ်ခွာဖို့ ကြိုးစားတော့သည်၊ သို့သော် သူမ ကိုယ်ပေါ်က အမျိုးသားကတော့ သူမ၏ အတွေးတို့ကို ရိပ်စားနေမိ သယောင်ပင်။ သူမ၏ ခါးကို လက်ဖဝါးကြီးတို့ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လာပြီး သူ၏ သွယ်လာသည့် လက်ချောင်းတို့က သူမ၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ တိုးဝင်လာကာ သူမ၏ နူးညံ့လှသည့် ဝတ်လွှာပေါက်ထဲသို့ ချောမွေ့ခြင်းအလျင်းကင်းစွာ ဝင်ရောက်လာတော့သည်။
သားရဲငယ်လေးတစ်ကောင်လိုမျိုး သူမ ရုတ်ချည်းဆိုသလို အီကနဲ ညည်းညူမိသွားတော့သည်။
သူမ နာကြင်သွားတာဖြစ်သည်။ ထိုနွေးထွေးလှသည့် နာကြင်မှုက သူမကို ပို၍ ရှက်ရွံ့စေကာ ပိုပို၍ တုန်လှုပ်မိလာစေသည်၊ သို့သော်ငြား သူမသည် သူ၏ ကျူးကျော်ဝင်ရောက်နေခြင်းကို မတားဆီးနိုင်တော့ပေ။ သူ၏ လက်ချောင်းက သူမ၏ နူးညံ့လှသည့် အပေါက်လေးထဲသို့ စည်းချက်မှန်မှန် အဝင်အထွက်ပြု၍နေပြီး သူမကို ကျင့်သားရအောင် လုပ်ဆောင်နေသည်။
နာကြင်မှုကြောင့် သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် ဝတ်ရည်တို့ကို အလိုလိုပင် ညစ်ထုတ်ပေးမိပြီး သူ၏ အဝင်အထွက်ကို ချောမွေ့စေသည်။ သူမ ပင့်သက်ရှိုက်မိသွားသည်နှင့်အတူ သူမ၏ နူးည့ံသည့် အပေါက်လေးဆီမှ ထူးဆန်းသည့် ထုံကျင်သလို ခံစားချက်ကို စတင်ခံစားမိလာတော့သည်။ သူ ပိုပို၍ လျှင်မြန်လာလေလေ သူမကို ပို၍ တုန်ယင်စေလေလေပင်။
ဟန်လော့ထင်းက ဒီတစ်ကြိမ်တွင် နောက်ထပ်လက်ချောင်းတစ်ချောင်းကို ထပ်ပေါင်းထည့်လိုက်သည်။ သွယ်လျသည့် လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းက သူမ၏ ချောကျိကျိ နူးညံ့သည့် အပေါက်လေးထဲသို့ ရွေ့လျားကာ ဝင်ထွက်နေသည်။ သူ၏ ပါးလျလျ နှုတ်ခမ်းတို့က သူမ ရင်ဘတ်ပေါ်မှ ပန်းရောင် ပွှင့်လွှာကို စုပ်ယူကာ၊ လျက်ယူတို့ထိကာ၊ ညင်သာစွာ ကိုက်ခဲနေကာဖြင့် သူမကို မနေနိုင်အောင် ပြုမူနေသည့်အတွက် သူမ နူးညံ့လှသည့် ညည်းညူသံလေးတစ်သံကို ထွက်သွားမိသည်နှင့်အတူ သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်အောက်တွင် လူးလွန့်၍နေပြီဖြစ်သည်။
ထူးဆန်းလှသည့် ထုံထိုင်းမှုလေးက သူမ၏ ဗိုက်အောက်နားဆီတွင် စုပြုံလာသည်။ သူမ စိုးရွံ့စွာဖြင့် သူ၏ ခါးကို ဖက်ကိုင်ထားမိပြီး သူ့ကို ရပ်တန့်စေရန်ကြိုးစားသည်။ သို့သော် သူမ၏ လက်ရှိ အားနည်းနေမှုက သူ့ကို ဘယ်လိုများ အနိုင်ယူနိုင်ပါ့မလဲ?
သူ၊ သူမကို လျစ်လျူရှုရင်း အရှိန်ကို မြှင့်လိုက်ကာ သူ၏ ပထမဆုံး ပြီးမြောက်မှု ဖြစ်ပေါ်သည်အထိ ပို၍ နက်ရှိုင်းစွာ တိုးဝင်နေလိုက်သည်။
နွေးထွေးပြီး ချိုမြိန်လှသည့် ဝတ်ရည်တို့က လျှံကျလာချိန်တွင် သူမ အားဖျော့စွာဖြင့် အိပ်ယာပေါ်တွင်သာ လှဲလျောင်းမိသွားပြီး သူ၏ ခါးကို ဆက်၍ပင် ဖက်မထားနိုင်တော့။
သို့သော်ငြား နောက်ခဏလေးအတွင်းမှာပင် သူမ၏ အောက်ဘက်ခန္ဓာကိုယ်ဆီမှ ဆုပ်ဖြဲလိုက်သလိုမျိုး နာကြင်မှုက သူမကို ဆက်၍ သည်းမခံနိုင်လောက်အောင် ငိုမိသွားစေသည်။ "နာ...တယ်..."
နာကြင်မှုကြောင့် သူမ တုန်ယင်၍ နေပြီး သူမ၏ မျက်ရည်တွေဖြင့်ပြည့်နေသည့် မျက်ဝန်းတို့က သူမ အပေါ်အုပ်မိုးထားသည့် သူ့ကို မော့ကြည့်နေမိကာ အသနားခံမိတော့သည်။
တုလင်းလန်ဆီမှ နာကြင်မှုနှင့် တင်းကြပ်နေမှုကို ခံစားမိသွားသည့်အလား၊ ဟန်လော့ထင်း၏ လျှင်မြန်လှသည့် လှုပ်ရှားမှုတို့က ဖြေးဖြေးချင်း အရှိန်လျော့လာသည်။ နာကြင်မှုကြောင့် ဆက်တိုက်ညည်းညူနေသည့် သူမ၏ အနီရောင် နှုတ်ခမ်းတို့ကို သူသည် ငုံ့ကာနမ်းလာသည်။ သူ တရှိုက်မက်မက် နမ်းရှိုက်နေပြီး သူမ ခံတွင်းထဲမှ အလုံးစုံကို မြိုချစုပ်ယူနေသည်။
ပူလောင်နွေးထွေးလှသည့် စုပ်ယူသံက သူမ၏ နားထဲတွင် မြည်ဟည်း၍နေသည်။ သူမ၏ မျက်လုံးတို့ကို ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် ပိတ်ထားလိုက်မိသည်။ သူ၏ နူးညံ့လှသည့် အပြုအမူကြောင့် သူမ၏ တင်းမာနေသည့် ခန္ဓာကိုယ်က ဖြေးဖြေးချင်း ပျော့ပျောင်းလာသည်ကို ခံစားမိလာရသည်။ ထူးဆန်းလှသည့် ထုံထိုင်းမှုက နောက်တစ်ကြိမ် ရောက်ရှိလာပြန်သည်ကို ခံစားမိနေရသည်။ ဒီတစ်ခေါက်က ပို၍ ပြင်းထန်ပုံပေါ်သည်။ ဒါသည် အင်မတန်မှ ပူလောင်လွန်းလှသည့်အတွက် သူမ တစ်ကိုယ်လုံး လောင်ကျွမ်းလုမတတ်ပင်။
သူမ ၏ တင်ပါးတို့ကို သူနှင့် စည်းချက်ညီစွာ အလိုလိုပင့်မြှောက်ပေးမိရင်း သူ၏ အဝင်အထွက်တို့ကို ပိုပို၍သာ နက်ရှိုင်းစေမိတော့သည်။
ဒီခံစားချက်ဆိုတာ ပွေ့ဖက်ခြင်းခံရသည့် ခံစားချက်ပေပဲလား?
စက်ယှက်ထားသည့် နေရာဆီမှ ဆုပ်ဖြဲခံလိုက်ရသလိုမျိုး နာကြင်မှုက ရှိနေသေးသော်ငြား သူမ၏ နှလုံးသားသည် အင်မတန်မှ လျှင်မြန်စွာ ခုန်ပေါက်၍နေပြီး သူမ၏ ခန္ဓာကို်ယ်သည်လည်း အင်မတန်မှ နူးညံ့၍နေကာ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းတို့သည် အလိုလိုပင် ပြုံးမိသွားတော့သည်။
နောက်ဆုံးတော့ သူမသည် သူ့အပိုင်ဖြစ်လာခဲ့ပြီပဲ။
အချိန်အတန်ကြာ ချစ်ခဲ့လာရပြီးနောက်တွင်လည်း သူမ ဘယ်တုန်းကမှ သူ့ကို ဖွင့်မပြောရဲခဲ့ပေ။ သူ မမြင်နိုင်သည့်နေရာတွင်သာ သူမ နေရဲပြီး သူ့ကို တိတ်တဆိတ်သဘောကျမည်၊ ချစ်မည်။
အခုတော့ သူထံမှ ပွေ့ဖက်ထားမှုကို သူမ ခံစားနေနိုင်သေးသည်။
ခုန်ပေါက်ပျော်မြူးနေသည့် နှလုံးသားက သူ့အတွက်ဆို အရည်ပျော်၍ပင် နေပြီ။
သူမ အောက်ပိုင်းဆီမှ ဖိအားက ထပ်မံပေါ်ထွက်လာပြီး စောစောက ခံစားရသည့် ထုံကျင်မှုက ထပ်မံစုပြုံလာသည်။ တုလင်းလန် စိုးရွံ့စွာဖြင့် ဟန်လော့ထင်းကို မျှော်ကိုးစွာ နမ်းရှိုက်မိလိုက်ရင်း အမည်မသိကမ္ဘာ ဆီသို့ သူမကို သူ ခေါ်ဆောင်သွားသည်ကို ခွင့်ပြုလိုက်တော့သည်။
သို့သော်ငြား အံ့မခန်းလှသည့် အထွတ်အထိပ်သို့ သူမ ထပ်မံကာရောက်ရှိသွားချိန်တွင် သူမနားထဲသို့ သိုးသဲ့စွာ ပြောဆိုမှုလေးတစ်ခုကို သူမကြားလိုက်ရသည်နှင့်အတူ ကောင်းကင်ဘုံမှ ငရဲပြည်သို့ ချက်ချင်းဆိုသလို သူမကို သက်ဆင်းသွားစေတော့သည်။
"မမလေး ငါး..."
သူမ၏ မျက်ရည်တို့က ထိန်းမနိုင်လှစွာပင် တာကျိုးသလိုထွက်ပေါ်လာသည်။ အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားခြင်းကြောင့် မထိန်းနိုင်စွာ ကျလာသည့် မျက်ရည်တို့မဟုတ်ပဲ သူမ နှလုံးသားလေး လုံးလုံးလျားလျား ကွဲကြေသွားရသည့်အတွက်ကြောင့်သာ ကျလာသည့် မျက်ရည်တို့ပင်။
သူမ ဘာကြောင့်များ ဒီလောက် တုံးအရသလဲ?
သူသာ သူမကို ပွေ့ဖက်ထားပေးလျှင် သူ့အချစ်တို့ကို သူမ ရပြီလို့ ဘာလို့များ တွေးခဲ့မိရသလဲ? တစ်ညတာပင်ဆိုဦးတော့ သူမကို သူ မချစ်နိုင်ဘူးလေ။ အစမှအဆုံးတိုင် သူချစ်သည်မှာ လုံဟူတစ်ယောက်သာဖြစ်နေသည့်အတွက်ပင်။
သူမသည် သူခိုးတစ်ယောက်သာပင်။
စျေးပေါပြီး အရှက်မရှိသည့် သူခိုးတစ်ယောက်ပေါ့။ သူ့ကို တစ်ညတာ ခိုးယူနိုင်လိမ့်မည်ဟူ၍ သူမ တွေးမိခဲ့ပြီး... ပြန်ပေးလိုက်ရသည့် တန်ဖိုးက သူမ အသည်းကွဲကြေဖို့ဆိုတာကိုတော့ ဘယ်လိုများ သိနိုင်ခဲ့ပါ့မလဲ...
သူမ ခန္ဓာကိုယ်သည် တောင့်တင်း၍နေသည်။ သူမ၏ အနက်ရှိုင်းဆုံးနေရာဆီသို့ သူ့ထံမှ ပူနွေးလှသည့် အရည်တို့ ထုတ်လွှတ်လိုက်သည့်အချိန်အထိတိုင် သူမ ပျော်ရွှင်မှုကို လုံးဝ မခံစားရတော့ပဲ ဖြေးဖြေးချင်းပင် အသိစိတ်တို့က သူမဆီသို့ ပြန်လည် ချဉ်းကပ်လာပါတော့သည်။
သူမ နိုးထလာသင့်ပြီလား?
လုံးလုံးလျားလျား နာကြင်ပြီးနောက်မှ သူ၏ အချစ်ရဆုံးသော အမျိုးသမီးတစ်ယောက်အဖြစ် ပတ်သတ်ချစ်ကျွမ်းဝင်ဖို့ဆိုတာ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်လာနိုင်တော့မှန်း သူမ ဝန်ခံသင့်ပြီလေ။ အိမ်မက်ဆိုသည်မှာ အမြဲတမ်း အိမ်မက်ဖြစ်နေမည်သာ။ ဗလာသက်သက် ထာဝရအိမ်မက်တစ်ခုက ဘယ်တုန်းကမှ အမှန်တရားဖြစ်မလာနိုင်ခဲ့သည်ပင်။
သူမ၏ ပျော့ခွေနေသည့် ခန္ဓာကိုယ်ကို အားယူကာ သယ်ယူရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် တစစီကျနေသည့် အဝတ်တို့ကို ကောက်ယူကာ တစ်လွှာချင်းစီ ပြန်ဝတ်တော့သည်။
တုန်ယင်နေသည့် သူမ၏ လက်ချောင်းတို့က နောက်ဆုံးသော ကြယ်သီးကို တပ်ပြီးချိန်တွင် တုလင်းလန် ခေါင်းကို ဖြေးညှင်းစွာ လှည့်လိုက်မိသည်။ အိပ်ယာပေါ်တွင် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်မောကျနေသည့် အမျိုးသားကို သူမ တစ်ချက်ငဲ့ကြည့်လိုက်သည်။ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းထောင့်ချိုးတို့က ဝမ်းနည်းပြီး ခါးသက်သည့် လှပသည့်အပြုံးတစ်ခုကို မနေနိုင်လှစွာ ဖြစ်တည်နေသည်။
"မချစ်တော့ဘူး... ရှင့်ကို ထပ်ပြီးမချစ်တော့ဘူး လော့ထင်း... ရှင့်ကိုချစ်ရတာ အရမ်းကိုနာကြင်ရတယ်ဆိုတာ ရှင်သိရဲ့လား?" တီးတိုးပြောလိုက်သည့် သူမ၏ အသံက တုန်ယင်၍နေသည်။ နဂိုကတည်းကဖြစ်သင့်သည့်အတိုင်းပင်၊ သူ့ထံမှ တုန့်ပြန်မှုဆိုသည်မှာ သူမ မရနိုင်သည့် အရာတစ်ခုပင်။
အရာအားလုံးကို ရပ်တန့်ပစ်ဖို့ အချိန်ရောက်လာပြီ။ တုန့်ပြန်မှုနှင့် ပြန်လည်အပ်နှင်းလာမှုကို မရနိုင်သည့် ဒီမျက်ကန်းအချစ်သည် ရပ်တန့်သင့်ပြီပင်။
သူ့ကို သူမ ဘယ်တော့မှ ထပ်မချစ်တော့။ ဝမ်းနည်းမှုတွေ၊ ခါးသီးမှုတွေကို သူမ ခံစားပြီးခဲ့ရပြီလေ။
ဟန်လော့ထင်း၏ ပါးပြင်နှင့် မျက်လုံးတို့ကို ထိတွေ့ချင်သည့် သူမ၏ အတွေးကို လက်လျော့လိုက်ပြီး သူမကိုယ်သူမ လှောင်ရယ်ပစ်လိုက်သည်။ ထိတွေ့ပြီးရင်ရော သူမ ကျေနပ်နိုင်မှာတဲ့လား?မကျေနပ်နိုင်! သေချာပေါက်ပင် ကျေနပ်နိုင်မည် မဟုတ်။လုံလောက်ဖို့ဆိုတာ အဝေးကြီးဖြစ်သလို၊ ကျေနပ်နိုင်မည်ဆိုတာကလည်း အဝေးကြီးမှာပင်။
ဒီအခြေအနေမှတော့ အကောင်းဆုံးနည်းလမ်းသည် မျှော်လင့်ချက်တွေအားလုံးကို လက်လျော့ပစ်လိုက်ဖို့ပင်။ မျှော်လင့်ချက်သာ မရှိတော့လျှင် စိတ်ပျက်ရမှုဆိုသည်မှာလည်း ရှိလာလိမ့်တော့မည်မဟုတ်။
အချစ်သာမရှိတော့လျှင် အသည်းကွဲရတော့မည်လည်းမဟုတ်ပေ။လှည့်ထွက်သွားလိုက်ရင်း သူမ၏ အသည်းကို ကွဲကြေစေသည့် ထိုအခန်းကို သူမ လှည့်ပင်မကြည့်တော့ပဲ ကျောခိုင်းလိုက်တော့သည်။
သူမ အရမ်းကို ဝမ်းနည်းနေပြီး အသည်းကွဲနေသည့်အတွက် သူမ တံခါးကို ပိတ်လိုက်ချိန်တွင် ထိုအသံလေးတစ်ခုကို သူမ မကြားလိုက်ရပေ။ ထိုအသံလေးက နှလုံးသား၏ အနက်ရှိုင်းဆုံးနေရာမှလာသည့် တိုးသဲ့ညင်သာစွာ ညည်းညူသံလေးတစ်ခုလိုပင်။
"လင်းလန်... လင်းလန်... ကိုယ့်ရဲ့... လင်းလန်..."
======<===>======
ပြီးပါပြီ...
ကိုယ့် Note ကိုနောက်မှ သပ်သပ်ပြန်ရေးတင်ပါဦးမယ်။
အောက်ကတော့ original translator ရဲ့ အပိုင်း ၃၉ အတွက် Note ပါ။ ၃၈ မှာ Happy Ending ဖြစ်နေရဲ့သားနဲ့ ၃၉ extra ကိုပြန်ဖော်ပြီး Mood ကို ဖျက်လို့တဲ့။ 🤣